210 Belgen zitten levenslang vast, 12 daarvan zijn vrouwen. Dit zijn ze.

© *

Over ’s lands twee bekendste levenslang gestraften - topgangster Freddy Horion en de vampier van Muizen - is de afgelopen dagen veel inkt gevloeid. Minder bekend zijn de vrouwen die in België een levenslange straf uitzitten, al zijn de feiten die ze pleegden niet minder gruwelijk. Met twaalf zijn ze en allemaal zitten ze voor moord of medeplichtigheid aan moord. Een dertiende zit haar straf sinds kort thuis uit, met een enkelband.

Thierry Goeman & Arthur De Meyer

In Belgische gevangenissen zitten momenteel 210 gedetineerden die tot levenslang zijn veroordeeld. Daarvan zitten er 107 in Vlaamse gevangenissen. De meeste zijn mannen. Slechts twaalf tot levenslang veroordeelde criminelen zijn vrouwen. Drie zitten in Brugge, drie in Lantin (Luik) en nog eens drie in Berkendael (Brussel). Verder zijn er twee opgesloten in Hasselt en eentje in Hoogstraten. Dit zijn ze:

Haar vijf kinderen verdoofd en dan de keel overgesneden

Geneviève Lhermitte kreeg levenslang nadat ze in 2007 haar vijf kinderen had ombracht in Nijvel. Eerst verdoofde ze de kinderen om ze daarna de keel over te snijden. Ze was zwaar depressief en hoorde stemmen in haar hoofd. Voor dat alles zag ze maar één schuldige: haar echtgenoot en vader van haar kinderen, Bouchaïb Moqadem.

Als doelwit koos ze zijn dierbaarste bezit: de kinderen. Ze was uitgeput na vijf zwangerschappen en voelde zich in de steek gelaten door haar echtgenoot. Ook naar de vriend des huizes, Dokter Schaar, wees ze met een beschuldigende vinger. Hij had de hypotheek van hun huis betaald, woonde bij hen in, maar had volgens Lhermitte hun intimiteit gestolen.

Na de moord probeerde ze zich van het leven te beroven, wat mislukte. Haar jongste, Mehdi, was amper drie jaar oud. De oudste, Yasmine, veertien. Haar echtgenoot was op het moment van de feiten in het buitenland.

Het ziet er overigens niet naar uit dat Lhermitte snel vrij gaat komen. Begin mei dit jaar verwierp de strafuitvoeringsrechtbank van Brussel haar vraag tot vervroegde vrijlating . Het was de eerste keer dat ze een verzoek indiende, nu zal ze een jaar moeten wachten.

Zoontje (5) vergiftigd met een overdosis ADHD-medicatie

Cindy Van Waeyenberg kreeg levenslang nadat ze op 31 oktober 2008 haar zoontje vergiftigde met ADHD-medicatie. Ze gaf de vijfjarige Jelle een giftige cocktail van rilatine en dipiperon, een antipsychotisch medicijn.

Volgens de jury kon er geen sprake zijn van verzachtende omstandigheden. Cindy Van Waeyenberg werd door de jury veroordeeld tot levenslange opsluiting. Patrick Beerens, de stiefvader van Jelle en medeplichtig aan de vergiftiging, werd tot 30 jaar cel veroordeeld. Zijn verdediging had steeds “schuldig verzuim” gepleit, maar daar had de jury geen oor naar.

Het is echter niet onmogelijk dat deze lijst binnenkort teruggebracht wordt tot elf vrouwen. “Haar reclassering wordt momenteel voorbereid”, vertelt haar huidige advocaat, meester Colman. “Die staat gepland ergens de komende twee weken.’

Sms-moord: ”Ppa gelp maura doet dood”

De zaak rond Maura Van Lommel, beter bekend als de ‘sms-moord’, is een verhaal van ziekelijke jaloezie. Van Lommel zag in haar stiefdochter een rivale. Stefanie De Mulder was ‘papa’s prinses’ die volgens haar te veel aandacht en affectie kreeg. Ook de zoon van Maura (en dus de stiefbroer van Stefanie) had niet bepaald een gezonde relatie met zijn stiefzus. Hij was op haar verliefd, maar zij had zijn romantische avances afgewimpeld.

Op 12 augustus 2004 zaten de twee op café om een plan te maken. Het moordwapen zochten ze niet al te ver: in het huis slingerde ergens een honkbalknuppel rond. Laat op de avond sloegen ze toe. In haar kamer mepten moeder en zoon het meisje volledig tot pulp. Tijdens haar doodstrijd kon ze nog een sms naar haar vader sturen: ”Ppa gelp maura doet dood” (sic).

