Milan De Meester zag de puzzelstukjes in de finale mooi in elkaar vallen. “We raakten met vier renners voorop”, begint hij de koers nog eens te overlopen. “Naast de eerder onbekende Brusselaar Leopold Dallemagne, zaten thuisrenner Stef Rogier en Kobe Vanoverschelde mee in de goede vlucht. Het peloton blies in onze nek, maar we bleven buiten schot. Vanoverschelde bracht voorbij de laatste bocht de spurt op gang, terwijl ik nog in vierde positie zat en eigenlijk tegen een gaatje aankeek. Rogier ontbond zijn duivels en ik zette alle zeilen bij. Pas op tien meter van de streep raakte ik langszij om met tien centimeter verschil de overwinning binnen te rijven. Ik won en dat is het enige dat telt.”

“Het was niet meteen de bedoeling om het zo spannend te maken”, lacht De Meester. “Drie weken geleden won ik wel op dezelfde manier de openingsetappe van de Franse rittenkoers Boucles d’Artois, al was het toen wel een massaspurt. Ja, ik ben snel aan de streep, maar ik ben geen massaspurter, hoor.”

Devo team

Milan De Meester zit gebeiteld bij het Zemstse Urbano-Vulsteke, een van de beste clubteams van het land. Volgend jaar hoopt de jongere broer van Luca een trapje te klimmen in de hiërarchie. “Ik steek niet weg dat ik een profcontract wil. Voor Luca was zijn zege in de Grote Prijs Affligem het opstapje naar de profs. Hopelijk krijg ik ook een plaats in één van de Development Teams. Mijn studies Podologie zijn alvast geen hinderpaal. Ik volg een traject via mijn Topsportstatuut en legde de meeste examens voor de theoretische vakken al af, zodat vooral nog stages volgen. Die kan ik gerust plannen tijdens de winterperiode, wanneer de koers in zijn pauzemodus zit.”

Komend weekend steekt de Vlierzeelse belofte de Nederlandse grens over. “Ik werk het beloftenweekend af in Terneuzen op vrijdag en zaterdag. Op zondag pik ik het PK in Merelbeke mee, op voorwaarde dat ik voldoende gerecupereerd ben. Nadien kijk ik uit naar de Omloop Het Nieuwsblad, die in mijn achtertuin wordt betwist.”

Op het PK tijdrijden op 4 april liep Milan De Meester nog een teenbreuk op. ”Ik kwam ten val en brak inderdaad mijn grote teen. Ik lag een week plat. Die gedwongen rustpauze deed me misschien wel deugd. Intussen ondervind ik geen hinder meer.”