De Caro wou over twee weken niks meer eten  maar drinken deed ze heel veel.
Den dierenarts dacht eerst aan een maag darm ontsteking.
maar dat was het niet.
Toen moesten we nuchter bloed laten trekken en urine binnen doen.
daarin was te zien dat ze heel erge bloedarmoede had .
En den dierenarts zei dat dat kanker aan de milt kon zijn.
Maar om zeker te zijn moetste we een echo laten nemen.
Dus heeft mijn mama naar de dxierenkliniek gebeld om een afspraak te maken.
De woensdag moesten we komen.
Toen het de maandag het slechter ging heeft mijn mama de dierenarts terug gebeld.
Om ons Caro een vitamine spuit te geven om tot de woensdag te overbrugge.
Maar haar ogen en haar oren en haar slijmvliezen zagen al helemaal geel.
Den dierenarts zei dat het kanker kon zijn aan de lever.
De woensdag moest den echo gemaakt worden.
Maar ze had een erg agressieve lymfklierkanker.
Dus moesten we ze laten in slaap doen.
Mijn mama belde naar den dierenarts maar die kon niet komen.
Dus kwam ze een donderdag om ze te laten inslapen.
Ik mis ons Caro heel heel erg.
want ze was heel ontstuimig maar heel lief.