De vader van het slachtoffer was op het moment van de feiten enkele dagen gaan kamperen. Toen hij de sms kreeg, probeerde hij meteen zijn dochter te bellen. Na twee pogingen werd de telefoon niet door zijn dochter, maar wel door Maura beantwoord. Zij wimpelde hem af, maar besefte dat de tijd drong, want hij zou nog alarm kunnen slaan. Haar zoon Andy zette zijn onderarm op de keel van het meisje tot ze stopte met bewegen. Ook had de jongen zich aan haar vergrepen.

Op het proces was Maura duidelijk: ze wou wraak wou nemen, haar rivale moest verdwijnen. Volgens gerechtspsychiater Chris Dillen lijdt de vrouw aan een persoonlijkheidsstoornis met kenmerken van borderline. Tijdens het proces benadrukte hij overigens dat de kans op recidive groot is: “Als ze zich ooit weer in een driehoeksverhouding bevindt waarbij ze met iemand moet strijden voor affectie, bestaat er een deftig risico dat ze nogmaals op dezelfde manier zal reageren.”

Haar vriend verstikt met een leiband

Samen met Rudi Martin werd Christelle Rouche tot levenslang veroordeeld voor de moord op haar vriend, Philippe Smits. De Geldenaakse man (net over de taalgrens, tussen Waver en Sint-Truiden) werd in zijn huis het hoofd ingeslagen met een metalen object, daarna werd hij gewurgd met de leiband van de hond. De daders: Christelle Rouche, Rudi Martin en Bernadette Belin.

Ze gingen doordacht te werk. Na de moord belden ze meermaals naar de gsm van het slachtoffer. Om de indruk te wekken dat ze bezorgd waren om hun verdwenen vriend. Het lichaam dumpten ze in zijn wagen, die ze vijf dagen later op een verlaten weg in brand staken. Hun plan heeft eventjes gewerkt, want pas een jaar later werden ze in officiële staat van beschuldiging gesteld.

Tijdens het proces verklaarde Christelle dat Phillipe haar regelmatig sloeg en dat ze hem wou verlaten. Samen met haar twee vrienden Rudi en Bernadette besloot ze dan ook de meest extreme uitweg te nemen: moord.

Enkele jaren later kwam de vrouw rond Valentijn weer in het nieuws nadat ze opnieuw de liefde gevonden had. In de gevangenis van Bergen trouwde ze met ene Isabelle Garcia Calero. Haar nieuwe partner is ook veroordeeld voor moord, maar kreeg niet levenslang. Sinds 2015 wonen ze als ’s lands meest atypische koppel samen in één cel. “Het is er wel heel klein”, vertelde een tante van Isabelle aan de Waalse pers, “maar ze hebben het er goed met z’n tweetjes”.

Brave boekhouder doodgeschoten

50.000 euro. Zoveel had Sophie Dery over voor de moord op David Ervinckx. De man was een brave boekhouder zonder vijanden, de enige strubbeling in zijn provinciale bestaan was zijn ex en een bittere strijd om het hoederecht.

Om hem uit de weg te ruimen ging Sophie te rade bij een bevriende garagist. Hij kende wat mannetjes, niet vies van geweld, nog minder van een extra centje. Hij trommelde een team op van vier ongure figuren. Om David in de val te lokken deden ze zich voor als ondernemers op zoek naar een fiscaal expert. David, zich van geen kwaad bewust, ging in op de uitnodiging. Onderweg naar zijn nieuwe klant vroeg hij de weg aan twee ’toevallige passanten’. Eén van hen, Fayçal Boutuil, schoot drie kogels, twee daarvan waren raak en één was dodelijk. David stierf aan het stuur van zijn Alfa Romeo Spider.

Vier jaar na de feiten worden Sophie, als brein achter de moord, en schutter Fayçal veroordeeld tot levenslange opsluiting. De garagist kreeg 22 jaar. Dery en Boutuil trokken nog naar het Hof van Cassatie, maar tevergeefs.

In plaats van hulpbehoevende moeder te helpen, liet ze haar vermoorden

“U hebt uw eigen moeder in de winter van haar leven vermoord, terwijl deze kwetsbare en fragiele vrouw net dan uw hulp broodnodig had”, zei assisenvoorzitster Heidi Papen vlak voor ze een levenslange gevangenisstraf uitsprak voor Myriam Werbrouck. De Vlaams-Brabantse Werbrouck en haar vriend Freddy Eyletten waren bij haar 80-jarige moeder in Herent ingetrokken. Om geld uit te sparen. En om voor haar te zorgen. Maar van die zorg kwam niets in huis. Integendeel. Ze waren vooral uit op haar pensioentje en op haar spaarcenten. Zelfs toen het koppel later uit elkaar ging, kwam Eyletten er nog eten en soms slapen en profiteerde hij duchtig mee van het spaargeld van de bejaarde.

