VS geven in Belgisch postpakket gevonden Picasso terug aan Frankrijk
VS geven in Belgisch postpakket gevonden Picasso terug aan Frankrijk
De Verenigde Staten zullen een waardevol schilderij van Pablo Picasso na 17 jaar terugbezorgen aan Frankrijk. 'De Kapster' is 13,5 miljoen dollar waard en verdween in 1998 uit het Centre Pompidou in Parijs. Begin dit jaar werd het bij de Amerikaanse douane onderschept nadat het op 17 december vanuit België werd verzonden.
Wie het schilderij vanuit ons land heeft verzonden en voor wie het uiteindelijk bestemd was, maakten de Amerikaanse autoriteiten niet bekend. Wat wel vaststaat, is dat de afzender het doek de VS probeerde binnen te smokkelen. Op het pakket met daarin het kubistische schilderij van 33 op 46 centimeter stond de omschrijving 'Art Craft/30E/Joyeux Noël'.
Het schilderij bevond zich in 1998 in een depot van het moderne museum Centre Pompidou in Frankrijk toen het gestolen werd. Pas in 2001 werd de diefstal ontdekt, toen het museum een vraag kreeg om het werk uit te lenen.
Het schilderij zal nu aan de Franse ambassade in Washington DC bezorgd worden. Tot dat gebeurt, blijft het in een geacclimateseerde ruimte. De directeur van het Centre Pompidou hoopt het werk zo snel mogelijk te kunnen tonen aan het grote publiek. (br.hln)
Krokodil op Gentse brug is levensgevaarlijk, maar niemand weet hoe hij er komt
Krokodil op Gentse brug is levensgevaarlijk, maar niemand weet hoe hij er komt
Een graffitikunstenaar is al meer dan een jaar bezig aan een steeds langer wordende krokodil op een brug in Gent. De grootste vraag is eigenlijk niet eens wie erachter zit, maar vooral: hoe is hij daar geraakt?
De brug aan de Assels, over de Gentse Ringvaart, is hoog: twintig meter. Er rijdt een trein over met een bovenleiding die onder een constante spanning van drieduizend volt staat. De ronding van de brug heeft geen rand waar je op kan staan. Wie op deze brug klautert, moet goed weten dat het levensgevaarlijk is.
Toch staat helemaal bovenaan de spoorwegbrug al sinds vorig jaar in zwarte graffiti een tekening van een krokodil. Het afgelopen jaar is hij alleen maar langer geworden en staat de zin "Do not look at me" erbij.
Het was de bedoeling van Infrabel om vorig jaar al de graffiti te laten verwijderen, maar dat is nog niet steeds niet gebeurd. De reden daarvoor lijkt dat het personeel van de infrastructuurbeheerder zelf de brug niet op wil. "Dit is een zeer moeilijk bereikbare plek", zegt Tine Verheyden van Infrabel aan Het Nieuwsblad. "We begrijpen niet goed hoe die persoon op de brug is geklauterd. Onze veiligheidsdiensten komen geregeld ter plekke om de omgeving te controleren."
Voorlopig mag de graffiti gewoon blijven staan. "Gezien de kostprijs [om de graffiti te laten weghalen] en aangezien het niet om een racistische of aanstootgevende boodschap gaat, is de verwijdering voor ons geen prioriteit", klinkt het nu bij Infrabel.
"Deze plek is te gevaarlijk. Wie hier valt, schiet er het leven bij in", vond Infrabel vorig jaar al. "Er is niet alleen de hoogte en het water, maar ook nog de bovenleiding met 3.000 volt op. Dat overleef je niet als je die raakt." (br.hln)
Night of the Proms gaat na 30 jaar verder zonder Carl Huybrechts
Night of the Proms gaat na 30 jaar verder zonder Carl Huybrechts
Carl Huybrechts (64) stopt als presentator van Night of the Proms. Na 30 edities krijgt het jaarlijkse muziekfeest een grondige facelift. Huybrechts zal zelf betrokken worden bij de zoektocht naar zijn opvolger.
Het muziekspektakel Night of the Proms vierde eind 2014 z'n dertigste verjaardag in het Antwerpse Sportpaleis. Op die eerbiedwaardige leeftijd mag er al eens aan een ingreepje hier en daar gedacht worden. Zo zal dirigent Robert Groslot de fakkel doorgeven aan een opvolger. De meest in het oog springende vernieuwing is die van 'master of ceremonies', een rol die van in het prille begin door Carl Huybrechts werd ingevuld. De voormalige sportjournalist heeft alle voorstellingen in Antwerpen gepresenteerd, behalve één: toen nam Marc Pinte het over.
Huybrechts was ook het gezicht van de Promsconcerten in Duitsland, Frankrijk en Spanje, in totaal goed voor meer dan 600 presentatiebeurten. Huybrechts is bijna onlosmakelijk verbonden met de Night of the Proms, beseft ook organisator Jan Vereecke. "Het zal niet makkelijk zijn om Carl te vervangen. We zijn nog volop op zoek, Carl zal ook betrokken worden bij die zoektocht. Achter de schermen blijft hij actief bij de Proms. In de toekomst zal hij wellicht ook nog concerten in het buitenland presenteren." Het gerucht dat Jonas Van Geel zou worden aangetrokken, klopt niet volgens Vereecke. (br.hln)
Nederlands gezin zit vier dagen vast in wildernis tussen leeuwen, nijlpaarden en olifanten
Nederlands gezin zit vier dagen vast in wildernis tussen leeuwen, nijlpaarden en olifanten
Een Nederlands gezin met twee kinderen heeft vier dagen lang in een vastgelopen jeep tussen de wilde dieren in de wildernis van Botswana weten te overleven. Jaco en Annerieke sleepten elkaar en hun zonen erdoorheen. "'s Nachts hoorden we de geluiden van wilde dieren om ons heen."
