“Mensen komen hier niet om te sterven, maar om te leven”

De Vlaamse overheid meet de gegevens van woonzorgcentra. Dat zijn de kwaliteitsindicatoren. In een recent rapport blijkt dat de Vlaamse woonzorgcentra een tandje moeten bijsteken op het vlak van levenseindezorg.

Cijfers zijn cijfers, beseffen ook de medewerkers van het woonzorgcentrum Sint-Lucia in Turnhout. “Hier heeft 83% van de bewoners een zogenaamde vroegtijdige zorgplanning”, zegt Margot ­Piron. “Dat is een belangrijke stijging. Want een jaar eerder, in 2016, was dat maar 73%. Maar die cijfers worden overal beter.”

Een vroegtijdige zorgplanning is meer dan ‘het einde’, benadrukt Margot Piron. “Wanneer mensen naar hier verhuizen, gaan we al na of er een wilsverklaring is. Na zes of acht weken volgt een gesprek, liefst in het bijzijn van de bewoner zelf, over zijn of haar wensen. Wat doen we nog of niet meer wanneer iemand ziek wordt? Welke behandelingen wensen ze te krijgen of te stoppen? Ook euthanasie komt aan bod. Als een bewoner tijdens zijn verblijf rond zijn levenseinde te kennen geeft wat hij of zij wil, noteren we dat in het patiëntendossier. Komt dat vaker ter sprake, dan nodigen we de familie uit voor een gesprek rond dat ­thema.”

Comfortzorg

“Comfortzorg is een van de grootste bekommernissen”, weet Piron. “Mensen willen het goed en waardig hebben op het einde van hun leven. De ene wil er de hele familie bij, de andere verlangt rust. Waken gebeurt hier nog vaak. We bieden de familie die kans en herschikken de kamer om er een extra bed te kunnen plaatsen.”

In de zorgplanning worden vaak banale, maar zo belangrijke ­dingen genoteerd. Zoals wat de bewoner wil dragen als zijn tijd gekomen is. “We hebben ook een memoriekarretje. Daarin zitten zaken die bijdragen tot een comfortabel gevoel. Van handcrème tot foto’s van vroeger. We werken ook vaak met geuren en kleur­boeken.”

Goede opvang

“Mensen komen niet naar hier om te sterven, maar om te leven”, benadrukt Margot Piron. “Dat ze hun thuis moeten achterlaten, is vaak al heel heftig. We zorgen daarom voor een goede opvang. We dragen er zorg voor dat ze de rest van hun leven in de beste omstandigheden kunnen door­brengen in het woonzorg­centrum. Maar we gaan dat levenseinde niet uit de weg. Het maakt deel uit van het leven in het woonzorgcentrum, dus moeten we ervoor zorgen dat de planning goed is geregeld. Hoe meer we op papier kunnen zetten, hoe beter dat verloopt.”

Vragen naar euthanasie gaat het woonzorgcentrum niet uit de weg. “Al zijn die vragen eerder uitzonderlijk”, zegt Margot Piron. “Want zoals ik al zei, mensen komen hier niet om te sterven, maar om te leven.”