Vandenbempt laat de clichés achterwege: "Dit gaat Club Brugge niet meer afgeven"

Anderlecht en zijn fans waren er klaar voor, maar het speelde een absolute non-match op het slechtst denkbare moment, collectief en individueel.

Coach Riemer noemde het achteraf een "even game", maar die indruk had ik toch niet. De hele tijd, eigenlijk vanaf minuut 1, had je het gevoel dat Club Brugge de volledige controle had over de wedstrijd.

Ik vond Anderlecht opvallend passief.  Het miste ondanks die geweldige sfeer in het Park voor en bij het begin van de wedstrijd de nodige passie. De intensiteit bijvoorbeeld waarmee ze aan de thuiswedstrijd tegen Union begonnen waren, daar was niets van te merken. 

Ze liepen bij momenten achter een ongrijpbare bal aan. In balbezit – als ze de bal dan toch een keer hadden – hadden ze geen idee wat ermee gedaan. De jongens met de goeie voeten, van wie toch de ideeën en de creativiteit moeten komen – Stroeykens, Verschaeren, Dreyer, noem maar op... – gaven niet thuis.

De machteloosheid aan de bal was schrijnend, gaandeweg voelde je ook het vertrouwen en de overtuiging wegvloeien uit het elftal.

Als je kijkt: 1 kans geforceerd over 100 minuten en nog 2 keer gedreigd op corner. Dat is beneden de maat en bij lange niet goed genoeg om te winnen van Club Brugge.

Het maakte dan ook nog eens een dekkingsfout bij de 0-1. Zo gaat het niet goed genoeg om kampioen te worden.

En dat gaat zondag ook niet meer gebeuren natuurlijk. En dat zal ongetwijfeld nog lang nazinderen bij de club en bij de fans. Als je er de hele week naartoe hebt geleefd, alles hebt opgebouwd, al deden ze bij de club nog hard hun best om dat allemaal af te houden.

Maar goed: weer geen prijs. Het is toch een beetje zoals in de bekerfinale tegen Gent 2 jaar geleden, toen ze er ook dichtbij gingen zijn en toen ook niet thuis gaven.

Mogelijk – en dat is toch ook niet onbelangrijk – zelfs geen tweede plaats en geen uitzicht via de voorronde op de Champions League en die miljoenen.

Ik denk dat Anderlecht voor het seizoen wel getekend zou hebben voor een derde plaats, nu gaat het toch een kolossale kater opleveren.

Club Brugge is de nieuwe leider. Je moet altijd voorzichtig zijn in voetbal, dat weet ik wel, maar dit gaat Club Brugge niet meer afgeven. In de grote flow waarin het nu al de hele play-offs zit, met het grote vertrouwen, ook nog eens extra na gisteren.

1 puntje thuis tegen Cercle Brugge, dat is voor een ploeg die 23 op 27 heeft gepakt in deze eindronde toch niet te veel gevraagd, denk ik.

Coach Hayen had het gisteren opnieuw goed voor elkaar met die extra man centraal op het middenveld.  Club speelde niet eens zo'n geweldig voetbal, maar het koppelde wel overtuiging, lef, métier aan individuele klasse.

Het voetbalde met gemak door de linies. Het had altijd een vrije man, ze leken wel met 1 of 2 mensen meer te voetballen. Het verdedigde ook zeer goed, zeer compact.

Anderlecht was gewoon machteloos, dat straalde het ook uit. Vanaken blonk nog een keer uit, Onyedika speelde in een zetel, achteraan heersten Mechele en Ordonez, Denis Odoi was de onverwachte held, enzovoort...

Het was een verdiende en al bij al nog redelijk makkelijke overwinning voor Club Brugge. En kijk: het onmogelijke gaat dan toch gebeuren. Kampioen worden, nadat het 19 punten achtergestaan had na een dramatische reguliere competitie.

Uiteraard heeft dat te maken met de halvering van de punten en het tijdelijke instorten van Union. Maar vooral ook door het eigen ijzersterk presteren in de play-offs. Met 23 op 27 heb je het ook niet gestolen.

Maar wat iedereen overigens het hele seizoen heeft gezegd: Club Brugge heeft ook maar gedaan wat er uiteindelijk mag worden van verwacht. Met veruit de duurste, de beste en de breedste kern. Als je bijvoorbeeld gisteren Skov Olsen en Nusa op de bank kan zetten, om maar iets te zeggen, dan is aan het einde de beste van het land zijn ook maar wat mag verwacht worden.

Union staat nu tweede in de stand op 3 punten van Club en mathematisch kan het nog, dat zinnetje kennen we natuurlijk wel. Alles kan in het voetbal, zal ik er nog een cliché tegenaan gooien.

Als Union straks vicekampioen is, nadat het ook al de beker had gewonnen, dan heeft het het in principe geweldig gedaan.

Maar de spijt om wat had kunnen – en eigenlijk moeten – zijn, net als vorig jaar, zal toch groot zijn en nog een tijdje doorwerken.

Die 4 nederlagen bij de start van de play-offs blijven even onvergeeflijk als onverklaarbaar. Eén overwinninkje had volstaan om nu nog leider te zijn. Maar ze zijn dodelijk gebleken.

En over de wedstrijd van gisteren: het was goed dat coach Blessin ons voor de wedstrijd had verwittigd: "Het zal een "ugly game" worden." Hij had overschot van gelijk.

Het was een aartslelijke draak, slecht voetbal, de bal als lijdend voorwerp met lange ij, duels, duwen, trekken, blijven liggen, onderbrekingen, de bal zo hoog mogelijk knallen... Het was niet om aan te zien.

Maar Union won wel verdiend. Aan het eind van een heel lang, heel slopend – ook mentaal – seizoen toch nog de frisheid en de energie opbrengen om te strijden tot de finish, daar moet je toch ook chapeau voor zeggen.

Zondag winnen van Genk en je weet maar nooit of deze eindronde nog een laatste plottwist in petto heeft... Maar goed, ik denk dat het podium toch vastligt: 1. Club Brugge, 2. Union, 3. Anderlecht.