Er lag donderdagmiddag op het Romeinse Centre Court nogal wat op tafel voor Bergs: een prestigeduel tegen de beste gravelspeler aller tijden, de mooiste zege uit zijn loopbaan, zekerheid over een plek bij de eerste honderd, een ticket voor de hoofdtabel van Wimbledon... Leidde die hoge inzet, met bijhorende zenuwlast, tot de twee unforced errors waarmee Bergs de match opende? Nadal ging met enkele straffe rally’s bovendien al in het vierde game doorheen de opslag van zijn twaalf jaar jongere tegenstander: 1-3. Dat Bergs meteen een tegenbreak neerzette, toonde dat hij zich niet zomaar wilde laten wegzetten, hoe groot de reputatie en hoe gigantisch het palmares aan de overkant ook waren. De blonde Limburger pakte op zijn beurt uit met een break: 2-3 en 3-3. Vanaf dan zat onze landgenoot in de driver’s seat. In het tiende game maakte hij het af. Op kenmerkende wijze bovendien: met een vliegende smash. En niemand op het fraaie Centre Court in Rome kon zeggen dat die 6-4 en die 1-0 niet verdiend waren.

Makeover

In de tweede set onderging Nadal een makeover, waarbij Bergs de Spaanse storm alleen maar kon ondergaan. Na drie games had de 22-voudige grand slam-kampioen al vijf winners verzameld, twee stuks meer dan in de volledige eerste set: 0-3. De foutenlast van toen was ingeruild voor agressief en doeltreffend tennis. Bij momenten was dit - met enige goede wil - de Nadal die hoopt om zijn geteisterde lijf nog een keer doorheen de grote gravelafspraken van deze zomer – Roland Garros in juni, Olympische Spelen een maand later – te kunnen slepen. Ook een tien minuten durende onderbreking, veroorzaakt daar een zieke toeschouwer, remde hem niet af. Bergs dreigde even kopje-onder te gaan, maar herpakte zich nog enigszins. Helaas kon onze landgenoot in de daaropvolgende games zijn breakpunten niet benutten, waardoor Nadal de stand gelijk kon brengen. Dat de man van Mallorca er toch niet helemaal gerust in was, bleek uit de gebalde vuisten waarmee hij een spectaculaire smash, een fraaie forehand en uiteindelijk de setwinst onthaalde: 3-6.

Publiek

Bergs haalde met een van de mooiste punten van de match – een passeerslag op de lijn, uitgevoerd op volle snelheid – het eerste game van de derde set naar zich toe. Met een handje achter het oor en uitnodigende gebaren bespeelde onze landgenoot het publiek, maar dat schaarde zich toch overwegend achter het voormalige nummer 1. Ook de Romeinen wisten dat ze de oude krijger volgend seizoen niet meer te zien zouden krijgen. Wat graag wilden ze hem nog langer in het toernooi houden, wat graag gunden ze hem een waardig afscheid aan hun stad. En Nadal zelf wilde niet liever. Hij krabbelde zelfs recht na een uitschuiver om toch nog de rally te winnen. Met woeste gebaren en dito kreten ging hij voor het eerst in de derde set doorheen de opslag van Bergs: 1-3. Het cruciale moment volgde in het zesde game, waar Bergs 40-0 voorkwam op de opslag van zijn tegenstander, maar geen enkel van die drie breakpunten kon benutten. In plaats van 3-3 werd het dus 2-4 en uiteindelijk 4-6.

David Goffin (2), Steve Darcis, Olivier Rochus en Xavier Malisse waren de Belgen die eerder al Nadal hadden geklopt. Dat selecte gezelschap heeft dus geen nieuw lid gekregen. Ook al was dat niet de allerbeste Nadal – zien we die ooit nog terug trouwens? – toch mag Bergs vertrouwen putten uit deze kamp. Met dit niveau kan de beste Belgische tennisman van het moment weldra een vaste waarde worden in de mondiale tophonderd, het doel dat hij al enkele jaren ambieert.