Vlaamse schrijver Eriek Verpale overleden op 63-jarige leeftijd
Vlaamse schrijver Eriek Verpale overleden op 63-jarige leeftijd
Auteur en dichter Eriek Verpale is overleden. Dat heeft schrijver Jan Haerynck maandagavond bekendgemaakt. Bij het grote publiek was Verpale vooral bekend als schrijver van "Alles in het klein" (1990), dat in 1992 de NCR-prijs voor literatuur kreeg.
Eriek Verpale, of Eric Verpaele, zoals zijn echte naam luidde, werd geboren op 2 februari 1952 in Zelzate. Hij werd opgevoed door zijn uit Litouwen afkomstige joodse overgrootmoeder, die vlak naast hem woonde. Hierdoor werd zijn belangstelling gewekt voor de joodse cultuur. Tot aan zijn dood was Eriek Verpale bijzonder gefascineerd door het jodendom.
Bij het grote publiek was Verpale vooral bekend als schrijver van "Alles in het klein" (1990). Ook het door acteur Bob De Moor opgevoerde toneelstuk Olivetti 82 (1993) was eerst een theaterseller en werd later verfilmd door Rudi Van Den Bossche (in 2001) met in de hoofdrol Dirk Roofthooft. In 2014 werd het nogmaals verfilmd als monoloog met titel "Bernard" met in de hoofdrol Thomas Wander.
Enkele jaren geleden publiceerde Verpale nog tien gedichten in Het Liegend Konijn, meerdere in de Poëziekrant en De Brakke Hond en op de Nederlandse poëziesite Contrabas. Hij heeft nog meerdere gedichten en flarden proza plus eindeloze dagboeknotities achtergelaten.
Eriek Verpale laat een zoon na. Hij wordt in strikte intimiteit begraven. (br.hln)
Vast in een nachtmerrie waar ze niet kan uit ontwaken: Gina schreeuwt om hulp
Vast in een nachtmerrie waar ze niet kan uit ontwaken: Gina schreeuwt om hulp
Ze leeft in de duisternis, met een blinddoek over haar ogen en een koptelefoon over haar oren. Zonlicht en geluid kan ze niet verdragen. Op haar stem kan ze evenmin een beroep doen en elke beweging doet onvoorstelbaar veel pijn. Ze houdt van knuffels, maar een aanraking betekent telkens weer een kwelling. En haar toestand zal alleen nog maar verslechteren.
De Nieuw-Zeelandse Gina bracht de voorbije tien jaar door in een donkere, stille kamer. Het ergste van al? De dokters weten niet eens wat er precies met haar scheelt.
De veertiger doet haar lijdensweg nu uit de doeken in een documentaire. Ze wil duidelijk maken dat ze niets meer heeft om voor te leven. De dood is haar enige uitweg, maar die 'oplossing' wordt gedwarsboomd door haar regering.
Gina heeft een simpele boodschap voor de tegenstanders van vrijwillige euthanasie. "Neem mijn plaats in. Volgens mij kan een barmhartige God er niets op tegen hebben dat mensen een humane dood willen sterven."
Wendell Cooke is de regisseur van de documentaire, die de titel 'One Woman's Fight to Die' (Het gevecht van een vrouw om te sterven; nvdr) kreeg. "Ik wil hiermee de ogen van de mensen openen", klinkt het. "Elke dag leveren mensen een ongelijke strijd tegen ongeneeslijke ziektes. Door de gesprekken die ik met haar had, heb ik ingezien dat die beslissing enkel en alleen bij haar zou moeten liggen."
"We zijn heus niet op zoek gegaan naar het extreemste geval dat we konden vinden", gaat Cooke verder. "Ze moet nu eenmaal leven met die afgrijselijke aandoening en haar krachten zijn op. Met haar verstand is niets mis, dus ze is eigenlijk constant aan het nadenken over de situatie."
In de reportage maakt Gina gebruik van letters op een aanraakscherm om haar boodschap duidelijk te maken. "Ik heb een zeldzame genetische aandoening die mijn ogen, oren, strottenhoofd en gewrichten treft", klinkt het letterlijk. "Ik leef in duisternis en bijna complete stilte, want geluid en licht kunnen mijn ogen en oren nog meer beschadigen. Mijn spieren zijn weggekwijnd en mijn stem heb ik niet meer."
Na twee mislukte pogingen in Nieuw-Zeeland om euthanasie te legaliseren, hoopt Cooke dat zijn documentaire opnieuw een debat op gang kan brengen. "Met de hulp van het publiek moet het lukken om de wet in dit land te veranderen."
Paul Russell, de directeur van een organisatie die zich verzet tegen hulp bij zelfdoding, denkt er echter helemaal anders over. "Natuurlijk is het lastig voor haar, ze heeft een ongelooflijk zeldzame aandoening. Ik ben geen harteloze klootzak, het is evident dat ik met haar meeleef. Maar zeg mij hoe je de wet kan aanpassen zonder kwetsbare personen daarbij in gevaar te brengen. Ik vond het een emotionele uitzending, maar zo'n kwestie kan niet 'à la tête du client' afgehandeld worden. Ik heb zelf een zoon met een handicap, ik vraag me af of we niet iets anders voor haar kunnen doen."
Een antwoord waar Cooke geen vrede mee neemt. "Ik snap je bezorgdheid, maar zorg dan voor goede wetten die het risico op misbruik zo klein mogelijk maken. Dat doen we toch ook met andere riskante bezigheden, zoals autorijden of alcoholgebruik?"
