Relatiedeskundige Rika Ponnet beantwoordt vraag van de week: “Mijn moeder nam weer contact op na vele moeilijke jaren, moet ik het verleden zomaar vergeten?”
Daniëlle (42) had het als kind niet makkelijk thuis: er was altijd ruzie. Ze besloot dan ook met haar moeder te breken. Onlangs nam haar moeder weer contact op. Het maakt Daniëlle erg verward: moet ze vergeten wat er ooit gebeurd is? Relatiedeskundige Rika Ponnet geeft advies.
Elke week beantwoordt relatietherapeut Rika Ponnet in 'Nieuwe feiten' een vraag van een luisteraar. De antwoorden worden gebundeld in de podcast 'Vraag het aan Rika'.
De vraag van Daniëlle: “Moet ik mijn moeilijke jeugd zomaar vergeten?”
Daniëlle (42) had een moeilijke jeugd. “Ik ben opgegroeid in een turbulent gezin. Er was altijd ruzie, en er werd gedreigd met geweld.”
“Mijn moeder heeft zware psychische problemen, en heeft altijd hulp geweigerd. Mijn vader heeft dan weer een agressieprobleem. Het summum kwam er altijd rond de feestdagen: mijn moeder wilde nooit Kerstmis vieren, en op oudejaarsavond zat mijn vader voor de televisie te huilen.”
“Het contact met mijn moeder is verwaterd, maar mijn vader was er wel voor me. Hij heeft mijn huis mee gerenoveerd en was er elk weekend. We werkten hard en hadden gesprekken over vroeger. Ik besefte zo dat mijn moeder een onuitwisbare stempel op zijn leven achterliet. Deze momenten waren erg helend.”
“Na jaren van therapie en antidepressiva, probeerde ik mijn jeugd achter me te laten. Tot Kerstmis 2024. Toen nodigde mijn moeder mij en mijn kinderen opeens uit om feest te komen vieren. Ik ging er als een mak lammetje op in, ook al had ik gezworen haar niet meer in mijn leven toe te laten.”
“Mijn moeder deed haar best. Ze is erg verouderd, ze was sentimenteel, er waren geen venijnige opmerkingen en er was taart. Ik zag dus ook een opgeluchte vader, maar het maakte me erg verward. Moet ik zomaar vergeten wat er allemaal is gebeurd?
'Vraag het aan Rika': "Mijn moeder nam weer contact op na vele moeilijke jaren, moet ik het verleden zomaar vergeten?"
Het antwoord van Rika: “De spons over je verleden vegen gaat niet, maar je mag wel genieten van het contact”
“Dit is een heel zwaar verhaal”, reageert Rika. “Als je opgroeit in een destructieve omgeving met veel afwijzing, pijn en agressie, dan neem je dat als volwassene mee in je rugzak. Je kan er je hele leven mee bezig blijven, en geen contact lijkt soms het enige leefbare.”
“Toch kan je nooit écht breken met je ouders. Want je bent 50 procent je moeder en 50 procent je vader. Daar moet je mee in het reine komen, want dat blijft voor altijd je levensader.”
Rika is dan ook meteen klaar en duidelijk wanneer ze het verhaal van Daniëlle hoort: “De spons over je verleden vegen gaat niet.”
Het heeft wat van een kerstverhaal, zegt Rika. “De moeder van Daniëlle reikt naar haar uit op een constructieve manier. Ze deed ook haar best: er was geen afwijzing of agressie, maar er was taart. Mogelijk heeft de papa er ook een enorme rol in gespeeld.”
“Daniëlle omschrijft zichzelf als een mak lam omdat ze hier meteen op inging, maar dat hoeft echt niet”, zegt Rika. “Het gaat hier om een behoefte die er je leven lang zal zijn. Daniëlle kreeg de bevestiging dat ze liefdeswaardig is, en toch meetelt. Ze wordt gezien.”
“Voor Daniëlle voelt dit als capitulatie (het opgeven van de strijd, red.), maar dat is het echt niet.”
Daniëlle mag gewoon genieten van de geste van haar moeder
Rika vergelijkt het met een bankrekening: “Er staat heel veel schuld uit, en eindelijk is er iets op haar rekening gestort. Gaat die schuld ooit vereffend raken? Nee, nooit. Maar Daniëlle mag het wel accepteren als een mooi kerstgeschenk, en er gewoon van genieten.”
Het advies van Rika: “zelfacceptatie”
Door in te gaan op de geste van haar moeder, kreeg Daniëlle eventjes het gevoel dat ze bestaansrecht heeft. “Daar is niets mis mee, benadrukt Rika.
“Mogelijk was de moeder sentimenteel en emotioneel. Het is duidelijk dat ze beperkingen heeft, en er is een moeilijke context. Maar Daniëlle mag nu zeker genieten. Dat is helend.”
Dit verhaal gaat ook over zelfacceptatie, zegt Rika. “Daniëlle is 50 procent haar moeder, en dat mag er zijn. Dat is niet hetzelfde als de spons over het verleden vegen.”