De allermakkelijkste vruchten om nú te planten

Neen, je hebt geen boomgaard nodig om je eigen fruit te kweken, zelfs geen grote tuin of groene vingers. Begin met aardbeien, frambozen, vijgen, rabarber en een Elstar-appel, het zijn de allerbeste fruitplanten voor beginners. Maak plaats!

Aardbeien

Ook zonder tuin kun je aardbeien kweken, gewoon in een bak of pot op je terras. Reken op drie planten per lopende meter of, in volle grond, op maximaal 10 planten per m². Zon is een must, voor lekkere vruchten. Meng bij het planten een handjevol organische mest in het plantgat, en een flinke schep compost of bodemverbeteraar. Elsanta is productief (600 g tot 1 kilo per plant), Mara des Bois de lekkerste. Plant in maart of augustus.

Werk? Haal in de zomer de jonge uitlopers weg, die putten je planten uit; na drie jaar gebruik je die als nieuwe aardbeiplanten. Geef elk jaar een handje mest voor fruit.

Frambozen & bramen

Frambozen groeien net als bramen in het wild, waarom zouden ze dan niet quasi vanzelf in jouw tuin groeien? Het grootste werk is bessen plukken - dat doe je in het geval van frambozen het best elke twee dagen. Heb je niet de hele dag zon in je tuin? Geen probleem, bramen en frambozen doen het prima in halfschaduw, al smaken ze natuurlijk zoeter met meer zon. Reken op drie frambozenstruiken per lopende meter, en één braam per m²; je oogst er zo'n kilo bramen van. Leid bramen langs een draad, dat plukt zoveel gemakkelijker. Heritage is een topframboos, die van juni tot in oktober besjes geeft. Plant tussen september en eind maart.

Werk? Snoei één keer per jaar, anders wordt het een te wilde boel. Haal elke winter de dode takken weg die bessen hebben gedragen, om de jonge twijgen (waar straks frambozen en bramen aan komen), ruimte te geven. Geef elke lente mest. (br.hln)

Rubenshuis krijgt nooit vertoond zelfportret van Anthony van Dyck in bruikleen

Het Rubenshuis in Antwerpen heeft zes nieuwe schilderijen in bruikleen gekregen, waaronder een tot nu toe onbekend zelfportret van Anthony van Dyck. Mogelijk gaat het om het laatste zelfportret van de bekendste leerling van Rubens, die vooral in Engeland beroemd werd als hofschilder. Het momenteel voor renovatie gesloten KMSKA heeft dan weer een nog nooit aan het grote publiek gepresenteerd werk van Maerten de Vos - een van de voorlopers van Rubens - in bruikleen gekregen en stalt dat eveneens voorlopig in het Rubenshuis.

Het zelfportret van Anthony Van Dyck is een meer formele versie van een werk dat in de National Portrait Gallery in Londen hangt. "Je kan het zien als een soort visitekaartje: van Dyck toonde er zijn talent mee en koos zelf op welke manier hij gezien werd", zegt Antwerps cultuurschepen Philip Heylen (CD&V). "Door dit in bruikleen te krijgen van privéverzamelaars toont het Rubenshuis dat het een 'huis van vertrouwen' is: steeds meer kunsteigenaars zien in dat meesterwerken hier op een unieke manier aan het grote publiek getoond kunnen worden."

Met "Jupiterkop", een fragment uit het bekende "Jupiter en Antiope" waarvan ook een versie in het MSK Gent hangt, komt nog een tweede van Dyck uit een privécollectie in het Rubenshuis te hangen. Daarnaast presenteert het museum een Jacob Jordaens, twee portretten van Frans Pourbus de Jonge en een van Jan Cossiers.

"De laster van Apelles", een allegorisch werk van Maerten de Vos dat eeuwenlang in privécollecties vertoefde, zal vanaf 2019 te zien zijn in het KMSKA maar krijgt nu al zijn première in het Rubenshuis. De Vos was zowat de voornaamste Vlaamse schilder in de periode tussen Bruegel en Rubens en is vooral bekend om zijn altaarstukken voor Antwerpse kerken. (br.hln)

Verloren gewaande Rembrandt ontdekt

Een verloren gewaand schilderij is met zekerheid toe te schrijven aan Rembrandt van Rijn. Het gaat om een vroege Rembrandt, die vorig jaar op een veiling in de Verenigde Staten opdook, zo meldt Nieuwsuur. Het televisieprogramma van de Nederlandse publieke omroep laat in de uitzending van vanavond beelden van het schilderij 'De flauwgevallen patiënt' (De reuk) zien.

