Direct naar artikelinhoud

'Net als in de bob heb je bij bevalling maar één kans om het goed te doen'

Welk pad bewandelden voormalige olympiërs na hun topsportcarrière? Bobsleeër Esmé Kamphuis deed twee keer mee aan de Olympische Spelen. In Vancouver werd ze achtste, in Sotsji vierde. Nu volgt ze een opleiding tot gynaecoloog.

Na de Winterspelen: Esmé Kamphuis (34)
Beeld Jiri Buller / de Volkskrant

'In Sotsji zei ik tegen iedereen: tot volgend jaar. Ik was helemaal niet van plan om te stoppen, maar een paar weken na de Spelen kreeg ik telefoon van VUmc met de mededeling dat ik een opleiding tot gynaecoloog kon beginnen. Ik wist meteen dat ik die kans moest pakken, het is een gouden medaille op maatschappelijk gebied. Maar zo kwam er wel een abrupt einde aan mijn topsportbestaan.

Ik wist meteen dat ik die kans moest pakken, het is een gouden medaille op maatschappelijk gebied

'Het heeft lang geduurd voordat ik dat een plek heb kunnen geven. Zie het als een langdurige relatie: soms is het beter zonder elkaar verder te gaan, maar dat betekent niet dat je elkaar niet mist. Wat dat was bij het bobsleeën? De mensen vooral. Daarnaast heb ik nooit bewust een laatste run kunnen doen om zo afscheid te nemen. En verder natuurlijk ook de adrenaline van een run. Dat gevoel is onvervangbaar.

'Het werken in teamverband en het presteren onder druk zijn zaken waar ik niet alleen in de bob veel aan had, maar ook nu, in mijn opleiding. In de verloskunde heb je vaak te maken met acute situaties. Dan heb je maar één kans om het goed te doen. Zo was het met bobsleeën ook. Tweede kansen bestaan niet in de topsport.

'Verschillen zijn er ook. Als topsporter stelde ik mezelf 24/7 de vraag: wat moet ik vandaag doen om over vier jaar op de Spelen de beste te zijn. Het ging alleen maar om die medaille, heel egoïstisch. Als gynaecoloog ben ik er voor de patiënt. De prioriteit ligt buiten mezelf. Dat heeft me tot een ontspannener persoon gemaakt. Vroeger wilde ik de beste zijn. Nu wil ik het beste uit mezelf halen, dat is het grootste verschil.

'Ik heb nu zo'n 500 bevallingen begeleid en het blijft bijzonder. Als ik mensen vertel dat ik een gynaecoloog in opleiding ben, is de reactie vaak: o leuk, bevallingen. Maar niet iedereen leeft negen maanden op een roze wolk. In het ziekenhuis begeleiden we met name patiënten met gecompliceerde zwangerschappen of bevallingen. Ik vind het heel bijzonder die mensen erdoorheen te loodsen en hun een goeie ervaring te geven.

Het ging alleen maar om die medaille, heel egoïstisch. Als gynaecoloog ben ik er voor de patiënt

'Mijn ambitie is om perinatoloog te worden. Dat is een gynaecoloog die zich specialiseert in zorg rondom de zwangerschap en bevalling. Juist in de kleine dingen kun je het verschil maken. Ik vraag de patiënt bij een bevalling bijvoorbeeld altijd naar de voornaam. Bevallen is zo intiem, op die manier kan ik vrouwen rechtstreeks aanspreken. Het zorgt er ook voor dat ze in the heat of the moment meteen naar je luisteren.

'Drie weken geleden ben ik zelf moeder geworden, van Jens. Het werd een ongeplande thuisbevalling omdat het zo snel ging. Zo zie je maar, ook voor professionals is de verloskunde niet altijd helemaal voorspelbaar.

'Ik vind het moederschap fantastisch, maar het zal straks gek zijn om met Jens naar de Spelen te kijken in plaats van er zelf aan mee te doen. Ik baal er nog steeds van dat we in Sotsji net naast het podium zijn beland. Ik weet het, het gaat om de reis en niet om de bestemming, maar het was toch wel heel mooi geweest om hem later die medaille te kunnen laten zien.'

Ik baal er nog steeds van dat we in Sotsji net naast het podium zijn beland