Welkom in de wereld van de volwassenheid, waar je eigen verlangens niet doorslaggevend zijn

Er overkomt ons van alles in het leven. De een heeft daarin meer geluk dan de ander. Neem Joost Klein die, toen hij in de brugklas zat, zijn vader verloor en een jaar later zijn moeder. De hulp en opvang die hij kreeg, hebben hem niet altijd goed gedaan. Of neem professioneel darter Noa-Lynn van Leuven, die als 17-jarige in een depressie raakte. Ze is ‘door een hel gegaan’, vertelt ze in de Volkskrant. Geboren als jongen ging ze in transitie om te zijn wie ze wilde zijn: een vrouw, een vrouw ook die topsport wil blijven beoefenen.

Iedereen is geroepen rekening met de ander te houden. Je pikt meer van iemand die het toch al moeilijk heeft. Je komt de ander tegemoet omdat je zijn of haar positie begrijpt.

Daarin zijn gradaties. Over het gedrag van kinderen oordeel je anders dan over dat van volwassenen. Op de werkvloer zijn gedragsregels strenger dan met vrienden onder elkaar. Op een internationaal podium luistert het nauwer dan in het café op de hoek.

Het is niemand ontgaan: Joost Klein mocht met zijn nummer ‘Europapa’ niet meer meedoen aan de finale van het songfestival omdat hij zich zou hebben misdragen tegen een cameravrouw. Een domper. Een ‘insider’ noemde hem in het AD vooraf al ‘een getraumatiseerd slachtoffer van wat er in zijn leven is gebeurd’. Na ..