Een laatbloeier. Zo mag je Greg Smets gerust omschrijven. Tot zijn zeventiende had hij nog nooit op een motor gezeten. Opvallend: ook Joël was al zeventien toen hij destijds met motorcross begon.

Joël: “De geschiedenis herhaalt zich dus. Greg lijkt wel een kleine versie van mij. Er zijn veel parallellen tussen ons. We hebben allebei gevoetbald tot ons zeventiende, allebei bij Witgoor. We waren allebei middenvelders. Al is Greg een explosiever type, ik moest het meer van mijn uithouding hebben.”

Greg: “Een neef van papa vroeg of ik eens mee wilde gaan naar de VLM, vooral om ‘s avonds de feesttent in te duiken (lacht). Ik vond het leuk, ook de wedstrijden. Ik ben nog een paar keer gaan kijken, leerde er mijn vriendin Kaya (die zelf ook crost, nvdr) kennen en besloot om het eens te proberen. Mijn eerste wedstrijd was in Pulderbos. Op een geleende motor. Ik wist meteen: dit is het!”

Joël: “Ik had snel in de mot dat hij rijtechnisch veel aanleg had. Maar talent alleen is niet genoeg. Je moet ook werken, trainen.”

Greg:(knikt instemmend) “Het heeft inderdaad een tijdje geduurd vooraleer ik dat doorhad. Ook omdat het heel vlot ging in de VLM. Te vlot. Ik ging van de beloften meteen naar de nationalen en sloeg de juniores dus over. Zonder veel moeite te doen. Tot ik bij de inters kwam. Daar reden ze me van het kastje naar de muur. Plots was het niet meer zo plezant. Dat was een eye opener.”

Joël: “En als het hem niet ging, had hij ook nog de onhebbelijke gewoonte om snel op te geven en met zijn helm te gooien. Hem constant achter zijn veren zitten, had geen zin. Dat werkt contraproductief bij Greg. Hij moest het aan den lijve ondervinden.”

Greg: “Dat besef is er nu. Ik heb in de winter veel harder gewerkt. En dat rendeert nu. Een zalig gevoel.”

Mijn prijzengeld? Nul komma nul. Een voetballer in vierde provinciale verdient meer Greg SMETS

Joël: “Dat is fantastisch. De beleving is helemaal anders dan wanneer Herlings (Smets is sportief manager bij KTM, nvdr) wint. Greg is mijn eigen bloed hé”

Greg: “Ik ben verschoten van de vele reacties die ik gekregen heb. Mooi prijzengeld zeker? was een vraag die vaak terugkeerde. Nul komma nul, ja! Een voetballer in vierde provinciale verdient nog meer. Nu ja, geld is geen drijfveer.”

Greg: “Ja. Zondagavond zijn we een friet gaan eten in Witgoor.”

Joël: “Dat is traditie. Ik deed dat vroeger ook. Je leeft de hele week in functie van je sport. Op zondagavond, na de race, mag er een kleine beloning tegenover staan.”

Joël: “Die stap is énorm. Maar rijtechnisch zeg ik, ja. Op dat vlak zitten er nu gasten in de MXGP die zeker niet beter zijn dan Greg.”

Greg: “Goh, we hebben het nog nooit over de MXGP gehad. Dat is een ver-van-mijn-bedshow. Ik heb amper één EK-race gewonnen. Realistisch blijven hé.”

Greg: “Nee. Ik ben blij met hoe het gelopen is. Ik heb in mijn jeugd altijd gevoetbald. Maar daarnaast heb ik van alles geprobeerd: bmx, kickboksen, skateboard,... Maar dat was ik allemaal snel beu. Als ik zo vroeg voor motorcross had gekozen, was ik het misschien ook rap beu geweest.”

Greg: “Euh… Ik ben nogal een stresskieken. In mijn sport, maar ook op school (hij zit in zijn tweede jaar bachelor Lichamelijk Opvoeding, nvdr). Er hebben zich allerlei scenario’s in mijn hoofd afgespeeld: van twee reeksen winnen tot niet in de top 10 geraken.”