Topsport kan snoeihard zijn. Genadeloos. Wreed. Volledig kapot was Luca Brecel na zijn vierde opeenvolgende nederlaag in het Crucible Theatre. Gesneuveld op de heilige grond, voor de tweede keer al met 10-9. Meer dan zeven en half uur duurde de wedstrijd, het slotframe zette het nieuwe Crucible-record op bijna 80 minuten.

Brecel speelde zeker niet de perfecte wedstrijd. Hij knokte voor elke bal en één keer tussen de ballen scoorde hij zwaar. Maar vooral zijn long pots kunnen beter. “Onder druk wil hij de bal te hard raken”, aldus manager Django Fung. Die was na een matig seizoen verder opvallend positief over de prestaties van zijn pupil. Brecels resultaten liggen niet in de lijn van de progressie, die hij technisch en mentaal geboekt heeft.

De nieuwe mokerslag in Sheffield krijgt een apart plaatsje in de rugzak, die hij meeneemt naar volgend seizoen. Wat je niet vermoordt, maakt je sterker. Zeker in een sport, waarin ervaring zo’n grote rol speelt. De afgelopen dertien jaar was Neil Robertson de enige speler, die er voor zijn 30ste in slaagde om wereldkampioen te worden.

Het heeft allemaal te maken met de setting en de inzet: precies in de arena, waar de toeschouwers het dichtst op de tafel zitten, vallen de meeste punten en ponden te verdienen. Een cruciale bal potten in het Crucible is zoals de beslissende strafschop nemen in de Champions League. Probleem is dat er veel meer cruciale pots zijn in een match dan strafschoppen. En dat de spanning alleen maar groter wordt, terwijl je je niet kan afreageren met een stevige tackle of luide vloek. In de plaats mag je stilletjes sterven op je stoel, terwijl je tegenstrever niet in de fout wil gaan.

Op zijn 24ste moet Brecel bijgevolg niet panikeren. Ook niet als hij in augustus zijn 150.000 rankingpunten van zijn zege in het China Championship 2017 verliest en uit de top 16 tuimelt. Het seizoen is tegenwoordig zo dik gestoffeerd met tornooien, dat wie topvorm toont ook razendsnel kan stijgen.

Voorwaarde is wel dat Brecel evenveel arbeid blijft leveren aan de trainingstafel. Op het eind van de rit zal de aanhouder winnen. Zeker als hij een natuurtalent is, die nog steeds alle insiders imponeert. “Wees gerust, België heeft een potentieel wereldkampioen”, vertrouwde een ervaren collega me gisteren nog toe. Hij kent tien keer meer van snooker, ik zal hem dus maar geloven.