In een zinderende eindsprint gaf hij op het blauwe tapijt naast het MAS met drie tienden de Nieuw-Zeelander Tayler Reid het nakijken.

Heel de race zat Geens attent mee vooraan. Na een goede zwembeurt in de dokken, peddelde hij vlot mee in de grote kopgroep in het fietsen. Attent beantwoordde hij enkele uitvallen van een bedrijvige Canadees. Maar de grote kopgroep bleef samen. Het draaide uit op een spannende ‘loopwedstrijd’ van 5km. Na een afvallingsrace over de kasseitjes rond het MAS zetten vier triatleten een langgerekte eindsprint in: Jelle Geens, Tyler Mislawchuck, Tayler Reid en Marten Van Riel. Van Riel loste als eerste. De Nieuw-Zeelander leek op de zege af te stormen. Maar in de laatste rechte lijn knokte Geens met een verbeten grimas zich op en over de stervende Reid naar de mooiste overwinning uit zijn loopbaan. Hij won in 58’15. Na de race viel hij dolgelukkig in de armen van zijn vriendin. Hij had druk om met alle supporters, familieleden en vriendin op de foto te gaan. Voor één zeldzame keer konden ze hun idool dan ook in eigen land zien schitteren. “Ik zat echt steendood. Het is door het publiek dat ik die ultieme eindkick nog had. Als dit geen thuiswedstrijd was, zou ik dat nooit gekund hebben”, straalde hij. “Het publiek was oorverdovend. Ik kon mezelf niet eens horen hijgen.” Geens beseft maar al te goed hoe historisch zijn wereldbekerzege is. “Dit is zonder enige twijfel de mooiste overwinning uit mijn carrière. Deze zege zal me altijd bijblijven. Als ik later kinderen heb, zal ik hier nog veel over vertellen. Ik voel al langer dat ik een stapje hoger zit dan vorig jaar. Tot hiertoe zat het nog niet mee dit seizoen met pech in wedstrijden en die knieblessure. Maar ik heb altijd geweten dat ik dit niveau in me heb. Dit kan de start zijn van een mooie periode.”

Sterke Belgische generatie

Hij verbaasde vriend en vijand. “Na m’n knieblessure was ik sneller terug dan gedacht. De ITU van Leeds vorig weekend kwam net op tijd voor mij. Dat ik daar al 10km sterk kon lopen, bleek de ideale voorbereiding.” Marten Van Riel werd vierde, Christophe De Keyser twaalfde. Geens is momenteel één van de gezichten van de sterkste Belgische triatlongeneratie ooit op de kwart en de sprint. In Tokio zal er op de Team Relays (een spectaculaire estafettetriatlon met twee vrouwen en twee mannen, nvdr) rekening gehouden worden met ‘Team Belgium’. “We hebben weelde bij de Belgen, maar we moeten er sowieso nog in groeien. Met Marten Van Riel, Christophe De Keuser, die hier ook mooi twaalfde wordt en met Claire Michel en Valéry Barthelemy kunnen we iets speciaals doen in Tokio. Bij de jeugd is er bij de vrouwen nog talent op komst.”