“Eén partij heeft land in politieke impasse gestort”

“Van meet af aan een doodgeboren kind.” Zo noemt Timmie van Diepen de regering-Michel in Het Belang van Limburg. Het risico bestaat dat sp.a nu als doodgraver van deze regering zal worden beschouwd, maar dat klopt volgens van Diepen niet. “Wie naar de feiten kijkt, kan er nochtans niet omheen dat er maar één partij is die het land in een politieke impasse heeft gestort, en dat is de N-VA. Het gevolg is dat er geen begroting is voor volgend jaar, de krapte op de arbeidsmarkt niet kan worden aangepakt en ons land ook niet zal kunnen reageren op de gevolgen van de Brexit.”

“Liever omkomen als een Houdini”

“Premier Michel is hardnekkiger op zijn calvarietocht doorgegaan dan iemand voor mogelijk had gehouden”, zegt Karel Verhoeven in De Standaard. “Gistermiddag deed hij in het parlement nog een ultieme gooi naar politieke heroïek toen hij vol gloed een heel nieuwe parlementaire samenwerking op tafel wierp. Die branie moet je hem nageven: liever omkomen als een Houdini op zoek naar een uitweg dan als een lamme eend doodgeknuppeld worden door de N-VA.” Dat het ontslag van de regering-Michel electorale gevolgen heeft, staat buiten kijf. “De identitaire opwinding die overal in Europa brokken maakt, overspoelt de Wetstraat”, stelt Verhoeven. “Michel heeft er zijn regering en zijn gratie aan verloren. Maar voor de N-VA victorie kraait en nog harder van leer trekt, kijkt ze zichzelf best diep in de ogen met de vraag of ze er haar ziel niet aan verliest.”

“Dikke buis voor timing”

“Voor doorzettingsvermogen mag de premier zichzelf een pluim geven, maar voor timing een dikke buis”, stelt hoofdredacteur Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad. “De val van de regering-Michel was al weken onvermijdelijk, en gisteren heeft ze uiteindelijk zichzelf voetje gelicht.” Dat premier Michel tot het bittere einde blijven proberen is, betwist Van Impe niet. “Hij moet de eerste premier ooit zijn die, in een wanhoopspoging, aan de oppositie voorstelt om in de laatste vier maanden het beleid van de voorbije vier jaar helemaal om te gooien.” Over de gevolgen van de exit van de regering, is Van Impe weinig optimistisch: “Of er nu vervroegde verkiezingen komen of niet, 2019 wordt sowieso opnieuw een verloren jaar in de politiek”.

“Politiek ballet van de bovenste plank”

“Het werd een einde in mineur voor de premier”, zegt Dirk Hendrikx in Gazet van Antwerpen. “Bijna een uur hield Michel zijn spagaat vol, met één voet nog in het rechtse regeringsakkoord, met de andere spartelend op zoek naar linkse steun. Het was politiek ballet van de bovenste plank, en ook balanceren op een dunne koord van geloofwaardigheid. Na vier jaar even van fundamentele koers veranderen, krijg het maar eens uitgelegd”, zegt hij over de toespraak van de premier gisteren. De premier zelf “verdient beter dan deze knullige exit”. “Vier jaar lang was hij de onberispelijke intendant van zijn regering.”

“Blunders en slecht gekozen beslissingen”

“De blunders en de slecht gekozen beslissingen volgden elkaar op”, stelt Bart Haeck in De Tijd. Met als gevolg dat “centrumrechts met een kater achterblijft”. “De eerste regering sinds 1988 zonder de PS krijgt niet eens haar eigen werven afgewerkt, zoals de zware beroepen die recht geven op vroeger pensioen, het mobiliteitsbudget en de arbeidsdeal. Er zit bovendien nog een gat in de begroting dat even groot is als de discussie die nu zal volgen over nieuwe belastingen of besparingen.”

“Land vertrokken voor periode van institutionele instabiliteit”

“Het is alleszins met volharding dat premier Charles Michel (MR) voor zijn allang veroordeelde regering is blijven vechten, tegen beter weten in”, zegt Bart Eeckhout in De Morgen. “De eer van de verantwoordelijkheid voor de val van de regering-Michel komt eigenlijk Vlaams Belang en de onafhankelijke Kamerleden Vuye & Wouters toe. Samen met wat radicaal rechtse stokebranden hebben zij de N-VA dermate het identitaire hoofd dol gemaakt over een niet-bindend VN-migratiepact, dat de partij zichzelf overboord heeft geworpen.” Ons land is weer vertrokken voor een lange, duistere periode van institutionele instabiliteit met verlamde regeringen, aldus Eeckhout. “Daar zijn we al eens geweest, 541 dagen lang om precies te zijn.”

“Cruciale weken”

“Sinds de exit van N-VA wankelde de troon al op drie poten. Na Michels knieval voor links, gisteren in de Kamer, zaagde ook Open Vld er eentje door. Twee poten, dan heb je er gelegen”, besluit Jan Segers in Het Laatste Nieuws. “Rijkelijk laat heeft premier Michel beseft dat hij niets meer om het lijf had, als was hij de keizer zonder kleren uit het sprookje van Hans Christian Andersen.” Maar de premier heeft zijn verdiensten, al laat hij de meeste van zijn werven onafgewerkt achter. “Dat was helaas niet anders geweest als hij met zijn regering de rit had uitgereden.” Dat er cruciale weken aankomen voor ons land, is wel zeker. “Ongeacht de vermoede, de gehoopte of de gevreesde uitslag: kiezen, over hooguit 40 dagen, is de democratische logica zelf.”