Lisa Hannigan (Kilcloon, County Meath, 12 februari 1981) is een Ierse zangeres die bekendheid verwierf door haar samenwerking met Damien Rice, een bekende Ierse singer-songwriter. De twee landgenoten namen meerdere duetten op die onder andere te horen zijn op Damiens albums "O" en "9".
Hannigan heeft in Dublin kunstgeschiedenis gestudeerd aan de Trinity universiteit, waar ze zich aansloot bij een toneelgroep genaamd 'Trinity Players'. In 2000 speelde ze de rol van Malvolio in een toneelstuk van Shakespeare, geproduceerd door Twelfth Night. Hannigan sloot zich in 2001 aan bij 'Cowardly Lion' theaterproducties en speelde in maart 2001 de hoofdrol in 'Total Eclipse', geschreven door Christopher Hampton. Hierin vertolkte ze drie van de vijf hoofdrollen, en het toneelstuk werd zeer goed ontvangen door het publiek.
Tijdens haar studie ontmoette ze Damien Rice in een café. Van het een kwam het ander en Rice nodigde Hannigan een aantal maanden later uit om mee te zingen tijdens een van zijn optredens. Ze realiseerden zich dat ze samen een speciale sound hadden. Ze trokken steeds meer met elkaar op om hun gezamenlijke passie te delen: muziek. Hannigan stopte hierom met haar universitaire studie en begon samen met Rice aan de opnames van 'O'.
Hannigan heeft begin 2003 een aantal nummers opgenomen voor 'Goldfish Memory', een Ierse film geregisseerd door Elizabeth Gill. Hannigan is in het verleden back-upzangeres geweest voor Mic Christopher en Rodrigo Gabriella.
In 2007 vertelde Rice haar dat ze niet meer gewenst was in zijn band, omdat ze hem in zijn creativiteit zou belemmeren. Sindsdien werkt ze aan haar solo-carrière, wat in 2008 resulteerde in haar veelbelovende debuutalbum "Sea Sew".
Het geheim van een gelukkig huwelijk blijft: tijd, aandacht en affectie
Ondanks talloze onderzoeken en wetenschappelijke formules, blijft de
zoektocht naar de geheimen van een gelukkig huwelijk doorgaan. Net
zoals een gelijkaardig onderzoek drie jaar geleden staan tijd en
aandacht voor elkaar centraal, al is de invulling ervan op bepaalde
vlakken wel veranderd. Vooral het aantal knuffels is drastisch
verminderd (van 4 per dag naar 5,5 per week). Ook koken we minder voor
elkaar, maar gaan we meer uit eten.
Wekelijks vragen koppels zes kussen, twee keer seks, 4,5 keer 'ik hou
van je', 5,5 knuffels en één gezonde ruzie. Vijf filmavondjes in de
zetel staan ook op het maandelijkse menu, net als drie romantische
gebaren.
Dat is een opvallend verschil met een gelijkaardig
onderzoek uit 2008: toen vroegen koppels nog 4 knuffels per dag.
Tegelijk wilden ze 6 goede gesprekken, 7 avondjes thuis en ook samen
schoonmaken en gaan wandelen. Deze 'criteria' zijn nu verdwenen - of
niet bevraagd.
"Partners vragen liefde en affectie van elkaar,
maar beseffen ook dat je het niet altijd met elkaar eens kan zijn en
gebruiken een constructieve ruzie om de lucht te klaren", verklaart
woordvoerster Catherine Crone van opdrachtgever Headwater Holidays in de
Britse krant The Telegraph.
Tegelijk
willen ze ook ontsnappen aan de sleur. Net als in 2008 willen koppels
twee lange reizen maken per jaar, en tussendoor nog twee keer weg (bvb
een citytrip). Zes op tien vindt reizen de ideale manier om zich te
herinneren waarom ze elkaar graag zien. Voor bijna evenveel respondenten
(55 procent) is reizen de manier om tijd te maken voor elkaar.
"Vakanties
zijn de ideale manier om samen te ontspannen, tijd door te brengen en
plezier te maken, ver weg van de normale afleiding of gewoontes. Dat kan
de vlam weer aanwakkeren."
Ook
in het dagelijkse leven mag een pauze in de routine niet ontbreken.
Maandelijks drie keer uit eten gaan, en drie keer iets gaan drinken
passen ook in dat plaatje: een kleine verwennerij, weg van de afwas en
het wijntje voor de tv. Idealiter trekken man en vrouw er nog eens twee
keer per maand 'apart' (dus met hun eigen vrienden) op uit.
Door
al deze formules zou men bijna vergeten dat de basis van een gelukkig
huwelijk nog altijd de relatie zelf is. Voor 42 procent was het liefde
op het eerste gezicht, 47 procent was eerst bevriend voor ze een koppel
werden.
50
procent vindt het cruciaal voor het huwelijk om tijd te maken voor
elkaar en elkaar te steunen. Vriendelijk zijn voor elkaar is voor 40
procent een belangrijk punt, terwijl 20 procent er een punt van maakt om
nooit te gaan slapen voor de ruzie is opgelost. Eén op vijf stipt aan
dat het belangrijk is om irritante gewoontes en fouten te aanvaarden.
Eén
op drie vindt dat je alleen maar een gelukkig huwelijk kan hebben als
je je kan excuseren. 35 procent legt een gelijke verdeling van de
huishoudelijke taken aan de basis. Eerlijkheid en een goede afspraak
over de televisie spelen ook nog een belangrijke rol.
Over 100 jaar leven er ruim 60 procent minder Japanners
Over 100 jaar leven er ruim 60 procent minder Japanners
Terwijl er steeds meer mensen op de wereld rondlopen, zal het
bevolkingsaantal in Japan de komende 100 jaar met tweederde afnemen, zo
berekende de Japanse regering.
Momenteel zijn er 127,7 miljoen Japanners, maar tegen 2060 zullen dat er
nog maar 86,7 miljoen zijn. Volgens de huidige verwachtingen blijven er
dan in 2110 nog slechts 42,9 miljoen inwoners over. Tenminste als de
huidige omstandigheden onveranderd blijven, stelt het Japanse ministerie
van Gezondheid en Welvaart.