Natuurlijk waren ze goed voorbereid, Jaco (42), Annerieke (41) en hun twee zonen van 12 en 10 uit het Nederlandse dorp Driebruggen, op hun rondreis door Namibië en Botswana. Hun 4x4 zat vol eten en drinken, EHBO-spullen en tenten. Alles klaar voor een avontuurlijke reis die echter nog veel spannender zou worden dan ze hadden durven dromen.
Zelfs toen ze het Moremi-gebied in de Okavangodelta van Botswana binnenreden, leek het allemaal nog veilig. "Je moet je registreren bij de ingang van het park, vertellen op welke kampsite je overnacht, dus je denkt: de mensen weten wie in het gebied is," vertelt Jaco over het avontuur dat zaterdag 1 augustus begon.
Nijlpaarden Met landkaart en gps baanden ze zich een weg door het gebied dat half zo groot is als Nederland. Het gps-systeem werkte feilloos en stuurde ze keurig over de onverharde wegen. Toch sloeg het noodlot toe: een diep wielspoor met te veel water en modder en voor ze het wisten zat de terreinwagen muurvast. In de wildernis, met nijlpaarden op zo'n 50 meter afstand. En hoe log die beesten ook lijken, van alle wilde dieren maken hippo's toch echt de meeste menselijke slachtoffers.
Een uur lang probeerden Jaco en Annerieke de wagen los te krijgen. "Maar we zagen snel dat dat niet ging lukken," vertelt Jaco. "Bovendien: we realiseerden ons goed dat die wagen onze enige veilige plek was. En de deur stak nog maar een klein stukje boven het water uit. We wilden niet dat door onze pogingen om los te komen, de wagen verder zou wegzakken of erger: dat-ie zou kantelen."
Telefonisch bereik was er niet. Na een korte fase van lichte paniek wisten Jaco, Annerieke en de kinderen zich te vermannen: dit was vervelend, een beetje eng en het kon even gaan duren, maar er zou toch wel redding komen. "We dachten dat ze ons wel zouden gaan zoeken als we niet op de kampsite zouden arriveren," zegt Jaco.
Tot tientallen meters rondom de wagen hadden Jaco en Annerieke vrij zicht, dus als er roofdieren in aantocht waren, konden ze dat zien. Het gezin kon daarom wel de auto af en toe verlaten. Op een talud vlakbij maakten ze een vuur dat ze niet meer lieten doven.
"'s Nachts bleven we uiteraard wel in de auto," zegt Jaco. "Want dan worden veel dieren actief. Vlak voordat het donker werd, stookten we het vuur hoog op en 's ochtends was het eerste wat we deden het smeulende vuur weer groter maken."
Lawaai 's Nachts probeerde het gezin zo goed en zo kwaad als het ging, te slapen. Het lawaai van nijlpaarden, olifanten, leeuwen en hyena's klonk overal. "We hebben veel wilde dieren gehoord, maar we hebben alleen nijlpaarden gezien. Op zo'n 50 meter schat ik. Niet dichterbij, maar we bleven steeds op onze hoede."
Eten had het gezin genoeg. Cra-ckers met kaas, blikken sperziebonen. Met het beschikbare water gingen ze zuinig om. "De watertank zat onder de wagen en het tappunt stak maar enkele centimeters boven de modder uit," vertelt Jaco. "We waren natuurlijk als de dood dat het kraantje zou wegzakken tot in de modder."
Wc-rollen Gaandeweg de tweede dag realiseerde het gezin zich dat er niet naar hen gezocht werd. In het uitgestrekte gebied kwam ook maar geen andere auto voorbij. Jaco en Annerieke focusten op één ding: proberen zichtbaar te zijn voor de overvliegende Cessna-vliegtuigjes. In een boom hingen ze wc-rollen op, kleurrijke kledingstukken en flessen, die het zonlicht weerkaatsten. "We schepten zelfs groot de letters S.O.S. uit in de modder."
Het bleek tevergeefs. Frustrerend was dat Jaco en Annerieke via het gps-systeem zagen dat slechts twee kilometer verderop een camping lag. Eén keer probeerde Jaco daarheen te lopen, ondanks het altijd geldende advies: blijf bij de auto. "Ja, je denkt: ik laat ons niet uitdrogen op 2 kilometer van een camping. Maar al na een paar honderd meter zat ik tot m'n middel in de modder en keek ik de nijlpaarden in hun ogen. Dus snel weer naar de wagen."
Redding Op dag vier kwam de redding: op enkele honderden meters passeerde een jeep met een ranger en acht toeristen. Schreeuwend, toeterend en zwaaiend wisten Jaco en Annerieke hun aandacht te trekken. De groep wist de wagen na vier verwoede pogingen uiteindelijk los te trekken.