De twee verwaarloosden de dementerende vrouw zwaar en mishandelden haar ook. Ze kreeg amper te eten en was nog vel over het been toen ze stierf.

Het was Werbrouck die haar ex uiteindelijk aanzette om haar moeder te doden. Om nadien haar huis te kunnen verkopen. Hij legde zijn grote ruwe handen om haar hals en kneep haar keel dicht tot wanneer ze geen kick meer gaf. Lang duurde haar doodstrijd gelukkig niet.

Bij Eyletten hield de rechtbank rekening met zijn mentale beperking, uitgedrukt in een IQ van slechts 61, wat op zwakzinnigheid wijst, en de eenzaamheid waarin hij leefde. Hij kreeg 29 jaar.

Werbrouck kon op geen medelijden rekenen. “Je moeder mishandelen en doden is het ergste wat je kan doen”, klonk het. Ze zit een levenslange straf uit in de gevangenis van Brugge.

Bij oudermoord wordt de dader automatisch onterfd. Werbrouck blijft dus met lege handen achter, terwijl het haar vooral te doen was om de erfenis door de verkoop van de woning. Het huis waarin Luciana Vandenbroeck op een onmenselijke manier aan haar einde kwam.

Cocktail van wodka-redbull, rohypnol en valium en daarna tanden uitgeslagen

Duivelse minnaars, dat waren ze. Micheline Hendriks (toen 47) uit Tienen en Benno Vanderwegen (toen 54) uit Laakdal. Omdat de vriend van Hendriks de tortelduifjes in de weg stond, besloten ze hem uit de weg te ruimen tijdens een feestje in discotheek Casteleyn in Bekkevoort.

Terwijl Charles ‘Charly’ Enckels (47) op de dansvloer stond, ging zijn vriendin drank halen. Van de toog liep ze niet rechtstreeks naar de tafel waar ze zaten, maar maakte ze een ommetje via de toiletten. Daar maakte ze een mengsel van wodka-redbull, rohypnol en valium klaar. Toen Enckels zijn glas met smaak had uitgedronken, voelde hij zich plots slecht. Geen probleem, zijn vriendin en haar nieuwe vriend sleurden hem in de auto en zouden hem wel naar huis brengen en de dokter laten komen. Maar het ging recht naar het Albertkanaal in Kwaadmechelen. Daar gaf Vanderwegen de zo goed als bewusteloze man nog een paar rake klappen, waarop ze hem in het water rolden. Charly Enckels zakte meteen naar de bodem van het kanaal.

Pas op 30 december 2008 werden de stoffelijke resten van Enckels opgevist. Uit de resultaten van de autopsie bleek dat hij stierf aan een potentieel dodelijke vergiftiging waarbij het overlijden werd bespoedigd door verstikking. In de luchtpijp van de man werden braaksel en afgebroken stukken tand teruggevonden. Dat laatste was het gevolg van de rake klappen die kreeg voor hij in het water werd gegooid.

Micheline, ‘Mieke’ voor de vrienden, huilde bittere tranen in de assisenzaal. Ze hoopte op begrip van de jury omdat ze slaag kreeg van haar man en hij ermee dreigde haar te zullen vermoorden als hij hem verliet. De jury trapte daar niet in. Enckels was van plan om haar te verlaten en terug naar Limburg te verhuizen. Maar hij kreeg de kans niet meer. Micheline kreeg levenslang, haar vriend 25 jaar.

Had begrafenisondernemer kogelgaatje niet gezien, was het de perfecte moord geweest

Jeugdvrienden uit Maaseik waren het, Jacky Roussard (42) en Mathy Franssen (48). Daarna ook bovenste beste overburen. Zo goed zelfs dat de werkloze Mathy vaak een handje ging toesteken in de frituur van Jacky’s echtgenote Manuella Vossen (44) in Maaseik. Maar al snel begonnen Vossen en Franssen een relatie.