Nochtans zal de levensverwachting
van Japanse vrouwen halverwege deze eeuw meer dan 90 jaar bedragen.
Vrouwen hechten echter meer belang aan hun carrière en krijgen gemiddeld
nog 1,35 kinderen, onvoldoende om de huidige populatie in stand te
houden.
De aardbeving en tsunami van vorig jaar kostten aan zowat
19.000 mensen het leven, maar de invloed van de natuurramp op de
levensverwachting zal de komende jaren weer verdwijnen. Japan is één van
de landen met de hoogste levensverwachting: momenteel worden vrouwen er
gemiddeld 86,39 jaar en mannen 84,19 jaar.
De populatie is al
een tijdje aan het krimpen, want veel gezinnen zien kinderen als een
hinderpaal voor hun carrière en levensstijl. Ook de trage economie
blijkt heel wat jonge Japanners te ontmoedigen. (br.hln)
Amerikaanse zoölogen, die jarenlang geluidsopnames van het gedreun en
getrompetter van Afrikaanse olifanten verzamelden, gaan een
audiowoordenboek ontwikkelen dat zal helpen om de dierengeluiden te
interpreteren. Dat schrijft The Sunday Times.
Het concept van dit audiowoordenboek staat nog in de kinderschoenen,
maar de wetenschappers stellen dat mensen daardoor misschien in staat
zullen zijn om met olifanten te communiceren.
Het
gedreun en getrompet van Afrikaanse olifanten wordt in elk geval al
jaren verzameld door zoölogen van de Cornell University uit New York. De
geluidsopnames registeren zelfs tonen die voor het menselijk oor niet
hoorbaar zijn. Zo ontdekten deze wetenschappers regionale verschillen in
klanken tussen de verschillende subsoorten van de Afrikaanse olifant.
Andrea
Turkalo, één van de wetenschappers, zegt dat ze honderden olifanten van
elkaar kan onderscheiden door hun manier van converseren. De mannetjes
dreunen bijvoorbeeld met de poten om soortgenoten te vinden en de meest
angstaanjagende schreeuw bleek een vriendelijke begroeting te zijn.
Complexe sociale regels zorgen ervoor dat de intelligentie van olifanten
die van walvissen of primaten benadert.
De 'Kannibaal van Skara' en de 'Vrouwelijke Vampier' hebben zich
verloofd. De twee hebben elkaar onder strenge bewaking ontmoet en hun
liefde beleven ze vooral via chatsessies. Het duo zit opgesloten binnen
de muren van een psychiatrische instelling in Zweden.
"We hebben elkaar op 13 november gevonden via de chatbox op MSN en we
hebben ons op 9 december verloofd", zegt Michelle Gustafsson die in
Zweden bekend gekend is als de 'Vrouwelijke Vampier'. Ze zit samen met
haar geliefde opgesloten in een instelling in de buurt van Katrineholm.
Gustafsson werd in 2010 veroordeeld voor de moord op haar vader. Ze stak
hem dood met een mes maar Gustafsson kan zich naar eigen zeggen niets
meer herinneren van de moordpartij. Voor de moord schreef ze verhalen op
haar blog over moorden in de metro van Stockholm. Ze smukte haar
verzonnen avonturen op met foto's waarop ze verkleed als een vampier met
bebloede mond poseerde met een mes en kettingzaag in de hand, schrijft
de krant Expressen.
Haar
verloofde Isakin Jonsson is dan weer gekend als 'de Kannibaal van Skara'
en werd vorig jaar veroordeeld voor de gruwelijke moord op zijn
vriendin, Helle Christensen. Hij stak de moeder van vijf kinderen dood
met een mes, onthoofdde haar en sneed nog een paar lichaamsdelen los van
de romp. Daarna at hij een paar stukken van zijn vriendin op. Tijdens
het proces gaf hij geen enkele blijk van spijt en uit het rapport van de
gerechtspsychiater bleek dat hij 'ernstig mentaal gestoord is'. Jonsson
kon ook niet uitleggen waarom hij zijn vriendin vermoord had. "Dat
vraag ik me ook af. Er was geen motief. We waren een koppel en hadden
samen een toekomst. Ik had me nog nooit zo goed gevoeld bij een meisje",
zei hij destijds tijdens zijn proces.
Het bijzondere stel
brengt samen tijd door in de chatroom en wil nu ook echt trouwen. "Ik
hou van Michelle. Ik heb nooit iemand ontmoet die zo bijzonder is. Ik
zou nu graag een normaal leven gaan leiden." En toch zal hij nog wat
geduld moeten oefenen. Het is nog lang niet duidelijk hoeveel jaar de
twee nog moeten doorbrengen in de instelling. Volgens de instelling
gebeurt het wel vaker dat koppels twintig jaar samen doorbrengen binnen
de muren van de psychiatrische afdeling. "We willen graag samenleven met
honden en onze hobby's beoefenen. We hebben ook een gedeelde passie
voor piercings en tatoeages", besluit Gustafsson.
Theo van Rysselberghe 1862 - 1926 Belgische impressionistisch schilder
Théo van Rysselberghe 1862 - 1926 was een Belgische impressionistisch schilder
Klik op de foto om een filmpje over zijn overige werken te bekijken
Théo (Théophile) Vanrysselberghe (Gent, 23
november 1862 - Saint-Clair (Var), 14 december 1926) was een Belgische
neo-impressionistische schilder die, op het einde van de 19de eeuw, een
sleutelrol speelde binnen de Europese kunstwereld.
Théo van
Rysselberghe werd geboren in een Franssprekend Gents bourgeoisgezin,
hoewel, zijn vader wordt in 1862 vermeld als "schrijnwerker". Hij kreeg
zijn eerste artistieke vorming aan de Gentse Academie voor Schone
Kunsten onder Théodore-Joseph Canneel. In 1879 stapte hij over naar de
Brusselse Academie voor Schone Kunsten onder de leiding van
Jean-François Portaels. Deze schilder, die vele maanden in Marokko had
doorgebracht, had met zijn Noord-Afrikaanse schilderijen een zekere
oriëntalistische mode geschapen voor een cliënteel dat belust was op het
exotische. De impact van deze werken zou de jonge Van Rysselberghe
sterk beïnvloeden. Tussen 1882 en 1888 maakte hij drie reizen naar
Marokko, met een totaal verblijf aldaar van een anderhalf jaar.
