Dit koppel woont in een omgebouwde bus van De Lijn

Architecten hebben weleens de neiging om buiten de lijntjes te kleuren als ze hun eigen woning ontwerpen. Zo ook Robbe: hij werkt bij BLAF architecten en woont samen met zijn vrouw Lotte, een ergotherapeute, in een bus die jarenlang voor het openbaar vervoer diende. Om een statement te maken dat wonen ook erg compact en goedkoop kan en om de theorie van renovatietechnieken eens in de praktijk te testen, wilden ze dat een tijdje doen.

Maar eigenlijk valt 'de bus nemen in plaats van een huis of appartement' zo goed mee dat het tijdje intussen al drie jaar duurt. "We hebben veel studies gedaan naar kleiner wonen, maar je beseft het pas goed wat het is door het eens zelf te doen. En toen we in 2014 op een tweedehandssite een bus met anderhalf miljoen kilometer op de teller zagen staan, hebben we die gekocht voor 2.500 euro", zegt het koppel. Met toestemming van de stad parkeerden ze hun mobiele huisje op een te verkavelen grond in woonuitbreidingsgebied - waardoor ze hier niet eeuwig mogen blijven.

Warmtebuffer

Maar hoe maak je een bus bewoonbaar? Dat kostte Robbe en Lotte naar eigen zeggen niet eens zoveel moeite. 

"We zijn begonnen met er alle stoelen uit te smijten en we hebben de vloerbekleding, een dikke multiplex, flink opgepoetst. Daarop hebben we een constructie in houtskelet bevestigd met daarin een dampscherm en isolatie. Dat is onze eerste warmtebuffer, want zo'n stalen skelet is anders veel te koud. Als verwarming volstaan een paar kleine vuurtjes op elektriciteit en gas." De indeling van de bus is uiteraard eenvoudig, maar ook wel praktisch.

"Achteraan was er een verhoog en dat vonden we ideaal voor onze slaapkamer. We slapen in een zwevend bed met daaronder drie grote opberglades voor onze kleren. Veel is dat niet, maar dat zorgt er ook voor dat we zuinig zijn op wat we dragen. Om de was te doen gaan we naar het wassalon in de buurt." Van de slaapkamer gaat het via de living naar de 'badkamer'. "Dankzij de brede deur was het midden van de bus de ideale plek om een douchecabine te installeren. Daar hebben we ook de nodige verluchting naar buiten. Bedoeling was om ook nog een buitendouche te maken, maar dat is eigenlijk niet eens nodig."

Weinig privacy

De keuken komt zoals in veel Vlaamse huizen van een Zweedse keten waarvan de naam uit vier letters bestaat. "Een spoelbak, oven, een afzuigkap en kookplaat aangevuld met het bureau van mijn studentenkamer vroeger", zegt Robbe. Wie de bus binnenstapt, passeert nog een schoenenkastje en de technische ruimte. Ook de zetel van de chauffeur is gebleven, maar zelf met hun hebben en houden rondbollen mogen Robbe en Lotte niet. Ze zouden ook nogal bekijks hebben, want in tegenstelling tot in een camper is er in de bus nogal weinig privacy. "We hebben alle ramen open gelaten, maar zorgen wel dat we goed afgeschermd zitten op ons terrein. Dat was ook de voorwaarde van het stadsbestuur."

Voor de buurt was het desondanks een beetje wennen. "Aanvankelijk dachten ze dat er hier zigeuners waren beland. Daar konden we niet eens boos om zijn, want hoe je het ook draait of keert: eigenlijk zíjn we ook een beetje 'trailer trash' hé. Mondjesmaat kwamen de buren eens kijken en als we hen dan het verhaal van onze bus vertelden, was het snel in orde. Niet dat we ons hele leven hier blijven wonen, maar we hebben toch al flink wat geld uitgespaard. Samen met de inrichting kostte de bus ons amper 5.000 euro. Met de huur die we uitsparen, gaan wij op reis. Volgende maand vertrekken we weer voor lange tijd naar Nieuw-Zeeland. Zonder de bus ging dat allemaal niet. En hopelijk komen er in de toekomst meer kansen voor alternatieve woonvormen zoals de onze. Mochten we hier definitief willen blijven, zou dat momenteel wettelijk niet kunnen. Onze maatschappij is in sneltempo van vaste telefonie naar mobiel bellen gegaan, waarom zou dat met wonen niet kunnen?"