Ze was getrouwd met Christiaan B, de vermoedelijke Reus. Nu doorbreekt Denise de stilte

“Of ze op 20 oktober kon ondervraagd worden over haar betrokkenheid bij de Bende van Nijvel?” Denise Vandyck (57), een Amsterdamse die al jaren in Dendermonde woont, moest even slikken toen twee rechercheurs haar de vraag stelden.

Afgelopen vrijdag stonden ze aan haar voordeur. Enkele gerichte vragen én het tonen van een robotfoto van de Reus, meer was niet nodig om haar leven door elkaar te schudden. “Die rechthoekige bril? Die lange neus? Die smalle kaaklijnen? Dat onverzorgde baardje en die bakkebaarden? Geen twijfel mogelijk. Dat is Chris, 100 procent zeker.”

Ook het bekende hoedje van de vermoedelijke Reus herkent ze uit de duizend. “Toen Chris destijds met dat lelijke Duitse jagershoedje kwam aanzetten, heb ik hem nog ­zitten uitlachen. Onvoorstelbaar.” Ze herhaalt het nog eens: wie de speurders omschrijven als de Reus, is zonder enige twijfel de man met wie ze in het najaar van 92 trouwde. Het is een vaststelling die haar doet sidderen. Haar wallen verraden slaaptekort. “Doodsbenauwd krijg ik het ervan. Ik ben bezig mét de Bende van Nijvel, zei Chris altijd. De gedachte dat hij vóór de Bende werkte ervaar ik als waanzinnig.”

Agressief

Denise Vandyck (57) leerde de wat oudere Christiaan B. kennen in café De Witte Hond in Dendermonde. Het is 1991, zes jaar nadat de Bende van Nijvel voor het laatst heeft ­toegeslagen. “Ik had Amsterdam achtergelaten om in België in contact te komen met mijn biologische vader. Zo belandde ik in Dendermonde.” Christiaan B. bleek niet ­alleen een vaste tooghanger die whisky en Hoegaarden als water verslond, hij bleek ook nog eens schuin tegenover haar vader te ­wonen.”

De liefde kwam snel, al zegt Denise zich niet meer te herinneren waarom ze juist viel op de aan lager wal geraakte rijkswachter. Alleen al het huwelijksfeest, in het najaar van 92, bleek een totale ramp. Met een ­bruidegom die, hevig aangeschoten, voor de ogen van dertig genodigden met het servies smeet. Omdat zijn nieuwe schoonvader vriendelijk had geweigerd om naast zijn moeder te gaan zitten. “Hij is die avond afgevoerd door zijn eigen collega’s van de rijkswacht. Stel je die scène voor.”

Jenever in de ochtend

Ze schetst geen fraai beeld van haar toenmalige echtgenoot. Meermaals, zegt ze, moest ze hem diep in de nacht gaan ophalen, ergens ladderzat uit de kantine van de Aalsterse politiebrigade gesukkeld. “Samen met zijn maten van de rijkswacht zoop hij daar goedkope whisky.” Iets wat hij destijds ook steevast ’s ochtends, voor de nieuwe shift begon, deed. “Chris was toen al alcoholverslaafd en begon de dag steevast met jenever. Er was geen houden aan.”

Volgens de Amsterdamse kaderde zijn drankprobleem in het besef dat zijn periode bij Groep Diane iets uit langvervlogen tijden was. Over zijn verwijdering uit de elitetroepen in 1976: “Chris was daar altijd heel vaag over. Hij zei dat hij per ongeluk een schot gelost had, zonder erg.” Volgens onze informatie schoot hij in Zaventem in een locker.

Wapens in huis

Denise herinnert zich zijn fascinatie voor gevechtsport. “Judo, karate en jiujitsu, daar was hij maniakaal mee bezig geweest.” Vandaar ook de twee samoeraizwaarden in de slaapkamer. “Toen ik op een dag zei dat ik vreesde dat die zwaarden op een nacht op onze hoofden zouden vallen, zei hij iets heel eng: Je moest eens weten wat hier allemaal in huis verstopt ligt.” Ze twijfelt dan ook niet: hij had naast zijn dienstwapen nog wapens in huis. “Ik wist dat, hij wist dat ik het wist. Maar praten daarover? Nooit.”

Wie er nooit in huis kwam? Collega-rijkswachters of figuren die je, jaren later, als gangsters zou kunnen omschrijven. “Nooit kwam er bij ons iemand over de vloer, daar was hij heel categoriek in.”

Extreemrechts

Over zijn vermeende sympathieën voor extreemrechts is ze duidelijk. “Hij verkocht geregeld racistische klap. Chris moest werkelijk niets weten van buitenlanders”, vertelt ze. “Hij sprak altijd in zeer denigrerende bewoordingen over Afrikanen. Vreemd, gezien zijn Poolse roots en mijn buitenlandse afkomst.”

Amper drie maanden na hun huwelijk smeet ze de rijkswachter in het voorjaar van 93 buiten. “Hij had af en toe zijn goede momenten, maar eigenlijk was hij één dronken vat vol frustratie. Iemand die niet graag over zijn verleden praatte. Al zei hij ook wel soms dat hij fier was op zijn tijd bij de Groep Diane.”

“Geen leider”

Pas zes jaar na hun breuk zou het koppel officieel scheiden. Ze zweert dat ze tot afgelopen ­vrijdag geen seconde aan zijn mogelijke betrokkenheid bij de Bende van Nijvel heeft gedacht. “Ik was getrouwd met een rijkswachter. Iemand die mensen hielp waar kon, iemand die goed wilde doen. In mijn hoofd was het simpelweg onmogelijk te denken dat net een rijkswachter achter al die gruwel kon zitten. Mentaal was dat een brug te ver. Net dat maakt het zo zwaar om dragen.”

Denise Vandyck is naast jeugdvriend Marc Van Damme en Christiaans B.’s broer de derde die hem formeel op foto herkent als De Reus. Al ziet ze geen leidersfiguur in de man met wie ze kortstondig getrouwd was. “Chris kan nooit de bedenker zijn geweest. Dan kan ik nooit geloven. Hij was iemand die op café liefst in een hoek ging zitten. Hij had nooit de grootste mond van ­allemaal.”

Het enige wat ze nu nog hoopt, zegt ze, is dat de vele nabestaanden van de slachtoffers nu de volledige waarheid te horen krijgen. “En zelf kan ik enkel zweren: ik heb er nooit iets van geweten.”