De voorbije wedstrijden was het Maud Kaphteijns die een verschroeiende start nam, deze keer was het de beurt aan een andere Nederlandse om al vroeg een kloofje te slaan. Annemarie Worst, wereldkampioene bij de beloften, voelde zich duidelijk in haar sas op het heuvelachtig parcours en na één ronde telde ze vijf seconden bonus op een groepje met Sanne Cant, Maud Kaptheijns en Ellen Van Loy.

Veel was vooraf ook te doen om de balkjes. Voor het eerst was er een parallelle strook met minder hoge balkjes voor de vrouwen neergeplant, maar voor veel verschil zorgde het niet: slechts drie rensters waagden de sprong: Cant, Worst en Ellen Van Loy. Kaptheijns sprong nooit, maar veel verlies leverde haar dat niet op.

Kaptheijns zorgde voor de aansluiting bij Worst in de tweede ronde en daarna viel het even stil. Het was Van Loy die even de kop nam in de voorlaatste ronde, maar het trio zou terugkeren. In de slotronde moest de renster van Telenet Fidea Lions als eerste afhaken, daarna moest ook Worst een gaatje laten en de strijd zou beslecht worden tussen Kaptheijns en Cant.

Na de laatste zandstrook nam de Nederlandse de kop en ze zou die eerste positie niet meer afstaan. Ze zette de sprint van ver aan en pakte drie op drie in de Superprestige. Ze telt nu 45 punten, zeven meer dan de tweede in de stand Sanne Cant. Annemarie Worst telt op een derde plaats 34 punten.

“Dit eindklassement wordt een doel”

De Nederlandse Kaptheijns telt zeven punten meer dan Sanne Cant. “Al sinds mijn zege in Gieten ben ik daar wel al mee bezig”, aldus Kaptheijns, “nu heb ik intussen nog twee andere zeges op zak. Er komen nog vijf wedstrijden, maar ik ben daar wel mee bezig. Het zou mooi zijn.”

In Zonhoven heerste ze van start tot finish, nu was er strijd tot het eind. “Ik voelde voor de cross al dat ik niet datzelfde topgevoel had als de vorige weken”, zei ze ,”ik moest bij momenten alles geven om gewoon aan te klampen, maar op het einde ging het dan beter en in de slotronde was het gewoon alles of niets. Sanne en ik leken om de beurt het heft in handen te nemen. Op zeker moment dacht ik dat ze weg was, maar ik vermoed dat ze nog een foutje maakte waardoor ik toch weer bij haar kwam. Ik wist dat ik een grote kans maakte als ik op kop aan de sprint kon beginnen en zo is het ook uitgekomen. Met deze zege ben ik heel blij, want ik moet eerlijk toegeven dat ik toch wel wat bezig was met die balkjes. Vannacht ben ik vier keer wakker geworden omwille van de stress,” aldus de Nederlandse die van de vier koplopers als enige nooit sprong over de balkjes. “Dat lukt me gewoon niet. Ik heb donderdag en vrijdag nog wel geoefend, maar hier wist ik al snel dat ik dat in de wedstrijd niet moest proberen. Gelukkig is alles goed afgelopen.”