In België werd het recht op euthanasie al in 2002 goedgekeurd, enkel Nederland was nog iets sneller. In Amerika mogen dokters slechts in vijf staten een dodelijke medicijnencocktail voorschrijven om het leven van terminale patiënten voortijdig te beëindigen. Gina hoopt dat Nieuw-Zeeland zich in dat rijtje zal voegen. "Hoe ik wil sterven? Een pil slikken en in slaap vallen. Zo kan ik vredig sterven, terwijl ik de hand van mijn zus vasthoud." (br.hln)
Tien jaar lang lag deze hond aan de ketting, nu proeft hij voor het eerst van vrijheid
Tien jaar lang lag deze hond aan de ketting, nu proeft hij voor het eerst van vrijheid
De hond leek niet erg speels toen Jared Piper hem voor de eerste keer zag in een tuin in de Amerikaanse staat Arizona. Niet moeilijk, hij lag zielig aan een ketting en blafte op iedereen. Op een dag besloot de man om halt te houden en kennis te maken. Het betekende de redding voor 'Rusty Diamond' uit zijn erbarmelijke situatie.
Het bleek dat Rusty gewoon heel erg eenzaam was. De viervoeter had nood aan affectie. Jared maakte elke dag even tijd voor de hond en Rusty werd minder afstandelijk en vriendelijker. Hij kwispelde en schuurde met zijn kop tegen de omheining aan zodat hij kon gestreeld worden.
De situatie waarin de viervoeter verkeerde, was eigenlijk vreselijk. Jared had hem nooit vrij zien rondlopen, op zijn hele lichaam zaten er vliegen en hij had een tumor aan zijn buik. Jared besefte dat het zo niet langer verder kon en dat hij de hond moest proberen te redden.
Gemeen Op een dag kwam het baasje naar buiten toen Jared de hond aan het strelen was. Ze vertelde dat Rusty al meer dan tien jaar aan de ketting lag omdat hij "gemeen" was. Vrijheid kende de hond niet.
Jared vertelde de vrouw dat hij niet wegging zonder Rusty. Eerst weigerde ze maar dan na wat aandringen, gaf ze de viervoeter toch mee. En dus gingen Jared en de hond samen op stap. Eerst wandelde Rusty nog onwennig naast de man maar dan werd het dier steeds enthousiaster. Hij gedroeg zich niet agressief, noch defensief. Hij nam alles in zich op alsof hij klaar was voor een nieuwe start in zijn leven.
Rusty genoot van alles voor de eerste keer zoals zijn eerste wasbeurt. Hij werd een vrolijke gezonde hond. Jared kon de lieve viervoeter niet adopteren, dus ging hij op zoek naar een familie die dat wel kon.
Paradijs Het perfecte gezin werd gevonden. Een groot huis met een grote tuin is nu het speelterrein van Rusty samen met de andere honden van de familie. Voor Rusty is het een paradijs op aarde na tien ellendige jaren.
Nu heeft de hond eindelijk waar hij recht op heeft: een liefdevolle thuis. Gewoon omdat iemand de moeite deed om even halt te houden.
Elke dag verliezen we allemaal heel wat haar. Maar wat is een normale hoeveelheid, en wanneer moet je je zorgen beginnen maken?
Het is niet moeilijk om in paniek te slaan wanneer je na een uitgebreide douchebeurt de halve badkuip onder het haar ziet hangen. Toch zeggen experten dat het best normaal is om heel wat haar te verliezen. Meer zelfs: de gemiddelde persoon verliest tussen de 60 en 100 haren per dag. Hoe langer en dikker je haar echter is, hoe dramatischer het lijkt. Lange lokken zijn namelijk opvallender, waardoor het al snel lijkt alsof je veel meer haar verloren hebt dan het eigenlijk is.
Toch zijn er ook factoren die ervoor kunnen zorgen dat je meer haar verliest dan normaal. Vermits haar een niet-essentieel weefsel is, is het heel erg beïnvloedbaar door stress. Met andere woorden: wanneer je met stress te kampen krijgt, zal je haar één van de eerste dingen zijn dat daaronder lijdt. "Het goede nieuws is dat wanneer je systeem zich daarvan herstelt, en je zorg blijft dragen voor jezelf, je haar automatisch weer zal stoppen met uitvallen", zegt hoofdhuid-experte Anabel Kingsley.
Sommige vrouwen zullen merken dat ze in de zomer meer haar verliezen, terwijl dat voor anderen vooral tijdens de winter is. Wanneer je je haar niet dagelijks was, maar maar een keer of twee per week, zal je daarenboven ook merken dat je meer haren verliest wanneer je het wast. Soms is haarverlies ook gewoon genetisch bepaald. Misschien verlies jij gewoon eerder 100 dan 60 haren per dag.
Wanneer is haarverlies dan wel onrustwekkend. "Als je veel haar blijft verliezen gedurende meer dan drie maanden is het aangewezen om een dermatoloog of een hoofdhuid-expert te raadplegen", zegt Kingssley. Chronisch haarverlies kan erop wijzen dat er intern iets niet helemaal goed zit. De meest voorkomende redenen voor haarverlies op lange termijn zijn ijzertekorten, een tekort aan Vitamine D en Vitamine B12, alsook problemen met de schildklier. Het onderliggende probleem oplossen zorgt er in de meeste gevallen voor dat ook het haarverlies weer stopt. (br.hln)
Kaat Bollen getrouwd (in een opvallend blote jurk)
Kaat Bollen getrouwd (in een opvallend blote jurk)
Klik op de foto om de video te bekijken
Seksuologe Kaat Bollen (29) is zaterdag in het huwelijksbootje gestapt met haar Nederlandse vriend Ian Thorne (32). Voor een keer gingen niet de straffe uitspraken van Kaat met de aandacht lopen, maar wel haar trouwjurk. Het decolleté kon niet anders dan 'gewaagd' bestempeld worden.