Dolblij zijn Jaco, Annerieke en hun zoons daarna in een luxehotel bijgekomen van hun belevenissen. Ze zijn inmiddels weer in Nederland. Jaco heeft na dit avontuur twee tips voor safariliefhebbers: neem een satelliettelefoon mee of ga met twee auto's. "Dan had het nooit vier dagen geduurd." (br.hln)
Ben jij een introvert of een extravert? Of ... ergens tussenin? Je bent wel redelijk aanwezig en uitgelaten, maar hoeft echt niet altijd in het middelpunt van de belangstelling te staan, of je bent redelijk in jezelf gekeerd maar geniet wel van een gezellig avondje uit? Blijkbaar is er een derde persoonlijkheidstype waar je je wel eens meer in zou kunnen vinden: ambivert.
Het is belangrijk om te weten dat introvert en extravert twee uiteinden van een spectrum zijn. Tot op heden lag de focus bijna altijd op die twee uiteinden, maar er zijn minstens even veel mensen die ergens tussenin vallen: zij zijn ambivert.
Tweetaligheid Ambivert zijn, betekent dat je zowel introverte als extraverte eigenschappen hebt, maar geen van beide domineert. Dat betekent dat ambiverte mensen meer in evenwicht zijn en een meer genuanceerde persoonlijkheid hebben. Ze zitten niet stil in een hoekje, maar praten ook niet de oren van je hoofd.
"Het is alsof ze tweetalig zijn," verklaart Daniel Pink, auteur, gastheer van televisiereeks over menselijk gedrag en expert op het vlak van ambiverte mensen. "Ze hebben bredere vaardigheden en kunnen met meer mensen contact maken, net zoals iemand die zowel Engels als Spaans spreekt dat kan."
De ideale verkoper Aan deze eigenschap zijn heel wat voordelen verbonden. Zo zouden ambiverte mensen de beste verkopers zijn. Een studie die in 2013 in het tijdschrift Psychological Science gepubliceerd werd, onderzocht 340 call-center verkopers. Daaruit bleek dat zij die uit een persoonlijkheidstest als ambivert naar voren kwamen, de beste verkopers waren.
Volgens Adam Grant, organisatiepsycholoog en professor in de psychologie hebben ambiverte mensen het beste van twee werelden: "ze bieden niet te veel aan maar ook niet te weinig," verklaart hij het fenomeen. Bovendien zou hun hoge emotionele intelligentie ook maken dat ze unieke vaardigheden hebben wat het ouderschap en huwelijk betreft.
Zo gelukkig mogelijk Het nadeel is volgens dokter Grant dat het soms moeilijk is om aan te voelen welke kant van hun persoonlijkheid in welke situatie het meest gepast is. In tegenstelling tot extraverte en introverte mensen, die weten hoe ze zichzelf het beste motiveren, hebben ambiverte mensen daar meer moeite mee.
"Introverte en extraverte mensen weten meteen hoe ze willen reageren", vertelt Laurie Helgoe, assistent professor in de psychologie. Terwijl introverten de neiging hebben zich terug te trekken van interactie, en extraverten net op zoek gaan naar mensen en activiteiten, kunnen ambiverte mensen beide kanten op gaan. "Wees je bewust van het feit dat je ambivert bent," raadt Heloe aan. "Als je weet dat je beide kanten kan opgaan, vraag je dan af wat het meest effectieve gedrag zal zijn."
Denk dus steeds: wat doe ik het best om zo gelukkig en succesvol mogelijk te zijn? (br.hln)
Primeur in Europa: eerste baby geboren uit 'gerijpte' eicellen
Primeur in Europa: eerste baby geboren uit 'gerijpte' eicellen
Voor het eerst is er in Europa een baby geboren uit eicellen die normaal bij het medisch afval belanden. Een primeur voor het UZ Brussel, dat onrijpe cellen in het lab liet rijpen. Verwacht wordt dat de techniek veel meer vrouwen kan helpen die door ziekte hun kinderwens in gevaar zien komen.
In-vitromaturatie, of kortweg ivm, is het minder bekende broertje van in-vitrofertilisatie. Bij ivf rijpen de eicellen in het lichaam van de vrouw, bij ivm dient het lab zelf als broedstoof: alles gebeurt in een schaaltje.
Een complexe techniek, noemt fertiliteitsexpert Michel De Vos (UZ Brussel) het, maar wel eentje die"heel toepasbaar is bij vrouwen die door kanker of een andere aandoening hun eicelreserve zien krimpen". Zeker voor kankerpatiënten die chemo moeten ondergaan, is het een mooie extra, boven op het bewaren van een eierstok. Want als je in één klap ook nog eicellen kunt laten uitrijpen, krijg je een combinatievan methodes, en dus van kansen.
De voorbije twee jaar zag het UZ Brussel al zo'n veertig vrouwen bij wie ze niet alleen een eierstok wegnamen om in te vriezen, maar ook eicellen lieten rijpen. De vrouw die eind vorige maand van haar 'primeurmeisje' beviel, was de eerste om haar kinderwens te laten dooien. (br.hln)
Vrouw test activity tracker tijdens vrijpartij: dit is het resultaat
Vrouw test activity tracker tijdens vrijpartij: dit is het resultaat
De volksmond zegt het wel eens: niets dat zoveel calorieën verbrandt als een vrijpartijtje. Maar is dat ook echt zo? Een nobele internetgebruiker besloot de proef op de som te nemen en was zo vriendelijk de resultaten met ons te delen.