Lentekriebels zijn als de griep (zeer besmettelijk maar snel weer voorbij)

Hoe zo'n straaltje zonneschijn het leven in één klap luchtiger kan maken. Een terrasje, een fietstocht, even tuinieren of zonder jas gaan shoppen: het zijn welgekomen lentekriebels. Een fijn gevoel, maar veel heeft het niet te betekenen. Voor duurzaam geluk is het veel te vluchtig. Eén terrasje maakt de lente niet.

Gedaan met nattigheid. De weerkaarten van Frank Deboosere leken gisteren wel een fruitautomaat: tot midden volgende week een rijtje met alleen maar zonnetjes. En plots is het begin van de lente daar. Een tijd waarin iedereen - op wat cynische geesten na - zich opeens wat opgewekter voelt. Want lentekriebels verspreiden zich als de bliksem. Kinderen dartelen zonder winterjas over de speelplaats. Hun mama's en papa's blijven opeens langer kwetteren aan de schoolpoorten. De crèmekar rijdt weer langs de terrasjes, waar - ondanks het kwik op hoogstens 9 graden - toch al aardig wat volk samentroept. Het zou ons zelfs niet verbazen, mochten hier en daar al wat kantoorklerken op vinkenslag liggen om het seizoen van de bermuda's op de werkvloer plechtig te openen.

"Dat lentegevoel is iets wat we graag vastgrijpen", zegt geluksexpert Leo Bormans. "Ineens hebben we van alles te doen. Terrassen, shoppen, de tuin op orde stellen, fietsen. Het is allemaal: 'Nu! Nu! Nu!' Dat vloeit voort uit een soort van optimisme, een gevoel van hernieuwde hoop dat heel aanstekelijk werkt en even besmettelijk is als de griep. We steken elkaar letterlijk aan. Een vrouw die een vriendin ziet met een jurkje en blote benen, krijgt zelf ook zin om in de kleerkast te duiken." (br.hln)

Ze trekken stekker eruit bij vrouw in coma. Man fluistert in haar oor en dan volgt een onwaarschijnlijke wending

Het is iets waarvan we hopen dat we het nooit hoeven te doen: de stekker eruit trekken bij een geliefde in coma. De familie Pellettiere-Swap moest die hartverscheurende beslissing nemen maar hun verhaal kende een miraculeuze wending.

Het was de zoon des huizes, Steven, die vorige maand zijn moeder Lyndee bewusteloos aantrof in Phoenix in de staat Arizona. Hij belde de hulpdiensten maar de 45-jarige vrouw zou twaalf dagen lang wegzinken in een diepe coma.

De artsen vertelden aan haar echtgenoot, zoon Steven en dochter Amanda dat ze niets meer voor Lyndee konden doen. Wetende dat de vrouw vroeger had aangegeven orgaandonor te willen zijn, besloten ze gezamelijk om de stekker eruit te trekken.

Afscheid
Eén voor één namen de familieleden afscheid van Lyndee. Maar ze konden niet vermoeden dat hun geliefde elk woord zou horen. "Ik herinner me hoe mensen tegen me praatten en dat een nichtje iets voorlas", legde ze uit aan de Amerikaanse nieuwszender CBS 5.

"De artsen vertelden aan mijn gezin dat ik zou beginnen geluiden maken eens de stekker eruit getrokken was. Ik was geïrriteerd. Ik kon niet bewegen. Ik kon niet spreken. Ik hoorde gesprekken over me en kon niet reageren", vervolgde Lyndee. "Ik herinner me hoe een dokter mijn ogen opende en aan mijn familie vertelde dat ik op niets reageerde. "

Vechter
Lyndee probeerde nochtans wanhopig net dat te doen. Ze wilde iets zeggen maar het lukte niet. "In mijn hoofd was het klaar en duidelijk wat ik aan het zeggen was, maar niet tegen hen." Dan was het de beurt aan haar echtgenoot om afscheid te nemen. Hij fluisterde in haar oor: "Ik wil dat je vecht." En dat deed ze. De mama vocht. Met alle kracht die ze nog in zich had, slaagde ze erin te zeggen: "Ik ben een vechter."

