Feyenoord moeizaam langs ADO, verguisde Kramer wint krediet
In de zeventigste minuut van het bekerduel Feyenoord-ADO Den Haag gloorde ineens de heldenrol voor Michiel Kramer, de verguisde spits van Feyenoord. Kramer leek te worden omvergeduwd, het fluitje van arbiter Van Boekel klonk al, maar in plaats van een strafschop kende hij een vrije trap aan ADO Den Haag toe wegens buitenspel van Kramer.
Drie minuten later eiste rechtsbuiten Steven Berghuis alle aandacht op met een slimme intikker op aangeven van Basacikoglu. Het brak ADO, het bevrijdde Feyenoord.
Later was er nog wat genoegdoening toen Kramer vanaf de strafschopstip 2-0 mocht maken, nadat ADO-middenvelder Gorter hands had gemaakt op de doellijn en met rood van het veld moest.
Zo overleefde Feyenoord de krachtmeting met de provinciegenoot ternauwernood. ADO, fris en fruitig combinerend en af en toe stevig maar onzuiver prikkend, had de beste kansen, in fasen zelfs het beste van het spel. Hooi en Johnsen sprongen er slordig mee om, El Khayati draaide de bal nog fraai op de buitenkant paal.
Zorgelijk natuurlijk voor de kampioen, want ADO is normaliter degradatiekandidaat, al heeft het de laatste weken een stevig opwaartse lijn te pakken. Maar de kwalificatie voor de tweede ronde zal balsemend werken voor de Rotterdamse club na de dubbele uppercut die het de voorbije week moest incasseren met de kansloze 0-4-nederlaag tegen Manchester City en daarna de onnodige 1-0-verliespartij bij PSV?
Nonchalante houding
Misschien nog wel boeiender was de strijd van spits Kramer, die deze belangrijke weken de honneurs waarneemt voor de anderhalve week geleden met een blessure aan zijn hamstrings uitgevallen topscorer Nicolai Jørgensen. De Deense spits zal nog zeker drie weken ontbreken.
Kramer was een jaar geleden hevig gepikeerd toen Jørgensen zijn plaats innam. Voorwaar had de geboren Rotterdammer het in zijn eerste seizoen in De Kuip redelijk gedaan met veertien doelpunten in dertig wedstrijden en nog een treffer in de bekerfinale. Maar toen al was er kritiek op zijn beperkte arbeidsethos, beweeglijkheid, aanspeelbaarheid, nonchalante houding en plotse provocaties.
Twijfels zijn er altijd geweest. Alleen technisch directeur Martin van Geel geloofde bij zijn komst in de zomer van 2015 onvoorwaardelijk in Kramer.
De Rotterdammer schikte zich uiteindelijk in zijn rol, maakte nog wat belangrijke treffers als supersub. Het chagrijn verdween ogenschijnlijk, vooral met andere vaste wisselspeler Renato Tapia heeft hij de grootste lol, die laatste bekogelde hem jolig met een kauwgompakje toen hij anderhalve week geleden plots al na 22 minuten tegen Heracles moest invallen voor Jørgensen. Dat deed de rijzige spits niet slecht, hij gaf nog een piekfijne assist op Berghuis.
Maar daarop volgde een beroerde week met een vroeg dieptepunt. Tegen Manchester City schopte Kramer kort voor rust rond de middenlijn doldriest de bloedsnelle back Walker neer als teken van vroege overgave. Hij kreeg er later een standje voor van coach Van Bronckhorst en een tuchtiging van veel Feyenoordfans. De rest van het duel oogde de statische spits even kansloos als moedeloos.
Maar misschien was het nog wel pijnlijker dat Feyenoord de veruit beste helft van de week speelde toen Kramer was gewisseld: na rust tegen PSV met tien man nota bene.
Beugelsdijk
Hij werd gefileerd in columns en op forums, door fans en journalisten. Een enquête van het AD wees uit dat 87 procent van de ongeveer negenduizend respondenten vond dat Kramer niet in de basis hoort.
Er klonk een weinig bemoedigend geroezemoes in De Kuip toen zijn naam gisteravond voor het bekertreffen met de provinciegenoot werd voorgelezen.
Het leek of het Kramer raakte, de eerste 26 minuten dook hij onder. Daarna kwam hij langzaam los. Knap hoe hij in de 27ste minuut voor directe tegenstander Beugelsdijk, die hem door zijn ADO-verleden als zijn broekzak kent en hem ooit omschreef als 'een bloedbak in het veld en supersociaal daarbuiten', kwam om de bal via de ADO-verdediger net naast te tikken. De daaropvolgende corner kopte hij te slap in.
Na een half uur klonk er gefluit toen hij er te lang over deed de bal af te spelen. Maar hij ging met gejuich de kleedkamer in na twee krachtiger kopballen kort voor rust die net de juiste richting missen.
Na rust sleurde Kramer fanatieker, zocht hij nadrukkelijker naar ruimte, in afwachting van een zeldzame voorzet-op-maat. Het thuispubliek had er oog voor, na een uur klonk zijn liedje (tutututututututu, Mi-chiel Kra-mer').
Johnsen had echter de 0-1 moeten aantekenen na een uurtje, zoals hij dat ook al voor rust had moeten doen, maar sprong slordig om met zijn kansen. Berghuis faalde niet, Kramer even later ook niet.
Er is zo wat krediet terug voor de spits, met het motto: 'Ben jezelf. Blijf jezelf. Geloof in jezelf.'