Een zichzelf respecterende seksuologe schaamt zich natuurlijk niet voor haar lichaam, maar de jurk van Bollen deed heel wat stof opwaaien. Ze trouwde zaterdag met haar vriend Ian, waarmee ze in Roermond woont. Na de plechtigheid in het gemeentehuis van Hechtel-Eksel, waarvan Kaat afkomstig is, had het koppel nog een drukke dag voor de boeg: er volgde nog een ceremonie bij de ouders, een receptie, een tuinfeest én een avondfeest.
"Zaterdag was de dag van mijn leven", aldus Kaat. Ze vindt het jammer dat veel jonge mensen niet meer trouwen. "Ik raad het nochtans iedereen aan, want zo leer je elkaars familie beter kennen, en de relatie duurt ook langer." Deze week vertrekt het koppel voor drie weken naar Bali op huwelijksreis.
Schaamhaar en lusten Bollen werd in Vlaanderen bekend door haar scriptie over schaamhaar, die in De Pappenheimers aandacht kreeg. Sindsdien is ze - na Goedele Liekens - zowat Vlaanderens meest bekende seksuologe. Ze bracht al enkele boeken uit - 'Het Borstenboek' en 'Boek der Lusten' - en duikt ook op tv regelmatig op. Dat is waar ze Ian leerde kennen; zijn marketingbedrijf zag Bollen opduiken in 'De Wereld Draait Door', waarna ze een samenwerking startten. (br.hln)
Loreena McKennitt (Morden (Manitoba), 17 februari 1957) is een Canadese zangeres, harpiste en pianiste. Haar muziek wordt gekenmerkt door Keltische, en haar latere werk ook Arabische invloeden. Ze wordt vaak met Enya vergeleken, maar heeft een meer traditionele en klassieke stijl. Ze heeft klassiekers als Lady of Shallott van Alfred Tennyson en Highwayman van Alfred Noyes gebruikt als basis voor een eigen interpretatie.
Loreena McKennitt werd geboren in Manitoba. Sedert 1981 woont zij in Stratford in Ontario. Zij trad daar op voor het Stratford Festival of Canada als actrice, zangeres en componiste in producties van The Tempest (1982) tot The Merchant Of Venice (2001).
Wat is slecht voor de lijn maar goed voor ons brein?
Wat is slecht voor de lijn maar goed voor ons brein?
Tegenwoordig mijdt iedereen die wil lijnen koolhydraten. Brood, aardappelen, pasta, rijst: weg van ons bord. Maar uit nieuw onderzoek blijkt dat koolhydraten wellicht de belangrijkste rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de mens: ze hebben ervoor gezorgd dat we een groot en intelligent brein kregen.
Voorstanders van het koolhydraatarme dieet voeren aan dat ze geen essentieel voedingsbestanddeel zijn en dat ons lichaam perfect werkt met kleine hoeveelheden of zelfs helemaal geen koolhydraten. Dit in tegenstelling tot eiwitten en vetten.
Maar het zijn net de koolhydraten die ons intelligent hebben gemaakt. Professor Karen Hardy van de universiteit van Chicago, die de studie publiceerde in vakblad Quarterly Review of Biology, meent dat het eten van koolhydraten, in het bijzonder zetmelen, de aanzet was tot een versnelde expansie van het menselijke brein. Die evolutie liep samen met de ontwikkeling van genen die ons toelaten die zetmelen te verteren.
Het menselijke brein verbruikt 25 procent van de lichaamsenergie en tot 60 procent van de bloedglucose. (br.hln)
Peter Kingsbery (geboren 2 december 1952 in Phoenix, Arizona) is een Amerikaanse singer-songwriter die de band medeoprichter Cock Robin in de jaren 1980. Hij groeide op in Austin (Texas), waar hij studeerde klassieke muziek. Hij verhuisde naar Nashville (Tennessee), waar hij begon zijn carrière als muzikant (hij vergezeld Brenda Lee op piano op een paar tours) en vervolgens naar Los Angeles aan het eind van de jaren '70, waar hij begon een carrière als singer / songwriter. Hij componeerde een paar liedjes voor Smokey Robinson, en een van zijn composities, fout van de piloot, gezongen door Stephanie Mills, kreeg wat succes in de dance charts in 1983. Aan het begin van de jaren '80 richtte hij de groep Cock Robin met Anna LaCazio , Clive Wright en Lou Molino III , die groot succes in West-Europa vooral genoten. Niet aan hun vaderland te breken met een eerste titelloze album in 1985, het kwartet werd een duo van Kingsbery en LaCazio toen brachten ze hun tweede album in 1987. Nadat de band uit elkaar in de vroege jaren 1990 na een derde album, Peter Kingsbery genoten van een vrij succesvolle solocarrière, het vrijgeven van vier albums meer dan een decennium, en scoren een grote hit in Frankrijk met het nummer "alleen het allerbeste." Met zijn vierde album probeerde hij zijn geluk zingen in het Frans, de taal van zijn land aangenomen (wonen er sinds enkele jaren terug).
