De levende geur van je zoete parfum Bedwelmt mijn zicht in de nacht Mijn zintuigen raken beslagen en verward Geblinddoekt weet ik je te vinden
Weelderige waterlelies van wantrouwen Blazen eenzame emoties naar het midden van de vijver De adem van de liefde Stokt verwaterd in mijn keel
Een quasi-emotie van verlangen Roept me naar je toe De zachte vingertoppen der liefde Maken mij onaantastbaar voor de rest
Ik word gewassen door het zoete water uit de rivier De geur van je parfum bedekt mijn hoornen huid Aardedonkere druppels zonder toekomst of verleden Sijpelen langzaam door mijn hoofd
Je onweerstaanbare feromonen roepen mij Als een teunisbloem in de avondstond De gretige geur dringt mijn neus binnen De bittere klanken der verlangens Krullen met de baan der aarde mee
Odeurademhalende poriën uit je huid Vervallen in de stilte van de nacht De markante melodie van je stromende bloed door je aderen Laat mijn gehoorzame hart sneller kloppen
De engelen der aarde zoeken tevergeefs naar jou Je bent verstopt door de wetten der natuur Je zoete parfum doet onze romance herleven Diepe indruk in mijn lippen door je zachte kus
Een donkerharige engel, Vervangt lawaai voor een indrukwekkende stilte Wanneer ze weggevlogen is Zal alles anders zijn
alsof het me opzoekt komt het op me af ik kan het niet ontwijken het geluid stroomt mijn oren in ik hoor de muziek en ik voel het stroomt steeds verder mijn hoofd in ik voel de beat mijn hoofd deint rustig mee ik voel het ritme van mijn hoofd naar mijn schouders van mijn schouders naar mijn heupen als een golf komt mijn hele lichaam in beweging langzaam worden alle gedachten weg gespoeld ik voel alleen nog maar het ritme van de muziek en mijn lichaam dat meebeweegt als vanzelf de muziek en mijn lichaam smelten samen alles om me heen is als een waas ik voel alleen de passie de passie van het ritme en mijn golvende lichaam mijn lichaam dat steeds warmer wordt de zoute druppels die daar langzaam glijdend hun weg vinden de passie die muziek heet
sorry ,maar tot mijn grote spijt heb ik momenteel weinig tijd alhoewel het schrijven me goed zou doen maar liever had ik toch een dikke zoen mijn engel is bij me weggegaan eerst dacht ik wat heb ik misdaan ben ik dan werkelijk zo stom dat ik ze niet bij mij houden kon hele dagen lig ik tranen te huilen zou zo graag even in haar armen schuilen ik kom maar niet over haar heen zoals zij bestaat er maar één waarom ging ze heen,wat moet ik nu met mijn leven ik heb haar nogtans al mijn liefde gegeven ze zegt nog steeds dat ze me mist en van me houd maar waarom zit ik hier dan alleen en heb het koud ik stort me op mijn werk om haar te vergeten maar ze moest me eens zien,ze moest eens weten zelfs met haar praten is moeilijk en kan ik niet doet me teveel pijn en verdriet maar ik begrijp haar ,haar reden ken ik maar dat betekent niet dat ik het slik nee volgen kan ik haar niet dat doet me teveel verdriet ze heeft mijn gekwetste hartje terug gebroken en wie weet waar ik een nieuw kan kopen?
