Ex-UCI-voorzitter die door Armstrong werd meegesleurd in zijn val: "Lance, je veranderde mijn leven, en niet ten goede"

Hein Verbruggen overleed op 14 juni 2017 aan de gevolgen van leukemie. Verbruggen zou net geen 76 worden. Vijftien jaar lang, van 1991 tot 2005, was hij voorzitter van de UCI. Het waren de donkere jaren van de wielersport, met de onstuitbare en oncontroleerbare opmars van het wondermiddel epo. En het waren de jaren van Lance Armstrong, ooit een gevierde Amerikaanse wielrenner, tot hij in 2012 in een rapport van het Amerikaanse anti-dopingagentschap USADA werd neergezet als de grootste fraudeur die het wielrennen ooit had gekend.

In zijn val zou Lance Armstrong ook Hein Verbruggen meesleuren. Verbruggen werd een innige vriendschapsband met Lance Armstrong verweten. Hij accepteerde geld van de Amerikaan, 125.000 dollar, dat voor de strijd tegen doping moest worden gebruikt. En Verbruggen zou twee positieve dopingtests van Armstrong onder de mat hebben geveegd. De eerste was in de Tour van 1999, toen in vier urinestalen de corticoïde triamcinolon werd gevonden. De tweede dateert van de Ronde van Zwitserland 2001, toen de UCI besloot om Armstrong niet te vervolgen voor het verbruik van recombinant epo, zelfs al had ze na analyse van een urinestaal dat wel kunnen doen.

Dat hij voor dat alles medeplichtig, corrupt en semi-maffieus werd genoemd, daar bleef Hein Verbruggen tot zijn dood en nu ook daar voorbij, tegen strijden. Hij doet dat in het boek De Waarheid van Hein Verbruggen, van de hand van ex-journalist Rik Vanwalleghem, die ook nadat Verbruggen had vernomen dat hij ongeneeslijk ziek was, gesprekken met Verbruggen bleef voeren.

‘Mijn goede vriend Lance’, het meest prangende hoofdstuk in het boek, gaat over die relatie van Hein Verbruggen met Lance Armstrong. De UCI-leider rust niet in zijn graf, voor hij voor eens en voor altijd heeft afgerekend met de verhalen dat hij Lance Armstrong in dopingzaken de hand boven het hoofd heeft gehouden.

Armstrong werd volgens Verbruggen 280 keer op doping gecontroleerd. Dat is niet zo veel. En Armstrong was niet zijn maat, aldus Verbruggen. Ook Hein Verbruggen voelde zich verraden toen Lance Armstrong in januari 2013 zijn dopingbekentenis deed bij Oprah Winfrey.

Daarover stuurde Hein Verbruggen op 25 juni 2013 Lance Armstrong volgende mail.

"Beste Lance, ik schrijf deze mail omdat ik het stilaan heb opgegeven dat ik ooit nog iets van jou zal horen. Ik zou het niettemin hebben gewaardeerd als je contact met me had gezocht, bijvoorbeeld om me te melden: ‘Sorry Hein, voor alle shit die ik je bezorgde.’ Want dat is het Lance: je zadelde me met een hoop problemen op, je veranderde zelfs mijn leven, en niet ten goede."

"Veel mensen zijn ontzettend ontgoocheld door jou, Lance, maar bij mij is er meer. Want ik word opgevoerd als een pion in jouw dopingspel."

Verbruggen verwijst in zijn mail naar een eerdere mail, die hij Armstrong op 2 juni 2011 stuurde. Verbruggen deed dat naar aanleiding van uitspraken van Tyler Hamilton en Floyd Landis — die Verbruggen een "seriële leugenaar" noemt — dat Lance Armstrong aan zijn toenmalige ploegmaats had verteld dat hij en zijn ploegleider Johan Bruyneel ervoor zorgden dat een positieve test in de prullenbak verdween.

Op die mail antwoordde Armstrong: "Hein, ik heb nooit een positieve test afgelegd, er is dus geen enkele reden waarom ik een dergelijk verhaal zou ophangen. Dat zou een van de domste ideeën aller tijden zijn."

Toen nam Verbruggen vrede met het antwoord van Armstrong. Twee jaar later klinkt dat anders. "Ik krijg meer en meer de indruk dat je een cynisch spel hebt gespeeld om de UCI als samenzweerder te framen. Je belde me in het bijzijn van je ploegmaats om de indruk te wekken dat je bijzonder goed met me kon opschieten. Dit allemaal om bij je ploegmaats de indruk te wekken dat je de UCI in je zak had."

"Toen je in januari besloot alles te bekennen bij Oprah, was de grote vraag niet meer ‘Heeft Armstrong zich gedrogeerd’, als wel ‘Zal hij bevestigen dat hij met de UCI onder één hoedje speelde?’ Je bevestigde dat je nooit positief had getest, en je bevestigde dat er nooit sprake is geweest van een of andere deal met de UCI. Maar waarom heb je niet verteld dat je inderdaad bij je ploegmaats de indruk had gewekt dat je ‘beschermd’ was door de UCI, dat je in het kader daarvan mij opbelde, donaties gaf, Aigle bezocht? Niks van dat alles. Was je het vergeten te vertellen of deed je het moedwillig."

"Binnen de sportwereld en meer bepaald de wielerwereld is in ieder geval een grote meerderheid ervan overtuigd dat de UCI en Hein Verbruggen iets verkeerd hebben gedaan. Die perceptie zullen we nooit meer kunnen rechtzetten."

Dat hij zichzelf nog probleemloos in de spiegel kan kijken, schrijft Verbruggen. Hij besluit: "Er is mij enkele keren gevraagd wat ik over jou denk. Ik heb daar nooit op geantwoord en ik zou dat liever ook nooit doen. Als ik dergelijke zaken te vertellen heb, vertel ik ze liever op de man af. Dat was de bedoeling van deze mail."

"Best, Hein."

Lance Armstrong zou nooit antwoorden op de mail van Hein Verbruggen. Herhaaldelijke pogingen om Armstrong aan de telefoon te krijgen, mislukten.

De Waarheid van Hein Verbruggen, van Rik Vanwalleghem, is uitgegeven bij De Muur en kost 19,95 euro