Klassieke muziek

Gracieus snarengeweld

Een tenor en drie harpen: zelfs in oudemuziekland is het geen alledaagse crew. In barok Italië zou er echter geen opgetrokken wenkbrauw te bekennen zijn: daar waren de harp en haar vingervlugge virtuozen een ware rage.

Harpa Romana. Arias & Cantatas by the 17th-Century Virtuosos

Riccardo Pisani, La Smisuranza

Arcana

Tokkelen was trendy in het Rome van de 17de eeuw, getuige het grote aantal componisten gespecialiseerd in muziek voor harp. Proponenten als Orazio Michi, Giovan Carlo Rossi en Marco Marazzoli waren zo verslingerd aan het instrument dat ze hun achternaam vervingen door ‘dell’Arpa’ (‘die van de harp’). Hun ongemeen virtuoze maar gracieuze composities waren de voorbije eeuwen zelden te horen. Daar wilden tenor Riccardo Pisani en harptrio La Smisuranza verandering in brengen met een diepgaand onderzoek en een bloemlezing.  Verrassend: de veelzijdigheid van het harpencombo. Soms denk je gitaar te horen, theorbe of luit, zelfs hakkebord of clavichord. De Romeinse harpvirtuozen kenden hun stiel, vertellen de arpeggio’s die ook uitwaaieren naar de zangpartij. Die komt voor rekening van Pisani: een tenor die nu eens een vleugje noir, dan weer een sprankje naïveté in de mix gooit, en die erin slaagt de vocale focus te bewaren in de (al te) sterk resonerende Santa Maria-kerk in het Noord-Italiaanse Campo. (sta)

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.