Direct naar artikelinhoud
Filmrecensie

Nieuwe ‘Halloween’ hakt er goed in

Jamie Lee Curtis kruipt veertig jaar na ‘Halloween’ opnieuw in de huid van Laurie Strode.Beeld rv Universal Pictures

Vergeet even alle overbodige Halloween-vervolgfilms. Veertig jaar na de originele slasher movie verschijnt de enige sequel die naam waardig. Onder diezelfde naam, trouwens. Zonder cijfer.

Wat als je de onderzoeksjournalisten van een populaire podcast à la Serial loslaat op de zaak Michael ‘The Shape’ Myers? Dat is het bijzonder goed gevonden uitgangspunt van Halloween. Remake noch reboot, wel een simpele sequel op de gelijknamige film uit 1978. Hoe zou het veertig jaar later in Haddonfield zijn?

Halloween (de 2018-versie) doet even alsof de overdaad aan matige vervolgfilms nooit heeft bestaan. Vandaag zit Myers (James Jude Courtney, met wat hulp van de originele man-in-het-masker Nick Castle) in een gesloten instelling. En het slachtoffer dat hij destijds niet koud kreeg – Laurie Strode (opnieuw de superbe Jamie Lee Curtis) – leeft vandaag in absolute paranoia voor haar belager. De vrouw is tot de tanden gewapend en heeft zelfs een ingerichte schuilkelder. Dat kan op weinig begrip rekenen van haar dochter Karen (Judy Greer), die haar moeder een getroebleerde jeugd verwijt. 

Nieuwe ‘Halloween’ hakt er goed in
Beeld rv Universal Pictures

Precies dat wordt hier mooi uitgepuurd. In theorie betekende de ongeëvenaarde eerste Halloween een happy end voor Laurie: zij overleefde de film. Maar kan je na zo’n gruwel nog een normaal leven leiden? Net dat maakt het personage veertig jaar later interessant, met veel dank aan Curtis’ verbazingwekkende inlevingsvermogen.

Halloween anno 2018 is een narratief interessante vertelling, verpakt als een ordinaire slasher. Maar regisseur David Gordon Green neemt voorts opvallend weinig risico’s, met traditionele ingrediënten als gillende meisjes in het pikkedonker, nietsvermoedende babysitters en resem voorspelbare, onverbloemde moordpartijen. Zelfs de muziek is dezelfde gebleven, doch lichtjes geactualiseerd door de originele cineast annex componist John Carpenter, samen met zijn zoon. En ook dan valt op: het eindeloos herhalen van drie muzieknoten in 5/4-maat blijft ook vier decennia later sinister spannend. 

Lees ook:

40 jaar ‘Halloween’: hoe een ‘gruwelijk idee’ een horrorklassieker werd

Vanaf morgen in de bioscoop.