Random Shit is een geslaagd humorexperiment met slimme grappen en een lekkere dubbele laag ★★★★★
Regisseurs Steffen Haars en Flip van der Kuil kregen van Videoland de vrije hand, en dat betaalt zich uit.
Comedy- en tv-ster Henry van Loon (conciërge Volkert in De luizenmoeder, en nu in het theater met de voorstelling Onze Henry) krijgt zijn eigen hitserie bij Videoland. Hij is ‘hot’ en Videoland heeft dringend meer abonnees nodig, dus alle hoop is op hem gevestigd om het bedrijf met een ‘Videoland original’ uit het slop te trekken. Bedanken voor de eer is geen optie.
Zo begint het, in de Videoland-serie Random Shit. ‘Hoe zou je het voor je zien?’, vraagt Videoland-oprichter Gerard (Ruben van der Meer) in een jarennegentigkantoor met het oude logo van Videoland, van toen het nog geen streamingdienst maar een videotheek was. ‘Allemaal verschillende karakters ofzo’, antwoordt Van Loon, en hij begint gedwongen de ene na de andere gestoorde aflevering te pitchen. Wat Gerard betreft is het ‘laat me lachen of ik schiet’ – hij dreigt zichzelf van kant te maken als dit niet ‘de Game of Thrones van de komedie’ wordt. Hij heeft toch niet voor niets al fietszadelhoesjes laten drukken met Van Loons hoofd erop? ‘Straks zitten alle vrouwen op jouw gezicht!’
‘Niet voor tere zieltjes’, is de aanprijzing van Random Shit op Videoland. Bijrollen zijn er voor een hele rits bekende en iets minder bekende Nederlanders; Van Loon zelf speelt ‘allemaal verschillende karakters’, 21 maar liefst. Een vader die kanker veinst zodat hij tijdens de ‘chemo’ lekker naar de kroeg kan, bijvoorbeeld. Een talentloze dichter in een existentiële crisis. Een naïeve Limburgse bakkerszoon die een nieuw leven wil beginnen in de Bijlmer, zijn wangen beschoensmeert en twee zwarte mannen groet met het n-woord.
Op praktisch elk idee reageert Videoland-directeur Gerard afwijzend: ‘Dit gaat te ver!/Dit is gewoon racisme!/Dit is onder de gordel!’ Daar gaat het over in Random Shit: wat kan door voor komedie en wat niet? Wanneer is het niet grappig meer, want te plat, te lomp, te karikaturaal, te correct, te pretentieus? Wat maakt een humorexperiment, of nee, dit humorexperiment geslaagd?
Regisseurs Steffen Haars en Flip van der Kuil (medebedenkers en acteurs van de New Kids-serie en -films) kregen van Videoland de vrije hand, en dat betaalt zich uit: aan alles is te zien dat Random Shit maken een ‘knalfuif’ is geweest, om met de pornoverslaafde volkszanger DoeMaarDave te spreken. Met slimme grappen over de tijdgeest als morele begrenzer van de grap wordt het niet gauw ‘te’, en zeker niet te random. De lekkere dubbele laag zorgt voor een duidelijk speelveld waarbinnen ogenschijnlijke willekeur alle ruimte krijgt én juist het grootste plezier oplevert.
Random Shit
Comedy
Regie Steffen Haars, Flip van der Kuil
Met Henry van Loon, Ruben van der Meer, Gijs Naber, Tygo Gernandt, Jelka van Houten, Theo Maassen, Michiel Romeyn, Chris Zegers, Fresku, Jennifer Hoffman
Botte bijl
In het theater speelt Henry van Loon momenteel zijn vijfde cabaretprogramma, Onze Henry, een geprezen voorstelling met zijn overleden moeder als middelpunt. Sinds zijn tv-succes met The Roast of Giel Beelen en De luizenmoeder zitten de zalen vol, vertelde Van Loon eerder in Volkskrant Magazine. Over de humor in De luizenmoeder: ‘Dat politiek incorrecte, af en toe met de botte bijl, is wel een element. Maar zo ver gaan die grappen nou ook weer niet. Iedereen wil tegenwoordig alles verklaren en iedereen heeft een mening en kan die ook ventileren. Terwijl: pffff. Een hype, probeer die maar eens te ontleden, dat is beyond. We hebben gewoon iets leuks gemaakt. Het is toch een afspiegeling, om maar een stom woord te gebruiken. Kijkers herkennen de onmacht van de directeur die niet goed weet hoe hij met racisme moet omgaan. Of die eigenlijk racistisch is, zonder dat-ie het in de gaten heeft.’