Soms heb ik het heel moeilijk om te verwerken dat ik niet kan wat andere mensen kunnen, daarom dit blogje.
Ik wil mijn verdrietjes en frustraties van me af kunnen schrijven.
Maar ook de leuke dingen die ik meemaak wil ik erop schrijven, anders zou dit maar een verdrietig blogje worden en dat wil ik nu ook weer niet.
Mijn mama is 26 jaar onthaalmoeder geweest. Dat was wel heel tof. Iedereen aanvaardde mij zo als ik ben en dat was wel tof. We hadden zogezegt een rock groep en die noemde B.B. W.E. E groep. Dat waren onze voornamen Bert, Branca, Wendy, Els en Erik. Bert speelde keyboard ik speelde gitaar Wendy speelde fluit Els was onze baas en Erik speelde drum. En we gingen ook op toernee om te spelen natuurlijk maar dat was heel plezant. Als er iemand jarig was was het echt feest met taart en kadootjes. Zelfs funny pissang en kiddibul was er. Met sinterklaas was het ook groot feest . Mijn mama liet ieder jaar samen met een ander onthaalmoeder sinterklaas komen dat was echt zalig. We gingen ook veel op uitstap met de kindjes. Ieder vakantie gingen we wel ergens naar toe In de kleine vakanties gingen we naar de cinema. En in de grote vakantie gingen we naar de zee of naar een pretpark We zijn zelfs is met een paar kindjes gaan kamperen. Als afscheid zijn we met al de kindjes een week naar sunparks geweest. Vorig jaar in oktober zijn we met al de kindjes van de laatste tien jaar gaan bowlingen dat was pas tof ze nog eens terug te zien. ik ben zogezegd getrouwd met de maxime.
Ik ben als een heel normale gezonde baby geboren. Mijn mama zegt dat ik een rustige baby was. Toen ik zes maanden was is de" miserie begonnen. Ik kreeg strottenhoofdonstekingen met heel hoge koortsen, die ze enkel naar beneden kregen met spuiten, ook moest ik iedere keer naar het ziekenhuis voor zuurstof te krijgen. En daar is het toen gebeurd, ik heb zuurstoftekort gehad en zo ben ik gehandicapt geworden. Wat ik juist heb dat hebben ze nog altijd niet gevonden, buiten het syndroom van Gilles De La Tourette, weten ze niets. Mijn mama zegt dat ik van elke handicap een klein beetje heb. Die Gilles De La Tourette is niet leuk, want buiten de tic's heb ik ook nog extreme angsten daarvan en veel dwanggedachten. Ik moet bv. voor ik mijn schoenen aandoe aan mijn tenen kunnen draaien of ik voel me heel de dag ambetant, en zo zijn er nog ongelooflijk veel van die gedachten die ik heb. Ik ga ook nooit alleen kunnen wonen, want dat durf ik niet. Ik durf ook niet alleen ergens naartoe gaan. Meestal als ik met mijn vriendje of vriendinnetjes ergens naartoe wil gaat mama mee, en ze gaat dan ergens anders zitten, bv als we naar de cinema gaan. Het is voor mij voldoende dat ik weet dat ze ergens aanwezig is. Ik ben overdag in een dgacentrum en dat doe ik heel graag. Ik speel ook nog gitaar in een orkest en doe judo, ook daar is mama altijd bij. Verder begrijp ik alles wel goed en ik ben wel heel goed in taal, maar rekenen gaat veel minder. Ik weet wel de waarde van geld. Ik kan mij heel goed behelpen, maar het gaat allemaal heel traag, ik mag af en toe koken, en dan nodig ik meestal vrienden uit, maar dan moet ik wel 's morgens beginnen, met de hulp van mama, en dan ben ik 's avonds wel klaar. Mijn beste recept is chocolademousse. Het liefste wat ik op het dagcentrum doe is houtbewerking. Later ga ik in een gezinsvervangendtehuis wonen, maar ik hoop dat ik nog lang thuis bij mijn ouders kan wonen.
