‘Darkest Hour’: een Oscar voor Oldman, kletsen voor de scenarist
Na Dunkirk biedt Darkest Hour een andere kijk op een van de spannendste episodes uit de Tweede Wereldoorlog, maar deze keer met minder beklijvend resultaat. Gary Oldman vecht als Winston Churchill tegen de nazi’s, maar ook tegen een te afgeborsteld scenario.
“And the Oscar goes to... Gary Oldman!” Als deze zin in de nacht van 4 op 5 maart niét wordt uitgesproken, dan krijgt u een pintje van ons. Oldman onderging namelijk een opzienbarende fysieke transformatie om in Darkest Hour zo goed mogelijk te lijken op de buikige Britse premier Winston Churchill. Daar houden ze bij de Academy wel van.
Ook regisseur Joe Wright (Pride and Prejudice) is zich duidelijk bewust van de spektakelwaarde van Oldmans vertolking: hij neemt een lange aanloop voordat hij Churchill eindelijk in beeld brengt – een beetje zoals Spielberg de haai niet meteen prijsgaf in Jaws.
En toegegeven, Oldman ís een plezier om naar te kijken. Het zijn niet alleen de maniertjes en de grimassen die zijn vertolking zo overtuigend maken, of de kilo’s make-up en siliconen waaronder zijn gezicht begraven zit. Ook zijn geest lijkt echt ergens anders te zitten. Dit is geen opzichtige show, maar een doorleefde gedaanteverwisseling.
Gary Oldman is een plezier om naar te kijken, en niet alleen door de maniertjes en de grimassen
Onderhandelen met Hitler
We zien Churchill aan het begin van zijn ambt als eerste minister in volle Tweede Wereldoorlog. Meteen al kreeg hij de neteligste kwestie van zijn hele carrière op zijn bord gegooid: onderhandelen met Hitler, terwijl op het strand van Duinkerken honderdduizenden geallieerde soldaten hun dood stonden af te wachten? Of koppig het verzet volhouden? Churchill koos zoals u weet voor het tweede, maar aan die beslissing ging heel wat twijfel vooraf, zo blijkt nu.
Darkest Hour gaat op zoek naar de mens achter de mythe, maar slaagt daar niet helemaal in. Dat heeft alles te maken met het afgeborstelde script: af en toe voel je de pen van de scenarist even vervaarlijk priemen als de kanonnen van Hitler. In de dialogen, maar vooral in die waanzinnig misplaatste – en duidelijk uit de lucht gegrepen – scène op de metro.
Vanaf 17/1 in de bioscoop.