Hij heeft sindsdien hervormde Cock Robin met Anna LaCazio en aan / uit voormalig lid Clive Wright in 2006 en heeft een studioalbum uitgebracht Ik wil niet om de wereld te redden in hetzelfde jaar en een live album in 2009. Een nieuw studio-album Songs From A Bell Tower werd uitgebracht in oktober 2010.
Het is al lang geen nieuws meer dat ziektes als een depressie en stress gelinkt zijn aan chemische verbindingen in je brein die niet helemaal in de juiste balans zijn. Volgens nieuw onderzoek zou ook eenzaamheid te danken zijn aan wat er zich afspeelt in je hoofd.
Een kleine groep wetenschappers van de universiteit van Chicago kwam erop uit dat individuen die lijden aan chronische eenzaamheid een verschillende hersenactiviteit hadden dan wie zich weinig tot nooit eenzaam voelt.
Om deze theorie te testen werd de hersenactiviteit van 70 deelnemers gemeten. 38 onder hen beschreven zichzelf als eenzaam, terwijl 32 deelnemers aangaven dat niet te zijn. Allen ondergingen een cognitief examen, ook gekend onder de naam 'The Stroop Test'.
Die test bestaat eruit dat de deelnemer een serie kaartjes met daarop een woord krijgt voorgeschoteld. Vervolgens moet de deelnemer de naam van de kleur noemen, die ze met dat woord associëren. In dit geval werd elk woord gelinkt aan 1 van 4 categorieën die te maken hebben met sociale betrokkenheid. Sociale en positieve woorden als 'feest', sociale en negatieve woorden als 'eenzaamheid', niet-sociale en positieve woorden als 'vreugde' en niet sociale en negatieve woorden als 'verdriet'.
Met behulp van elektroden was het voor de wetenschappers vervolgens mogelijk om de hersenactiviteit van de deelnemers te meten terwijl die door de kaartjes gingen. Daaruit bleek dat wie zichzelf beschreef als eenzaam, zich onbewust meer focuste op woorden met een negatieve betekenis, terwijl de niet-eenzame controlegroep zich duidelijk even hard focuste op alle woorden.
Deze bevindingen tonen aan dat onze aanleg om ons eenzaam te voelen aanwezig is in ons onderbewustzijn, en het onmogelijk is om de manier waarop ons brein reageert op bepaalde prikkels te controleren.
Omdat de studie werd uitgevoerd met een beperkt aantal testpersonen is het echter nodig om hiernaar verder onderzoek te doen. (br.hln)
Sting, artiestennaam van Gordon Matthew Thomas Sumner, (Newcastle upon Tyne, 2 oktober 1951) is een Brits musicus. Hij is commandeur in de Orde van het Britse Rijk; dit werd hem verleend door koningin Elizabeth II.
Sting is de oudste van vier kinderen. In het noordoosten van Groot-Brittannië was het niet makkelijk vanwege het harde klimaat en de economische depressie. De werkloosheid lag er heel hoog en de redding van het gezin was het feit dat zijn vader een vaste baan had als melkboer. Gordon had echter een natuurlijke aanleg voor muziek. Op negenjarige leeftijd maakte hij al zijn eerste songs en zijn eigen muziek op een oude gitaar van zijn oom. In 1966 kreeg hij van een vriend een zelfgemaakte basgitaar. Dit was zijn eerste kennismaking met dit instrument. In 1969 mocht hij beginnen aan een universiteit in de Midlands, maar dat hield hij slechts een maand vol. Na enkele baantjes in de bouw, als buschauffeur en zelfs als belastingontvanger besloot hij in 1971 iets van zijn leven te maken en begon een opleiding tot leraar. Tijdens die opleiding speelde hij basgitaar bij een schoolrockbandje, Earthrise.
In 1974 richtte hij samen met 3 vrienden de groep Last Exit op. In 1976 huwde hij met Frances Tomelty. Later dat jaar kregen zij hun eerste kind, Joe. Kort daarna besloot hij zijn job als leraar op te geven en trok hij met Last Exit naar Londen om het daar als rockband te maken.
De bijnaam Sting kreeg hij in het begin van zijn carrière, toen hij bassist was bij een jazzbandje. In die tijd droeg hij vaak een zwart met geel gestreepte trui, die zijn medemuzikanten deed denken aan een bij. Sindsdien gebruikt hij zijn werkelijke naam alleen nog bij officiële gelegenheden.
Hij werd voor het eerst wereldwijd bekend als de bassist en zanger van The Police die hij samen vormt met drummer Stewart Copeland en gitarist Andy Summers.
Nog voordat The Police in 1984 de facto uit elkaar gaat, op hun hoogtepunt, begint Sting met het werken aan zijn eerste soloalbum. Hierbij neemt hij jazzmuzikanten aan als begeleidingsband, onder andere: Branford Marsalis, Kenny Kirkland, Darryl Jones en Omar Hakim. Sting verwisselt zijn basgitaar voor een gitaar.
De overstap naar meer jazz georiënteerde muziek is niet helemaal verrassend, aangezien Sting in zijn jongere jaren met jazz en progressieve rockbands heeft gespeeld. Het resultaat is meer volwassen en afwisselend dan zijn opnames met The Police.
In 1986 komt The Police weer bij elkaar voor een reünie, waaruit een nieuw opgenomen versie van Don't stand so close to me ontstaat.