Tegen de onheilspellende medische prognose in was Lyndee helemaal terug. Ze reageerde en hoe. Amanda die de volgende dag weerkeerde naar het hospitaal en zich nog niet helemaal realiseerde wat er gebeurde, stortte in. "Ik keek naar haar en ze zei 'hallo' en ik viel op mijn knieën", vertelde de dochter met tranen in haar ogen. "Ik dacht dat ik ze voorgoed kwijt was."

Boodschap
Lyndee overleefde en herstelde. Ze heeft een boodschap voor mensen die misschien ooit geconfronteerd worden met een geliefde die er erg aan toe is en niet meer lijkt te reageren in het ziekenhuis. " Het is niet omdat je bewusteloos bent, dat je niet zou kunnen horen", verklaarde ze. "In dergelijke situatie moet je met je dierbaren blijven praten. Geef ze niet op. Ze horen je." (br.hln)

Meer groen en gezonde lucht verbeteren gezondheid van pasgeborenen

Zwangere vrouwen die blootgesteld worden aan luchtvervuiling, hebben meer kans dat hun baby's een lager geboortegewicht zullen hebben. Uit een doctoraatsonderzoek aan de UHasselt en Universiteit Maastricht blijkt dat een goede luchtkwaliteit, stadsplanning en groenvoorzieningen een gunstig effect hebben op de gezondheid van pasgeborenen.

Dutroux wilde kinderkolonie in ondergrondse mijngangen

Marc Dutroux had het idee om een ondergrondse kolonie van ontvoerde kinderen op te richten. Dat zegt zijn voormalige advocaat Julien Pierre (62) in een interview aan Le Soir Mag. Pierre nam zes jaar lang tussen 1996 en 2003 de verdediging van Dutroux op zich. Hij kreeg het etiket van 'advocaat van de duivel' opgeplakt.

De advocaat, die dit jaar zijn veertigste verjaardag aan de balie viert, vertelt in het interview over een gesprek dat hij ooit met Dutroux had. "Kunt u geloven dat niemand zich ooit heeft afgevraagd waarom ik dát huis, in dié regio gekozen had?" zei Dutroux. "In de regio zijn er veel onderaardse gangen en mijnen. Mijn idee was om een enorm aantal kinderen te ontvoeren en in de ondergrondse gewelven daar, in de mijngangen, een soort onderaardse stad op te richten, waar het goede, de harmonie en de veiligheid heersen."

Dutroux had dus plannen om nog veel meer kinderen te ontvoeren. "Het zijn er gelukkig niet meer dan vier geworden. Ik krijg het er nog altijd koud van", zegt Pierre.

Psychopaat
"Het was indrukwekkend om Dutroux op die manier te horen praten", aldus de advocaat in Le Soir Mag. "Geloof mij, vandaag weet ik echt wel wat een psychopaat is, waarschijnlijk beter dan de psychiaters."

Door zijn gesprekken met Dutroux gelooft Pierre ook niet in de vermeende pedofilienetwerken. "Ik ben geen idioot", zei Dutroux daarover aan de advocaat. "Als er netwerken waren geweest, had ik die al lang voor mijn verdediging aangekaart." Dutroux beweert dat hij dan ook niet alleen in het bos zou achtergebleven zijn na zijn ontsnapping.

Of Dutroux net als zijn medeplichtige, Michelle Martin, ooit vrijkomt? Daar gelooft de advocaat niet in. "Het geval van Martin is helemaal anders. Zij werd extreem gemanipuleerd door Dutroux. Ik begrijp zelf ook niet waarom ze de meisjes niet gered heeft toen ze dat kon, maar ze moet in een helse situatie gezeten hebben tegenover zo'n kerel. Wat het gevaar voor de maatschappij betreft, zijn de twee niet te vergelijken." (br.hln)

Waarom chips veel verslavender zijn dan snoepjes

Je kent het wel: je zweert dat je maar een handjevol chips gaat eten, maar voor je het weet is de zak leeg. De vette aardappelschijfjes zijn verslavend, en daar is nu ook een wetenschappelijke verklaring voor.

Dat vetrijk voedsel erg verslavend is en aanzet tot meer eten, is geen geheim meer. Vet op zich heeft echter weinig smaak: het is de toegevoegde suiker of het zout die vette gerechten zo aantrekkelijk maken.

Een recent onderzoek aan de Deakin Universiteit in Australië wees nu uit dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen zout vet voedsel en zoet vet voedsel. Zout blijkt immers veel meer invloed te hebben op ons eetgedrag dan suiker: het zet veel meer aan tot overeten en overgewicht.