Alles in de naam der wetenschap, moet deze vrouw gedacht hebben toen ze haar seksuele escapades aan de hand van haar fitbit tracker bijhield en op internet plaatste. Na zo'n 20 minuten voorspel pikte de tracker haar hartslag op. Daarbij gaf de monitor een gemiddelde van 109 slagen per minuut aan, wat betekent dat ze in haar vetverbrandingszone zat. De piek zat rond 123 slagen per minuut, wanneer de vrouw tot een hoogtepunt kwam.
Maar slecht nieuws, 8 minuten in de vetverbrandingszone en een hartslag van 109 slagen per minuut is dus nog steeds geen goed alternatief voor een echte workout. Jammer maar helaas. (br.hln)
John Hiatt (Indianapolis, 20 augustus 1952) is een Amerikaanse singer-songwriter.
John Hiatt begon zijn solocarrière in 1974. Hij beoefende een groot aantal stijlen, van rock and roll tot New Wave en folk. Hij schreef veel songs voor andere artiesten. In Nederland brak hij door met de plaat Bring the Family (1987). Daarop volgen Slow Turning (1988), Stolen Moments (1990), en Perfectly Good Guitar (1993). In het najaar van 2007 kwam Hiatt naar Nederland voor een viertal solo concerten. In 2008 kwam de plaat Same Old Man uit, in 2010 gevolgd door The Open Road.
Zoekgeraakte puppy 1.400 km van huis teruggevonden
Zoekgeraakte puppy 1.400 km van huis teruggevonden
De Amerikaan Matt Turner uit Texas was ontroostbaar toen zijn elf maanden oude puppy vorige week spoorloos verdween. Turner ging op zoek naar de Australische herder en deelde flyers uit, maar zijn geliefde huisdier bleef vermist. Tot de man een telefoontje kreeg uit Florida... ruim 1.400 kilometer van zijn woonplaats.
Bell werd gevonden in Orange Park in de Amerikaanse staat. Hoe ze daar terechtkwam is een raadsel. De puppy werd naar een dierenkliniek gebracht en onderzocht. Ze verkeerde gelukkig in goede gezondheid. Tijdens de controle ontdekte personeel van Clay Humane Society dat Bell gechipt was. Zo kwamen ze Turner op het spoor. Maandag namen het baasje en zijn zoon het vliegtuig naar Florida om hun beminde viervoeter weer in de armen te sluiten. Nadien volgde een lange rit naar huis. Het personeel van de dierenkliniek vermoedt dat Bell "een lift" naar Florida heeft gekregen. Turner heeft geen idee hoe het teefje is kunnen ontsnappen. Hij is vooral opgelucht dat ze opnieuw thuis is. (br.hln)
Hoe komt het dat je haar grijs wordt (en kan je het voorkomen?)
Hoe komt het dat je haar grijs wordt (en kan je het voorkomen?)
Vroeg of laat zullen die grijze haren van ouderdom onvermijdelijk opduiken. Hoe komt het eigenlijk dat onze haren grijs worden naarmate we ouder worden? En kunnen we dat gevreesde proces van grijs worden niet een beetje tegenhouden? Haarexperte Madeleine Preston lost onze brandende vragen op.
"De meeste vrouwen zien de eerste grijze haren opduiken rond hun 30ste, en rond je 50 is ongeveer de helft van je haar helemaal grijs," legt haar- en hoofdhuidexperte Madeleine Preston uit. "Grijs haar is een combinatie van haren met een normaal pigment, gemengd met witte haren. Haar wordt wit wanneer de pigmentcellen die verantwoordelijk zijn voor kleur niet langer geproduceerd worden. Hoe snel je grijs wordt heeft grotendeels met je genen te maken, al zijn er ook externe factoren die het proces kunnen beïnvloeden."
Hoe snel word ik grijs? Hoe snel je ouders grijs zijn geworden bepaalt dus grotendeels of jij er ook vroeg bij zal zijn, en over het algemeen worden blanke mensen op jongere leeftijd grijs. Ook ziektes zoals diabetes, bloedarmoede of schildklierproblemen kunnen het grijswordingsproces versnellen. Het tegenhouden van grijskleurende haren is een onmogelijke missie, maar je kan wel op een paar dingen letten om die grijze haren een klein beetje te proberen uitstellen.
Je haar als barometer "Je haar is een perfecte barometer voor je gezondheid: als het goed gaat met je lijf, dan uit zich dat ook altijd in je haar," legt Preston uit. "Bepaalde voedingsstoffen hebben dan ook een invloed op de gezondheid van je haar. Haar bestaat uit het eiwit keratine, en daarom zijn eieren en vis een goed idee om je haar zo lang mogelijk gezond te houden."
"Ook essentiële aminozuren zijn belangrijke voedingsstoffen voor je haar. Die komen het vaakst voor in dierlijke eiwitten, het soort eiwitten dat ook het makkelijkst door je lichaam wordt opgenomen. Een tekort aan vitamine B12, zink of calcium wreekt zich meteen op je haar. Vegetariërs komen deze sneller tekort omdat ze minder dierlijke eiwitten opnemen, en zoeken best waardige vervangers in bijvoorbeeld kaas of eieren."
