'The dark side' is verborgen paradijs: Frans skidorp Villaroger gaat voor groen
Met zijn noord georiënteerde pistes en gebrek aan zonlicht wordt Villaroger schamper ‘the dark side’ van Les Arcs en omstreken genoemd. Inwoners van het charmante, traditionele skidorp verkiezen ‘le paradis caché’, het verborgen paradijs. En die titel blijkt veel accurater.
Wáár moet u precies naartoe?” De enthousiaste jongeman die me mijn huurwagen overhandigt, heeft overduidelijk nog nooit van Villaroger gehoord. En hij zal die week (half december overigens) niet de enige zijn die zijn schouders optrekt. Ik leg hem uit dat ik richting Les Arcs moet, maar dan net aan de andere kant van de berg.
“Neemt u dan voor de zekerheid toch maar sneeuwkettingen mee, het heeft flink gesneeuwd in de Haute Tarentaise.” Een gouden raad, zo blijkt twee uur later wanneer ik Bourg-Saint-Maurice binnenrijd en immense hoeveelheden sneeuw zie liggen.
'Dankzij de sneeuwkanonnen kunnen we nu garanderen dat er heel het seizoen lang van Les Arcs tot in Villaroger geskied kan worden'
Daarboven, ergens tussen de naaldbomen, spot ik de gele kerk van Villaroger al. Na vier seizoensopeningen zonder sneeuw lijkt het dorp eindelijk klaar voor een topjaar. Een jaar waarin Villaroger uit de schaduw van grote broer Les Arcs treedt en met al zijn troeven kan pronken: technische afdalingen, veel natuur, traditie, charme en ‘groene’ investeringen.
Ik heb er een afspraak met de burgemeester, die tevens uitbater is van de Mineral Lodge, een architecturaal hoogstandje boordevol Belgisch design. Voor de komende vier dagen is dit mijn bijzonder stijlvolle thuisbasis. Het enige probleem: hoe maak ik in godsnaam die sneeuwkettingen vast om de laatste paar kilometers af te leggen?
“Ik geloof dat het tien jaar geleden is dat we nog zo veel sneeuw hebben gezien in het begin van het seizoen”, lacht burgemeester/hotelier Alain Emprin wanneer ik eindelijk voor zijn deur sta. Alain is overduidelijk in zijn nopjes, ook al is het vrij ironisch dat de investering van het dorp en skigebied in hypermoderne sneeuwkanonnen – dit seizoen een veertigtal, vanaf volgend seizoen in totaal tachtig – overbodig lijkt. Moeder Natuur heeft namelijk op eigen kracht voor een enorme sneeuwlaag gezorgd. Emprin: “En toch was deze investering absoluut nodig. De sneeuwkanonnen hebben voor de eerste laag sneeuw gezorgd en waren dus zeer belangrijk voor de kwaliteit van de pistes. Deze winter heeft Moeder Natuur inderdaad de volgende lagen aangebracht, maar op onze hoogte (1.200 meter, red.) is dat helaas niet elk jaar het geval. Villaroger kampte lang met sneeuwonzekerheid, vooral in de kerstperiode, en dat begon te wegen op het toerisme. Dankzij de sneeuwkanonnen kunnen we nu garanderen dat er heel het seizoen lang van Les Arcs tot in Villaroger geskied kan worden. Dit is dus echt een nieuwe start voor Villaroger.”
Ondanks een schrijnend gebrek aan sneeuw de afgelopen jaren – of toch alleszins bij de seizoensopeningen – kon Villaroger altijd op een schare fans rekenen. Het dorp, dat eigenlijk uit twaalf minuscule gehuchten tussen Bourg-Saint-Maurice en Tignes bestaat, baadt in een rurale charme, maar is wel verbonden met Paradiski, een gigantisch en populair wintersportgebied met 425 kilometer aan pistes. De langste piste van heel het gebied heet de Aiguille Rouge (7,5 km) en loopt van het hoogste punt van Les Arcs tot in Villaroger. Tot vlak voor de Mineral Lodge, nota bene. “Van aan de top van de Aiguille Rouge kunnen gevorderde skiërs ook met een gids langs de andere kant van de berg naar beneden, recht door het nationaal park. Zo’n 85 procent van het Villaroger-skigebied ligt in het beschermde Parc national de la Vanoise. Het is een behoorlijk technisch gebied en enorm interessant voor goede skiërs, al hebben we nu ook een aantal blauwe pistes.”
De diepvries
Een van de buren van de burgemeester is de Vlaamse Ilse Delbaen, die samen met haar Britse echtgenoot Clive Millac een chalet runt in Villaroger. “Zonder sneeuw in het seizoensbegin was het de vorige jaren ook geen ramp, hoor. Vanuit Villaroger ben je met de auto vrij snel in skigebieden als La Rosière, Tignes, Sainte-Foy en Val d’Isère. Er is hier dus echt veel keuze, al hebben de meeste wintersporters wel genoeg aan Paradiski. Zelfs als het daar heel druk is, in schoolvakanties bijvoorbeeld, vinden Clive en ik altijd nog wel pistes waar haast niemand komt.”
'De schaduw zorgt ervoor dat de sneeuw hier langer en beter blijft liggen. En dat het massatoerisme wegblijft'
Dat Ilse in ‘the dark side’ woont, ziet ze niet meteen als een nadeel. “Inwoners van buurtgemeenten beweren altijd dat Villaroger zo koud en donker is. Wat doen jullie toch in die diepvries, vragen ze dan. Ik heb daar eigenlijk niet zo’n last van. De schaduw zorgt ervoor dat de sneeuw hier langer en beter blijft liggen. En dat het massatoerisme wegblijft. Laat ons maar in deze ‘diepvries’ wonen! Als ik hier de rest van mijn dagen mag slijten, ben ik een gelukkig mens.”