Hierna brengt Sting het ambitieuze album Nothing like the Sun uit in 1987, wederom met hulp van Branford Marsalis. Het album wordt goed ontvangen en kort na het verschijnen ervan gaat Sting zich inzetten voor Amnesty International. Ook zet hij zich in voor natuurbehoud en sticht hiervoor de Rainforest Foundation om aandacht te vragen voor het Braziliaanse regenwoud.
Sting trouwde op 20 augustus 1992 met Trudie Styler, nadat zij al ruim 10 jaar een relatie hadden. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren: Bridget Michael (a.k.a. "Mickey," geb. 1984), Jake Sumner (geb. 1985), Eliot Paulina ("Coco" geb 1990) en Giacomo Luke (geb. 1995).
De albums die volgen zijn ook succesvol, maar niet zo succesvol als zijn eerste twee soloalbums. In 2006 scoort hij nog wel een Amerikaanse top 10-hit met het nummer Always On Your Side, een duet met Sheryl Crow.
Als soloartiest is het Sting gelukt om de grenzen van de popmuziek op te zoeken. Hij versmolt invloeden van jazz, klassieke muziek en wereldmuziek in zijn eigen nummers. Zijn teksten zijn literair en bevatten betekenisvolle boodschappen. Dit benadrukt hij zelf ook regelmatig in de pers. Zijn muziek wordt door velen gezien als literaire, intelligente rock. Zijn critici vinden zijn werk vaak pretentieus. Sting is nog steeds actief als artiest en heeft een trouwe schare volgelingen.
In juli 2006 deed Sting Nederland aan met zijn Broken Music Tour. In Weert (Bospop) gaf hij samen met gitaristen Dominic Miller en Lyle Workman en drummer Abe Laboriel een kwalitatief hoogstaand concert. De setlist vermeldde zowel Police-werk als solo-werk.
In oktober 2006 kwam de CD "Songs from the labyrinth" uit met 16e-eeuwse luitmuziek van John Dowland (1563-1626) in samenwerking met de luitist Edin Karamazov. Op 1 maart 2007 gaf Sting samen met Karamazov een optreden in het concertgebouw in Amsterdam.
In februari 2007 kondigden Sting, Andy Summers en Stewart Copeland geheel onverwachts een reünietournee van The Police aan: The Police Reunion Tour. Op 28 mei begonnen ze met een optreden in Vancouver. Op 13 en 14 september speelde het drietal in een bijna uitverkochte Amsterdam Arena.
Sting heeft ook een zoon die actief is in de muziek, Joe Sumner. Dit is de zanger van Fiction Plane, de band die ook het voorprogramma verzorgt van bij The Police gedurende de reünietournee. Fiction Plane kan overigens opgevat worden als anagram van "police infant", hetgeen uiteraard refereert naar Joe Sumner als zijnde kind van Sting, ofwel The Police. Elliot Paulina (Coco) Sumner, zijn dochter, is sinds 2009 de zangeres van de band "I Blame Coco". Deze band was onder andere op Lowlands 2010 en trad in Nederland voor het eerst op in Rotterdam. In Oktober 2010 komt haar eerste album uit.
Hiernaast heeft Sting in 1984 een rol gespeeld in de cultfilm Dune van David Lynch, naar het verhaal van Frank Herbert. Hij speelde hierin Feyd-Rautha de neef van Baron Harkonnen. Sting heeft ook nog een bijdrage geleverd aan het nummer Money for Nothing van de Engelse rockband Dire Straits. Het is de stem van Sting die aan het begin van het nummer de tekst "I want my MTV" zingt. Verder zingt hij in dit nummer alle hoge partijen (2de stem).
In 2008 werkten hij en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso.
Op 19 april 2010 werd bekend dat Sting de vijfde editie van Symphonica in Rosso op zich neemt.
Baasje stapt 60 kilometer door wildernis met hond in armen na aanval krokodil
Baasje stapt 60 kilometer door wildernis met hond in armen na aanval krokodil
De hond wordt dikwijls de beste vriend van de mens genoemd. In het geval van Wayne Best is het omgekeerde ook waar. De Australiër legde vorige week te voet naar schatting 60 kilometer af op zoek naar hulp voor zijn favoriete viervoeter. Choco raakte gewond bij een aanval door een krokodil. Het dier had moeite met stappen en dus droeg zijn baasje hem. "Hij is m'n maatje. Ik zou er een miljoen mijl voor wandelen", zegt Best in The Cairns Post.
Choco was vorige vrijdag aan het jagen op een varken langs de Mitchell-rivier toen een krokodil plots uit het water sprong en zijn tanden in de kont van de hond zette. "Hij tilde hem op, schudde ermee en sleurde hem onder water", beschrijft de Australiër de aanval. "Circa twee minuten later kwam Choco weer boven en zwom hij naar de kant."
De krokodil had de hond verwond aan zijn achterste. Stappen ging moeilijk en dus zat er voor Best niets anders op dan het huisdier in zijn armen te nemen en naar de dichtstbijzijnde weg, naar schatting 60 kilometer verderop, te wandelen. Wanneer Choco begon door te wegen, gaf Best het dier pijnstillers uit de EHBO-kit die hij bij zich had, waarna de hond korte afstanden naast hem strompelde.
Twee dagen later en naar schatting 60 kilometer verder, bereikte het duo de weg, waar Best een automobilist tegenhield. Die bracht de jager en zijn gewonde hond naar de bewoonde wereld, meldt The Cairns Post.
