Direct naar artikelinhoud
Voetbal

Het tv-fragment dat niemand opviel: die Senegalese verdediger kon er echt wel iets aan doen

Op de oefen­terreinen van Futurosport bereiden de spelers van Excel Moeskroen zich voor op hun volgende wedstrijd.Beeld Stefaan Temmerman

Net na het laatste fluitsignaal foeterde een Moeskroen-speler dat zijn ploegmaat Eupen met opzet de 1-0, de 3-0 én de 4-0 had laten scoren. ‘De fans van Mechelen zullen zich afvragen of we het niet opzettelijk hebben gedaan.’ Het tv-fragment dat niemand opviel en een poging om daar in Moeskroen met iemand over te praten. 

Het is een vraag, gewoon een vraag. “Nee”, mailt woordvoerder Grégory Delreux van Royal Excel Moeskroen. “Na hierover te hebben gediscussieerd met de directie hebben wij besloten om uw verzoek te verwerpen. Sinds vorige week maken wij het voorwerp uit van een lynchpartij in de Nederlandstalige pers. Wij wensen geen koren op de molen te gooien van hen die ons belasteren.”

Op dinsdagochtend waait er een gure wind over de oefenvelden van Futurosport aan de rand van het grensstadje. Daar lopen ze, de sterren van Excel Moeskroen: doelman Olivier Wenger, middenvelder Omar Govea, verdedigers Jérémy Huyghebaert en Christophe Diedhiou. Hesjes hebben de kern verdeeld in drie groepjes die langs de kant van het veld beurtelings 20 seconden lang moeten rennen.

Exact drie toeschouwers zijn komen opdagen. Een van hen, een gepensioneerde man, zegt: “Profvoetbal, dat is 95 procent trainen. Wat u in het stadion te zien krijgt, dat is de resterende 5 procent.”

Hij monstert ons, bemerkt een fototoestel: “Wie bent u eigenlijk? En wat komt u hier doen?” Hij pakt zijn telefoon.

Het lijkt niet zo te zijn dat de weigering van elke mogelijke vraag aan een speler van Excel iets te maken heeft met een alle concentratie vergende match die er zit aan te komen. De eerstvolgende wedstrijd is pas volgende week, uit bij SK Lierse in Play-off II, de meest zinloze competitie ooit bedacht.

Dwerg

We draaien de klok nog één keer terug. Zondag 11 maart, even na 16 uur, Kehrwegstadion Eupen. Terwijl 150 kilometer daarvandaan KV Mechelen zich bij een 2-0-voorsprong tegen Waasland-Beveren gered waant van degradatie, buigt KAS Eupen een 0-0 tegen Excel in minder dan 17 minuten om in een 4-0. Met drie doelpunten van Yuta Toyokawa, een Japanse spits die sinds zijn aankomst in België nog nooit heeft gescoord. Toyokawa is 1,73 meter groot. Naar de normen van het hedendaagse voetbal is hij een dwerg. Het soort speler dat bij een hoekschop van de trainer te horen krijgt dat hij vooraan niks te zoeken heeft en beter aan de rand van het strafschopgebied kan gaan staan.

De Japanner kopt in minuut 73 compleet ongedekt de 1-0 binnen.

De 3-0, in minuut 79, is opnieuw een kopbalgoal van Toyokawa. Op vertraagde beelden zie je na het doelpunt een speler van Moeskroen met zwaaiende armen zijn onbegrip uiten. Hij lijkt vooral boos op zijn ploegmaat met het nummer 25, de Senegalese centrale verdediger Christophe Diedhiou. Toyokawa was blijkbaar zijn man. Diedhiou is 1,91 meter groot en komt tijdens de hele hoekschopfase niet in beweging.

Bij de 4-0 is het opnieuw Diedhiou die flatert. Keeper Wenger moet de bal lossen, Diedhiou pikt hem twee meter voor zijn eigen doellijn op en wordt dan verondersteld om die zo hard en hoog als mogelijk weg te keilen. Diedhiou gaat ermee op wandel en laat zich die vanuit z’n rug ontfutselen door alweer Toyokawa.

