VIDEO. Eresaluut en indiaans tromgeroffel op begrafenis verongelukte motard

Onder politiebegeleiding reden meer dan zestig motards uit verschillende clubs naar de aula van Rustpunt Begrafenissen. Daar stonden op dat moment al heel wat vrienden van De Witte te wachten op het konvooi. Sommigen van hen waren gekleed in traditionele indianenkleding, anderen verschenen als cowboy. Het waren zijn vrienden van El Paso die hun indianenvriend begeleidden naar de eeuwige jachtvelden.

De ervaren motard Armand De Puysseleir, beter bekend als De Witte, kwam op zondag 8 april om het leven, nadat hij in de scherpe bocht op het kruispunt van de Putsebaan met de Max Temmermanlaan in Kalmthout rechtdoor reed. Buiten een broer die hij al decennia niet had gezien, had de man geen naaste familie. Het zag er naar uit dat De Witte een kleurloze OCMW-begrafenis te wachten stond. Maar bevriende motards dachten daar anders over.

Het initiatief ging uit van zijn Stabroekse motardvriend Eddy en zijn ex-vriendin Kim. Ruim zestig motards uit de wijde regio spraken af in het centrum van Stabroek. Van daaruit vertrokken ze in colonne en onder politiebegeleiding naar de aula van Rustpunt Begrafenissen in Hoevenen. Onder hen ook Kris Aerts. “Toen ik hoorde over de oproep om De Witte een warme begrafenis te geven, twijfelde ik geen seconde. En ik was niet de enige die er zo over dacht. Ik kende hem wel, maar behoorde niet tot zijn directe vriendenkring. Maar dat speelt geen rol. Motards zijn solidair. Kijk even rond en je ziet dat er collega’s zijn uit verschillende motorclubs.”

Aan de aula stonden ook zijn vrienden van El Paso al te wachten . De Witte was een indianist en het was dan ook niet verwonderlijk dat veel indianen en cowboys afscheid kwamen nemen van hun vriend. Dat deed ook Roger Brands of Bready Hawkes zoals hij in de wereld van El Paso wordt genoemd. “De Witte was een overtuigd indiaan en het is niet meer dan normaal dat wij vandaag afscheid komen nemen van onze vriend. Ik ben diep onder de indruk van hier vandaag gebeurt. Zo’n afscheid verdiende De Witte.”

De initiatiefnemers vroegen en kregen van het gemeentebestuur de toelating om na de dienst enkele revolverschoten in de lucht te lossen als eerbetoon aan motard en indiaan De Witte.