Choco werd opgenomen bij een dierenarts in Mareeba met een complexe breuk aan zijn achterpoot. Volgens dierenarts Ethan Maloney kwamen de verwondingen overeen met de beet van een krokodil. "De hond heeft veel geluk gehad. Zijn herstel zal nog een tijd duren, maar gelukkig leeft hij nog."
Ook zijn baasje reageert opgelucht. "Ik zou alles gedaan hebben om zijn leven te redden", zegt Best. "Hij is m'n beste vriend. Geld betekent niets voor me. Het enige wat ik wil is dat hij weer beter wordt. Het was een lange tocht, maar ik zou een miljoen mijl voor hem wandelen als dat nodig was."
Wilde weldoeners hebben de behandeling van Choco betaald nadat zijn verhaal viraal ging, bevestigt de dierenartsenpraktijk vandaag. Die voegt nog toe dat de hond gisteren opnieuw onder het mes ging en het goed stelt. Maandag mag de viervoeter naar huis. Dan worden Best en z'n lieveling weer herenigd.(br.hln)
Een vrouw die omgerekend, 9.000 euro vond in Zweden mag het geld na ruim twee jaar houden. De Zweedse vond het cash geld in Stockholm en bracht het naar de politie. Ze mag haar vondst komen ophalen omdat niemand het geld is komen claimen.
De vrouw vond het geld in een vuilniszak in een containerruimte in Skärholmen in januari 2013. Ze bracht de vondst meteen naar de politie. "Ze heeft juist gehandeld. In gelijksoortige voorvallen wordt je verondersteld om het geld zo snel mogelijk naar de politie te brengen", aldus haar advocaat Patric Lindblom. "Als de eigenaar van de vondst zich niet binnen de drie maanden meldt bij de politie dan moet de politie het gevonden goed teruggeven aan de vinder."
Dat laatste duurde langer omdat de politie een onderzoek opende naar de herkomst van het geld. "Dat onderzoek is nu afgelopen. Er is niets verdacht aan de vondst", aldus nog Lindblom. Maar de politie wist niet wat gedaan met het geld en registreerde het niet als een verloren goed. Daarom kon de vrouw die de vondst gedaan had, het geld ook niet opeisen. Ze stapte dan ook verongelijkt naar de ombudsman van het parlement die de politie op de vingers tikte. En eindelijk krijgt ze nu waar ze recht op heeft. "Ze is blij en boos. Blij dat ze het geld eindelijk heeft, boos omdat het zolang geduurd heeft. Bij mijn weten is het de eerste keer dat iemand in een gelijkaardig geval zo lang moest wachten, langer dan de gebruikelijke drie maanden", besluit Lindblom. (br.hln)
Gestolen Stradivarius van 4,5 miljoen euro na 35 jaar teruggevonden
Gestolen Stradivarius van 4,5 miljoen euro na 35 jaar teruggevonden
Een Stradivarius die in 1980 gestolen werd in Boston, wordt vandaag teruggeven aan de dochters van de rechtmatige eigenaar. Dat heeft de procureur van Manhattan bekendgemaakt. Het instrument is 4,5 miljoen euro waard.
De viool, "Ames" genaamd, werd in 1734 gebouwd door de befaamde Italiaanse vioolbouwer Antonio Stradivari. Ze behoorde toe aan de Amerikaans-Poolse dirigent Roman Totenberg, die in 2012 overleed op 101-jarige leeftijd.
Na een concert in de Longy School of Music in Cambridge, bij Boston, werd de viool gestolen, samen met twee strijkstokken.
Ex van overleden muzikant Meer dan 35 jaar werd niets meer vernomen van het instrument, dat een waarde heeft van 5 miljoen dollar of 4,5 miljoen dollar. Maar op 26 juni 2015 dook het op in een hotel in Manhattan. De ex-vrouw van een overleden muzikant had een expert gecontacteerd om de viool te laten schatten. Die had onraad geroken en de politie verwittigd.
De vrouw beweert niet te weten dat het strijkinstrument gestolen was en toonde zich meteen bereid de viool terug te geven aan de drie dochters van Totenberg.
Andere violist verdacht Volgens een van de dochters van Totenberg heeft hun vader altijd een andere violist verdacht van de diefstal maar was er volgens de autorititen geen reden om een huiszoeking te doen.
Van de ongeveer 1.000 violen die Stradivari bouwde, bestaan er nog 500. Befaamd om hun excellente kwaliteit, worden ze soms voor miljoenen dollars verkocht. (br.hln)
Norah Jones - Help Me Make It Through The Night Slow
Norah Jones - Help Me Make It Through The Night Slow
Om haar te beluisteren druk op de foto
Norah Jones, volledige naam Geetali Norah Jones Shankar (New York City, 30 maart 1979), is een Amerikaanse jazz-zangeres.
Jones is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud was.
Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere) Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon. Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke coffeeshop, waarbij ze Ill be seeing you zong. Ze vond zingen leuk, maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven. Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards (SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In 1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.
Belgische primeur: werken Claude Monet voor de eerste keer te koop in ons land
Belgische primeur: werken Claude Monet voor de eerste keer te koop in ons land
Kunstgalerij Boon Gallery in Knokke-Heist pakt uit met een Belgische primeur door drie werken van de Franse impressionist Claude Monet te koop aan te bieden. De familiezaak doet dat met een verkoopstentoonstelling naar aanleiding van hun dertigste verjaardag.