Pispaal

Er komt een klein grijs autootje aangereden. Een man stapt uit. Het is Grégory Delreux, de man van de nee-mail. Blijkbaar gelden er onder de drie omstanders op het oefenterrein instructies. Bemerk je een journalist: alarm. Bel Grégory.

“Had ik u niet duidelijk gezegd dat er geen sprake kan zijn van een gesprek met wat voor speler ook? Ik vrees dat u hier niets gaat kunnen doen. Onze club is nu al meer dan een week de pispaal. Het is zo opvallend dat de verdacht­makingen alleen uit Vlaamse hoek komen, in de Waalse media lees of hoor je daar niks over.

Fouten zijn inherent aan het voetbal. Mochten er geen fouten worden gemaakt, dan zouden er geen doelpunten vallen en zou het heel saai worden.”

Gepensioneerde: “Zegt u mij eens, waarom heeft KV Mechelen niet zelf vier keer gescoord? Hebt u gezien wat voor kansen die Nicolas Verdier (spits van KV Mechelen, DDC) heeft laten liggen? Die is trouwens eigendom van en uit­geleend door Eupen. Is dat niet verdacht dan?”

Delreux: “Men vergeet ook dat wij de slechtste verdediging van het land hebben. Sla er de statistieken op na, geen enkele ploeg heeft tijdens de reguliere competitie meer doelpunten geslikt dan wij.”

Gepensioneerde: “Onze verdediging was uit-zon-der-lijk slecht.”

Delreux: “En we krijgen het altijd lastig in de laatste twintig minuten.”

Het groepje van Diedhiou komt net voorbij gerend. De woordvoerder herhaalt nog eens klaar en helder dat er “geen vragen mogen worden gesteld”.

‘We hebben het altijd lastig in de laatste twintig minuten’
Grégory Delreux, woordvoerder Excel Moeskroen

Bekijken we even de statistieken. Moeskroen heeft de reguliere competitie afgesloten met 59 tegendoelpunten, het hoogste van allemaal. Correct. Maar voor die bewuste zondag, voor Yuta Toyokawa ongedekt zijn gang mocht gaan, waren er dat nog 55. Eupen zelf had er 57.

Afrikaanse voetbalacademie

Bilan: de hoogste Belgische voetbalcompetitie is een traditieclub met 15.000 fans armer en met Cercle Brugge een satellietclub van het Franse AS Monaco rijker. Net als Cercle zijn Eupen en Moeskroen sinds enkele jaren eerder makelaarsbedrijven dan clubs. Sportieve successen zijn niet de primaire doelstelling. Het doel is behoud in de hoogste afdeling om jonge voetballertjes ervaring te laten opdoen. Ze de zo belangrijke “stresstest” laten ondergaan: spelen voor een vol stadion, met camera’s op je gericht. Met z’n uitzonderlijk lage loonlast voor niet-EU-voetballers is de Jupiler Pro League hiervoor het ideale laboratorium.

Het is in België verboden om tegelijk een voetbalclub te leiden en voetballers te verhandelen. Juist om te vermijden dat op een dag zou gebeuren wat op 11 maart lijkt te zijn gebeurd. Dat ergens vanuit een hotellobby in Parijs of Doha wordt beslist in welk stadion er in de laatste 17 minuten snel nog wordt gescoord.

Moeskroen kwam in 2015 via een Maltese vennootschap in handen van makelaars Fali Ramadani en Pina Zahavi. Die laatste plaatste zijn broer en zijn neef in de raad van bestuur van Excel, maar geen mens twijfelt eraan dat het in werkelijkheid Zahavi is die de club leidt. Zahavi is makelaar van de Braziliaanse ster Neymar, en bracht die vorige zomer naar PSG, dat eigendom is van het Qatarese Sports Investment.

