Uit recente studie blijkt dat de ijsmassa die ronddrijft in de Noordelijke IJszee tot drie keer meer vervuild is dan aanvankelijk gedacht. Zo bevatte elke liter ijs die de wetenschappers onderzochten ongeveer 12.000 microplastic-deeltjes. Dat zijn zeer kleine plastic deeltjes, vaak niet groter dan een twintigste van een millimeter. Ze zijn ontzettend schadelijk voor het zeeleven. Zeedieren als walvissen, haaien en manta’s slikken namelijk dagelijks duizenden kubieke meter zeewater in, met de bedoeling er plankton uit te ‘filteren’. Maar zo kunnen ze dus ook microplastics binnenkrijgen, rechtstreeks via gecontamineerd zeewater, of onrechtstreeks via gecontamineerde prooien.

“Hoewel we nog niet weten wat de exacte impact van deze vervuiling is op de gezondheid van zeedieren of de mens, is het wel duidelijk dat de miljoenen microplastics een groot probleem vormen voor het milieu”, zegt Pennie Lindeque van het Plymouth Marine Laboratorium in het Verenigd Koninkrijk.

Tandpasta en zeep

De onderzochte stalen ijs werden verzameld door onderzoeker dr. Ilka Peeken, die mee verantwoordelijk is voor de studie. Samen met haar team van het Alfred Wegener Insitute for Polar and Marine Research uit Bremershaven (Duitsland) voerde ze drie expedities uit op de IJszee en het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.

In de stalen vonden de wetenschappers onder meer kleine deeltjes polyetheen, dat vermoedelijk afkomstig is uit onder meer tandpasta, zeep, cosmetica en vezels van onze synthetische kleren. Ze komen vooral uit de stedelijke gebieden die grenzen aan de Atlantische Oceaan en de Grote Oceaan.

Lokale vervuiling

Maar de microplastics zijn niet alleen afkomstig uit de verstedelijkte gebieden. Ook lokaal is er sprake van sterke vervuiling, met onder meer deeltjes die afkomstig zijn van verf van schepen, of nylonafval van vissersnetten.

“Uit onze bevindingen blijkt dat microplastics nu werkelijk in elke oceaan te wereld te vinden zijn”, zegt fysicus Jeremy Wilkinson. “Geen enkele plaats ter wereld is hier nog immuun aan.”

De verspreiding blijkt bovendien nog maar amper tegen te houden. De deeltjes kunnen namelijk opnieuw vrijkomen wanneer het ijs smelt door opwarming van de aarde, waardoor het terechtkomt op de weinige plaatsen die nu nog plasticvrij zijn.