Zo kregen de organisatoren uiteindelijk toch nog een flinke naam op hun erelijst. Want Vandeputte is niet alleen een beloftevolle veldrijder, ook op de weg bewees hij al eerder zijn kunnen. “Maar ik ben pas drie weken weer aan het koersen. De Omloop van het Waasland was mijn eerste wedstrijd. Dat ik nu al zou winnen na zo’n snelle koers had ik zeker niet verwacht. Zeker niet omdat er in de kopgroep drie renners zaten van het VolkerWessels Team.”

Het waren de Nederlanders Buiter en Abma die in die kopgroep het tempo hooghielden en zo de spurt aantrokken voor hun landgenoot Timo de Jong. Maar de Zeeuw moest zijn meerdere erkennen in Vandeputte. De Australiër Saunders werd derde. Kenay De Moyer (6de), Michiel Coppens (7de), Kobe Vanoverschelde (9de) en Arno Claeys (10de) waren de streekrenners op een ereplaats.

Lange vlucht

Dat er uiteindelijk toch nog een kopgroep voor de bloemen zou spurten lag niet in de lijn van de verwachtingen. In het eerste uur legden de renners al meer dan 50 kilometer af. “Wegrijden was toen haast niet mogelijk. Toen het tempo wat zakte en er vijf renners weg konden rijden, ben ik er ook naartoe gesprongen”, vertelt Stijn De Bock. Zo raakte de voormalige Belgische elitekampioen voorop, samen met Lindsay De Vylder, Kenay De Moyer, Mauro Verwilt, Lennert Belmans, de Australiërs Walsh en Saunders, de Brit Crockett en de Nederlander Abma. “We konden ruim anderhalve minuut uitlopen, maar een echte vrijgeleide kregen we nooit. Ook omdat niet iedereen in de kopgroep meewerkte en ze vooral bij VolkerWessels speculeerden op een hergroepering.”

Die samensmelting kwam er ook op zo’n 15 kilometer van het einde. Een massaspurt leek dus in de maak, tot een groep van dertien toch nog kon wegrijden. “Bij mij was het toen even op. Ik had al heel wat werk gedaan in die kopgroep”, vervolgt De Bock, die zich in de groepsspurt voor de ereplaatsen niet meer mengde.

“Hoe dan ook was dit alweer een stevige training. Want zo bekijk ik het toch. Veel tijd om te trainen naast de dagtaak is er immers niet meer. Daarom probeer ik mezelf in de wedstrijden niet te sparen. Zo bouw ik weer wat aan de conditie om daar dan hopelijk later weer de vruchten van te plukken. Het BK in augustus blijft mijn hoofddoel. Het zou een mooi afscheid van mijn wielerloopbaan zijn.”