Pieter Timmers: "Na training kan ik trap niet op"

Nog geen drie weken nadat hij op 26 juni voor het eerst vader werd, stond Pieter Timmers (29) op het WK zwemmen. Het werd geen voltreffer, met onder meer een zestiende plek op de 100 meter vrije slag. De Limburger omschrijft die periode als een "rollercoaster van emoties". Om fysiek en mentaal te bekomen, trok hij samen met zijn vrouw Elle en dochter Jutta naar Spanje. "Een maand ertussenuit met het gezin. Geen telefoons, geen mails, alleen wij. Het plan was om 100 procent te rusten, maar Ronald (Gaastra, zijn trainer, VH) zei me: 'Begin toch maar met krachttraining.' Zo trok ik drie keer per week naar de fitness."

Het hervatten van de trainingen ging verrassend goed, zegt Timmers. "Na Rio moest ik me in het zwembad vooruitsleuren. Ik kon precies niet meer zwemmen, mijn techniek trok op niets. Na het WK ging het vanzelf, terwijl ik veel langer heb stilgelegen."

Fysiek was het wel afzien natuurlijk. "Ik heb net als Kimberley Buys mijn trainingsregime veranderd: minder kilometers, meer kwaliteit", zegt Timmers. "Ik dacht vooraf: klinkt goed, van 60 naar 30 kilometer in de week. Maar na zo'n uur zit ik wel stikkapot. Alsof ik tien wedstrijden na elkaar heb gedaan. Ik kom soms thuis met benen die ontploft zijn, dan kan ik de trap niet meer op. (lacht) Had ik maar wat langere en rustigere trainingen, denk ik dan."

Timmers begint vandaag met de estafette 4x50 meter vrij. "Een fijn nummer", vindt hij. "Spannend en explosief, waarop we in het verleden goed scoorden. Hopelijk zet die trend zich voort. Waarmee ik niet zeg dat we een medaille zullen pakken, want we treden voor het eerst aan met een jong en onervaren team."

Individueel scoren wordt moeilijk, meent Timmers. "Met mijn lange slagen en lagere frequentie ben ik eigenlijk geen kortebaanzwemmer. Het is waar dat ik mijn meeste medailles in klein bad haalde, maar ik ben gewoon geen specialist."

Financieel valt er overigens wel een goede zaak te doen op dit EK in Denemarken. Wie een wereldrecord zwemt, mag zich op een bonus van 10.000 euro verheugen, een Europees record is de helft waard. Voorts verdeelt de Europese zwemfederatie 220.000 euro aan prijzengeld voor de beste twaalf prestaties bij de vrouwen en mannen.

Vloek van olympische medaille

Fysiek voelt Timmers zich vrij goed, hoewel een buikgriep en bronchitis roet in het eten gooiden. "Tel daarbij de geannuleerde vlucht en gemiste trainingen en ik vrees dat het zich zal wreken." Daarnaast is er natuurlijk dat vaderschap. "Jutta heeft reflux. We geven soms zes flesjes per dag. Alleen al met het rechthouden ben je drie uur per dag bezig. Soms verkrampten of verzuurden mijn armen. Dan voelde ik me een vod als ik moest gaan trainen. Het is geen geheim dat de eerste weken en maanden met een baby de hel kunnen zijn."

Coach Gaastra had dus gelijk toen hij zei: "Niet de grote maar de kleine Timmers wordt in 2017 het belangrijkste." Maar, zo meende Gaastra ook, 2018 moet anders. Dan mag een kind geen reden meer zijn om niet te presteren. Timmers blaast: "Zoals elke topsporter wil ik voor medailles gaan, daar doe ik ook alles voor. Het zou mooi staan op mijn palmares als ik Europees kampioen word. Maar móéten? Ik moet eigenlijk niks meer. Alles wat ik nu doe, is omdat ik het wil doen. Daarom bleef ik ook zwemmen na Rio."

Dat olympisch zilver was in zeker opzicht dus een vloek. "Ineens moet je alles winnen of het is niet goed geweest. En dat op een nummer waar de concurrentie moordend is."

Zijn ambitie is nog steeds om door te gaan tot de volgende Spelen in 2020. "Zolang ik het graag doe, zwem ik voort", stelt Timmers. "Ik zie nu geen reden om te stoppen. Nog tweeënhalf jaar te gaan: de kans wordt steeds groter dat ik in Tokio deelneem."