Hij
was nauwelijks 18 jaar oud toen hij met twee portretten deelnam aan
zijn eerste tentoonstelling : het driejaarlijkse Salon van Gent. Kort
daarna schilderde hij zijn "Zelfportret met pijp" (1880), geschilderd in
vrij sombere kleuren, in de stijl van de toenmalige Belgische
realistische traditie. Zijn "Kind in een open plek in het bos" (1880) en
de marines "Zeilboten op een rivier" (1880) en "Schepen in de haven"
(1881) wijken reeds af van deze stijl en vormen een schuchtere poging in
de richting van het impressionisme. Vlug daarop zou hij zijn eigen
realistische stijl, die aanleunt tegen het impressionisme, ontwikkelen.
Hij ging in 1881 wonen in Brussel en in hetzelfde jaar nam hij voor het
eerst deel aan het Salon van Brussel.
Théo Van Rysselberghe was op 28 oktober
1883 één der voornaamste medestichters van de kunstenaarsgroep Les XX,
een groep jonge radicale artiesten die rebelleerden tegen het verouderde
academisme en de heersende artistieke standaarden. De Brusselse jurist
Octave Maus werd als secretaris verkozen. Hij zou spoedig uitgroeien,
door het organiseren van de tentoonstellingen van Les XX, tot de
kunstpaus van die tijd. Andere bekende leden van Les XX waren James
Ensor, Willy Finch, Fernand Khnopff, Félicien Rops, en later Auguste
Rodin en Paul Signac. Door zijn lidmaatschap aan deze kunstenaarsgroep,
kwam van Rysselberghe in contact met verschillende andere radicale
artiesten, zoals de Amerikaan James McNeill Whistler, die driemaal zou
deelnemen aan deze tentoonstellingen. Men kan de invloed zien van deze
Amerikaanse schilder in het portret "Oscar Maus als een dandy" (1883).
Théo Van Rysselberghe zou verschillende portretten schilderen van Oscar
Maus en van zijn echtgenote.
Na 2 reizen
naar Marokko waar hij succes boekte met oriëntalistische werken, stapte
Van Rysselberghe toch over naar een nieuwe stijl waarbij hij zijn eigen
interpretatie gaf van zijn model in gedempte kleuren met gebruik van
verschillende paarse of zwarte gradaties, die afwisselen met lichte
kleuren. Hiervan getuigen zijn schilderijen "Jeanne and Marguerite
Schlobach" (1884), "Octave Maus" (1885), "Camille Van Mons" (1886),
"Marguerite Van Mons" (1886) (dat men best eens vergelijkt met het
"Portret van Gabrielle Braun" (1886) van Fernand Khnopff).
Hij
zag de inzendingen van de impressionisten Claude Monet en Auguste
Renoir op de tentoonstelling van Les XX in 1886. Hij was diep onder de
indruk van deze nieuwe picturale benadering. Hij begon ook met deze
techniek te experimenteren. Dit kan men duidelijk zien in "Vrouw met
Japans album" (1886). Deze invloed van de impressionisten speelt nog
meer in de schilderijen "Madame Edmond Picard in haar loge" (1887) en
"Mevrouw Oscar Ghysbrecht" (1886-1887) (geschilderd met een palet van
heldere kleuren). Hij schilderde in 1887 aan de Belgische kust ook nog
enkele impressionistische marines "Het Zwin bij hoogtij" (1887) en
"Uitvarende vissersboten" (1887).
Omdat hij steeds nauwere banden verkreeg
met de Parijse kunstwereld, werd hij door Oscar Maus gebruikt als talent
scout om nieuw Parijs talent aan te trekken voor de volgende
tentoonstellingen van Les XX.
Zijn bekend
portret, in blauwe en gouden kleuren, van "Alice Sèthe" (1888) zou een
keerpunt worden in zijn leven. Ditmaal had hij uitsluitend gewerkt met
puntjes. Alice Sèthe zou later huwen met de beeldhouwer Paul Dubois.
Haar zuster, Maria Sèthe, was eveneens een model van Théo van
Rysselberghe : "Portret van Maria Sèthe aan het harmonium",
tentoongesteld in 1891 op het Salon des Artistes Indépendants in Parijs.
Maria Sèthe zou later huwen met de art-nouveau architect Henry Van de
Velde.
Hij maakte in die periode veel
neo-impressionistische portretten, zoals het hier afgebeelde "Portret
van zijn vrouw Maria en dochter Elisabeth". Hij had Maria Monom gehuwd
in 1889. Zij gingen op huwelijksreis naar het zuiden van Engeland en
later naar Bretanje. Dit zou eveneens leiden tot een aantal
neo-impressionistische werkjes, zoals "De rotspunt van Per Kiridec in
Roscoff" (1889). Hij ontmoette in Parijs Theo van Gogh en kon aldus
Vincent Van Gogh uitnodigen op de volgende tentoonstelling in Brussel.
Aldus slaagde Vincent Van Gogh erin zijn "Rode wingerd in Montmajour" te
verkopen aan Anna Boch - het enige kunstwerk dat hij ooit verkocht.
Naast
al deze portretten, schilderde hij in deze periode ook veel
landschappen en marines : "De Schelde, stroomopwaarts van Antwerpen"
(1892), "De haven van Sète" (1892), "Sète, vissersboten" (1892), "Kust
van het Kanaal" (1892), "Duinen in Cadzand" (1893), "De regenboog"
(1894), "Buitenhuisjes in de duinen" (1894).
