Jinnih Beels schrijft boek over de moord op haar moeder: "Ik ga het graf van mijn moeder nooit meer zien"
Antwerps sp.a-lijsttrekker Jinnih Beels (41) was zes toen ze haar conservatieve moslimwijk in Calcutta inruilde voor Antwerpen. Nu hoopt ze er zelf aan de macht te komen. In haar boek 'Met beide voeten op de grond' beschrijft ze haar onwaarschijnlijke levensverhaal.
Acht maanden geleden raakte Jinnih Beels bekend als onafhankelijk boegbeeld van het linkse bondgenootschap Samen, dat later uiteenspatte in Groen en sp.a. Beels heeft nu een boek geschreven waarin ze vertelt over haar jeugd in een arme moslimwijk in Calcutta, waar ze samen met haar moeder en drie families onder één dak woonde.
De kopvrouw van sp.a schrijft onder meer over haar angst voor mensensmokkelaars, het alcoholmisbruik van haar nonkels en het risico om op jonge leeftijd uitgehuwelijkt te worden. Maar ook over de fijne momenten, zoals de feestelijke start van het moessonseizoen. "Er waren tijden dat we het goed hadden, vooral als mijn vader geld had overgemaakt", zegt ze. "Vanuit België onderhield hij vijftien mensen."
'Na de moord op mijn moeder wist ik dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn'
Antwerpenaar Jean Beels werkte in de jaren '70 op een olieschip en voer regelmatig naar Calcutta, waar hij de Indische moslima Amna Khatun leerde kennen. De twee werden een stel en in 1976 kregen ze een dochter: Jinnih. Terwijl zij en haar moeder achterbleven in Calcutta, keerde hij terug naar Antwerpen.
Vermoord
Dat veranderde toen de moeder van Beels werd vermoord. Amna Khatun werd vergiftigd door een jaloerse buurvrouw die niet kon verkroppen dat ze getrouwd was met een Westerse man. De volgende dag zou ze naar België verhuizen. Beels: "Ik zie haar daar nog liggen. Dood. Mijn wereld stortte in en mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn."
Beels kent de moordenaar, maar die werd die nooit gestraft. "Toen ik na de begrafenis met mijn grootmoeder hand in hand naar huis wandelde, wees zij me de dader gewoon aan. Maar de moord interesseerde de corrupte politie geen moer." Het is de frustratie over dat onrecht die Beels naar eigen zeggen richting politie dreef.
Uiteindelijk bracht vader Beels zijn zesjarige dochter naar Antwerpen. Daar groeide ze op bij hem en bij haar strenge katholieke grootmoeder die haar wekelijks meenam naar de kerk.
Perfect symbool
En nu? Sinds haar zesde is de Belgisch-Indische nooit meer in Calcutta geweest. Daarvoor is het gevaar om ontvoerd te worden door de broers van haar moeder te groot. Ze zouden losgeld kunnen eisen van haar rijke Belgische familie. "Ik heb me er bij neergelegd dat ik haar graf nooit meer zal zien", zegt ze.
'In ons huis groeiden we op met zeven kinderen. Als het nodig was, sloeg ik er flink op los'
Maar na haar eerste wankele passen in de Antwerpse politiek gaat het Beels voorlopig voor de wind. Als links boegbeeld heeft ze niet alleen andere ideeën, maar ook een levensverhaal dat sterk verschilt van burgemeester Bart De Wever, haar grote concurrent op rechts.
"Zelfs in de Indische gemeenschap is ze een buitenbeentje", zegt migratiespecialist Jan Vranken, professor emeritus aan de Universiteit Antwerpen. "In tegenstelling tot vele andere Indische migranten in Antwerpen komt ze niet uit het welvarende diamantenmilieu."
Het maakt van Beels een ideaal symbool voor sp.a: een sterke vrouw die haar lot in eigen handen nam. Dat deed ze blijkbaar al op driejarige leeftijd. "In ons huis groeiden we op met zeven kinderen", klinkt het. "Ik liet me niet doen door mijn oudere neefjes. Als het nodig was, sloeg ik er flink op los."