KAS Eupen is sinds 2012 eigendom van het Qatarese Aspire Zone Foundation en heeft als shirtsponsor de daarvan afhangende Aspire Academy. Dat is de voetbalacademie van de Qatarese emir Hamad Bin Khalifa Al-Thani. Onder zijn impuls werd in 2007 vanuit het niets sportkledingmerk Burrda opgericht, met aan het hoofd Laurent Platini, de zoon van UEFA-baas Michel Platini. Door ongeveer al wie bij de wereldvoetbalbond FIFA verder nog diende gecorrumpeerd te corrumperen, haalde Qatar in 2010 de organisatie van het WK 2022 binnen.

Dubbel probleem: het klimaat van Qatar laat geen voetbal toe, en als gastland heeft Qatar ook geen voetbalelftal. Het ene probleem wordt opgelost met airco in de nog te bouwen stadions, het andere ligt wat lastiger, want voetbal lééft niet echt onder de inwoners van Qatar. “Valkenjacht is hun ding, en wedstrijden voor kamelen”, schreef Willy Laes in zijn boek Qatar, het golfstaatje dat de wereld opkoopt.

Het initiële idee van de emir was dat Aspire Academy in de armste delen van Afrika jonge spelertjes zou gaan kopen en stallen bij KAS Eupen, de Spaanse tweedeklasser Cultural y Deportiva Leonesa of nog andere op te kopen clubjes. Eens goed genoeg bevonden, zouden ze dan naast een berg cash de Qatarese nationaliteit aangeboden krijgen. In de beleving van de emir is alles te koop, ook een nationaal voetbalelftal.

De Qatarese voetbalacademie is een Win for Life waar intussen al 3,5 miljoen Afrikaanse tieners hun geluk gingen beproeven

Om de instroom aan zwart voetbaltalent te verhogen, startte Aspire Foundation in 2005 in de Senegalese hoofdstad Dakar met het als ontwikkelingsproject verpakte Aspire Football Dreams. Volgens de eigen website beoogt AFD dit: “Duizenden jongens vanaf 13 jaar in ontwikkelingslanden de kans bieden om hun vaardig­heden te demonstreren, naar school te gaan en hun droom in het internationale voetbal waar te maken.”

De Afrikaanse kinderen moeten aan de lopende band testwedstrijdjes spelen. Aan de kant van het veld zitten blanke voetbalbobo’s te kijken, speurend naar zwarte parels. De Qatarese voetbalacademie is een Win for Life waar intussen al 3,5 miljoen Afrikaanse tieners hun geluk gingen beproeven. Een van de bekendsten tot nu toe is Anderlecht-spits Henry Onyekuru.

‘Onaanvaardbaar’

Er stond dus veel op het spel voor KAS Eupen, die zondag. In Humo maakten kenners eerder deze week gewag van fixing the Italian way. De wedstrijd was volgens hen niet zomaar gefikst, maar heel nadrukkelijk in de laatste twintig minuten, wat de kans op megawinsten bij live-weddenschappen exponentieel verhoogt.

Alleen: bewijs het maar eens. Ten tijde van gokchinees Zheyun Ye, veertien jaar geleden, was er bij de verkochte wedstrijden van Lierse en La Louvière geen enkele analist of commentator die in realtime iets verdachts opmerkte. En te midden van de vortex-wind op de terreinen van de Futurosport lijkt het geduld van Grégory Delreux op te raken: “Onze voorzitter heeft al gezegd dat hij gerechtelijke stappen gaat ondernemen, de eerstvolgende keer dat iemand nog durft te beweren dat de wedstrijd gearrangeerd was.”

Yuta Toyokawa, de kleine Japanner van Eupen, kon liefst twee keer met de kop scoren.Beeld Photo News

Maar dit is nu juist het hele ding: het is niet een speler of bestuurder van KV Mechelen die met verdenkingen kwam, en ook geen chagrijnige Vlaamse verslaggever. Het was Jérémy Huyghebaert, de linksachter van Excel Moeskroen zelf, opgegroeid in Moeskroen en kind van de club. Het fragment is nauwelijks opgemerkt, en verrassend genoeg ook niet op­gepikt op sociale media. Het dateert van enkele seconden na het laatste fluitsignaal, met voor  Huyghebaerts neus een microfoon en een camera van de RTBf. Al wat je voor het terug­vinden van het fragment nodig hebt, zijn de trefwoorden Jérémy, Huyghebaert en fameusement.

