Ik sluit niet uit dat ik een eindje ga joggen met de '8 Mile'-soundtrack op mijn oren

Precies 15 jaar geleden organiseerde Studio Brussel een avant-première voor de film 8 Mile in een grote ­cinemazaal. Ik mocht de winnaars van dit evenement vriendelijk ­verwelkomen en er werd me tevens gevraagd om het langspeeldebuut van Eminem kort in te leiden.

Omdat ik 8 Mile op voorhand niet te zien kreeg, vertelde ik snel iets over een andere film met een andere rapper die ik wél ooit zag: Cool as Ice (1991). In de rap-remake van bikerklassieker The Wild One (1953) neemt Vanilla Ice de rol van Marlon Brando voor zijn rekening. Cool as Ice haalt tegenwoordig een vlotte 2,9 op IMDb, maar mits de juiste ­ingesteldheid (en een aanzienlijke hoeveelheid alcohol) beleef je er toch veel plezier aan. De trailer op YouTube zegt niet alles, maar wel heel veel.

Precies 15 jaar na de (Belgische) release is 8 Mile 7,1 waard op IMDb. Ik begrijp deze prima score. Het ­verhaaltje is ­eenvoudig en voorspelbaar: een arme underdog groeit uit tot een grote held. Iets als Rocky, maar ­vervang het boksen door ­rappen.

Eminem speelt Jimmy ‘B-Rabbit’ Smith Jr. met overtuiging. Er bestaat een zekere overeenkomst tussen de levensloop van de rapper en de rol die hij speelt. Rap-battles, armoede en een moeilijke sociale achtergrond? Dat klinkt herkenbaar. Al lijkt Eminems moeder in werkelijkheid niet echt op Kim Basinger en een gemiddelde fabrieks­arbeider heeft in principe minder tijd om ­tijdens zijn uren met zijn liefje te foefelen tussen grote industriële machines. Ik noem het fictie tussen historische stippel­lijnen.

Geen kwaad woord over het ­kittige themanummer uit de film. Eminem schreef de rhymes van ‘Lose Yourself’ tijdens enkele dode momenten op de filmset. Toen de tekst af was, liet men een mobiele studio aanrukken om alles te vereeuwigen. De rest is geschiedenis. ‘Lose Yourself’ kreeg als aller­eerste rapnummer een Oscar voor Beste Originele Nummer.

Eminem was die avond niet aanwezig in het Dolby Theater. Hij ging ervan uit dat hij toch geen kans maakte. Deze categorie werd ­traditiegetrouw eerder gewonnen door ‘Can You Feel the Love Tonight’ en ‘Take My Breath Away’-achtige composities. Ik begrijp die keuze. Het grote publiek ligt niet wakker van saaie, vage begrippen als ‘authenticiteit’.

In 1997 verloor ‘Miss Misery’ van Elliott Smith (uit Good Will Hunting) van Celine Dion. De Canadese zangeres verkocht dan ook 20 miljoen exemplaren van ‘My Heart Will Go On’. Ik ben een enorme Elliott Smith-fan, maar zijn prachtige zeurliedjes zijn niet geschikt voor iedereen. Combineer liever herkenbare emoties en over the top drama met aanzwellende strijkers en de hele bevolking is mee.

Benieuwd wie over enkele weken de Academy Award for Best Original Song mag afhalen. Ik gun het Sufjan Stevens van harte, al is ‘Mystery of Love (uit de film Call Me by Your Name) niet zijn sterkste werk. De genomineerde singer-songwriter twijfelde even of hij de ceremonie wel zou bijwonen, maar Stevens liet zich toch overtuigen door Luca Guadagnino. De Italiaanse regisseur beloofde hem zelfs een pak van Gucci. Weer een zorg minder. Of net niet! Als ik mij niet vergis, ontwerpt Alessandro Michele (van Gucci) ook de kostuums van Elton John…

We zouden de 15de verjaardag van 8 Mile kunnen vieren door de film nog eens te bekijken op televisie. Dat feestje gaat volgens mijn programmaboekje niet door. We worden die avond wel verwend met Fame en een gloednieuwe aflevering van Blind getrouwd. Ook niet mis.

Ik sluit niet uit dat ik voor de ­gelegenheid een eindje ga joggen met de 8 Mile-soundtrack op mijn oren. Daniel Day-Lewis luisterde naar Eminem om zich voor te bereiden op zijn Oscar­winnende rol in Gangs of New York. Waarom zouden we er vijftien jaar later geen energie meer uit kunnen halen? Lose yourself in the music, the moment. You own it, you better never let it go!