Linda Bresseleers na carrière van veertig jaar bij Antwerpse politie met pensioen

“Ik heb veel te danken aan Mathilde Schroyens, de eerste vrouwelijke burgemeester van Antwerpen. Mede dankzij haar werden in 1978 vrouwen toegelaten bij de politie”, zegt Linda Bresseleers na een emotionele dag.

Gisteren ging ze met pensioen na veertig jaar bij de politie. “Toen het Atheneum van Antwerpen van jongensschool naar gemengde school ging, was ik ook bij de allereerste meisjes op die school. We waren in de minderheid. Ik speelde met auto’s en voetbalde met de jongens van de klas. Ik was een halve jongen vroeger. Toen ik klaar was met school, wist ik dat een bureaujob niets voor mij zou zijn. Daarom kwam de opleiding voor vrouwelijke politieagenten als geroepen.”

Verkeerspolitie

Linda volgde met hoge verwachtingen, samen met negentien andere meisjes, die eerste opleiding tot politieagent. “Alleen, toen we afstudeerden, vroegen de leidinggevenden zich luidop af wat ze met ons moesten aanvangen. Vrouwen mochten volgens de wet geen nachtwerk doen, dus konden we niet aansluiten bij het interventieteam. Dus werden we ingezet bij de verkeerspolitie. Ons uniform bestond uit een onhandige rok, onze wapens waren kleiner en we moesten ze wegstoppen in een handtas en de bolhoed die we op ons hoofd kregen, gaf kleur af op ons gezicht als het regende. We moesten in de beginjaren serieus strijen om te bewijzen dat we geen ‘poppemiekes’ waren. Wij wilden dezelfde behandeling als de mannen. Maar toen we uiteindelijk wel werden ingezet bij de mobiele eenheid, werden we niet opgeroepen voor zware gevallen en konden we enkel van negen tot vijf werken.”

Na een paar jaar werd Linda buurtagent in de Seefhoek, in de gouden periode van het Vlaams Blok. “Mijn taak was om een brug te vormen tussen de nieuwkomers en de Belgen in de wijk. Als vrouw vertrouwden de Marokkaanse en Turkse vrouwen in de buurt mij, ik mocht overal binnen. Mijn mannelijke collega’s niet.”

Linda werd in die periode vaak aangesproken door de pers. Zo deed ze ook haar zeg in de legendarische Panorama-reportage van Paul Jambers over de Seefhoek in 1988.

Hangbuikzwijntjes

In veertig jaar tijd heeft Linda veel functies gehad bij de politie. Zo was ze twee jaar actief in Ekeren, Merksem en het noorden van de stad. “Dat was ook fijn. Ik herinner me dat we hangbuikzwijntjes gingen vangen, die ontsnapt waren uit een boerderij. Ook dat is politiewerk”, lacht ze.

De Borsbeekse was ook lid van het team diversiteit en stroomde later nog door naar het prostitutieteam. Vooral als er kinderen aan te pas kwamen, werd het moeilijk voor Linda. “Zo werd ik ooit geconfronteerd met een overleden baby’tje. Het was gestikt door een probleem met de elektriciteit naast de plantage van zijn ouders. Ik heb de ouders moeten arresteren. Dat zal me altijd bijblijven.”

Nu verlaat Linda de politie met opgeheven hoofd. “Ik denk dat dit een mooie periode is om mijn carrière af te sluiten. Mannen en vrouwen bij de politie worden vandaag gelijk behandeld.”