In 1895 had hij een
opdracht gekregen van de "Compagnie des Wagons-lits" om een aantal
posters te ontwerpen met grote internationale treinreizen. Hij spoorde
hiervoor naar Athene, Constantinopel, Hongarije, Roemenië en
Sint-Petersburg. Een bekende poster uit die tijd is "Royal Palace Hotel,
Oostende" (1899).
Madame van Ryssellberghe en zijn dochter Elisabeth
Théo Van Rysselberghe verhuisde hij
definitief van Brussel naar Parijs. Samen met Paul Signac, Maximilien
Luce, Aristide Delannoy, Alexandre Steinlen, Camille Pissarro, Kees van
Dongen, George Willaume en nog enkele anderen, droeg hij bij aan het
anarchistische magazine "Temps Nouveaux". De man aan het roer (1892) schilderij geschonken in 1894 door van Rysselberghe aan zijn vriend Paul Signac
Théo
Van Rysselberghe had de climax van zijn neo-impressionistische techniek
bereikt op het einde van de jaren 1890. Langzamerhand begon hij nu het
gebruik van puntjes te verlaten en weer over te gaan naar bredere
uithalen in zijn portretten en landschappen : "De renbaan,
Boulogne-sur-Mer" (1900) en het groepsportret "Zomermiddag" (1900),
"Meisjes op het strand" (1904), "Jong meisje met strohoed" (1901) en de
zeer bekende "De lezing" (1903) (met het fel contrast tussen de rode en
blauwe kleuren).
Na al die jaren als talent scout voor Oscar
Maus, maakte van Rysselberghe de vergissing van zijn leven : hij
herkende het talent niet van de jonge Pablo Picasso (die toen in zijn
Blauwe Periode was). Hij vond zijn werk "lelijk en niet interessant".
Zijn
pointillistische techniek, die hij gedurende zoveel jaren gebruikt had,
werd na 1903 meer ontspannen en na 1910 verliet hij deze techniek
volledig. Zijn verfstreken werden langer. Hij gebruikte meer levendige
kleuren en meer intense contrasten, of soms zachtere kleurtonen. Hij was
een meester geworden bij het toepassen van licht en warmte in zijn
schilderijen. Zijn "Olijfbomen in de buurt van Nice" (1905) herinneren
ons aan de techniek gebruikt door Vincent Van Gogh. De langere uithalen
in rood en zachtpaars springen in het oog in zijn werk "Baadsters onder
de pijnbomen in Cavalière" (1905).
In de lente van 1904
toerde hij rond per fiets, samen met zijn vriend, de schilder
Henri-Edmond Cross langs de Middellandse Zeekust tussen Hyères en
Monaco, op zoek naar een geschikte plaats voor zijn nieuwe woning. Ten
slotte streek hij neer in Saint-Clair, waar ook Cross sinds 1892 woonde
en eveneens zijn broer, de architect Octave Van Rysselberghe. Zijn broer
ontwierp in 1911 voor hem zijn nieuwe woning. Théo Van Rysselberghe
trok zich nu volledig terug aan de Middellandse Zee en laat de Brusselse
kunstkringen volledig los.
Hij schildert nu bijna uitsluitend
landschappen van de Middellandse Zee en portretten van zijn vrouw en
dochter, of van zijn broer Octave. Hij schildert ook grote
muurschilderingen. Vanaf 1905 wordt het vrouwelijk naakt meer en meer
belangrijk, zoals in zijn monumentaal schilderij "Na het bad" (1910).
Zijn schilderij "De wingerd in oktober" (1912) is geschilderd in
levendige rode, groene en blauwe kleuren. Een van zijn laatste werken is
"Meisje in de badkuip" (1925).
Op het einde van zijn leven begon hij ook te beeldhouwen, zoals de bronzen "Kop van André Gide".
Hij
stierf in Saint-Clair in de Var in Zuid-Frankrijk op 14 december 1926
en werd begraven op het kerkhof van Le Lavandou, naast zijn vriend
Henri-Edmond Cross. Hij had Le Lavandou meerdere malen uitgebeeld, zoals
in zijn tekeningen in zwart krijt "Le Lavandou" en in Oost-Indische
inkt "De hoogten van Lavandou". Het is aldus passend dat één van de
grootste neo-impressionistische schilders hier begraven werd.
Veel
van zijn werken behoren nog steeds tot privé-collecties en kunnen dus
slechts zelden door het publiek gezien worden. Eén van deze zeldzame
gelegenheden was de overzichtstentoonstelling "Théo Van Rysselberghe" in
het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel en later in het
Gemeentemuseum van Den Haag, tussen februari en september 2006.
Zijn
werk "De haven van Sète" (geschreven als Cette) werd in november 2005
op een veiling verkocht voor een recordbedrag van 2,6 miljoen euro.
Steeds meer Belgen kopen een huis in het Nederlandse
Zeeuws-Vlaanderen. Dat bericht de Nederlandse omroep NOS op haar
website. Volgens de Nederlandse Omroep kwamen er in 2011 ruim 600 Belgen
wonen, een verdubbeling tegenover 2010.
Een van de oorzaken zijn de stijgende woningprijzen in ons land,
gemiddeld 4,5 procent in 2011 - in Nederland daalden de prijzen. Vooral
in Zeeuws-Vlaanderen is het verschil groot, omdat woningen daar ook voor
Nederlandse begrippen erg goedkoop zijn.
Makelaars aan beide
kanten van de grens bevestigden aan de NOS dat Belgen voor vergelijkbare
eengezinswoningen algauw 40.000 euro minder betalen dan in eigen land.
Huizen zouden in Nederland ook beter onderhouden zijn. Bovendien
genieten landgenoten in Nederland van een hypotheekrenteaftrek.
"De
afgelopen maand hebben we meer huizen verkocht aan Belgen dan aan
Nederlanders", zegt een makelaar aan de NOS. "De Nederlandse
woningkopers zijn voorzichtiger geworden en kunnen maar moeilijk hun
eigen huis verkopen. In Vlaanderen speelt dat probleem niet."
Makelaars
in Zeeuws-Vlaanderen starten binnenkort een campagne om nog meer Belgen
naar Nederland te lokken. Belgische makelaars waarschuwen wel dat de
belastingen hoger zijn in Zeeuws-Vlaanderen. Bovendien komt er veel
administratieve rompslomp kijken bij een verhuis naar Nederland.
Evanescence is een Amerikaanse rockband uit Little Rock in Arkansas.
De band bestond oorspronkelijk alleen uit Amy Lee (zang/piano) en Ben Moody (gitaar). Ze ontmoetten elkaar op een kamp, waar ze er achter kwamen dat hun muzieksmaken niet ver uit elkaar lagen, en ze begonnen samen nummers te schrijven en te spelen in lokale gelegenheden. Zo werd Evanescence geboren. Tijdens concerten vulden John LeCompt (gitaar) en Rocky Gray (drums) de band altijd aan.
Lee en Moody zijn lange tijd de basis gebleven van de band. Des te opmerkelijker was het dat Moody eind 2003 opstapte, midden in een tour door Europa. In 2005 volgde Terry Balsamo Moody als gitarist op. Het is niet helemaal zeker waarom Moody is opgestapt, maar volgens een interview met Amy in de Aardschok omdat hij met zichzelf in de knoop zat. Ook het muzikale meningsverschil (Moody wilde zoveel mogelijk cd's verkopen, Lee wilde meer de creatieve kant op) speelde mee. In de zomer van 2006 stopte ook Will Boyd, bassist van de band. Hij zag het niet zitten om opnieuw te gaan touren. Momenteel is Tim McCord zijn opvolger.
Op 4 mei 2007 maakte de LA Daily Newspaper bekend dat John LeCompt door zangeres Amy Lee, naar eigen zeggen zonder een goede reden, uit de band gezet was. LeCompt maakte daarna bekend dat drummer Rocky Gray ook stopt met Evanescence, omdat ze al hun energie in de nieuwe band Machina wilden steken. Het is nog onduidelijk waarom LeCompt ontslagen is.
Rocky Gray en John Lecompt werden vervangen door Will Hunt en Troy Mclawhorn, beiden van 'Dark New Day'.
Abdij: Dit is een waardering voor alle Belgische bieren
Abdij: "Dit is een waardering voor alle Belgische bieren"
Dat het Belgische trappistenbier Westvleteren 12 door het Amerikaanse
Ratebeer is verkozen tot het beste bier van de wereld, zien ze in de
Sint-Sixtusabdij van Westvleteren als "een blijk van waardering voor
alle Belgische bieren". Dat staat te lezen in een persbericht van de
abdij.
Na een jaartje op de tweede plaats heeft de gespecialiseerde Amerikaanse
website RateBeer Westvleteren 12 opnieuw gekroond tot beste bier van de
wereld.
"De Sint-Sixtusabdij van Westvleteren en haar brouwerij
zijn dankbaar voor de eervolle vermelding 'beste bier ter wereld' op de
site van Ratebeer en zien dit tegelijk als een blijk van waardering
voor alle Belgische bieren", luidt het.
"Wij wensen dan ook
uitdrukkelijk deze eer te delen met alle Belgische brouwers die zich
continu inspannen om bieren te produceren van een uitzonderlijk hoog
kwaliteitsgehalte", zo staat in de reactie van de West-Vlaamse abdij.
In België zijn vandaag 24.900 mensen lid van de loge. Op drie jaar
tijd kwamen er duizend vrijmetselaars bij, of gemiddeld een per dag, zo
staat vandaag in de krant De Standaard.
"De stijging is opmerkelijk", zegt historicus Jimmy Koppen, die de
cijfers verzamelde. "In de meeste andere landen is de aantrekkingskracht
van de vrijmetselarij bijna volledig verdwenen. Alleen bij ons en in
Frankrijk gaat het in stijgende lijn." De historicus verbindt het succes
met de discretie die er bij ons nog altijd rondhangt. "Geheimzinnigheid
is nu eenmaal aantrekkelijk."
Volgens Jozef Asselbergh,
grootmeester van de vrijmetselaarskoepel Grootoosten van België, heeft
het succes meer te maken met een unieke vorm van verbondenheid dan met
geheimzinnigheid. "Je komt naar de loge om andere mensen te ontmoeten en
om naar andere meningen te luisteren. En door de discretie kunnen ook
mensen die in de buitenwereld belangrijke posities bekleden, in de loge
in hun hart laten kijken. Zonder dat ze het risico lopen dat het de
volgende dag in de krant staat", aldus Asselbergh. (br.hln)
Lana Del Rey, geboren als Elizabeth "Lizzy" Grant (Lake Placid, 21 juni 1986) is een Amerikaanse singer-songwriter. Haar artiestennaam is gedeeltelijk van de Hollywood actrice Lana Turner en van een model Ford-auto, de Del Rey.
Ze bracht een debuutsingle uit op YouTube onder de titel Video games dat binnen een maand een miljoen hits trok en inmiddels op meer dan zeventien miljoen staat Een boeking in oktober 2011 voor een show in Londen was binnen een half uur uitverkocht. In Nederland heeft Lana Del Rey opgetreden in Paradiso op 10 november 2011 waar ze acht nummers van haar album Born To Die uitvoerde. Daarnaast heeft ze in op 11 november 2011 in De Wereld Draait Door live haar single Video Games uitgevoerd.
Born To Die verschijnt als regulier uitgave welke 12 tracks bevat, deluxe uitgave met 3 extra bonustracks en op vinyl als dubbel-lp.
In Dierenpark Planckendael is voor het eerst in vijftig jaar een wit
pelikaantje geboren. Een groep pelikanen begint slechts te kweken vanaf
een groepsgrootte van acht dieren en die omvang werd pas bereikt toen
half oktober vorig jaar vier kroeskoppelikanen werden overgebracht
vanuit de Zoo van Antwerpen. Daar moesten ze plaats ruimen voor de
restauratiewerken van het zeehondenverblijf. Ook de kroeskoppelikanen
zijn overigens in blijde verwachting. Dat meldt Planckendael vrijdag.
Vooral de kroeskoppelikaan is een erg kwetsbare diersoort, met slechts
2.000 broedkoppels wereldwijd en erg magere kweekresultaten in
gevangenschap. Jongen sterven meestal in een vroeg stadium en vallen
vaak ten prooi aan meeuwen.
De twee eieren die momenteel worden
uitgebroed, worden dan ook met argusogen gevolgd door de vogelverzorgers
van Planckendael. De kroeskoppelikaan is de grootste van de
pelikaansoorten en de zwaarste vliegende vogelsoort ter wereld.
Witte
pelikanen, vanwege de schijn in hun verenkleed ook wel roze pelikanen
genoemd, zijn wel nog wijdverspreid -van Oost-Europa tot Mongolië- en
kweken ook vlotter, maar de populatie van Planckendael was tot voor kort
te klein om dat laatste mogelijk te maken. De verbroedering met de twee
koppels kroeskoppelikanen heeft daar blijkbaar verandering in gebracht.
De twee soorten vormen nu één groep, maar bestaan uiteraard wel nog uit
aparte koppels.
Het pas uit het ei gebroken jong zit momenteel
gewoon bij de groep en valt dus door het publiek te bekijken, maar
verstopt zich meestal wel onder de vleugels van de ouders. (foto - Planckendael)
Om te beginnen zijn bananen makkelijk te bewaren, mee te nemen én op
te eten. Ze zijn bovendien het hele jaar door verkrijgbaar en bevatten
heel wat gezondheidsvoordelen.
We zetten alles even op een rijtje:
* Bananen zijn rijk aan vitamine C, wat goed is voor het immuunsysteem en voor een vlot herstelproces als de winterse verkoudheid of griep je te pakken heeft.
* Ze bevatten ook veel vitamine B6, goed voor de regeling van glucose in het bloed en dus ook voor onze gemoedstoestand.
* Van vrolijk gesproken ... ook het gelukshormoon serotine zit in bananen.
* Ijzer
is rijkelijk aanwezig in de banaan, wat dan weer onmisbaar is voor het
aanmaken van hemoglobine in het bloed. Minder kans op bloedarmoede voor
bananeneters.
* Kalium helpt dan weer bij het regelen van de bloeddruk en zou de kans op aandoeningen aan de kransslagaders kunnen verminderen.
* Er zijn nog meer voordelen: zo zouden bananen kalmerend werken bij brandend maagzuur, maar ook bij ochtendmisselijkheid en pijnlijke katers.
* Verrassend misschien, maar voor wie wil stoppen met roken,
kunnen bananen ook een handje helpen. De vitamines B6 en B12 en de
dosis magnesium zouden het lichaam helpen herstellen van de gevolgen van
het nicotinetekort.
Enige minpuntje is ongetwijfeld dat bananen
wat meer calorieën bevatten dan andere fruitsoorten. Zo zitten er in 100
gram verse banaan tussen 88 en 116 kilocalorieën. Maar, weegt dat
werkelijk op tegen de vele voordelen?
Een op vijf Belgen dacht vorig jaar aan zelfdoding
Een op vijf Belgen dacht vorig jaar aan zelfdoding
Een op de vijf Belgen dacht het afgelopen jaar aan zelfdoding. Dat
blijkt uit een onderzoek van Test-Aankoop. Bijna één op de tien had
daarbij het gevoel niet met zijn problemen terecht te kunnen bij familie
en slechts een kwart van de respondenten met zelfmoordneigingen zocht
professionele hulp.
Test Gezondheid, het gezondheidsmagazine van Test-Aankoop, vroeg 821
Belgen tussen 18 en 74 jaar naar hun overtuigingen en ideeën over
zelfdoding. Uit het onderzoek blijkt dat een op de vijf respondenten (22
pct) de laatste 12 maanden minstens een keer heeft gedacht aan
zelfdoding. Dat is een hoger percentage dan in dezelfde studie 9 jaar
geleden (19,6 pct).
Opvallend
meer Franstaligen dan Nederlandstaligen rapporteerden
zelfmoordgedachten: bij de Nederlandstaligen is dat 18 pct, bij de
Franstaligen 28 pct.
Bijna één op de tien respondenten zegt ooit
minstens eenmaal zelf een zelfmoordpoging te hebben ondernomen. Bij
Nederlandstaligen gaat het om 5,6 pct, bij Franstaligen om 12 pct. Eén
op de honderd deed dit zelfs tijdens de afgelopen 12 maanden.
Volgens
Test-Aankoop heeft bijna een op de tien het gevoel niet met zijn
problemen terecht te kunnen bij familie. Slechts een kwart van de
respondenten met zelfmoordneigingen zocht professionele hulp. Het gebrek
aan verzorging of opvolging na een zelfmoordpoging is opvallend en
vooral ook alarmerend, zegt de organisatie. "Het is immers van
levensbelang om de onderliggende problemen aan te pakken."
Er zou
nog meer aandacht nodig zijn voor specifieke risicogroepen zoals
ouderen, jonge mannen, etnische minderheden en risicoberoepen. "Ook moet
het taboe rond psychologische hulp worden doorbroken, zodat meer mensen
dergelijke hulp durven te vragen." (br.hln)
Wie kampt met vragen rond zelfdoding, kan terecht op het telefoonnummer 02 649 95 55 of op www.zelfmoordlijn.be
Na een jaartje op de tweede plaats heeft de gespecialiseerde
Amerikaanse website RateBeer het Belgische trappistenbier Westvleteren
12 opnieuw gekroond tot beste bier van de wereld. Dat staat op de
website ratebeer.com.
Westvleteren sprong bij de RateBeer Awards 2012 over de winnaar van
vorig jaar, het Zweedse bier Närke Kaggen Stormaktsporter. Op plaats
drie staat Rare Bourbon County Stout van de Amerikaanse brouwerij Goose
Island, die vorig jaar door AB InBev overgenomen werd.
In de top
vijftig staan nog Belgische bieren. Zo staat Rochefort Trappistes 10 op
de vijfde plaats. Verder nog 3 Fonteinen Armand'4 Oude Geuze Lente
(plaats 14), Westvleteren Extra 8 (18), Struise Pannepot (21), 3
Fonteinen Armand'4 Oude Geuze Zomer (27), St. Bernardus Abt 12 (43) en
Struise Black Albert (46).
Voorts
staan er twee Belgische brouwers in de top twintig van beste brouwers:
De Struise Brouwers uit Oostvleteren op plaats 9 en de abdij St. Sixtus
uit Westvleteren op 13. Ook in de categorieën beste biercafés, beste
bierrestaurants, beste bierverkopers en beste te bezoeken brouwerijen
zijn er Belgische vermeldingen.
De RateBeer Awards worden
jaarlijks uitgereikt en vormen naar eigen zeggen het grootste
bierconcours ter wereld. In totaal zouden meer dan 140.000 bieren van
ruim 12.000 brouwers wereldwijd beoordeeld zijn.
Fietsers mogen vanaf midden februari door rood rijden
Fietsers mogen vanaf midden februari door rood rijden
Vanaf midden februari zullen fietsers op bepaalde kruispunten door
het rode licht mogen rijden. Dan treedt een nieuw fietsreglement in
voege, zo staat te lezen in de krant Het Laatste Nieuws.
Door het rode licht fietsen zal alleen mogen op kruispunten met de
speciale verkeersborden die in het nieuwe reglement opgenomen zijn. Het
gaat om twee borden in de vorm van een omgekeerde driehoek, met daarop
een fiets en een pijl (die naar rechts of rechtdoor wijst). De
weggebruikers die door het groen rijden, blijven wel steeds voorrang
hebben op de fietsers.
Het nieuwe reglement voorziet ook in
'fietsstraten', waar tweewielers de hele rijbaan in beslag mogen nemen
en door automobilisten niet ingehaald mogen worden.
Staatssecretaris
van Mobiliteit Melchior Wathelet (cdH) hoopt dat de maatregelen vlotter
verkeer opleveren. Ze zouden ten laatste eind volgende week in het
Staatsblad verschijnen. De steden en gemeenten moeten nadien beslissen
waar de nieuwe verkeersborden en fietsstraten precies komen. Ook op
gewestwegen zijn ze mogelijk.
"Voor ons wordt het verkeer een
pak aangenamer", reageert de Fietsersbond. "We zullen op veel
kruispunten niet langer onnodig tijd verliezen aan het rode licht. En
ook het sluipverkeer zal ons minder hinderen." (br.hln)
Wonderboom helpt tegen ondervoeding in Zuid-Afrika
'Wonderboom' helpt tegen ondervoeding in Zuid-Afrika
Bladeren van de 'wonderboom' kunnen in sommige gevallen even goed
werken als internationale voedselhulp, zeggen deskundigen. De
snelgroeiende, droogteresistente boom met extreem voedzame bladeren
wordt in Zuid-Afrika al gebruikt om ondervoeding tegen te gaan.
In het dorp Tooseng in Limpopo, een van de armste provincies van
Zuid-Afrika, maakt een plantage van vijftien hectare met 'wonderbomen'
al een verschil. De bladeren van de Moringa Oleifera, staan bekend als
'supervoedsel'.
Volgens wetenschappers bevatten ze de calcium van
vier glazen melk, de vitamine C van zeven sinasappels, kalium van drie
bananen, drie keer de hoeveelheid ijzer uit spinazie, vier keer de
hoeveelheid vitamine A uit een wortel en twee keer de hoeveelheid eiwit
uit melk.
Vermalen bladeren
Mavis Mathabatha,
een voormalige onderwijzeres uit Tooseng, heeft de afgelopen drie jaar
hard gewerkt om de plantage te laten groeien. "Ik wil hier in de
omgeving iets bijdragen, maar ook in de provincie en landelijk", zegt
ze.
In 2009 haalde ze de oogst binnen van de eerste bomen die
ze geplant had, en begon ze met het drogen en malen van de bladeren. De
vermalen bladeren werden vervolgens over het eten gestrooid van ongeveer
vierhonderd kinderen van het plaatselijke opvangcentrum Sedikong sa
Lerato.
Het centrum verstrekt maaltijden aan kinderen uit arme
gezinnen. Bijna alle kinderen uit Tooseng, dat te maken heeft met hoge
werkloosheid, ondervoeding en veel hiv-besmettingen, vallen in die
categorie.
Betere weerstand
"De resultaten
waren bijna direct zichtbaar", zegt Elizabeth Serogole, manager van het
centrum. "De gezondheid van de kinderen verbeterde snel." Veel kinderen
vertoonden tekenen van ondervoeding, zegt ze, zoals open zweren op de
huid. Die verdwenen toen de kinderen regelmatig van de bladeren begonnen
te eten.
De moringa-bladeren verbeteren ook de weerstand van de
kinderen, zodat ze minder vatbaar worden voor ziekten, zegt Serogole.
"En veel kinderen kunnen zich nu beter concentreren op school." Alles
wat daarvoor nodig was, was een theelepel bladpoeder per dag.
Maagzweren en huidinfecties
Samson
Tesfay, postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van
KwaZulu-Natal, bevestigt dat moringa verschillende positieve
gezondheidseffecten heeft. "De plant is uniek in de zin dat elk deel
ervan gebruikt kan worden. Hij heeft medicinale eigenschappen, maar kan
ook gebruikt worden als voeding of voor praktische doeleinden.
De
bladeren helpen bij de genezing van huidinfecties, verlagen hoge
bloeddruk en bloedsuiker, verminderen zwelling, genezen maagzweren en
werken kalmerend op het zenuwstelsel, zegt Tesfay. De boom, die
oorspronkelijk uit Noord-India komt, wordt al eeuwenlang gebruikt in de
Ayurvedische geneeskunst.
Waterzuivering
Het
zaad van de plant kan volgens Tesfay gebruikt worden om water te
zuiveren op plaatsen waar geen schoon drinkwater is. "De zaden zijn in
staat 98 procent van de onzuiverheden en microben te verwijderen uit
water."
De slanke boom heeft weinig water nodig en groeit snel.
In een jaar tijd kan hij drie meter hoog worden. Zelfs in Tooseng, een
droge regio die in de afgelopen jaren geregeld te maken had met gebrek
aan neerslag, groeit de boom gestaag.
Droogte en ondervoeding
Moringa
is volgens voedselexperts breed inzetbaar om honger te bestrijden,
omdat de boom kan groeien in alle subtropische regio's in de wereld waar
sprake is van droogte en ondervoeding. Het gaat dan om de meeste delen
van Afrika, Centraal en Latijns-Amerika, het Midden-Oosten en
Zuidoost-Azië.
Sinds 2009 heeft Mathabatha haar plantage beetje
bij beetje uitgebreid. Ze vroeg daarvoor een financiële bijdrage aan bij
het regiokantoor van Southern Africa Trust. Momenteel is ze eigenaar
van 13.000 moringabomen.
De 52-jarige Mathabatha heeft inmiddels
ook meer dan 6.000 moringa-kiemplanten verspreid onder arme gezinnen in
de omgeving van Tooseng en geeft hen voorlichting over het gebruik van
de bladeren. Het bladpoeder dat ze produceert op haar eigen bedrijf,
wordt niet alleen in Zuid-Afrika gebruikt. Ze exporteert het ook naar
Botswana, Swaziland en Lesotho. "Ik hoop in de komende jaren nog verder
te groeien", zegt ze. "Er is veel vraag naar mijn product."
Onderzoekers van Harvard stellen vast dat het groeiend gebruik van
tablet-computers slechte lichaamshoudingen bevordert en bijgevolg ook
meer pijnklachten veroorzaakt. Vooral schouders en nek zijn het
slachtoffer van wat men 'slungelen' noemt.
Als we het onderzoek mogen geloven, zouden de stijgende klachten te
wijten zijn aan het ontbreken van transparante richtlijnen voor een
maximaal comfort en welzijn van de gebruiker. De plotse populariteit van
de tablet zou het ontwikkelen van een dergelijke handleiding te snel af
geweest zijn.
Hoofdonderzoeker Dr. Jack Dennerlein stelt dat
mensen hun nek veel meer gebogen houden wanneer ze tablets gebruiken in
tegenstelling tot desktops, zeker wanneer het toestel op de schoot wordt
gelegd. "We maken ons dan ook zorgen dat de klachten van nek- en
schouderpijn alleen maar zullen toenemen", aldus Dennerlein.
Bij
wijze van test werden 15 ervaren tabletgebruikers gevraagd een reeks
opdrachten uit te voeren met twee types tablets: de Apple iPad2 en de
Motorola Xoom. Beide werden voorzien van een cover of case die kon
worden aangepast om de tablet te kantelen.
Vier gebruikersconfiguraties werden uitgetest:
1. 'Lap-hand': de tablet ligt gewoon op de schoot van de gebruiker. 2. 'Lap-Case': idem als 'Lap-Hand', maar door het gebruik van de case kon de tablet in een lagere hoek worden geplaatst. 3. 'Table-Case': hier staat de tablet op een tafel in dezelfde lage hoek als bij 'Lap-Case'. 4. Table-Movie': idem als 'Table-Case', maar de tablet is hier gekanteld in een steile hoek.
Tijdens
het experiment moesten de deelnemers surfen, lezen, gamen, e-mails
beantwoorden en film kijken. De houdingen van hoofd en nek en de hoek
van de blik werd telkens opgemeten. Ook de afstand tot de tablets werd
bijgehouden met een infrarood 3D bewegingsanalysesysteem.
Het
buigen van hoofd en nek verschilde aanzienlijk naargelang de ingestelde
configuratie, maar ook tussen de twee geteste tablets bleek veel
verschil te bestaan. De meest neutrale lichaamshouding werd opgemerkt
wanneer de tablet in 'Table-Movie'-positie werd gezet, wat de steilst
mogelijke hoek opleverde.
Daarom raden
de onderzoekers aan je tablet zo weinig mogelijk op je schoot te leggen,
maar altijd te kiezen voor een hoger gelegen draagvlak. Dit om lage
blikken te vermijden. Ook het gebruik van de kantelbare case wordt
aangemoedigd, hoewel de steile hoeken eventueel voor pijn in de handen
en/of armen kunnen zorgen bij langdurig gebruik.
"Verder
onderzoek is absoluut noodzakelijk om de impact van het gebruik van
tablets op bijvoorbeeld armen en polsen na te gaan. Enkel zo kunnen we
komen tot een volledige evaluatie van de lichaamshouding", stelt
Dennerlein.
De resultaten zouden handig moeten zijn voor het
updaten van ergonomische computerstandaarden en richtlijnen voor
gebruikers van tablets. Volgens de onderzoekers zijn deze dringend nodig
aangezien veel bedrijven, maar ook de medische sector, het gebruik van
tablets op steeds grotere schaal gaan invoeren.
Vogels ondervinden dan wel geen hinder van flitspalen of
verkeersboetes, de dieren hebben wel een snelheidsbeperking. Volgens
onderzoekers moeten vogels onder een bepaalde snelheid blijven, want
anders zouden ze tegen bomen of andere objecten botsen.
Van zodra vogels te snel vliegen, kunnen ze geen hindernissen meer
herkennen, stellen Amerikaanse wetenschappers. De maximumsnelheid van
een vogel hangt af van allerlei factoren zoals hun grootte en hun
behendigheid.
De onderzoekers, van het Massachusetts Institute of
Technology, geloven dat hun bevindingen van nut kunnen zijn bij het
programmeren van onbemande vliegtuigen. Ze probeerden dan ook een
wiskundige formule op te stellen die de beweging van de vogels vastlegt.
"Als
vogels aan de snelheid zouden vliegen waarop ze alles kunnen zien,
zouden ze niet snel vooruitgaan", zegt professor Emilio Frazzoli. "Ze
berekenen echter de dichtheid van hun omgeving en leggen zichzelf een
topsnelheid op, waarmee ze in staat blijven om een vluchtroute te vinden
tussen bomen en gebouwen."