Jérémy Huyghebaert: “Ik denk dat het de kleinste speler van de tegenstander is die tweemaal met het hoofd scoort op een stilstaande fase. Er zijn toch zorgwekkende dingen gebeurd voor onze ploeg.”

RTBf-man: “In welke zin?”

Huyghebaert: “Bij het vierde doelpunt denk ik dat de supporters van KV Mechelen zich zullen afvragen of we het niet opzettelijk hebben gedaan.”

RTBf-man: “Waarom komt Diedhiou niet tussenbeide?”

Huyghebaert: “Dat weet ik niet. Blijkbaar heeft hij gezegd dat hij de coaching van onze keeper niet heeft gehoord, maar…”

RTBf-man: “Je hebt gepraat met Diedhiou, je hebt gebaren gemaakt naar hem.”

Huyghebaert: “Natuurlijk, want het is een onaanvaardbaar doelpunt. Op twee meter voor je eigen doel trap je de bal weg.”

‘Er zijn toch zorgwekkende dingen gebeurd voor onze ploeg’
Moeskroen-verdediger Jérémy Huyghebaert in RTBF-interview vlak na de wedstrijd

Het minste wat je zou hebben verwacht, was dat het clubbestuur van Moeskroen geconfronteerd met een zo manifeste beschuldiging, een grondig gesprek zou hebben gevoerd met Christophe Diedhiou. Hem vragen of hij in de dagen voor 11 maart is benaderd, eventueel door vrienden of familieleden in Senegal, of door zijn Parijse makelaar. Of hij eventueel bereid was z’n telefoongeheugen te openbaren voor het club­bestuur.

Niets van die strekking is gebeurd.

Grégory Delreux: “Ik vind uw vraag héél erg insinuerend. Wat Jérémy tegenover de RTBf zei, dat zei hij in het heetst van de strijd. Dat is heel normaal, dat ploegmaats elkaar afzeiken na een stom doelpunt. Zo is voetbal nu eenmaal.”

Dus, zou je dan veronderstellen, is integendeel Jérémy Huygebaert tot de orde geroepen vanwege lasterlijke aantijgingen aan het adres van een ploegmaat?

Delreux: “Maar neen. Een profvoetballer moet zoiets achter zich kunnen laten en vooruit kijken.”

Zo is voetbal?

“Inderdaad, zo is voetbal.”

Veel vragen

De spelers van Moeskroen nemen een drinkpauze, sjokken onze richting uit. Huygebaert en Diedhiou staan op enkele meters van ons te puffen, achter het hek.

Over Christophe Diedhiou (30) kon je eerder dit jaar in Voetbalmagazine lezen dat hij in 2009 door de Franse vierdeklasser Epinal samen met Ibrahima Seck en Cheikh Ndoye werd weggeplukt bij het straatarme ASC Yakaar, een clubje uit Dakar. Een Afrikaanse jongensdroom. Ze kregen een Frans leefloon aangeboden, 1.200 euro, maar naar hun normen bigger than life. Seck voetbalt nu bij Racing Genk, Ndoye bij Angers in de Franse Ligue 1. Diedhiou kwam niet verder dan enkele kleinere Franse clubjes, tot hij vorige zomer in Moeskroen aanbelandde. Excel hoefde voor zijn transfer niets te betalen.

Dat willen we hem graag vragen. Hoeveel verdien je tegenwoordig? Heb je als joch zelf ooit deelgenomen aan de audities van Aspire Football Dreams in Dakar? Je jongere broer, misschien? Hebben jij en Jérémy het al bijgelegd? Zoveel vragen.

Grégory Delreux: “Misschien is het nu tijd om te gaan, denkt u niet?”