Bijna profvoetballer, maar nu profcoureur: Remco Evenepoel (18) rijdt de concurrentie aan flarden

'Top in al zijn eenvoud', leest het sms'je van Patrick Lefevere. Net daarvoor heeft zijn nieuwste goudklompje, de amper 18-jarige Remco Evenepoel, indruk gemaakt met een charismatische acte de présence op Vive le Vélo. Volgend jaar wordt hij prof bij QuickStep, ook Sky en Mitchelton-Scott kwamen met een bod. Het geplande schakeljaar via de U23 werd door die explosie aan interesse overgeslagen.

Hij vertelt het zonder arrogantie. Evenepoel weet nochtans wat een show opvoeren betekent. Vorige zondag op het EK bij de junioren reed hij het hele pak op bijna 10 minuten na een solo van 83 kilometer, nadat hij ook al Europees kampioen tijdrijden werd. Niemand die eraan twijfelt dat die unieke dubbel op het WK in Innsbruck opnieuw wacht. Het klimparcours is hem op het lijf – 1,70 meter, 61,5 kilogram – geschreven.

Sterker nog, België – toch zeker de Belgische pers – leeft dik veertig jaar na Lucien Van Impe opnieuw op Tour-hoop. De waarden die Evenepoel laat optekenen zijn dan ook navenant. "7 watt per kilogram lichaamsgewicht", bevestigt zijn trainer Fred Vandervennet een eerdere uitspraak van zijn pupil. Enkel de Contadors van deze wereld fladderen met zulke wattages naar boven.

Ribbedebie

Het is amper te bevatten dat deze jonge snaak pas in april vorig jaar zijn eerste koers reed. Enkele weken daarvoor leek het pad van Evenepoel nog richting profvoetbal te leiden: opgepikt als 5-jarige door RSC Anderlecht, om daar via een omweg bij PSV Eindhoven opnieuw te landen. Drager van de kapiteinsband bij de U15 ook, zowel bij de club als de nationale ploeg.

Hij onderscheidde zich op het middenveld onder meer door zijn fysieke capaciteiten. "Dat enorme potentieel zag je meteen", vertelt Vandervennet, die Evenepoel toen al begeleidde. Tests in de Leuvense Bakkala Academy bevestigden het fysieke talent, maar de fiets was dan nog niet in zicht. Eerst moest de liefde voor de bal uitdoven.

Dat gebeurde vorig jaar. "Een jongen van Standard kwam op zijn positie en Remco moest maandenlang op de bank, terwijl hij duidelijk beter was", wijst Vandervennet met de vinger naar Anderlecht. Op een avond kreeg Vandervennet een vastberaden telefoontje. "Ik ga koersen."

Eerst in het geniep om zijn ouders niet te ontgoochelen, maar na twee weken viel het al op. "Ik kwam thuis en mijn koersfiets was weg", zegt vader Patrick Evenepoel, die begin jaren 90 een bescheiden profbestaan kende. Toen de waarom-vraag richting zoon volgde, waren er tranen. "We voelden al langer dat hij de maanden daarvoor niet meer gelukkig was."

Met de fiets volgde een flitshuwelijk en na vier weken trainen ging het opnieuw richting Bakkala Academy voor een test. Die maakte indruk. Hij deed al even goed als de gemiddelde junior op internationaal niveau. "Met zijn aanleg kan hij een VO2max (zuurstofopnamecapaciteit, MIM) bekomen die in de grootte-orde ligt van Tom Boonen", zegt inspanningsfysioloog Peter Hespel. Zijn kwaliteiten zijn echter klimmen en tijdrijden, niet het klassieke werk.

Ook wielerbondscoach Kevin De Weert kwam al snel in contact met de ruwe diamant op testdagen in de Vogezen. Evenepoel reed er eerst – met voetballersspieren – niet geweldig, maar keerde drie maanden later terug naar dezelfde Ballon d'Alsace. "Hij was 7 kilogram lichter, en reed alle records bij de junioren aan flarden."

Dit seizoen is Evenepoel dan ook ontketend. Na het startschot is het kleine mannetje van Balen BC bij de eerste helling 'ribbedebie'. Of het nu provinciaal of internationaal is, de rest mag niet meer op de foto – tenzij ze zoals in de Ronde van de Condroz worden gedubbeld. Die soloverhalen voeden evenwel 'een fabeltje', zo klinkt het bij zijn entourage: Evenepoel zou niet in een peloton kunnen rijden, daarom rijdt hij altijd zo snel mogelijk weg.

"Hij is enorm gedreven en leergierig", zegt trainer Vandervennet. "Kwakt hij in de ene wedstrijd nog tegen de reling in een afdaling, dan valt hij een wedstrijd later op een gelijkaardige afdaling aan. Die stuurvaardigheid in een peloton zal hij bij de profs ook snel oppikken." Op zijn negentiende dus, net zoals dat andere Belgische supertalent ooit deed: VDB. De vergelijking zal nooit veraf zijn.

"Uit zijn voetbalperiode heeft hij geleerd dat het snel gedaan kan zijn, en daar haalt hij veel kracht uit", is vader Evenepoel gerust. "Hij loopt niet naast, maar in zijn schoenen, daar ben ik als vader nog het meest trots op."