Hipster in het grijs Ondanks je gezonde voedingsgewoonten toch nog sneller grijs dan gehoopt? Dat zou heel goed kunnen, want genetische factoren blijven nu eenmaal doorslaggevend. Maar voor je naar de kapper rent voor een haarkleurbeurt: grijs haar is nog steeds hip, zoals Lourdes Leon - de dochter van Madonna - hier bewijst. Geen reden tot paniek dus bij die eerste grijze sprietjes. (br.hln)
Waarom je zo snel terug honger hebt na het ontbijt
Waarom je zo snel terug honger hebt na het ontbijt
Het ontbijt nog maar net achter de kiezen, en je maag gromt even later al weer luidruchtig om een volgende hap? Als de lunch op dat moment - helaas - nog uren van je verwijderd is, maak je waarschijnlijk één van deze vijf veelvoorkomende ontbijtfouten.
Te weinig calorieën
We weten het: je bent het waarschijnlijk gewend om in termen van "te veel calorieën" te denken, maar er bestaat ook zoiets als te weinig voedingsstoffen opnemen. Een ideaal ontbijt bevat 300 à 400 kcal. Als je op dieet bent neig je waarschijnlijk naar de 300 à 350, maar daar zak je beter niet onder. De ochtend doorkomen met minder dan 300 kcal zal je een onweerstaanbare honger bezorgen na 1 à 2 uurtjes, en die raakt niet gestild met die appel of banaan als tussendoortje.
Er ontbreken voedingsstoffen
Wat je eet 's ochtends is even belangrijk als hoeveel je eet. Volgens voedingsdeskundige Stephanie Clarke bestaat elke maaltijd idealiter uit eiwitten om je honger te stillen, koolhydraten om energie te leveren en gezonde vetten om je verzadigd te doen voelen. Zorg voor 13 à 20 gram eiwitten, 40 à 55 gram koolhydraten en 10 tot 15 gram gezonde vetten. Ook vezels zijn belangrijk om je een vol gevoel te bezorgen, dus zorg ervoor dat je ontbijt ongeveer 6 gram vezels bevat. Vul bij voorkeur aan met een stukje fruit.
Concreet: in water bereide havermoutpap zal je op zich niet voldoende energie geven, en je maakt het beter klaar met wat (soja)melk en een lepel pindakaas of gehakte noten erbij. Roer door je yoghurt ook wat fruit en granola, of kies voor een eitje met een volkoren boterham en eventueel een stukje avocado.
Je eet iets uit dit lijstje
Een koffiekoek, een kommetje crunchy muesli, een sandwich met choco, een croissant of pannenkoeken: al deze dingen worden sociaal aanvaard als gangbare ontbijten, maar ze zitten barstensvol suiker. Die suiker zorgt voor een onmiddellijke en snelle energiepiek, die daarna even snel weer daalt. Gevolg: een razende honger rond een uur of tien. Ben je echt een zoetekauw, kies dan voor natuurlijke zoete dingen zoals een banaan, of roer wat honing en kaneel door je havermoutpap.
Je dénkt dat je honger hebt
Hoofdpijn, trillende vingers of wat raar gegrom in je buik: het zijn symptomen waarvan je zou kunnen denken dat ze door honger aan de oppervlakte komen. Maar misschien heb je gewoon wat te weinig geslapen, al iets te veel koffie gedronken of heb je dorst? Luister naar je lichaam, en geef het wat het op dat moment nodig heeft. Eens vroeger in je bed kruipen of wat meer water drinken tussendoor kan ook al helpen. Onderzoek wees al uit dat slaaptekort je meer doet eten de dag nadien, dus die goede nachtrust is niet alleen voor je hersenpan belangrijk.
Je hebt nood aan een snack
Een klein beetje honger tussen het ontbijt en het middagmaal is natuurlijk niet abnormaal, en twee tussendoortjes doorheen de dag zijn zelfs gezond. Een ontbijt zou je drie à vier uur comfortabel gevuld moeten houden. Daarna kan je rustig genieten van een gezonde snack, al kies je best een tussendoortje dat minder dan 150 kcal bevat en waar eiwitten inzitten voor een voldaan gevoel. Een yoghurtje, wat fruit besmeerd met pindakaas of een handjevol noten zijn ideaal voor een ochtendlijke snack. (br.hln)
Uggie, het hondje dat wereldberoemd werd dankzij de film The Artist, is vrijdag overleden. De dertienjarige jack russel kreeg in Los Angeles een spuitje. Uggie was al een tijd ziek.
De viervoeter had een tumor in zijn prostaat. Zijn baasje Omar Von Mueller vond het moeilijk de knoop door te hakken en Uggie in te laten slapen, zei hij tegen TMZ. Uggie kreeg de laatste weken steeds meer last van de tumor.
Met zijn rol in The Artist, dat vijf Oscars won, vergaarde Uggie wereldfaam. De jack russel won onder meer een Golden Collar Award en hij mocht zijn pootafdrukken achterlaten op de Hollywood Walk of Fame. Daarmee werd Uggie het eerste dier dat vereeuwigd werd in de beroemde straat.
Sarah Clifford, die Uggie trainde, noemt de viervoeter een 'perfect terriertje' en herinnert zijn tomeloze energie. "Hij heeft voor altijd een plekje in mijn hart en ik zal zijn voorliefde voor kip en hotdogs nooit vergeten." (br.hln)
Steve Harley & Cockney Rebel is een Britse popgroep onder aanvoering van zanger Steve Harley. De band werd bekend in de vroege jaren 70 met hits als Sebastian en Make Me Smile (Come Up And See Me).