Uit het experiment, dat uitgevoerd werd bij 48 gezonde mensen, bleek dat zout ons 11 procent meer voedsel en calorieën doet eten. Een kleinschaliger onderzoek, dat vorige resultaten bevestigt én overtreft. "Het is heel opvallend", vertelt hoofdonderzoeker Russell Keast. "Mensen hebben veel controle over hun eetgewoontes, ook als ze weten dat het vet voedsel is. Ze kunnen zichzelf overtuigen om met mate te eten. Maar voeg er extra zout aan toe, en alle controle valt weg."

Met andere woorden: zout saboteert als het ware onze natuurlijke reflex die ons vertelt wanneer we moeten stoppen met eten. Dat effect blijkt veel sterker dan verwacht: "11 procent is echt een enorm verschil, zeker als je weet dat dit de resultaten na amper een dag zijn. Op lange termijn zou dat getal nog kunnen stijgen." Combineer dit verschijnsel met vet voedsel, en de kans is groot dat je excessief zal eten. Iets om aan te denken als je nog eens een zak chips opentrekt. (br.hln)

Dorpsslagerij met uitsterven bedreigd

De zelfstandige slagerijen verdwijnen de laatste jaren massaal uit het straatbeeld en ook de toekomst ziet er niet rooskleurig uit. Een pak beenhouwers gaat bijna met pensioen, maar vindt geen overnemer.

De voorbije vijf jaar sloot liefst 10 procent van de dorpsslagers definitief de deuren, volgens het Neutraal Syndicaat voor de Zelfstandigen (NSZ). Heel België telt nog 3.714 filialen en dat aantal zal alleen maar slinken. Grootste concurrent zijn de supermarkten. "Jonge mensen vinden het makkelijker om hun vlees daar te kopen", zegt Lieve Ledeganck (53), die sinds 1987 Slagerij Vanden Bempt in Vilvoorde uitbaat. Ook haar cliënteel is de laatste jaren uitgedund, net als het aantal collega's in de buurt. Van de vijf beenhouwerijen blijft er nog één over.

Volgens het NSZ zijn veel slagers 50- en 55-plussers, die binnen dit en 10 jaar hun zaak willen overlaten of verkopen. Grote vraag is of zij een opvolger vinden. Heel wat jongeren die nu een slagersopleiding volgen, kiezen liever voor een nine-to-fivejob in vast dienstverband bij één van de supermarktketens. Daarom slaat het NSZ de handen in elkaar met de Landsbond der Beenhouwers om het beroep van zelfstandige slager te promoten bij jongeren. (br.hln)

Burn-out is vooral de schuld van de baas

Vooral veertigers lopen een hoger risico op stress en burn-out op het werk. Vrouwen zijn er ook vatbaarder voor dan mannen. Vooral de eisen van de werkgever en de sfeer op het werk veroorzaken stress en burn-outs, blijkt uit nieuwe studies. Vicepremier Kris Peeters maakt zich sterk dat burn-outs dan ook te voorkomen zijn.

In vergelijking met andere Europese landen doet België het niet goed. Uit een nieuwe enquête naar de arbeidsomstandigheden in 35 Europese landen blijkt dat een op de drie werknemers in ons land overmatige stress ondervindt op het werk. Dat is meer dan het Europese gemiddelde, dat op 26 procent staat.

Niet de leeftijd, niet het geslacht en niet de sector zijn de belangrijkste factoren voor een burn-out, volgens een nieuw onderzoek van de KU Leuven. "Wel de werkgever", zegt professor Arbeidsgeneeskunde Lode Godderis. Hij onderzocht welke factoren de meeste impact hebben op een mogelijke burn-out.

"Het is niet omdat je in een ziekenhuis werkt of in het onderwijs staat, dat je automatisch meer kans maakt op een burn-out", zegt hij. "Het zijn vooral de onredelijke eisen van de werkgever aan de werknemer die een specifieke risicofactor zijn.

Godderis geeft wel toe dat niet alleen de werkgever schuld treft. "Het is niet toevallig dat veertigers net iets meer last hebben van burn-outs. Ze zijn op de top van hun carrière maar hebben vaak ook een complexe gezinssituatie. Dan is het moeilijk om de juiste balans te vinden." (br.hln)

Nieuwe reeks Zoo achter de schermen: "Magisch als je tapir in trance brengt"

Het voorjaar komt piepen en dus is het weer tijd voor het fijne 'De Zoo achter de schermen', 12 zondagavonden lang op Eén. Gisteren ging de nieuwe reeks van start. Eén van de vele blikvangers is tapir Nakal. Om haar beter te kunnen verzorgen, wordt ze in een soort trance gebracht.

