Dit zijn de 10 beste platen van de week

1. Björk 'Utopia'

Björk zoekt het paradijs op met Utopia: een drastische ommekeer na de gekwelde, aardedonkere voorganger Vulnicura waarop ze de breuk met haar ex Matthew Barney bezong. De IJslandse popkoningin laat de liefde en de verliefdheid opnieuw toe in haar leven, wat zich vertaalt naar het gebruik van vogelgezangen en krekelgetsjirp, feeërieke licht-symfonische arrangementen en dromerige ambienttapijten, nu en dan afgebakend met de industriële slowmotionbeats van haar vertrouweling Arca. 

"I care for you!", roept ze herhaaldelijk in 'The Gate', langsheen langgerekt echoënde, elektronisch gemanipuleerde stemmen. Yep, het geflirt met mainstreampop, zoals ten tijde van Post en Homogenic, behoort definitief tot de prehistorie. Björk versmelt liever avantgarde en modern klassiek met de goeie ouwe, edele vertelkunst en rekent op het Zen-achtige geduld van de luisteraar. Uniek, ja, en voor doorbijters.

Lees hier het interview met Björk en hier onze recensie van Utopia

2. Sharon Jones 'Soul Of A Woman'

Soul of a Woman, de zwanenzang van Sharon Jones & The Dap Kings, is een album dat haar bekende, stomende sixtiesfunk enigszins opzij schuift voor contemplatiever werk. Natuurlijk ademen deze songs de funk van Stax Records, alleen opteert de Amerikaanse soulzangeres voor midtempogrooves en het soort gospelachtige feeling dat haar voorbeelden Etta James, Ann Peebles en Gladys Knight zo prachtig vertolkten. Op die manier gaat Jones, die eind vorig jaar aan kanker overleed, met getrokken zwaard de liefdeloosheid te lijf. Een doorleefd, bij momenten overrompelend afscheid.

Lees hier onze recensie

3. Philip Catherine 'Selected Works 1974 - 1982'

Impressionante box met vijf cd's, ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van de Brusselse jazzgitarist. In deze selectie vind je gegeerde heruitgaven zoals die van Cathérines vroegste vinylplaten (September Man en Guitars), aangevuld met onuitgegeven solo-opnames uit de periode '79 - '82. Een verkwikkende duik in de geschiedenis van de Belgische jazz. Jonge gitaristen nemen er maar beter notities bij.

4. Charlotte Gainsbourg 'Rest'

Geen Air, Jarvis Cocker, Nigel Godrich of Beck op het vierde reguliere studioalbum van Charlotte Gainsbourg. De Franse chanteuse/actrice hijgt, kirt en fluistert zich een weg doorheen een elektronische popwereld gecreëerd met de hulp van de Franse producer SebastiAn die hier voluit voor zwoele balearic disco gaat. Guy-Manuel De Homem-Christo van Daft Punk stak een handje toe op het onderkoeld-funky titelnummer, evenals Paul McCartney die het frivole 'Songbird In A Cage' schreef. Al die gasten dienen het melancholische, sexy sfeertje van Gainsbourg. 

Lees hier ons interview met Charlotte Gainsbourg

5. MED, Blu & Madlib 'The Turn Up'

Kijk, er wordt nog steeds excellente undergroundhiphop gefabriceerd. Niet verwonderlijk is de oppermachtige Madlib er bij betrokken, de man achter superbe collaboraties met J.Dilla, MF Doom en Freddie Gibbs. Op het ep'tje The Turn Up werkt hij voor de derde keer samen met de Californische veteranen MED en Blu. De beats zijn funky en blunted, de samples soulvol en grappig, de raps zijn chilled en vlijmscherp.

6. At The Drive-In 'Diamanté ep'

Kort maar heftig tussendoortje van de Amerikaanse post-hardcoreband At The Drive-in, die zeventien jaar geleden de rockwereld ondersteboven kieperde met het album Relationship Of Command. Diamanté schotelt drie tracks voor die interessanter zijn dan de comebackplaat in*ter*a*li*a die eerder dit jaar verscheen. Vooral het log schurende 'Point Of Demarkation' doet fris aan: zo groovy klonk At The Drive-in zelden. Gereleased op 10-inch vinyl naar aanleiding van Black Friday. Voor de snelle beslissers!

7. V/A 'Pop Ambient 2018'

Snoepgoed voor wie de kerstdagen al leviterend tegemoet wil... euh... zweven. Het Berlijnse kwaliteitslabel Kompakt verzamelt voor de achttiende keer geestverruimende composities die nu aandoen als klassieke, lijzige ambient, dan weer modern klassiek opzoeken of oriëntaals met licht-industriële toetsen vermengen. Namen? The Orb, Mikkel Metal, Chuck Johnson en - verrassing! - lawaaimaker T.Raumschmiere!

8. Magnus 'Look At Us Now EP'

Magnus, het duo Tom Barman (dEUS) en CJ Bolland, neemt afscheid van de muziekindustrie met een opmerkelijke ep waaruit blijkt dat zijn muziek langzaam is verveld tot een soort stedelijke, met urban-invloeden dooraderde pop. Case in point: het titelnummer dat trap-hiphop onderdompelt in psychedelische synths. Elders triomferen felle bleekschetenrap ('What It Is') en vintage-Magnustechno ('My Gal Louise'). Gute fahrt, gentlemen.

9. Matt Berry 'Night Terrors'

Verrukkelijk curiosum van de Britse acteur Matt Berry (bekend van The IT Crowd): in wezen een annex bij het geprezen The Smalls Hours van vorig jaar. Berry mixt er absurde progrock à la Frank Zappa met de verzorgde soundtrackvibe van de BBC Radiophonic Work Shop of met weëe Engelse indiepop à la Belle & Sebastian en psychedelisch sixtiesspul. Deze ep bevat nieuwe songs en puntig remixwerk door St.Etienne en Clark. 

10. Bruno Major 'A Song For Every Moon'

De Londense singersongwriter Bruno Major schreef een jaar lang bij elke volle maan een liedje. Het resultaat klinkt als een ijverig opgepoetste demo die twijfelt tussen undergroundsnoepje en hitparadevoer. Nu vaart Major in het kielzog van James Blake, met ruisende elektronische melancholie, dan weer imiteert hij prachtig Chet Baker. Mooi, zij het nogal gladjes.

Lees hier onze recensie