Harley had al enige tijd samengewerkt met John Crocker als straatmuzikant voor zij in 1972 de band Cockney Rebel oprichtten. Als drummer werd Stuart Elliott aangetrokken, als bassist Paul Jeffreys en als toetsenist Milton Reame-James. Al na vijf optredens kwamen zij onder contract bij EMI, en met het nummer Sebastian hadden zij succes in een aantal Europese landen. Als debuutalbum kwam in 1973 The Human Menagerie uit, volgens veel fans hun beste album.
Al snel werd duidelijk dat Harley de band als zijn begeleidingsband zag, en dat de band daardoor geen lang leven beschoren zou zijn. Toch bracht de band enkele hitsingles uit, waaronder Judy Teen en Mr. Soft. De band werd in 1974 verkozen tot "Most Outstanding New Act", maar aan het einde van een succesrijke toer in dat jaar namen alle bandleden op Elliott na ontslag. Harley zou vervolgens met sessiemuzikanten optredens verzorgen voor popprogramma's als Top of the Pops. Vanaf dat moment zou de band alleen in naam bestaan, en betrof het een solo-project van Steve Harley.
Het album The Best Years of Our Lives uit 1974 werd geproduceerd door Alan Parsons, waarvan de hitsingle Make Me Smile (Come Up And See Me).
Na 1974 ging het allemaal wat minder met Harley, op een paar kleine projecten in 1979 en begin jaren 80 na was het rustig rondom de zanger. Eind jaren 80 zou hij opnieuw met het oude Cockney Rebel-repertoire op het podium staan. In de jaren 90 zou hij twee solo-albums uitbrengen, waarna in 2005 weer een album onder de naam Cockney Rebel: The Quality of Mercy. Zijn huidige tourband noemt hij Cockney Rebel Mark III, maar afgezien van drummer Elliott zitten daar geen originele bandleden in.
Normaal gezien hou je kinderen met kleurstiften in de hand zo ver mogelijk weg van je kleren, maar daar dachten Charlotte Kemp en haar 5-jarige dochter Martha duidelijk anders over. Samen kopieerden de twee designerjurken uit de laatste collectie van Dolce & Gabbana, en het resultaat lijkt net echt.
In de laatste herfst/winter collectie van het Italiaanse modelabel Doce & Gabbana zaten enkele satijnen jurken met kindertekeningen op, om moeders overal ter wereld te eren. De ontwerpen kosten ongeveer 3000 euro per stuk, dus besloten de Britse Charlotte Kemp en haar vijfjarige dochter Martha om het heft in eigen handen te nemen.
Het duo kocht een spotgoedkope witte jurk van de Britse keten Closet, en dochter lief mocht zich daarna uitleven met viltstiften. Zoals je hieronder kunt zien is het resultaat prachtig én betaalbaar. Helaas kan je er wel niet mee in de regen, vertelde Martha aan The Daily Mail. (br.hln)
Vlaamse schrijver Eriek Verpale overleden op 63-jarige leeftijd
Vlaamse schrijver Eriek Verpale overleden op 63-jarige leeftijd
Auteur en dichter Eriek Verpale is overleden. Dat heeft schrijver Jan Haerynck maandagavond bekendgemaakt. Bij het grote publiek was Verpale vooral bekend als schrijver van "Alles in het klein" (1990), dat in 1992 de NCR-prijs voor literatuur kreeg.
Eriek Verpale, of Eric Verpaele, zoals zijn echte naam luidde, werd geboren op 2 februari 1952 in Zelzate. Hij werd opgevoed door zijn uit Litouwen afkomstige joodse overgrootmoeder, die vlak naast hem woonde. Hierdoor werd zijn belangstelling gewekt voor de joodse cultuur. Tot aan zijn dood was Eriek Verpale bijzonder gefascineerd door het jodendom.
Bij het grote publiek was Verpale vooral bekend als schrijver van "Alles in het klein" (1990). Ook het door acteur Bob De Moor opgevoerde toneelstuk Olivetti 82 (1993) was eerst een theaterseller en werd later verfilmd door Rudi Van Den Bossche (in 2001) met in de hoofdrol Dirk Roofthooft. In 2014 werd het nogmaals verfilmd als monoloog met titel "Bernard" met in de hoofdrol Thomas Wander.
Enkele jaren geleden publiceerde Verpale nog tien gedichten in Het Liegend Konijn, meerdere in de Poëziekrant en De Brakke Hond en op de Nederlandse poëziesite Contrabas. Hij heeft nog meerdere gedichten en flarden proza plus eindeloze dagboeknotities achtergelaten.
Eriek Verpale laat een zoon na. Hij wordt in strikte intimiteit begraven. (br.hln)
Vast in een nachtmerrie waar ze niet kan uit ontwaken: Gina schreeuwt om hulp
Vast in een nachtmerrie waar ze niet kan uit ontwaken: Gina schreeuwt om hulp
Ze leeft in de duisternis, met een blinddoek over haar ogen en een koptelefoon over haar oren. Zonlicht en geluid kan ze niet verdragen. Op haar stem kan ze evenmin een beroep doen en elke beweging doet onvoorstelbaar veel pijn. Ze houdt van knuffels, maar een aanraking betekent telkens weer een kwelling. En haar toestand zal alleen nog maar verslechteren.
De Nieuw-Zeelandse Gina bracht de voorbije tien jaar door in een donkere, stille kamer. Het ergste van al? De dokters weten niet eens wat er precies met haar scheelt.
De veertiger doet haar lijdensweg nu uit de doeken in een documentaire. Ze wil duidelijk maken dat ze niets meer heeft om voor te leven. De dood is haar enige uitweg, maar die 'oplossing' wordt gedwarsboomd door haar regering.