Hernieuwbare energie
De rust bewaren, dat wil ook Emprin, maar tegelijkertijd wil de burgervader Villaroger op de kaart zetten als ‘groene’ skibestemming. Het aantal toeristische bedden moet de komende jaren fors de hoogte in, al blijven grote hotelprojecten er niet welkom. “Momenteel schommelt het inwonersaantal van Villaroger rond de 400 en tijdens het winterseizoen verdubbelt dat. We hebben ongeveer 350 toeristische bedden, maar doen er daar binnenkort nog 750 bij. Die bedden komen in kleine chalets. Houten chalets, gebouwd volgens strenge Duitse bouwvoorschriften en aangedreven door hernieuwbare energie. Tegen 2020 zouden die chalets er moeten staan en dan zou ik ook graag een ‘groene’ mobiliteit in Villaroger willen, met elektrische fietsen en wagens. Uiteraard zullen we dan ook zo veel mogelijk de trein promoten als vervoersmiddel tot in Bourg-Saint-Maurice. Zo’n groen resort, dat is onze droom.”
De muze van Les Arcs
De plannen van Alain Emprin reiken nog verder dan een dorp vol groene chalets. In 2019 moet zijn eigen hotel het levenslicht zien in Villaroger, zijn tweede dus in het dorp. En ook dat belooft weer een staaltje van opmerkelijke architectuur te worden. “Als je mensen wilt aantrekken, moet je iets bijzonders doen. Dat was het uitgangspunt van de Mineral Lodge toen die vijf jaar geleden openging. Nu trekken we heel wat bezoekers aan met een hart voor architectuur en design. Heel wat van mijn interieurspullen komen trouwens uit België. God, wat ben ik jaloers op jou dat jij in Antwerpen kunt wonen. Wat mij betreft is dat echt de Europese designhoofdstad. Mijn nieuwe hotel wordt uiteraard ook een groen project, met respect voor het lokale erfgoed maar toch architecturaal spannend. Net zoals hier in de Mineral Lodge.”
'Men heeft hier in de jaren 60 verschillende bouwstijlen uitgeprobeerd om te zien wat het beste werkte'
Architectuurliefhebbers kunnen trouwens ook in Les Arcs hun hart ophalen. De avant-garde modernistische architectuur van het skigebied – of toch van Arc 1600 en 1800 – werd gelabeld als ‘heritage of the 20th century’. De dorpen werden ontworpen door de bekende designer Charlotte Perriand, de assistente van Le Corbusier.
“1600 is een architecturaal laboratorium”, vertelt Cécile Romualdo van Toerisme Les Arcs. “Men heeft hier in de jaren 60 verschillende bouwstijlen uitgeprobeerd om te zien wat het beste werkte. Charlotte Perriand heeft hier twintig jaar gewerkt als ontwerpster en designer en mag gerust ‘de muze van Les Arcs’ genoemd worden. Zij was een feministe en richtte de appartementen in met open keukens, zodat de vrouwen dichter bij de familie konden zijn als ze aan het koken waren. In die jaren was dat een vooruitstrevend idee.”
Anno 2017 is Les Arcs 1600 nog steeds een skibestemming gericht op families. Het hart van het skigebied is echter 1800, met 25.000 bedden het grootste dorp van de vier in Les Arcs en het kloppende hart op het gebied van horeca. Voornamelijk jonge wintersporters verkiezen 1800 boven de andere dorpen. “1950 is dan weer ons luxeresort”, gaat Cécile Romualdo verder. “Autovrij en enkel vijfsterrenaccommodaties. Het is ook het enige dorp van Les Arcs dat niet in die modernistische stijl gebouwd is. Het werd opgevat als een oud, traditioneel bergdorp met veel steen en hout. 1950 is een tikkeltje ‘Disney’, heel charmant en pittoresk. Arc 2000, tot slot, is meer voor de sportievelingen, voor de diehard skiërs en snowboarders die meer van actie dan van après-ski houden.”
Van modernistische architectuur heeft de gemiddelde Villaroger-inwoner geen kaas gegeten. Van kaas daarentegen wel. In één van de twaalf gehuchten (Le Planay) ligt een chèvrerie die geitenkaas produceert die verkocht wordt tot in Parijs. “De chèvrerie is een bezoekje meer dan waard”, weet Alain Emprin. “Het is een mooi voorbeeld van ons agriculturele patrimonium. Ik serveer die kaas hier in mijn lodge. Ook op culinair vlak willen we onze bezoekers dus in de watten leggen hier in Villaroger.”
PRAKTISCH
Vliegen kan met Brussels Airlines naar Lyon, van waaruit het nog iets meer dan twee uur rijden is naar Villaroger. Boven op je toegelaten bagagestukken mag je ook nog gratis een set ski- of snowboarduitrusting (een paar ski’s/een snowboard, skistokken, botten en een helm) meenemen. Dit geldt voor alle klassen behalve Check&Go. Meer info: brusselsairlines.com
Een huurwagen vind je het voordeligst via Sunny Cars dat een all-inclusive formule aanbiedt (dus geen extra verzekering voor glasschade of steenslag meer nodig). Meer info: sunnycars.be
Overnachten deden we in de Mineral Lodge, de bijzondere chalet van burgemeester Alain Emprin. Info: minerallodge.fr. Prijzen vanaf 170 euro per nacht, ontbijt inbegrepen.