Direct naar artikelinhoud

Na tien biertjes deserteerde Charles Jenkins (1940 - 2017) naar Noord-Korea. Hij bleef er veertig jaar vastzitten

Maandag overleed op 77-jarige leeftijd Charles Robert Jenkins, de Amerikaanse deserteur die bijna 40 jaar vastzat in Noord-Korea.

Charles Robert Jenkins.Beeld epa

Charles Robert Jenkins was 24 jaar oud toen hij tien flesjes bier leegdronk en de grens met Noord-Korea overstak. Het was 1965, hij diende in het Amerikaanse leger in Zuid-Korea en was bang om naar Vietnam te worden uitgezonden. Eenmaal aan de andere kant van het niemandsland, gaf Jenkins zijn wapen over aan de stomverbaasde vijand. Hij zou bijna veertig jaar in het land worden vastgehouden, en is maandag op 77-jarige leeftijd in Japan overleden.

Hard leven

'Ik was zo naïef', zei Jenkins later in een interview met de Washington Post. Het was de tijd van de Koude Oorlog, en de jonge soldaat dacht dat hij door het communistische Pyongyang wel zou worden overgedragen aan de Sovjet-Unie, die hem vast wel weer zouden uitleveren aan de Amerikanen. In plaats daarvan verbleef Jenkins decennialang in een 'gigantische, krankzinnige gevangenis'.  

Hij acteerde als 'de slechte Amerikaan' in Noord-Koreaanse films, gaf Engelse les, en leerde de lessen van de toenmalige president Kim Il-sung uit zijn hoofd. Het leven was hard. In zijn boek 'The Reluctant Communist' beschrijft Jenkins hoe hij op een dag met korte mouwen les kwam geven op een militaire school. Toen zijn US Army-tatoeage werd gespot, werden er direct een paar artsen opgetrommeld die de afbeelding zonder verdoving met een scalpel en een schaar moesten wegsnijden.  

Na vijftien jaar werd er een vrouw bij hem thuis afgeleverd. Ze was door Noord-Korea ontvoerd uit Japan, en Jenkins werd aangemoedigd haar te verkrachten. Maar de Amerikaan was lief voor haar en zij werd verliefd, waarna ze trouwden en twee dochters kregen.

Jenkins verbleef decennialang in een 'gigantische, krankzinnige gevangenis'

Herenigd

Jenkins groeide op in een grote, arme familie in het stadje Rich Square, North Carolina. Zijn vader was een alcoholist die op jonge leeftijd overleed en zijn moeder was een verpleegster die zeven monden had te voeden. De jongen kon slecht leren, en sloot zich op jonge leeftijd aan bij het leger. Daar werd hij depressief, en besloot te deserteren.  

In 2002 gebeurde het ondenkbare: na een bezoek van de Japanse premier Junichiro Koizumi mocht de vrouw van Jenkins terugkeren naar huis. Omdat Jenkins bang was dat hij levenslang in een Amerikaanse gevangenis zou verdwijnen wegens desertie, bleef hij met zijn twee dochters achter, maar in 2004 werd het gezin alsnog in Indonesië herenigd. Nadat Jenkins ervan verzekerd werd dat hij niet direct zou worden gearresteerd, vloog hij vier dagen later met zijn familie mee naar Japan.  

De Amerikaanse krijgsraad was mild: Jenkins werd tot 30 dagen cel veroordeeld en mocht vijf dagen eerder vertrekken wegens goed gedrag. De rest van zijn leven woonde hij met zijn vrouw op het Japanse eiland Sado, waar hij souvenirs verkocht.