Het Zuid-Koreaanse ijshockeyteam maakte opmerkelijke groei door, maar de wereldtop bleef maatje te groot
Alsof hij de fans wil troosten, start de regisseur bij de eerste time-out van de wedstrijd een filmpje met de Zuid-Koreaanse goudenmedaillewinnaars tot nu toe. De impliciete boodschap: er is hoop buiten het ijshockey.
Het Zuid-Koreaanse ijshockeyteam bij de mannen verliest dinsdagavond wederom kansloos, ditmaal van de Finnen: 2-5. Zo verlaat het gastland na drie eerdere nederlagen, waaronder een oorwassing door de Zwitsers (0-8), roemloos het toernooi.
De meeste Koreanen zullen de prestaties van deze ijshockeyploeg nauwelijks hebben opgemerkt. De aandacht van de (inter)nationale pers ging tijdens het ijshockeytoernooi vooral naar Team Korea - het vrouwenteam met spelers uit Noord- en Zuid-Korea - en de uit het noorden afkomstige cheerleaders op de tribune. Ook Team Korea staat met lege handen. De vrouwenploeg verloor met 6-1 van Zweden, waardoor het op de achtste en laatste plek eindigt.
Volwaardig team
Met de uitschakeling van de mannen komt een einde aan een opmerkelijk project om een ijshockeydwerg om te vormen tot een volwaardig team dat zich moest kunnen meten de wereldtop. Dat begon met de missie die coach Jim Paek, die als speler uitkwam in de Noord-Amerikaanse National Hockey League, in 2014 bij zijn aanstelling voor de voeten kreeg geworpen.
Als gastland had Zuid-Korea automatisch recht op een plek in het olympisch toernooi, ook al had de nummer 22 van de wereldranglijst, met een paar duizend geregistreerde ijshockeyers, er eigenlijk niks te zoeken.
Paek, die als speler van de Pittsburgh Penguins begin jaren negentig twee keer de Stanley Cup, het kampioenschap van Noord-Amerika, had gewonnen, zag tijdens zijn eerste bezoek aan de materiaalkamer meteen hoe moeilijk het ging worden. 'Het was allemaal nogal karig', aldus Paek. 'We hadden niet eens een schaatsenslijper of een handschoenendroger.'
Simpel reddingsplan
Er kwam een simpel reddingsplan: geld uitgeven en spelers importeren. Profs die minstens twee seizoenen waren uitgekomen voor een Koreaanse club in de pan-Aziatische competitie, konden genaturaliseerd worden. Voor hen werd zelfs een uitzondering gemaakt op het verbod op de dubbele nationaliteit in Zuid-Korea. In totaal werden via deze route zes Canadezen en één Amerikaan toegevoegd aan de nationale selectie.
Een van de eersten was de Canadees Michael Swift, die sinds het seizoen 2011/12 voor de Zuid-Koreaanse club High1 uitkwam en vijf keer topscorer werd van de competitie. Hij werd Zuid-Koreaans staatsburger in 2014. In een interview met Global News vertelde hij over het niveauverschil dat hij aantrof. 'Hier kwamen zeventienjarige jongens op me af met de vraag hoe ze de puck moesten schieten. In Canada weet je nog voordat je kan lopen hoe je de puck moet raken.'
Ook de 1.98 meter lange Amerikaan Mike Testwuide, die naar Zuid-Korea kwam na een mislukte poging in de NHL te spelen, was niet onder de indruk. Hij noemde de pan-Aziatische competitie 'gecontroleerde chaos'. 'De spelers zijn de snelste schaatsers ter wereld, maar ze zijn nooit fatsoenlijk gecoacht.'
De spelers zijn de snelste schaatsers ter wereld, maar ze zijn nooit fatsoenlijk gecoacht
Miljoenen
Naast de import van spelers werden miljoenen in de ploeg gepompt. 'In het begin speelden we met tweedehands hockeysticks. Nu hebben we de beste spullen en de beste begeleiders', aldus Testwuide.
Langzaam smeedde Paek de afgelopen jaren een team van de Zuid-Koreaanse talenten en het vreemdelingenlegioen uit Noord-Amerika. 'Elke dag brachten we met elkaar door. We deelden de kleedkamer, aten met elkaar en op een gegeven moment voelde het als familie', zegt Testwuide.
Het vernieuwde Zuid-Korea boekte al snel succes. In 2015 promoveerde de ploeg voor het eerst naar de A-groep van ijshockeylanden. Daardoor mag het op wereldkampioenschappen met de beste zestien landen meedoen.
De realiteit is dat ons budget ongeveer gelijk is aan het salaris van een van de spelers van het Canadese team
Groot niveauverschil
Volgens Testwuide zorgde dit wel voor overspannen verwachtingen, zo zei hij in The New York Times. 'Ze denken dat wij ons nu kunnen meten met Canada, en dat is lastig. Ik had thuis al moeite om de selectie te halen van een NHL-ploeg. De realiteit is dat ons budget ongeveer gelijk is aan het salaris van een van de spelers van het Canadese team.'
Op het olympisch toernooi bleek hoe groot het niveauverschil was. Na een spannende openingswedstrijd tegen Tsjechië, waarin nipt met 1-2 werd verloren, volgden afgetekende nederlagen tegen Zwitserland (0-8), Canada (0-4) en nu dus Finland (2-5). 'Als je de situatie objectief bekijkt, is het David tegen Goliath', zei Paek. 'En wij zijn geen Goliath, zo eerlijk moeten we zijn.'
Helaas voor de Zuid-Koreaanse fans, ook geen David.
De mooiste verhalen over de Olympische Winterspelen
Lees de mooiste verhalen over de Olympische Spelen, verzameld op één pagina.
Pyeongchang, dag 12: wat u in de gaten moet houden
Wat staat er op het spel op woensdag 21 februari van de Winterspelen?