Boon Gallery viert zijn dertigste verjaardag met een verkoopstentoonstelling met dertig uitzonderlijke kunstwerken van wereldberoemde kunstenaars zoals Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Fernand Léger, Paul Gauguin, Paul Delvaux, Rik Wouters, Rembrandt Bugatti, Alberto Giacometti, Serge Poliakoff en Charles Le Corbusier.
Met Claude Monet heeft de galerij zelfs een primeur beet, want nooit eerder werden werken van de Franse impressionist te koop aangeboden in België. Het gaat om "Vue de Dieppe", "La Seine à Bougival" en "Hiver à Giverny", allemaal werken die voor een bedrag tussen de zes en tien miljoen euro de deur uit mogen. Maar dat zijn niet de enige blikvangers. Zo is er nog een bronzen beeld van een puma, gemaakt door Rembrandt Bugatti, de broer van de gekende autobouwer, en "La Conversation" uit 1942 van Paul Delvaux, dat nooit eerder getoond werd.
"Ik ben vier maanden bezig geweest om deze werken te verzamelen. We willen de werken, vaak uit privécollecties, aanbieden voor een goede, correcte prijs", aldus Christophe Boon. "Het belangrijkste doel is om onze galerij in Knokke, waar we nu twee jaar gevestigd zijn, op de kaart te zetten. Wij verwachten dan ook veel bezoekers en belangrijke kunstverzamelaars uit heel België." De verkoopstentoonstelling begon alvast goed, want nog voor de opening verkocht Boon Gallery al een werk van Pierre-Auguste Renoir. De verkoopstentoonstelling loopt van 6 augustus tot 23 augustus. (br.hln)
Doodlebug is het internet aan het veroveren en wie de foto ziet, snapt wel waarom. De wallaby is schattig en nu hij troost gevonden heeft in de armen van een teddybeer, is hij helemaal onweerstaanbaar geworden.
Tim Beshara tweette de foto van de kleine kangoeroe die wees is en vertelt erbij hoe waardevol een goeie knuffel wel is. Tim kreeg de foto van zijn moeder die dieren verzorgt in Australië.
Volgens hem is de teddybeer ook de ideale speelmakker van de kleine springveer. Of hoe niet alleen kinderen en sommige volwassenen troost vinden in een opgevuld en aaibaar beertje! (br.hln)
Wetenschappelijk bewezen: zo ga je een kater te lijf
Wetenschappelijk bewezen: zo ga je een kater te lijf
Australische wetenschappers van CSIRO ontdekten een middel tegen een kater, dat ook nog eens behoorlijk gezond oogt.
Het ideale redmiddel tegen een kater zou immers niets minder (of meer) zijn dan een simpele peer. Een stuk van het fruit (of het sap daarvan) eten voor je plant te gaan drinken zou de symptomen van een kater - en dan vooral geheugenverlies en concentratieproblemen - drastisch verminderen.
De wetenschappers testten tot nu toe alleen nog maar de Aziatische en Koreaanse peer, die in het verre Oosten vaak gebruikt wordt als een middel tegen katers. Het plan is nu om ook aan het testen te gaan met Westerse varianten van de peer.
"We merkten een grote vermindering op in de acetaldehyde niveaus in het bloed na het drinken van perensap", aldus onderzoeker Manny Noakes. "Deze stoffen zijn grotendeels verantwoordelijk voor de symptomen van een kater. De ernst van een kater wordt gemeten door 14 verschillende symptomen. Deze symptomen kwamen opvallend minder voor in de testgroep die perensap te drinken kreeg tegenover de testgroep die een placebo dronk. Het meest uitgesproken effect was dat de perensap drinkende groep beduidend minder concentratieproblemen had."
Let er wel op dat het perensap gedronken moet worden voor je alcohol drinkt. Wie probeert om met perensap een reeds bestaande kater te bestrijden is eraan voor de moeite. (br.hln)
Gevonden stuk MH370 sterkt theorie dat verdwijning bewuste actie was
Expert: "Gevonden stuk MH370 sterkt theorie dat verdwijning bewuste actie was"
De oplossing van het mysterie dat MH370 heet, is een stukje dichterbij gekomen. Het stuk vleugel dat vorige week aanspoelde op het Franse eiland Réunion in de Indische Oceaan, blijkt daadwerkelijk afkomstig van het vliegtuig dat al 1,5 jaar wordt vermist. Dat net een flap werd gevonden die wordt uitgeschoven bij de landing sterkt een Nederlandse expert in zijn theorie dat de vermissing van MH370 een bewuste actie is geweest van bijvoorbeeld de gezagvoerder. "Of hij is doorgevlogen tot de brandstof op was, of hij heeft tot het laatst geprobeerd door te vliegen om het vervolgens op het water neer te zetten om het te laten zinken. De vondst van dit brokstuk zou een bouwsteen kunnen zijn in de reconstructie van dat verhaal.''
De onderzoeksresultaten werden gisteravond bekendgemaakt. Volgens de Maleisische premier Najib Razak is het gevonden wrakstuk bewijs dat het vliegtuig is neergestort in het zuidelijke deel van de Indische Oceaan. "We zullen niet rusten totdat de waarheid over de vermissing naar boven is gekomen", aldus de premier. Malaysia Airlines heeft hoopvol gereageerd op de vondst van het brokstuk. "Dit is een grote doorbraak in het vraagstuk over de verdwijning van het vliegtuig. We verwachten en hopen dat er meer delen worden gevonden, wat kan leiden tot de oplossing van dit mysterie."
