Ik word later bingewatchbejaarde
DM ZAPT. Stef Selfslagh zet deze week de blik op oneindig. Vandaag schrijft hij over het overaanbod van goeie tv-series.
“Tv-series bekijk je best in het bejaardentehuis”, zei kunstenaar Rinus Van de Velde mij ooit. “Ik spaar al die Netflix- en HBO-reeksen op voor wanneer mijn spieren te stram zijn om nog te tekenen en ik alleen nog maar in een zetel kan liggen. Het nadeel van die beslissing is dat ik momenteel over geen enkele serie kan meepraten. Het voordeel is dat ik mij als oude knar geen seconde zal vervelen.”
Ik moest aan het bejaardentehuisplan van Van de Velde denken toen Netflix mij onlangs voorstelde om aan het nieuwe seizoen van The OA te beginnen. Ik bevond me mentaal nog halverwege seizoen 3 van Peaky Blinders, moest nog aan seizoen 7 van Homeland en seizoen 1 van Sex Education beginnen en voelde al de hitsige adem van het eerste seizoen van Chambers en het derde seizoen van La casa de papel in mijn nek. En toch zei Netflix mij op dat nukkige ‘Jij bent niet meer helemaal mee’-toontje dat ik mij naar het vervolg van The OA moest reppen.
Liturgisch bloemschikken
Plots kreeg ook ik zin om het bekijken van tv-series uit te stellen tot ik bouwvallig en bejaard ben. Het zou me verlossen van al te vrijpostige Netflix-mails en tegelijkertijd mijn angst voor mijn toekomstige oude dag temperen: in het gezelschap van geriatrische lotgenoten Suburra bingewatchen, is al een veel aantrekkelijker vooruitzicht dan een workshop liturgisch bloemschikken voor senioren te moeten volgen.
Formalistisch als ik ben, stelde ik alvast een reglement op waarmee de toekomstige kijkmarathons in Woon-zorgcentrum Vogelzang in goede banen geleid kunnen worden.
Artikel één. Gaten in het geheugen (‘Wie heeft Zoe Barnes ook weer vermoord?’ ‘Is Tokio nu samen met Rio of met Denver?’) dienen in de beslotenheid van de eigen kamer gedicht te worden. Níét tijdens de gezamenlijke kijkmomenten.
Artikel twee. Er wordt nooit, nunca, never op de pauzetoets gedrukt wanneer er bezoek is. Kinderen en kleinkinderen krijgen de Vogelzang-bingewatchkalender uiterlijk een week op voorhand toegestuurd en worden verondersteld op de vastgelegde kijkdagen niet op visite te komen.
Artikel drie. Er wordt tijdens het bingewatchen niet gestorven. Overtreders van die regel worden genegeerd tot de eindgeneriek van de laatste op die dag geplande aflevering over het scherm rolt. Rigor mortis of niet.
Coffee and contemplation
Ik vervaardigde mijn reglement in geplastificeerd drievoud, leunde tevreden achterover en oefende alvast de woorden die ik later met een Stranger Things-koffiemok in de hand zal uitspreken wanneer de Vogelzang-verzorger 's morgens mijn kamer binnenschuifelt. “Mornings are for coffee and contemplation, Steven. Ga weg, voor ik je rapporteer.”
U raadt het al: ik kan nauwelijks wachten.