Gina heeft een simpele boodschap voor de tegenstanders van vrijwillige euthanasie. "Neem mijn plaats in. Volgens mij kan een barmhartige God er niets op tegen hebben dat mensen een humane dood willen sterven."
Wendell Cooke is de regisseur van de documentaire, die de titel 'One Woman's Fight to Die' (Het gevecht van een vrouw om te sterven; nvdr) kreeg. "Ik wil hiermee de ogen van de mensen openen", klinkt het. "Elke dag leveren mensen een ongelijke strijd tegen ongeneeslijke ziektes. Door de gesprekken die ik met haar had, heb ik ingezien dat die beslissing enkel en alleen bij haar zou moeten liggen."
"We zijn heus niet op zoek gegaan naar het extreemste geval dat we konden vinden", gaat Cooke verder. "Ze moet nu eenmaal leven met die afgrijselijke aandoening en haar krachten zijn op. Met haar verstand is niets mis, dus ze is eigenlijk constant aan het nadenken over de situatie."
In de reportage maakt Gina gebruik van letters op een aanraakscherm om haar boodschap duidelijk te maken. "Ik heb een zeldzame genetische aandoening die mijn ogen, oren, strottenhoofd en gewrichten treft", klinkt het letterlijk. "Ik leef in duisternis en bijna complete stilte, want geluid en licht kunnen mijn ogen en oren nog meer beschadigen. Mijn spieren zijn weggekwijnd en mijn stem heb ik niet meer."
Na twee mislukte pogingen in Nieuw-Zeeland om euthanasie te legaliseren, hoopt Cooke dat zijn documentaire opnieuw een debat op gang kan brengen. "Met de hulp van het publiek moet het lukken om de wet in dit land te veranderen."
Paul Russell, de directeur van een organisatie die zich verzet tegen hulp bij zelfdoding, denkt er echter helemaal anders over. "Natuurlijk is het lastig voor haar, ze heeft een ongelooflijk zeldzame aandoening. Ik ben geen harteloze klootzak, het is evident dat ik met haar meeleef. Maar zeg mij hoe je de wet kan aanpassen zonder kwetsbare personen daarbij in gevaar te brengen. Ik vond het een emotionele uitzending, maar zo'n kwestie kan niet 'à la tête du client' afgehandeld worden. Ik heb zelf een zoon met een handicap, ik vraag me af of we niet iets anders voor haar kunnen doen."
Een antwoord waar Cooke geen vrede mee neemt. "Ik snap je bezorgdheid, maar zorg dan voor goede wetten die het risico op misbruik zo klein mogelijk maken. Dat doen we toch ook met andere riskante bezigheden, zoals autorijden of alcoholgebruik?"
In België werd het recht op euthanasie al in 2002 goedgekeurd, enkel Nederland was nog iets sneller. In Amerika mogen dokters slechts in vijf staten een dodelijke medicijnencocktail voorschrijven om het leven van terminale patiënten voortijdig te beëindigen. Gina hoopt dat Nieuw-Zeeland zich in dat rijtje zal voegen. "Hoe ik wil sterven? Een pil slikken en in slaap vallen. Zo kan ik vredig sterven, terwijl ik de hand van mijn zus vasthoud." (br.hln)
Tien jaar lang lag deze hond aan de ketting, nu proeft hij voor het eerst van vrijheid
Tien jaar lang lag deze hond aan de ketting, nu proeft hij voor het eerst van vrijheid
De hond leek niet erg speels toen Jared Piper hem voor de eerste keer zag in een tuin in de Amerikaanse staat Arizona. Niet moeilijk, hij lag zielig aan een ketting en blafte op iedereen. Op een dag besloot de man om halt te houden en kennis te maken. Het betekende de redding voor 'Rusty Diamond' uit zijn erbarmelijke situatie.
Het bleek dat Rusty gewoon heel erg eenzaam was. De viervoeter had nood aan affectie. Jared maakte elke dag even tijd voor de hond en Rusty werd minder afstandelijk en vriendelijker. Hij kwispelde en schuurde met zijn kop tegen de omheining aan zodat hij kon gestreeld worden.
De situatie waarin de viervoeter verkeerde, was eigenlijk vreselijk. Jared had hem nooit vrij zien rondlopen, op zijn hele lichaam zaten er vliegen en hij had een tumor aan zijn buik. Jared besefte dat het zo niet langer verder kon en dat hij de hond moest proberen te redden.
Gemeen Op een dag kwam het baasje naar buiten toen Jared de hond aan het strelen was. Ze vertelde dat Rusty al meer dan tien jaar aan de ketting lag omdat hij "gemeen" was. Vrijheid kende de hond niet.
Jared vertelde de vrouw dat hij niet wegging zonder Rusty. Eerst weigerde ze maar dan na wat aandringen, gaf ze de viervoeter toch mee. En dus gingen Jared en de hond samen op stap. Eerst wandelde Rusty nog onwennig naast de man maar dan werd het dier steeds enthousiaster. Hij gedroeg zich niet agressief, noch defensief. Hij nam alles in zich op alsof hij klaar was voor een nieuwe start in zijn leven.
Rusty genoot van alles voor de eerste keer zoals zijn eerste wasbeurt. Hij werd een vrolijke gezonde hond. Jared kon de lieve viervoeter niet adopteren, dus ging hij op zoek naar een familie die dat wel kon.