Op een zomeravond in 2006 sloot Manuella haar frituur Het Lekkerbekje. Haar man Jacky Roussard, beroepsmilitair en duiker-brandweerman, kwam haar zoals gewoonlijk helpen opruimen. Terwijl Manuella de vuren doofde en de snacks in de frigo legde, bracht Jacky de vuilniszakken naar een container op het binnenkoertje achter de frituur. Maar dit keer bleef hij opvallend lang weg. Een buurman vond hem even later zwaar bloedend in een greppel. Een ongelukkige val, daar leek het op. Maar wanneer de begrafenisondernemer ’s anderendaags de bloedsporen wegwaste, merkt hij een klein gaatje op in de nek van het slachtoffer. Een schotwonde, klein kaliber. Daar bestond volgens de wetsdokter geen twijfel over. De dood van Jacky Roussard veranderde op slag van een dramatisch ongeval in een koelbloedige executie.

De speurders kwamen al snel bij Mathy Franssen, waarover Jacky Roussard tegen de poetsvrouw en een klant klaagde dat hij een oogje op zijn vrouw had. Roussard wilde zelfs een camera installeren om hun doen en laten te volgen en zou haar aan de deur zetten als hij kon bewijzen dat ze iets hadden samen. “Hij hielp me gewoon een handje in de frituur”, hield Manuella vol. Maar in werkelijkheid deden ze, zoals Roussard dacht, samen veel meer dan wat bouletten in het frietvet gooien.

Als een dag na de begrafenis vrolijke muziek weerklonk en barbecuegeuren opstegen uit de tuin van Vossen, werden de twee op de rooster gelegd. Figuurlijk dan. Manuella en haar ‘medewerker’ in Het Lekkerbekje kregen allebei levenslang.

Langst zittende vrouw in Belgische gevangenis

Luc Devacht hielp als Rode Kruis-vrijwilliger de slachtoffers van de ramp met de Herald of Free Enterprise in 1987 in Zeebrugge. Een man met het hart op de juiste plaats, zo kende iedereen hem. Veel te braaf voor deze wereld, vandaar dat van hem soms geprofiteerd werd. Dat hij in staat was om twee mensen - waaronder een kind - te vermoorden, begreep niemand. Het was ook niet zijn gedacht, zo bleek op het assisenproces, maar van zijn minnares en meesteres.

Devacht maakte eind jaren ‘80 kennis met Rita De Smet. Zij was toen nog getrouwd en had een zoontje, Steve. Over Rita had niemand een goed woord over op het proces. Een dominante vrouw die Devacht als haar slaafje behandelde. Hij, de lamme goedzak, deed alles wat ze vroeg. Zelfs moorden.

Het begon met Georges Robert, de man van De Smet. Hij werd in 1989 vergiftigd. Iets in zijn koffie. Hij had het niet eens gesmaakt toen hij ’s ochtends zijn kop koffie leeg dronk. Kort daarna was hij dood.

Rita en haar Luc hadden nu de handen vrij. Of toch niet. Steve, het kind dat ze met Georges Robert had, vroeg te veel aandacht. Dus moest Luc het 5-jarige kind uit de weg ruimen. Hij nam de kleine mee naar de vaart in Damme.

Over de feiten werd amper bericht in de media omdat er aanvankelijk niet aan moord werd gedacht. Rita De Smet, een gevaar voor de samenleving volgens de gerechtspsychiaters die haar onderzochten, is de vrouw die al het langst in de cel zit ons land.

De duivelse lesbiennes

Een macabere ontdekking op de Semois: kajakkers vinden er een levenloos lichaam. Een vrouw met de handen gebonden en met haar gezicht in het water, ze was verdronken. De autopsie zal uitwijzen dat ze voordien ook flink wat klappen kreeg. Hoe lang het lichaam al in het water lag is niet duidelijk, na de autopsie kwam echter wel een naam bovendrijven: Cindy Claude.

Hoewel Cindy uit een voorname familie kwam, kende ze een ruw verleden: in haar jeugd werd ze verkracht en een tijdje verdiende ze goed haar brood als prostitué. Zodra ze dat wereldje achter zich liet kwam ze in ernstige geldnood, ze kampte met een dure en zware heroïneverslaving. Ze was aan veel dealers veel geld verschuldigd. Eén van die dealers was Marie-Ange Géris, met wie Cindy overigens ook een kortstondige romance kende.

Al heel snel richtte het onderzoek zich op de lesbische ménage à trois: Sabrina Tarabet, Nathalie Pleugers en Marie-Ange, het orgelpunt van de driehoeksverhouding. in de Waalse pers kreeg de zaak snel een ronkende naam: die van de ‘Duivelse Lesbiennes’. Na schijnbaar eindeloze verhoren, breekt het trio en geven ze de moord toe. Een motief hadden ze niet voorhanden. Elk hadden ze een andere versie van de bewuste nacht, vermoedelijke omdat ze allemaal high waren. Op het proces werd duidelijk hoe drugs en tomeloze jaloezie dit “driekoppig monster” gebaard hadden. Zo omschreef de openbare aanklager de ‘Duivelse Lesbiennes’.