Meer duidelijkheid De kans dat dat gebeurt, is nu inderdaad een stuk groter geworden, zegt de Nederlandse luchtvaartdeskundige Benno Baksteen. Volgens hem kan de gevonden vleugel meer duidelijkheid verschaffen over de laatste minuten van het vermiste vliegtuig. "Je kunt nu in elk geval gaan kijken naar de schade van het vleugelstuk. Dan wordt duidelijk of het op zee is geland, of is neergestort."
Wordt het mysterie rond de verdwenen vlucht MH370 dan eindelijk opgelost? Luchtvaartdeskundige Benno Baksteen hoopt van wel. "Het gevonden vleugelstuk is een flap, die uitgeschoven wordt om het draagvlak van de vleugel te vergroten bij de landing. Als de flaps uit hebben gestaan, dan is dat een indicatie dat ze geprobeerd hebben om te landen."
Het zou Baksteen sterken in zijn theorie dat de vermissing van MH370 een bewuste actie is geweest van bijvoorbeeld de gezagvoerder. "Of hij is doorgevlogen tot de brandstof op was, of hij heeft tot het laatst geprobeerd door te vliegen om het vervolgens op het water neer te zetten om het te laten zinken. De vondst van dit brokstuk zou een bouwsteen kunnen zijn in de reconstructie van dat verhaal.''
Nooit hele verhaal Maar de luchtvaartdeskundige gelooft niet dat we ooit het hele verhaal zullen horen. "Achter het motief komen we nooit. Dat kom je alleen te weten als iemand iets zegt of een bericht heeft achtergelaten. Als dat niet is te vinden, dan zullen we het nooit weten."
De kans dat door het brokstuk het hele wrak wordt gevonden, is niet groot. "Het blijft moeilijk om de route van dat stuk terug te leiden naar de plek waar het volgens de radargegevens is neergekomen. Je zit met stromingen en 60.000 vierkante kilometer zoekgebied. Dat is niet zo groot als de hele oceaan, maar nog altijd een stuk groter dan Nederland." (br.hln)
Foto van jonge vluchteling in sportzak gaat door merg en been
Foto van jonge vluchteling in sportzak gaat door merg en been
Een jongetje in een tas. Zijn gezicht en hals zijn verminkt. Zijn handjes, beentjes en voeten ook. Samen met zijn ouders is hij in een zwarte reistas op weg naar West-Europa, hopend op een beter leven. Zijn ogen kijken recht in de lens van de fotograaf.
Het ventje blijft vooralsnog naamloos, maar dankzij de fotograaf, Georgi Licovski, weten we wel wie hij is. "Ik heb zijn ouders gesproken. Ze vertelden me dat ze uit de stad Aleppo in Syrië komen,'' licht de ervaren oorlogsfotograaf telefonisch toe vanuit Macedonië, waar hij de foto maakte. "Zijn vader vertelde me dat hun zoon daar gewond was geraakt door het gebruik van chemische wapens.''
Daarna besloot het gezin te vluchten, net als miljoenen andere Syriërs. Naar Europa, op zoek naar een veiliger plek op aarde om hun zoontje te laten opgroeien - en in de hoop medische hulp te krijgen om het jongetje te laten herstellen van zijn gruwelijke verwondingen.
Minnie Mouse
Bij het nemen van de foto zijn ze net de grens met Griekenland gepasseerd. Het is even voor 15.00 uur. Gehuld in zijn roze 'Minnie Mouse'-trui hijsen zijn ouders hem op het station in het Macedonische Gevgelija omhoog. De trein in, op naar Servië. En daarna hopen ze verder te komen, richting West-Europa.
"Het jongetje was ernstig gewond aan zijn benen, armen, in zijn gezicht, overal,'' beschrijft fotograaf Licovski de beelden. Hij verslaat al sinds 1991 de gruwelen in brandhaarden over de hele wereld. Maar nadat hij dit jongentje gisteren fotografeerde werd het hem even te veel. "Het was echt, echt heftig om dit vast te leggen. Nadat ik deze foto's had gemaakt, moest ik een pauze inlassen.''
Balkanroute Het ventje en zijn ouders zijn drie van de vele duizenden vluchtelingen die dagelijks langs deze weg vluchten naar het beloofde land. "De stad Gevgelija is onderdeel van de westerse Balkanroute,'' licht Merlijn Stoffels van het Rode Kruis toe. "Deze mensen zijn veelal uit Syrië, Irak en Afghanistan op de vlucht voor armoede of oorlog.''
Sinds het begin van dit jaar zijn volgens de Internationale Organisatie voor Migratie tot halverwege juni al bijna 160.000 vluchtelingen via Griekenland en Italië Europa binnengekomen. "Het aantal vluchtelingen neemt flink toe,'' zegt Stoffels.
Zorgen
Het Rode Kruis maakt zich ernstige zorgen over de toestand van de migranten. "Op dit station in Gevgelija verlenen we ook medische hulp. Deze mensen komen allemaal uit conflictgebieden, waar het vaak te gevaarlijk is om te blijven. Maar onderweg naar het Westen wachten hen ook veel gevaren: van uitbuiting tot een tekort aan medische hulp. We hebben te weinig hulpmiddelen om de stroom aan te kunnen.'' (br.hln)
