Vanderhaeghe stuwt AA Gent ook tegen Kortrijk naar zege

"Eén mindere match en je hebt een probleem." Het was halfweg april. Moses Simon zuchtte eens diep. "Bij AA Gent kun je meteen weer uit de basisploeg vallen." De Nigeriaan zei het voorzichtig, maar het stoorde hem wel degelijk. "In Trencin was ik zeker van mijn plaats, maar hier... Kijk, als je geen vertrouwen hebt, denk je aan de fouten die je kunt maken."

Hein Vanhaezebrouck varieerde graag. Na winst of verlies, het maakte hem niet uit. "Eigenlijk droom ik ervan om elf spelers te kunnen wisselen, want dan hebben we ongelooflijk goed gewerkt", liet hij een jaar geleden optekenen. AA Gent was het seizoen begonnen met tien verschillende opstellingen in evenveel duels. En hoewel geen enkele van die wedstrijden verloren werd, hadden sommigen het mentaal dan al lastig. "Ik besef dat dit niet eenvoudig is voor hen, maar succes bereik je niet met elf spelers", klonk het.

Is het intussen duidelijk dat Yves Vanderhaeghe geen kopie van Vanhaezebrouck is? Niet als coach - hoewel hij voortbouwt op de bestaande fundamenten - en evenmin als mens. Vanderhaeghe maakt de zaken niet onnodig moeilijk. Zijn succes is gebaseerd op eenvoud, vertrouwen en oprechtheid. "Ik verander niet om te veranderen. Anders hebben de spelers geen houvast. Je moet bij mij echt al twee, drie of vier keer na elkaar slecht spelen vooraleer je uit de ploeg verdwijnt."

Dejaegere cruciaal

De bende van Yves bestaat bijgevolg onder meer uit Kalinic, Bronn, Gigot, Mitrovic en Asare. Rode Duivel Thomas Foket kijkt sip toe vanaf de bank. Naast hem: Danijel Milicevic. Een icoon in de geschiedenis van de Buffalo's, maar niet langer een titularis. Milicevic begon onder Vanderhaeghe aanvankelijk in de basis, maar verloor na twee wedstrijden zijn plek aan Samuel Kalu. "Die jongen straalt iets uit", weet Vanderhaeghe. "Zolang hij fit is, moet je hem zijn kans geven."

Zelfs toen de Nigeriaanse flankaanvaller daags voor de topper tegen Standard geblesseerd uitviel op training, werd hij inderhaast opgelapt. Idem met Brecht Dejaegere, een van de patrons van de bende. Het is voor zo'n trainer dat je al eens een pijntje verbijt.

Dejaegere is cruciaal voor Vanderhaeghe. Alleen door schorsing - de middenvelder pakte tegen Kortrijk zijn vijfde geel en mist de trip naar Luik van komend weekend - of een zware blessure zal hij op het wedstrijdblad ontbreken. "En ik kan Esiti toch ook niet uit de ploeg zetten?", vraagt Vanderhaeghe zich luidop af. Was die de voorbije weken geen twee keer geschorst, hij stond elke match aan de aftrap.

Zitten voorts in de bende: Kubo en Simon. Die laatste waant zich terug bij Trencin, terwijl de Japanner opnieuw het niveau haalt dat je van iemand van 3,5 miljoen euro mag verwachten. Dat heerlijke balletje door de benen van Van Der Bruggen illustreerde Kubo's vormcurve.

Tussendoor: wát een eerste halfuur speelde Gent! Het beste wat er dit jaar al in de Ghelamco Arena te zien was.

Terug naar de bende, waar Vanderhaeghe alleen in de spits eens durft af te wisselen. Zeker buitenshuis, want hoe gek het ook mag klinken: in een onderling gesprek met Roman Jaremtsjoek, zaterdag goed voor een doelpunt en een assist, verontschuldigde de aanvaller zich dat hij al heel zijn carrière beter is in thuiswedstrijden dan op verplaatsing. Curieuze mannen, die Oekraïners. Al zal Sylla dat wellicht niet zo erg vinden. "Romans tweede helft was slecht, net zoals die van de rest van de ploeg. Maar we kunnen het vergeten. We hebben de drie punten."

Sterker nog: Gent pakt 15 op 15 en 22 op 27 sinds Vanderhaeghe twee maanden geleden overnam. Waar zo'n vaste bende niet goed voor is.