Over het aandeel van elk van de drie vrouwen is lang gedebatteerd, één van hen - Pleugers - werd zelfs op een later assisenproces opnieuw berecht. Wel was er eensgezindheid over de rol van Marie-Ange, het brein van het driekoppige monster. Volgens de voorzitter misbruikte zij de romantische gevoelens, marginaliteit en beperkte intelligentie van haar vriendinnen. Zij werd als enige tot levenslange opsluiting veroordeeld. Tarabet kreeg 20 jaar cel. Pleugers was slechts een meeloper en kreeg op een tweede assisenproces vijf jaar cel.

Ze lokte hem met cannabis en liet haar nieuwe vriend hem doodslaan

Op 2 september 2014 werd het levenloze lichaam van Mathieu Saenen in een bos nabij ’s Gravenbrakel gevonden. Hij was spoorloos sinds 27 mei. De laatste persoon die hem gezien had was zijn ex-vriendin Vinciane Heylen, tevens de moeder van zijn dochter. Kort na de verdwijning gaf ze tijdens een verhoor als getuige toe dat ze hem had ontmoet, maar dat ze sindsdien niets meer had gehoord.

De speurders roken onraad en lieten de telefoon van Heylen aftappen. Op 28 augustus verraadde een gesprek met haar huidige vriend Xavier Rose het complot. Hij sprak toen over een moord. Kort daarna viel de politie binnen bij het koppel thuis. Daar vonden de speurders verschillende mobiele telefoons en wapens.

Daarop gaf Vinciane Heylen een nieuwe versie van de feiten. Ze verklaarde dat ze haar ex-vriend had meegenomen naar het bos om er te spreken over hun dochter. Ze lokte hem met cannabis en een minirokje, twee zaken waar Saenen klaarblijkelijk een hekel aan had. Het kwam tot een ruzie, waarbij Xavier Rose tussenbeide was gekomen. Hij zou Mathieu langs achter met een grote stok op het hoofd hebben geslagen. Daarna besloot het koppel om het slachtoffer ter plaatse te begraven.

De jury en rechters geloofden er niets van. Zij stelden dat het koppel de moord meticuleus en planmatig had voorbereid. Dat Saenen hen geprovoceerd had, kon de jury evenmin overtuigen. Bovendien had Heylen geen medewerking verleend aan het onderzoek en probeerde ze meermaals alle schuld in de schoenen van Rose te schuiven. Daarvoor werd ze veroordeeld tot levenslang. Xavier Rose, wel berouwvol en dankzij zijn blanco strafblad, kreeg 25 jaar cel.

Incestueus koppel vermoordt stomdronken gehandicapte man

Anne Decerf en haar halfbroer Alain Cherain, ontmoetten hun slachtoffer in een Luiks café. De twee leeggangers waren bondgenoten in het klein banditisme en hielden er een incestueuze relatie op na.

Jean-Christian Boulanger, het slachtoffer, zat straalbezopen door het café. Achteraf zal de autopsie uitwijzen dat hij net geen drie promille in zijn bloed had. In zijn roes biechtte de gehandicapte man aan het duo op flink wat geld te hebben. Vervolgens stelden Anne en Alain voor om hun nieuwe vriend naar huis te brengen. Niet uit vriendelijkheid, maar wel om hem te beroven.

Boulanger was echter zo dronken dat hij zijn eigen adres niet meer uit wist te bazelen. Woest, sloeg Cherain hem drie maal achterop het hoofd hopende zo het adres uit de stomdronken man te meppen. Om geen aandacht te trekken sleepte het duo de gehandicapte man achter een bushokje. Daar takelden ze hem nog zwaarder toe, ook zijn geslacht deelt in de klappen.

Uiteindelijk slaan de stoppen door en wurgt Cherrain de gehandicapte man. Hij stak een stuk hout door de das van het slachtoffer en draaide tot hij stopte met bewegen. Anne Decerf stond erbij en keek ernaar.

“De moeder van meneer Boulanger heeft u gevraagd dat zoiets nooit meer gebeurt”, pleitte meester Franchimont op het proces. Anne Decerf en Alain Cherain werden allebei veroordeeld tot levenslang.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen