Het controleren van sociaalnetwerksites is moeilijker te weerstaan dan de lokroep van seks en sigaretten, dat onthult een recent onderzoek.
Onderzoekers aan de universiteit van Chicago gebruikten smartphones om een logboek aan te leggen dat polste naar de wilskracht en de verlangens van 250 deelnemers gedurende zeven dagen. Dit onthulde een sterk verlangen om te communiceren via tweets, foto's en commentaren op sociaalnetwerksites, deze lokroep bleek sterker te zijn dan die van seks of sigaretten.
De proefkonijnen werden zeven keer per dag gedurende 14 uur in de gaten gehouden. Op dat moment moesten ze vermelden of ze een verlangen voelden op dat moment of tijdens de laatste dertig minuten. Ook gaven ze aan hoe sterk dat gevoel was. Daaruit blijkt dat sociaalnetwerksites als Facebook of Twitter als de verlangens werden gezien waar het moeilijkst aan te weerstaan was.
Onderzoeker Wilhelm Hofmann: "Omdat sociale media makkelijker toegankelijk zijn dan andere stimulerende middelen is het moeilijker om hier aan te weerstaan. Het is ook veel goedkoper. Hoe feller de deelnemers aan iets probeerden niet toe te geven, hoe heviger hun verlangen werd." (br.hln)
Blinde wetenschapper deelt hoe blinden de wereld zien
Blinde wetenschapper deelt hoe blinden de wereld zien
Paul Gabias werd prematuur geboren en was enkele dagen later blind, vermoedelijk door overmatige blootstelling aan zuurstof in zijn couveuse. Hij zag bijvoorbeeld nog nooit een tafel, maar kan toch perfect de tafel waaraan hij zit waarnemen. "Mijn beeld van de tafel is identiek aan de tafel zelf. Het heeft hoogte, dieptje, breedtje en textuur. Ik kan het me in één keer inbeelden, het heeft alleen geen kleur", verklaart de ondertussen 60-jarige Gabias.
"Wie moeite heeft om zich een tafel zonder kleur in te beelden, is vermoedelijk verblind doordat hij kan zien", klinkt het. Niet-blinden visualiseren de omringende wereld door grenzen te detecteren tussen gebieden die rijk zijn aan verschillende golflengtes van licht en zo gezien worden als verschillende kleuren. Blinden bouwen beelden op door gebruik te maken van tast en echolocatie. Hierbij maken ze gebruik van het tikken van hun stok of het klakken van hun tong, geluiden die terugkaatsen op objecten in de buurt.
"Er gaat een constante stroom van beelden door de hoofden van blinden. Het is alleen niet visueel", verklaart Gabias, die werkt als professor psychologie aan de universiteit van Brits Columbia en zich als blinde toespitst op onderzoek naar de perceptuele en cognitieve aspecten van blindheid.
Zijn persoonlijke en professionele ervaring hebben hem ertoe geleid dat de hersenen van blinden het gebrek aan visuele informatie compenseren en andere manieren vinden om hetzelfde, vitale resultaat te bereiken: een gedetailleerde 3D-kaart van de wereld. Anders dan eerder werd gedacht, stelt Gabias dat de 'visuele' cortex niet wegkwijnt bij blinden, maar net een fundamentele rol speelt in het mentale beeldvormingsproces.
Bij niet-blinden gaat de visuele informatie eerst naar de visuele cortex, die te vinden is in de occipitale kwab, achteraan het brein. Van daaruit gaat alles naar de pariëtale kwab, waar we ons bewust worden van de locatie van objecten. Vervolgens gaat de informatie naar de temporale kwam, waar het object tot slot geïdentificeerd wordt.
Uit recent onderzoek op basis van hersenscans blijkt dat de hersenen van blinden hetzelfde circuit afleggen. "Wanneer blinde mensen Braille lezen, worden de zintuigelijke gegevens eveneens naar de visuele cortex gestuurd om verwerkt te worden. Door te tasten wordt een gevoel van ruimte gecreëerd dat niet visueel is, maar ruimtelijk", klinkt het.
Wanneer blinden echolocatie toepassen, gaat ook de geluidsinformatie langs de visuele cortex. Aan de hand van echo's wordt de ruimte in kaart gebracht. Dit gebeurt zelfs zo gedetailleerd dat basketbal spelen en veilig mountainbiken mogelijk zijn, net als het ontdekken van nieuwe omgevingen. Aan de hand van hersenscans werd ook hier ontdekt dat echolocatie de delen van het brein aanspreekt die instaan voor het verwerken van beelden.
"Ik beeld me gewoon een tafel in, terwijl ik geen idee heb wat mijn hersenen eigenlijk doen. We nemen gewoon waar, dat is het mooie eraan. Als je weet dat blinde mensen weten waar ze hun borden moeten neerzetten op een tafel en je weet dat blinde mensen tafels gebruiken net als jij, dan kan je ook aannemen dat ze die zich op dezelfde manier inbeelden. Denk maar gewoon dat wat zich in hun hoofd afspeelt zeer veel gelijkenis vertoont met hoe het er bij jou uitziet", besluit Gabias. (br.hln)
Directeur Free Record Shop: "Cd heeft na 30 jaar zijn beste tijd gehad"
De cd bestaat deze maand 30 jaar, maar voor de Nederlandse Free Record Shop-directeur Hans Breukhoven is er weinig reden tot vreugde. "Ik verwacht dat de cd over 10 jaar hooguit net zo veel verkocht wordt als de lp nu", aldus de ondernemer die zijn zakenimperium grotendeels wist op te bouwen dankzij het populaire muziekschijfje.
In oktober 1982 kwamen in Japan de eerste cd's en cd-spelers op de markt. Enkele maanden later was het product ook in Europa en de Verenigde Staten te koop. "Ik weet nog dat ik toen werd uitgenodigd bij een fabriek in Hannover. Daar werd ons verteld dat de cd, in tegenstelling tot de veelvuldig illegaal verspreide lp's en cassettebandjes, onmogelijk te kopiëren zou zijn. We weten nu wel beter. Toen was niet te voorzien dat iedereen 20 jaar later eenvoudig cd's kon branden op de computer", vertelt Breukhoven.
Aanvankelijk geloofde hij ook helemaal niet in het nieuwe muziekproduct. "Cd's waren veel duurder dan lp's en in het begin werd er ook alleen maar klassieke muziek verkocht. Als een popband een nieuwe plaat uitbracht, kwam die altijd eerst op lp, en op zijn vroegst pas 3 maanden later op cd." Pas toen halverwege de jaren 80 de prijs van cd's werd verlaagd van ongeveer 60 naar zo'n 40 gulden, kwam de verkoop goed op gang. Veel mensen wilden hun lp-collectie vervangen en omzetten in cd's. Door in te springen op deze opkomende muziekvraag slaagde Free Record Shop erin van zo'n 25 winkels uit te groeien naar een concern met meer dan 300 zaken.
"Dat waren gouden tijden", lacht de platenbaas. Anno 2012 verkoopt hij nog steeds zo'n 8 tot 10 miljoen cd's per jaar, maar de groei is eraf. "Nu zijn games en dvd's mijn meest gewilde producten. De cd-verkoop is nog geen eens de helft van wat hij ooit geweest is. De afgelopen 5 jaar is de omzet zelfs met zo'n 60 procent afgenomen."
Volgens Breukhoven zijn tegenwoordig hoofdzakelijk 40-plussers nog geïnteresseerd in muziek als fysiek product. "Jongeren downloaden hun muziek liever, of ze streamen nummers via diensten als Spotify of Tunify. Ik denk daarom dat muziek in de toekomst nog meer dan nu via het internet verkocht zal worden. Veel muziekwinkels zullen waarschijnlijk moeten sluiten." (br.hln)
Michael Steven Bublé (Burnaby (Canada), 9
september 1975) is een Canadees jazz-zanger en acteur. Hij woont
tegenwoordig in Vancouver. Zijn eerste album behaalde de top 10 in
Canada, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië.
Michael
Bublé werd geboren in Burnaby, in Brits-Columbia. Hij groeide op met
zijn opas jazzalbums. Op zijn website markeert hij het belang van zijn
opa in het bemoedigen van zijn muzikale talenten. Hij zegt onder andere
dat zijn grootvader zijn beste vriend was, en degene die de wereld van
muziek opende die eigenlijk aan zijn generatie was voorbijgegaan. Door
hem wilde Bublé zanger worden. Hij groeide op met muziek van onder
andere Ella Fitzgerald en Frank Sinatra.
Bublés opa bracht hem
bij een talentenjacht in Vancouver, waar hij won maar later werd
gediskwalificeerd omdat hij te jong was. Hierdoor werd hij niet
ontmoedigd; hij won toen hij 17 jaar was de eerste prijs bij de Canadian
Youth Talent Search.
De jaren daarna had hij een muzikale
carrière die niet echt van de grond kwam. Hij speelde Elvis in een
dinnershow en zong in een revue genaamd Forever Swing. Hij nam een paar
albums op, één als cadeau voor zijn opa. In 2000 ontving hij twee Genie
Award-nominaties voor de twee nummers die hij schreef voor de film
Heres to Life met onder andere de Canadees Eric McCormack.
Een
optreden tijdens een bedrijfsfeest zorgde voor Michael Bublés doorbraak.
Tijdens dit feest gaf hij een cd aan Michael McSweeney, een kennis van
de voormalige Minister President van Canada Brian Mulroney. McSweeney
gaf de cd aan de minister, waarna Bublé werd uitgenodigd als zanger op
de bruiloft van zijn dochter in 2000. Daar zong hij het nummer Mack the
Knife van Kurt Weill. De zanger werd daar voorgesteld aan David Foster,
een bekend producer. Hij tekende een contract waardoor hij terecht kwam
bij het label 143. Daar bracht hij in 2003 zijn eerste titelloze album
Michael Bublé uit.
Op het album staan veel bekende nummers als
The Way You Look Tonight en Moondance (Van Morrison). Op het nummer How
Can You Mend a Broken Heart (origineel van de Bee Gees) zingt Barry Gibb
de achtergrondzang. Michael Bublé kwam snel in de Canadese albumlijst
terecht. Het album bereikte de platina status en behaalde de nummer
1-positie in Australië. Zijn nummers Kissing'Fool (origineel George
Michael) en How Can You Mend A Broken Heart haalden de top 30 in
Amerika. Zijn derde single Sway behaalde in een remixversie van Junkie
XL de top 20 in Australië.
Op de Juno Awards van 2004 won Bublé
de prijs voor beste nieuwkomer. Zijn album was genomineerd voor Album of
the Year, maar won deze prijs niet.
Hij bracht in 2003 een
kerst-cd uit, Let it Snow. Het titelnummer haalde de top 40 van
Australië. Ook volgde een live-album, met een video die de top 10
behaalde in de Amerikaanse videohitlijst.
Hierop volgde een
wereldtournee en verscheen hij verschillende malen op televisie, onder
andere in de Today Show van NBC, waarin hij een duet zong met de
gastvrouw Katie Couric.
Michael Bublé is lange tijd verloofd
geweest met Debbie Timuss, een toneelactrice, danseres en zangeres. Ze
speelden samen in de musicals Red Rock Diner in 1996 en Forever Swing in
1998. Ook is Timuss de achtergrondzangeres op Bublés nummer It's Time.
Het nummer Home is voor haar geschreven, toen Bublé in Italië was. Ook
speelt ze een rol in de videoclip van dat nummer. Ze beëindigden hun
relatie in november 2005.
Michael had een relatie met Emily
Blunt, een Engels actrice; in juli 2008 eindigde hun driejarige relatie.
Dat kwam doordat zij beiden drukke schema's hadden.
In november
2009 heeft Bublé Luisana Lopilato, een bekende actrice uit Argentinië,
ten huwelijk gevraagd. Zij is onder andere te zien in de video-clip van
Haven't met you yet. Ze trouwden op 31 maart 2011 in Buenos Aires.
Lambiki, een tweejarig nijlpaard uit de Antwerpse zoo, is gisteren gestorven tijdens een operatie. Dat meldt de zoo vandaag in een persbericht. Het nijlpaard van 716 kilogram stopte met ademen kort na de verdoving.
Lambiki zou gecastreerd worden om verder in vrede samen te leven met zijn vader, moeder en grootmoeder. Als hij mannelijke hormonen zou beginnen aanmaken die zijn paringsdrift opwekken, zou er namelijk een felle concurrentiestrijd ontstaan tussen Lambiki en zijn vader, waarbij het jonge nijlpaard sowieso het onderspit zou delven. Lambiki kon bovendien niet terecht in een andere dierentuin, waardoor de operatie noodzakelijk was.
Om de operatie goed te laten verlopen, was een volledige verdoving noodzakelijk. Lambiki sliep vlot in door een pijl van een verdovingspistool, maar stopte vrij snel daarna met ademenen. (br.hln)
Als we de resultaten van een nieuwe Amerikaanse studie mogen geloven, halen kale mannen heel wat voordelen uit hun look. Zo zouden we heren zonder hoofdhaar beschouwen als dominanter, sportiever én betere leiders.
Professor Albert Mannes van de Wharton School of Business stelt dat kalende mannen hun laag zelfbeeld gerust opzij mogen schuiven. Hij geeft zelfs de raadt mee van de resterende plukjes haar ineens weg te scheren, aangezien een kaal mannenhoofd heel wat voordelen heeft op vlak van perceptie.
Uit drie verschillende experimenten blijkt dat kaalgeschoren hoofden ervaren worden als zijnde mannelijker en dominanter. Verder gaven proefpersonen ook aan dat kale mannen gemiddeld 2,5 centimeter groter lijken en bovendien sterker en sportiever dan mannen met een vol hoofd haar. Tot slot worden kale mannen ook gezien als betere leiders. Twee minpuntjes: kale mannenhoofden vallen iets minder in de smaak bij dames en doen een paar jaar bovenop de eigenlijke leeftijd.
"Wat hieruit te leren valt is dat onze visie op leiderschap en aansluitende eigenschappen als dominantie kunnen worden beïnvloed door factoren die er in feite niets mee te maken hebben", besluit Mannes. (br.hln)
Snotvalling bestrijden? Dat lukt niet met vitamine D-pillen
Snotvalling bestrijden? Dat lukt niet met vitamine D-pillen
Onderzoekers uit Nieuw-Zeeland gingen op zoek naar bewijzen voor de ziektewerende werking van vitamine D-supplementen, maar vonden helemaal niets. Wie verkouden is, hoeft dus niet te grijpen naar deze pilletjes want ze zullen de snotterende dagen helaas niet magisch inkorten.
Op een relatief kleine groep van 161 personen werd de ziektewerende werking van vitamine D-pillen getest. De groep die dagelijks vitamine D innam had op 18 maanden tijd evenveel snotvallingen opgelopen als de groep die een placebo kreeg, respectievelijk 3,7 en 3,8 verkoudheden per persoon. Er was bijgevolg ook geen verschil in het aantal gemiste dagen op het werk of de duur van elke snotvalling.
Toch blijven experten hameren op het feit dat vitamine D tijdens de wintermaanden broodnodig is. "Er is voldoende bewijs dat vitamine D vitaal is voor de weerstand. Supplementen werken dan weer niet voor iedereen omdat we allemaal een ander immuunsysteem hebben. Het is geen 'one size fits all'. De meeste mensen zouden genoeg vitamine D moeten kunnen halen uit een gezond, gebalanceerd dieet en de zomerzon", verklaart professor Ronald Eccles van het Common Cold Centre. (br.hln)
Waarschuwing per sms als telecomfactuur de pan uit swingt
Waarschuwing per sms als telecomfactuur de pan uit swingt
Telecomregulator BIPT stelt voor om de gsm-operatoren te verplichten de klant via sms te waarschuwen als zijn factuur het maandelijks bedrag van 0, 50, 75 of 100 euro overschrijdt. Het principe staat al in de nieuwe telecomwet. Nu is er dus ook een concreet voorstel over de bedragen.
De klant zal zelf kunnen kiezen welk plafond hij verkiest om een waarschuwing te ontvangen. Als standaardplafond stelt het BIPT zelf 50 euro voor. Klanten kunnen de dienst dan kostenloos opschorten, reactiveren of aanpassen, stelt de regulator voor.
Doel van de sms is onaangename verrassingen op de factuur te vermijden, zonder dat het verbruik moet worden geblokkeerd. "Dankzij deze waarschuwing moet de consument kunnen inschatten wat de financiële gevolgen zullen zijn indien hij kiest om verder te blijven consumeren."
Het voorstel van het BIPT zal twee weken ter raadpleging op zijn website staan. De mechanismen zullen uiteindelijk in een KB worden vastgelegd. (br.hln)
Oleta Adams (Seattle, Washington, 4 mei
1962) is een Amerikaanse soulzangeres. Oleta werd geboren als dochter
van een predikant en is opgegroeid met gospelmuziek.
Oleta begon
haar zangcarrière begin jaren 80 met twee zelf gefinancierde albums, die
weinig succesvol waren. In 1985 werd Oleta ontdekt door Roland Orzabal
en Curt Smith van Tears for Fears tijdens een optreden in een bar in
Kansas, die haar uitnodigden om samen met hun te zingen als derde
bandlid.
In 1989 verscheen het album The Seeds of Love en met
name de single Woman in chains gezongen door Oleta Adams met Phil
Collins op de drums werd een hit. In 1990 is Oleta begonnen aan een
solocarrière geholpen door haar collega's van Tear for Fears die de
productie verzorgden. Haar debuutalbum Circle of One werd bijzonder goed
ontvangen. Met haar album Moving On (1995) is Oleta meer de richting
van R&B opgegaan.
Uit een onderzoek van shoppingsite 'Myhigh' bij meer dan 2.000 vrouwen blijkt dat de helse, soms frustrerende, zoektocht naar de perfecte winkels en ideale outfits pas stopt als we de 50 ver voorbij zijn. "De 57-jarige shopper zal zelfzeker winkelen en zeer zelden terug moeten gaan om iets te ruilen", klinkt het.
"Vrouwen spenderen eerst ruim 40 jaar aan het uitzoeken welke kleren echt flatteren en krijgen daarbij veelal advies van vriendinnen en familie. Eens ze de 55 gepasseerd zijn, worden ze veel slimmer in het selecteren van de juiste kledij", verklaart Niki Blackmore van Myhigh.
Omdat er slimmer gewinkeld wordt, gaat er ook minder budget verloren. Uit de studie blijkt dat dames van rond de 57 gemiddeld 60 euro spenderen op één maandelijkse shoppingtrip. Ze blijken ook sluwer in het opsporen van koopjes en durven veel vuriger vragen naar een korting. Het wordt ook allemaal veel minder frustrerend, aangezien de meeste vrouwen tegen dan al lang een drietal lievelingswinkels hebben uitverkoren om hun kleerkast mee te vullen. Ze hoeven bijgevolg ook niet eindeloos lang in paskotjes te staan om de perfecte nieuwe outfit samen te stellen.
In tegenstelling tot heel veel jongere dames, hebben 55-plussers zelden overbodige items in hun kast hangen. Gemiddeld zitten er slechts 4 ongedragen kledingstukken verdoken in de collectie. Er wordt dus veel minder impulsief gewinkeld, met als gevolg dat dames van 57 op elke 20 aankopen maximaal één à twee keer terug moeten naar de winkel om iets te ruilen.
"Met ouderdom komt ook vertrouwen. Dames leren hun lichaamsvorm te aanvaarden, kunnen zich zeer zelfzeker kleden en shoppen efficiënt", besluit Blackmore.
Primeur: betalen voor handbagage tijdens vliegreis
Primeur: betalen voor handbagage tijdens vliegreis
Een primeur in de Europese luchtvaart: voor het eerst zullen passagiers moeten betalen voor handbagage op het vliegtuig, zo schrijft Het Laatste Nieuws. Die 'eer' is weggelegd voor wie boekt bij Wizz Air, de lagekostenmaatschappij die vanuit Charleroi vliegt naar zes bestemmingen in Oost-Europa. WizzAir is actief op 256 routes in 81 landen.
Als je handbagage meeneemt die niet onder de zetel voor je gelegd kan worden, zal je bij je internetboeking 10 euro extra moeten betalen. De maatschappij hoopt zo naar eigen zeggen de plaatsverslindende trolleys en tassen aan boord te beperken, zodat het in-en uitstappen vlotter verloopt. Maar de nieuwe kost lijkt ook het zoveelste trucje van de prijzenbrekers om meer geld te verdienen op de rug van de passagier. (br.hln)
In de herfst vraagt je huid extra verzorging. De zon richtte in de zomer namelijk heel wat schade aan en bij koudere temperaturen kan je huid gevoeliger worden. Het is belangrijk je huid voor te bereiden op de winter met onderstaande tips en trucjes zodat om uitslag of acne te vermijden.
Je huid heeft afgezien tijdens de zomermaanden door de zon, het zoute water van de zee en de chemische stoffen van in het zwembadwater. Ban daarom gedurende een week intense producten en smeer daarom enkel milde crèmes. Vermijd ook scrubs of zure producten. Zo help je je huid zijn beschermende laag opnieuw op te bouwen en zich te weren tegen de koude. Het eindresultaat is een jongere en gezondere look.
Let meer op je huid na deze vastperiode voor je huid. Gevoelige types hebben even nodig om het evenwicht te herstellen en zich aan te passen aan de nieuwe weersomstandigheden. Heb je plots een droge huid, acne, verkleuringen of andere symptomen, dan is het een goed idee om je schoonheidsroutine te veranderen.
Een vaak voorkomende huidklacht in de winter is een extreme reactie op dagelijkse producten. Het is daarom belangrijk om na de zomer van dagcrème te veranderen. Zorg ervoor dat je geen producten met zeep of parfum koopt. Maak dat je iets kiest dat afgestemd is op jouw specifiek huidtype.
Ook al heb je een vette huid, toch is het belangrijk om tijdens de herfst een vochtinbrengende crème te smeren. Breng ook altijd een lotion aan na het reinigen. Dit helpt vocht vast te houden na het wassen.
De herfst is de ideale periode om schade te herstellen. Probeer het co-enzym Q10 als een om lijntjes en rimpeltjes te verzachten. Donkere plekjes kun je verzachten met het ingrediënt hydrochinon. Dit bestanddeel kan wel droge huid irriteren.
Zwaar toegetakelde orka drijft SeaWorld in het nauw
Zwaar toegetakelde orka drijft SeaWorld in het nauw
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Een orka die met een grote gapende wonde een show verzorgde in SeaWorld, heeft kwaad bloed gezet bij dierenrechtenorganisaties. Een anonieme klokkenluider plaatste foto's van het zwaar toegetakelde dier op het internet. Het kaakbeen van de 11 jaar oude Nakai is op de beelden duidelijk zichtbaar.
In een verklaring liet het populaire dierenpark in San Diego weten dat de orka de blessure had opgelopen door tegen het bassin te botsen. Insiders claimen op hun beurt dat Nakai de vreselijke verwonding op 20 september opliep toen hij slaags geraakte met twee andere orka's die in SeaWorld verblijven, Ike en Keet.
Journalist Tim Zimmerman zag het alvast zo: "Het incident gebeurde vorige week tijdens een avondshow. Zowel Nakai, Ike als Keet waren bij de zware strubbeling betrokken. Het was niet duidelijk of één van de orka's de aanstoker was of dat ze gewoon plots achter mekaar aangingen. Nadien trok Nikai zich terug in het achterste bassin. De trainers beseften duidelijk niet hoe zwaargewond hij was en lieten de show gewoon doorgaan met de overgebleven dieren. Pas later op de avond tijdens een voederbeurt zagen ze hoe erg het met Nakai gesteld was."
Dierechtenorganistaie PETA heeft een klacht ingediend bij het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Het recht op dierenwelzijn is immers duidelijk geschonden volgens de activisten. "Dieren die niet compatibel zijn, mogen nooit samengezet worden in hetzelfde bassin", aldus PETA. "Toch hebben dierenparken een lange historiek van schendingen wat deze regel betreft. Men zet voortdurend orka's van verschillende families bij mekaar en het resultaat is stress, opwinding, agressiviteit, open wonden en soms zelfs de dood."
Een woordvoerder van SeaWorld pareerde de kritiek door te stellen dat "geen enkel ander park meer bekommerd is om het fysieke, mentale en sociale welzijn van zijn dieren dan Seaworld". Nakai krijgt antibiotica toegediend en zwemt opnieuw samen met de andere orka's volgens het dierenpark. "Binnen een paar maanden is de kolos terug klaar om shows op te voeren", maakt de woordvoerder zich sterk.
SeaWorld is al meermaals in opspraak gekomen. In 2010 werd Dawn Brancheau door orka Tilly gedood in het dierenpark van Orlando. De Canadese trainer werd onder water gesleurd door het enorme dier en had geen schijn van kans. Bij de aanval werd haar hoofdhuid afgerukt en haar arm en oor afgebeten. SeaWorld heeft ondertussen een zware boete gekregen van de Amerikaanse overheid wegens nalatigheid bij het dodelijke incident. Omdat de veiligheidsmaatregelen niet in orde waren, zou het attractiepark een boete van 75.000 dollar (zo'n 60.000 euro) moeten ophoesten maar SeaWorld betwist dat. (br.hln)
Calvin Russell (1 november 1948-3 april
2011) was een Amerikaanse rock zanger-songwriter en gitarist. Op zijn
12 jaar begon hij gitaar te leren spelen en op 13 jaar werd hij lid van
band 'The Cavemen'. In 1989 ontmoette hij Patrick Mathe van de Franse
platenlabel New Rose. Nadat zijn eerste album werd uitgebracht begon
Russell aan een tournee in Europa in 1990.
De toon van protest
in enkele van zijn liedjes maakte hem zeer populair onder de Europeanen,
meer nog dan in de Verenigde Staten.
Calvin Russell overleed op 3 april 2011 in Garfield, Texas van kanker op de leeftijd
Grijze haren op latere leeftijd zijn minder courant dan tot nog toe werd gedacht, zo blijkt uit een wereldwijde studie van meer dan 4.000 mannen en vrouwen. Dat schrijft de Britse krant The Sunday Telegraph. Bijna één op de tien zestigplussers blijft zelfs volledig gespaard van grijze lokken.
De studie, die gepubliceerd wordt in de British Journal of Dermatology, werd uitgevoerd door een onderzoeksteam van cosmeticaproducent L'Oreal. De schoonheidsindustrie ging ervan uit dat gemiddeld de helft van de 50-jarigen 50 procent grijze haren had, schrijft The Sunday Telegraph. Uit de resultaten bleek echter dat minder dan een kwart van de proefpersonen op die leeftijd zoveel grijze haren had.
De onderzoekers analyseerden de natuurlijke haarkleur van meer dan 4.000 personen uit meer dan twintig verschillende landen. Grijze haren kwamen bij 78 procent van de mannen voor, tegenover 71 procent van de vrouwen. In de leeftijdscategorie tussen 61 en 65 jaar had 91 procent grijze haren, die gemiddeld 40 procent van hun hoofdhaar uitmaakten.(br.hln)
De gewone pad komt in Vlaanderen het vaakst onder de wielen van auto's en andere voertuigen terecht. Andere grote verkeersslachtoffers zijn de egel en de vos. Dat blijkt uit het project 'Dieren onder de Wielen', waarbij op vier jaar tijd gewag werd gemaakt van 23.574 overreden dieren. De onderzoekers pleiten voor wildrasters in combinatie met faunapassages langs snelwegen.
De faunaverkeersslachtoffers werden in kaart gebracht door de Vlaamse overheid, Natuurpunt en Vogelbescherming Vlaanderen, met de hulp van ruim 2.000 vrijwilligers. De meeste slachtoffers waren zoogdieren, gevolgd door amfibieën, reptielen en vogels. De gewone pad werd het vaakst gemeld als verkeersslachtoffer (7.118 keer).
De top tien bestaat voorts uit egel, vos, merel, bruine kikker, eekhoorn, bunzing, konijn, steenmarter en houtduif. Vos en steenmarter zijn nieuw in de top tien, vergeleken met een studie uit 1995-1996. Dat komt omdat hun bestand zich de voorbije decennia hersteld heeft, luidt het.
Opvallend is dat langs grote verkeersassen in West-Vlaanderen en Limburg meer slachtoffers vallen, terwijl dat in het centrum van het land meer verspreid is. Dat heeft wellicht te maken met de dichtheid van het wegennet en de verkeersintensiteit.
Voorts worden meer dieren overreden op wegen die bosgebieden en graslanden doorsnijden, zijn belangrijke wegen meestal dodelijker, en vallen er in de wintermaanden duidelijk minder slachtoffers.
De onderzoekers besluiten dat knelpunten oplossen maatwerk vergt, en dat tijdelijke en lokale maatregelen soms kunnen helpen in afwachting van meer structurele oplossingen. Ze pleiten onder meer voor het aanbrengen van wildrasters in combinatie met faunapassages langs snelwegen.
Ze vragen ook vervolgonderzoek, onder meer naar slachtoffers gemaakt door treinverkeer.(br.hln)
Hallucinant: de codes van onze bank- en betaalkaarten
Hallucinant: de codes van onze bank- en betaalkaarten
Uit de analyse van gegevens van miljoenen gebruikers van bank- en kredietkaarten blijkt dat we niet echt geweldig clever zijn als het aankomt op onze viercijferige codes. Als we die veranderen, en de meeste mensen doen dat, dan kiezen één op tien onder ons het nogal voor de hand liggende 1234 bijvoorbeeld. Voor PIN-codes en unlockcodes van gsm's en smartphones: zelfde verhaal.
Een onthutsende 10,7 procent van de gebruikers van bank- en kredietkaarten verandert z'n code naar 1234. Voeg daar de combinaties 1111 en 0000 aan toe en je hebt een code die door 18,6 procent, dus bijna één op vijf, van de mensen gebruikt als PIN (personal identicfication number) voor een betaalkaart, een SIM-kaart of om een smartphone te locken.
10.000 mogelijkheden, helft gebruikt dezelfde 426 PINs Een twintigtal combinaties wordt gebruikt door meer dan een kwart van de PIN-gebruikers, en om de codes te kraken van meer dan een derde van de in gebruik zijnde PINs moet je hoop en al terugvallen op 61 combinaties. Om de helft van alle PINs te kraken volstaan 426 combinaties. Voor alle duidelijkheid: er zijn 10.000 mogelijke combinaties.
Naast voor de handliggende patronen à la 1234, 0000 of 6969, zitten alle combinaties die beginnen met 19 in de 20 procent van meest gebruikte PINs. Nummers die te linken zijn aan films of boeken zijn ook heel populair: 0007 is een topper, maar ook 1984 en 2001.
Het 22st meest gebruikte paswoord is 2580, of gewoon een lijn in het midden van het keypad. 1379 is ook zo'n succesnummer.
Er zijn nog een paar truukjes die potentiële krakers van uw PIN maar al te goed kennen. Zoals het gebruik van geboortedata, huwelijksverjaardagen of andere data die vaak erg makkelijk te vinden zijn op andere kaartjes in uw portefeuille, en zelfs online tegenwoordig. Of deze: mensen gebruiken veel meer even nummers dan oneven nummers in hun PIN. Voor een of andere reden kiezen we ook niet graag twee nummers na elkaar die ver uit elkaar liggen. De combinatie 45 of 67 bijvoorbeeld is veel populairder dan 29 en 37.
Nog eentje: we beginnen het liefst onze code met 1, in mindere mate met 0, in nog mindere mate met 2, maar die drie cijfers gebruiken we veel meer dan de ander zeven aan de start van onze PIN.
De drie minst gebruikte combinaties - en ga nu aub uw code niet meteen in deze veranderen, want bij deze zijn ze 'verbrand' - zijn 9629 (0,000953 %), 8093 (0,000893 %) en 8068 (0,000744 %).
De cijfers komen van DataGenetics, het hobbyproject van Nick Berry, een gedecoreerd ingenieur en één van de grondleggers van de gps-technieken die we nu allemaal gebruiken. De man werkte ook 15 jaar aan de top bij Microsoft, en benadrukt dat hij deze gegevens deelt opdat we allemaal voorzichtiger zouden omspringen met onze codes. Bijvoorbeeld: verander niet de code die je hebt gekregen, doe de moeite om ze te memoriseren en gebruik niet hetzelfde nummer voor al je PINs. (br.hln)
Het Duitse postorderbedrijf Neckermann, dat 2.500 mensen tewerkstelt, legt de boeken definitief neer. Op 1 oktober worden de contracten van de werknemers ontbonden. Het einde van het postorderbedrijf heeft echter geen gevolgen voor klanten van Neckermann in Nederland en België. Dat heeft het bedrijf vandaag meegedeeld.
Neckermann is nog altijd actief in de Benelux, Oostenrijk en Zwitserland. Volgens de woordvoerster is Neckermann Benelux financieel gezond. Een Belgische vakbondsman zei eerder vandaag dat Neckermann Benelux op zoek is naar financiering met externe geldschieters om een doorstart te kunnen maken en dat er midden oktober duidelijkheid zou moeten zijn over de toekomst.
In Temse stelt Neckermann Benelux een dertigtal personeelsleden te werk. In Nederland worden 500 mensen tewerkgesteld.
"Na maandenlange gesprekken met potentiële investeerders, kon er geen enkele overnemer gevonden worden", luidt het in een persbericht. De groep sprak nog met één kandidaat-investeerder, maar moest omwille van de faillissementswetgeving vandaag de beslissing nemen om ermee te stoppen.
Volgens het bedrijf heeft een groot deel van de werknemers al ander werk. De onderneming had in juli uitstel van betaling aangevraagd. (br.hln)
Te weinig demente rusthuisbewoners hebben wilsverklaring
Te weinig demente rusthuisbewoners hebben wilsverklaring
Slechts één op tien rusthuisbewoners die met dementie stierven, hadden zelf een wens over levenseindezorg op papier gezet. Nochtans kunnen wilsverklaringen een duidelijke invloed hebben op het kunnen sterven waar men wenst. Dat blijkt uit een grootschalige studie in een representatieve staal van de Vlaamse woonzorgcentra gevoerd door onderzoekers An Vandervoort, professor Lieve Van den Block en professor Luc Deliens van de onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde van de VUB en de UGent, onlangs verschenen in het vaktijdschrift International Psychogeriatrics.
Een recent rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie geeft aan dat een tsunami van dementie op ons af komt. Volgens dit rapport zal het aantal personen met dementie wereldwijd stijgen tot 65,7 miljoen in 2030 en tot 115,4 miljoen in 2050. Echter, in veel gevallen weten we erg weinig over wat mensen met dementie wel of niet wensen aan het levenseinde.
Uit het onderzoek van de onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde blijkt dat maar tien procent van de overleden rusthuisbewoners met dementie een wilsbeschikking hadden. Opvallend is dat als een instructie op papier stond, het meestal om voorafgaande instructies van de huisarts gaat die in het bewonersdossier zijn neergeschreven (59 procent), terwijl voorafgaande instructies vanuit de persoon met dementie zelf (d.i. schriftelijke wilsverklaring of het verlenen van volmacht aan een derde partij om beslissingen te nemen) nog zeer weinig voorkomen in Vlaanderen (10 pct).
Vroegtijdige planning noodzakelijk Artsen gaven vooral instructies tot niet meer opnemen in het ziekenhuis, niet meer reanimeren en niet meer opstarten of het stopzetten van kunstmatige voedsel en/of vochttoediening. Dit resultaat is opmerkelijk, vooral omdat men bij deze kwetsbare groep van personen met dementie kan verwachten dat hun mogelijkheden tot het uitdrukken van wensen zal verminderen naarmate de ziekte vordert. Planning m.b.t het levenseinde zou daarvoor tijdig moeten gebeuren, in de vroege stadia van dementie, als de persoon nog in staat is om zijn/haar wensen uit te drukken.
Verder bleek een dergelijke voorafgaande instructie een duidelijke invloed te hebben op het kunnen sterven waar men wenst. Als er een voorafgaande instructie van de huisarts in het dossier stond die aangaf dat de bewoner best niet meer opgenomen kon worden in het ziekenhuis, bleek deze meestal ook gevolgd te worden waardoor de bewoners konden sterven waar ze wonen en wensen te sterven. Deze resultaten wijzen op het belang van het opstellen van documenten maar ook op de nog steeds beperkte bijdrage van patiënten zelf hierin.
In 2006 verzamelde de Onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde gegevens in 345 rusthuizen van 764 overleden rusthuisbewoners met dementie. Het onderzoek omvatte een retrospectieve bevraging via een enquête van de verpleegkundige die het meest betrokken was bij de zorg van de overleden rusthuisbewoner met dementie. (br.hln)
INXS is een Australische muziekband. De
band werd opgericht in Sydney op 16 augustus 1979. Eerst heette de band
The Farriss Brothers, met Andrew (keyboard), Jon (drums) en Tim Farriss
(leadgitaar), Michael Hutchence (zang), Kirk Pengilly (saxofoon en
gitaar) en Garry Gary Beers (bas). De naam verandert nog datzelfde jaar
in INXS, uitgesproken als "in excess" (in overvloed). De naam is
samengesteld uit IXL (een merk jam) en XTC.
