Korte samenvatting van de week. We krijgen een uitnodiging van een sake-proeverij bij een delicatessenzaak, wandelen onze favoriete boekenwinkel in om er plots een apart tafeltje vol met Japanse literatuur aan te treffen, horen hippe vrienden vertellen dat ze hun droomvakantie geboekt hebben (jawel, een rondreis door Japan), om tot slot een boek met een groene boom en die ­bekende rode stip op ons bureau te vinden. Shinrin-yoku – De Kunst en Wetenschap van het Bosbaden. Over hoe we gezonder, rustiger en gelukkiger kunnen worden door meer tijd door te brengen tussen bomen en planten.

Nog maar eens een boek vol wijsheid uit het land van de Rijzende Zon? Nadat we ons, dankzij Marie Kondo en haar bestsellers – nu zelfs te koop in manga-vorm – de Japanse kunst van het opruimen al eigen hadden gemaakt, en we vorig jaar op zoek waren gegaan naar ons ikigai, de reden van bestaan die ieder van ons zou moeten hebben, en die ons de weg zou tonen naar een langer leven. “Maanden nadat Ikigai is verschenen, doet dat boekje het nog steeds bijzonder goed”, vertelt Marc Van Biezen van uitgeverij Meulenhoff. “Vandaar dat we van dezelfde ­auteurs binnenkort een nieuw boek uitbrengen: Shinrin-yoku.”

“Als het augustus is, zullen mensen de keuze hebben uit minstens vijf boeken over dat fenomeen”, zegt ­Erwin Koning van uitgeverij A.W. Bruna. Hij verwierf vorig jaar de vertaalrechten van het originele shinrin-yokuboek, geschreven door de Japanse hoogleraar Qing Li. “Je had eerst tal van boeken die zich toespitsen op onthaastingtrends uit Scandinavië – denk aan hygge en lagom – maar nu lijkt Japan en de rest van het Verre Oosten hét nieuwe gebied.”

Je neemt iets simpels als “wandelen in het bos”, je plakt er een Japanse term op, en plots verkoopt het? “Het gaat wel degelijk om iets meer dan een simpele boswandeling”, zegt ­Koning. “En ons shinrin-yokuboek werd echt niet door zomaar iemand geschreven. Qing Li is een Japanse hoogleraar die al jaren onderzoek doet naar de positieve effecten die we ervaren als we tijd doorbrengen in een bos.”

Shinrin-yoku (shinrin is Japans voor bos, yoku betekent bad; de term ontstond in de jaren 80) is inderdaad meer dan gewoon een boswandelingetje maken, schrijft Qing Li. “Het is de kunst van ons te verbinden met de natuur via onze vijf zintuigen.” Dat betekent: luisteren naar de vogels, kijken naar de verschillende tinten groen, de geur van het bos opsnuiven, een boomstronk betasten, of gewoon op de grond gaan liggen. Idealiter breng je een uur of vier in het bos door, waarbij je een kilometer of vijf wandelt. Een stevigere oppepper nodig? Dan opteer je voor drie dagen en twee nachten. En dat zonder op je telefoon te kijken of foto’s te maken. Er is daarbij geen vaststaand (oefen)programma dat je moet volgen. Belangrijk is gewoon dat je plekken opzoekt waar je je op je gemak voelt.

Al dat soort praktische suggesties verbindt Qing Li met wetenschappelijke onderzoeken die vertellen over de gunstige effecten van het bos op ons gemoed en stressniveau, op ons immuunsysteem en onze nachtrust. Hij vertelt over de 62 gecertificeerde bostherapiecentra die Japan inmiddels telt en over manieren waarop je ook thuis of op kantoor een bosbad kunt nemen. Gewoon meer planten naar binnen halen en regelmatig veertig seconden naar buiten kijken, zou al helpen.

Vertragen

“Het begrip bestaat eigenlijk bij ons ook al een tijdje” vertelt Linda ­Desmet van ACI, een van de twee gecertificeerde shinrin-yokucoaches in Vlaanderen. “Zij het onder een andere naam: outdoor- of wandel­coaching. Dat is een vorm van therapie die de shinrin-yokutools gebruikt en daarnaast ook mentale ondersteuning biedt. Samen op wandel ga je op zoek naar de positieve effecten die de natuur op je lichaam kan hebben.”

Natuurlijk doen sommigen er lacherig over, zegt ze. “Dus jij gaat gewoon wat wandelen met mensen?” Maar zij weet inmiddels dat het werkt, en wel omdat het zo laagdrempelig is. “Je gaat “maar” wandelen, samen. Dat klinkt niet zo groots als “in therapie gaan”. Een wandeling maken is helemaal wat anders dan iemand die op een stoel moet gaan zitten en dan over zijn leven moet vertellen. Terwijl dat laatste toch meestal bijna automatisch gebeurt, als je met mensen het bos of de natuur in trekt, en hen onderweg een paar simpele opdrachten geeft. Zo gaan mensen bijvoorbeeld bijna intuïtief vertragen, in die groene omgeving.”

Krijgt ze de laatste tijd meer telefoons, nu datgene wat ze doet een hippe naam gekregen heeft? “Ja”, geeft ze onomwonden toe. “Mensen vinden nu makkelijker de weg.” Ze snapt ook wel dat we ons juist naar Japan keren. “We leiden een druk leven, zien dat ze in Japan vaak nog een hectischer ­leven leiden, en toch hebben we het gevoel dat mensen daar dichter bij zichzelf staan. En dus, gaan wij, die zo op zoek zijn naar rust en structuur in ons leven, op zoek naar wat zij ons in het Oosten zouden kunnen leren. Zie ook acupunctuur, meditatie en yoga.”

Shinrin-yoku

Wat?

“Dompel je onder in het bos.” Verbind je met de natuur via je zintuigen.

Hoe?

Breng een uur of vier in het bos door, waarbij je een kilometer of vijf wandelt. Luister naar vogels, ruik het bos, ga liggen op de grond. Zet je telefoon uit. Maak geen foto’s.