Baroness op Graspop: de perfecte passie
Baroness op Graspop 2018 is zo'n concert dat iedereen die er bij was zich jaren later nog zal herinneren. In de eerste plaats de band zelf. De Metal Dome verslond zaterdagavond elk woord en elke noot van de Amerikaanse sludge metalband, die in een enorm strak ritme en met een grote glimlach stond te spelen.
Zanger John Baizley kon zijn ogen niet geloven, toen fans zelfs ritmisch begonnen te klappen terwijl hij -godbetert- zijn gitaar stond te stemmen. "Zitten jullie de hele dag al zo vol vuur en energie?", wou de frontman weten. Ja en nee, was het antwoord. De Metal Dome stak graag nog een tandje bij voor Baroness. Het bracht de vierkoppige band uit het Amerikaanse Georgia in een euforische roes: "Fuck man, dit is prachtig. Lekker dat jullie allemaal meedoen, we schreven deze muziek speciaal voor avonden als deze!"
De groep was rond half tien al met een zegegebaar opgekomen, gitaren hoog in de lucht geheven. Blij dat ze één jaar na hun vorige doortocht alweer op Graspop mochten staan. Het blijft nog steeds wachten op een nieuwe, vijfde plaat. Maar wat een geoliede machine was deze band. Er zat heel veel diepgang en verschillende lagen in hun muziek. Dat kwam mooi naar voren bij het instrumentale 'Green Theme' en tijdens het daaropvolgende 'Morningstar'. De toetsenpartij in de intro leek zo weggelopen uit Blade Runner. 'Shock Me' was fabuleus, en bracht tientallen meisjes zo in extase dat ze spontaan gingen crowdsurfen. De glimlach van de zanger werd na élke song groter. "Jullie zijn voor honderd procent de coolste bende waar we ooit voor hebben gespeeld", knikte Baizley vol ongeloof om zoveel passie.
'Shock Me' bracht tientallen jonge meisjes zo in extase dat ze spontaan gingen crowdsurfen
Hasseltse begindagen
De dansbenen werden weinig pauze gegund. Baroness probeerde alles uit de gegeven tijd te halen. Baizley ging dicht tegen Gina Gleason spelen, de nieuwe vrouwelijke gitariste, en bouwde met 'Chlorine & Wine' rustig op.
Er volgde een prachtig 'The Gnashing', en voor de band overging naar 'Wake Up' richtte de frontman zich opnieuw tot de massa. Hij refereerde naar de zware buscrash die de band zes jaar geleden meemaakte, en het voortbestaan van Baroness aan een zijden draadje deed hangen. Baizley droeg nu nog altijd een brace aan zijn arm. "Mijn geheugen is niet meer wat het moet zijn. Maar ik zit al de hele tijd te denken aan tien jaar geleden, aan de eerste keer dat we in België speelden. Het was onze eerste grote oversteek naar Europa, we stonden in kleine clubs en sliepen bij mensen thuis op de vloer. Is er hier iemand die er toen bij was in de Muziekodroom in Hasselt?" Toen enkele fans vooraan luidkeels begonnen te brullen, bracht dat haast tranen in de ogen van de zanger. "Bedankt om ons te blijven steunen", zei hij. "Dat doet ons veel. Ook aan iedereen hier, merci om ons er uit te pikken. Jullie konden vandaag naar zoveel andere concerten gaan kijken…"
'Isak' was een ijzersterke slotsong, die je deed verlangen naar meer. Kanjer van een concert. Laat die nieuwe Baroness-plaat maar snel komen.