Paradijs Het perfecte gezin werd gevonden. Een groot huis met een grote tuin is nu het speelterrein van Rusty samen met de andere honden van de familie. Voor Rusty is het een paradijs op aarde na tien ellendige jaren.
Nu heeft de hond eindelijk waar hij recht op heeft: een liefdevolle thuis. Gewoon omdat iemand de moeite deed om even halt te houden.
Elke dag verliezen we allemaal heel wat haar. Maar wat is een normale hoeveelheid, en wanneer moet je je zorgen beginnen maken?
Het is niet moeilijk om in paniek te slaan wanneer je na een uitgebreide douchebeurt de halve badkuip onder het haar ziet hangen. Toch zeggen experten dat het best normaal is om heel wat haar te verliezen. Meer zelfs: de gemiddelde persoon verliest tussen de 60 en 100 haren per dag. Hoe langer en dikker je haar echter is, hoe dramatischer het lijkt. Lange lokken zijn namelijk opvallender, waardoor het al snel lijkt alsof je veel meer haar verloren hebt dan het eigenlijk is.
Toch zijn er ook factoren die ervoor kunnen zorgen dat je meer haar verliest dan normaal. Vermits haar een niet-essentieel weefsel is, is het heel erg beïnvloedbaar door stress. Met andere woorden: wanneer je met stress te kampen krijgt, zal je haar één van de eerste dingen zijn dat daaronder lijdt. "Het goede nieuws is dat wanneer je systeem zich daarvan herstelt, en je zorg blijft dragen voor jezelf, je haar automatisch weer zal stoppen met uitvallen", zegt hoofdhuid-experte Anabel Kingsley.
Sommige vrouwen zullen merken dat ze in de zomer meer haar verliezen, terwijl dat voor anderen vooral tijdens de winter is. Wanneer je je haar niet dagelijks was, maar maar een keer of twee per week, zal je daarenboven ook merken dat je meer haren verliest wanneer je het wast. Soms is haarverlies ook gewoon genetisch bepaald. Misschien verlies jij gewoon eerder 100 dan 60 haren per dag.
Wanneer is haarverlies dan wel onrustwekkend. "Als je veel haar blijft verliezen gedurende meer dan drie maanden is het aangewezen om een dermatoloog of een hoofdhuid-expert te raadplegen", zegt Kingssley. Chronisch haarverlies kan erop wijzen dat er intern iets niet helemaal goed zit. De meest voorkomende redenen voor haarverlies op lange termijn zijn ijzertekorten, een tekort aan Vitamine D en Vitamine B12, alsook problemen met de schildklier. Het onderliggende probleem oplossen zorgt er in de meeste gevallen voor dat ook het haarverlies weer stopt. (br.hln)
Kaat Bollen getrouwd (in een opvallend blote jurk)
Kaat Bollen getrouwd (in een opvallend blote jurk)
Klik op de foto om de video te bekijken
Seksuologe Kaat Bollen (29) is zaterdag in het huwelijksbootje gestapt met haar Nederlandse vriend Ian Thorne (32). Voor een keer gingen niet de straffe uitspraken van Kaat met de aandacht lopen, maar wel haar trouwjurk. Het decolleté kon niet anders dan 'gewaagd' bestempeld worden.
Een zichzelf respecterende seksuologe schaamt zich natuurlijk niet voor haar lichaam, maar de jurk van Bollen deed heel wat stof opwaaien. Ze trouwde zaterdag met haar vriend Ian, waarmee ze in Roermond woont. Na de plechtigheid in het gemeentehuis van Hechtel-Eksel, waarvan Kaat afkomstig is, had het koppel nog een drukke dag voor de boeg: er volgde nog een ceremonie bij de ouders, een receptie, een tuinfeest én een avondfeest.
"Zaterdag was de dag van mijn leven", aldus Kaat. Ze vindt het jammer dat veel jonge mensen niet meer trouwen. "Ik raad het nochtans iedereen aan, want zo leer je elkaars familie beter kennen, en de relatie duurt ook langer." Deze week vertrekt het koppel voor drie weken naar Bali op huwelijksreis.
Schaamhaar en lusten Bollen werd in Vlaanderen bekend door haar scriptie over schaamhaar, die in De Pappenheimers aandacht kreeg. Sindsdien is ze - na Goedele Liekens - zowat Vlaanderens meest bekende seksuologe. Ze bracht al enkele boeken uit - 'Het Borstenboek' en 'Boek der Lusten' - en duikt ook op tv regelmatig op. Dat is waar ze Ian leerde kennen; zijn marketingbedrijf zag Bollen opduiken in 'De Wereld Draait Door', waarna ze een samenwerking startten. (br.hln)
Loreena McKennitt (Morden (Manitoba), 17 februari 1957) is een Canadese zangeres, harpiste en pianiste. Haar muziek wordt gekenmerkt door Keltische, en haar latere werk ook Arabische invloeden. Ze wordt vaak met Enya vergeleken, maar heeft een meer traditionele en klassieke stijl. Ze heeft klassiekers als Lady of Shallott van Alfred Tennyson en Highwayman van Alfred Noyes gebruikt als basis voor een eigen interpretatie.
Loreena McKennitt werd geboren in Manitoba. Sedert 1981 woont zij in Stratford in Ontario. Zij trad daar op voor het Stratford Festival of Canada als actrice, zangeres en componiste in producties van The Tempest (1982) tot The Merchant Of Venice (2001).
