Na een korte bezinning kwam Walter Plasmans de organisatie Welzijnsschakel voorstellen. Muisstil luisterden de Samana-leden naar zijn verhaal en schrokken ze toch om te horen dat ook in hun stadje Maaseik nog vele mensen in armoede leven. Bij een lekker kopje koffie en vlaai praatten ze nog even na over zijn verhaal.

Plots hoorden de aanwezigen katttenmiauw in de zaal, of wat was dat geluid toch? Er kwam een wasvrouw met de wasmand al zingend de zaal in. Zij probeerde te zingen. Terwijl ze aan het strijken was kwam Carine binnen, op zoek naar die vervelende kat. Het bleek dat Nadette uit een muzikale familie kwam en dat al strijkend wilde tonen. Ze had zelfs muziekles gevolgd bij Mietje Looien, zo’n 50 jaar geleden! Carine geloofde er niets van en er volgde een hilarische discussie. Maar Nadette bewees haar muzikaal talent, want ze kreeg toch iedereen aan het zingen. Uit volle borst zong iedereen samen 'Sterk als Eik is Maaseik'.

Na een korte pauze was er een verrijzenis. Na 31 jaar kwam pater Sangers nog eens op de bühne. Fientje, een van de leden van Samana Maaseik, deed hem voortreffelijk na. Er werd dan ook veel gelachen tijdens haar optreden. De gezellige middag werd afgesloten met een paaseitje met rozijnenbrood. Iedereen kreeg nog een geschenkje, namelijk chocolade paaseitjes in een porseleinen tas.