Zelfrijdende trucks volgende maand al op onze snelwegen

Vanaf eind deze maand rijden de eerste zelfrijdende vrachtwagens op onze snelwegen. Het gaat om een proefproject waarbij colonnes van twee of drie trucks straks de baan op gaan, zo meldt Het Nieuwsblad.

De test met de zelfrijdende karavanen wordt gehouden tussen 31 maart en 6 april. Drie colonnes van twee tot drie trucks nemen deel aan het experiment. De vrachtwagenchauffeur die voorop rijdt, bepaalt telkens de snelheid en de bewegingen van de volgers. Via gps, radar en wifi wordt de rit letterlijk in goede banen geleid.

Chauffeur
In principe moeten de achterop rijdende trucks niet bestuurd worden: manoeuvres, remgedrag en snelheid zijn immers precies op elkaar afgestemd. Toch zal in de cabine van de andere voertuigen een chauffeur plaatsnemen om te sturen.

Veilig
Volgens de makers is het systeem volstrekt veilig. Door de automatisering is de reactiesnelheid namelijk veel hoger. De grootste risicofactoren voor een ongeval - concentratie en reactievermogen - worden bij 'truck platooning' uitgesloten.

In Denemarken, Duitsland, Nederland en Zweden wordt al gebruik gemaakt van zelfrijdende vrachtwagens. (br.hln)

Fantastische foto's leggen wonderlijke band tussen man en leeuwen vast

'Leeuwenfluisteraar' Kevin Richardson is samen met zijn leeuwen de ster van een reclamecampagne van Mercedes-Benz. De indrukwekkende beelden werden geschoten in Kevins wildreservaat in Zuid-Afrika en dragen een belangrijke boodschap uit: "Wat laten we na voor onze toekomstige generaties?"

Fotograaf Adrian Steirn schoot de fantastische beelden in een wildreservaat in het Zuid-Afrikaanse Pretoria. Hij wil met de foto's mensen bewust maken van de situatie waarin dieren in Afrika verkeren en daarvoor ging hij heel ver. "Een twee ton zware auto horen kraken en de tandafdrukken van de leeuwen in de wagen zien staan, was een fascinerende ervaring", zegt Steirn. "Het was ongelooflijk om te zien hoe groot hun poten waren en hoe atletisch ze waren."

Op de foto's zien we hoe Kevin Richardson speels worstelt met de volwassen leeuwen. De milieubeschermer ijvert al jaren voor het welzijn van leeuwen en geeft in zijn reservaat onderdak aan meer dan 30 leeuwen.

De band tussen hem en de leeuwen is uniek. "Kevin vecht met hart en ziel voor het welzijn van de leeuwen. Om aan te tonen dat de katten een gigantische meerwaarde zijn voor de wereld, is dit een perfecte gelegenheid", besluit fotograaf Weird.

In de jaren '90 werd geschat dat er nog 100.000 wilde leeuwen op de aarde rondliepen. Vandaag is dat aantal gezakt naar amper 20.000. (br.hln)

Dipje of depri, hoe merk je het verschil?

We kunnen het erover eens zijn dat de lente stilaan mag komen en we die regen meer dan beu zijn. Je humeur keldert tijdens deze periode misschien wel vaker dan anders, maar hoe kan je merken of je een tijdelijk dipje hebt, of dat er meer aan de hand is? Deze 3 vragen van psychologe Linda Blair helpen je op weg om een mogelijke depressie te identificeren.

Linda Blair is klinisch psychologe en auteur van het boek The Key to Calm. Zij stipt drie belangrijke vragen aan die we ons moeten stellen als we ons al een tijdje down voelen. Ze kunnen ons helpen om het verschil te zien tussen een tijdelijk dipje, of een "echte" depressie.

3. Rem op je dagelijks leven?

Zijn de veranderingen die je merkt in je gemoedstoestand zo sterk dat ze je dagelijkse activiteiten in de war sturen? Weerhouden ze jou van de dingen te doen waar je normaal gezien vreugde in schept? Gevoelens van droefheid en hopeloosheid, in combinatie met een verlies van interesse in bijna alle soorten activiteiten zijn een teken aan de wand. Zeker als het gaat om dingen die je voorheen wel leuk vond.

Blinde Rob (13) kan 'zien' door de klikgeluiden die hij met zijn tong maakt

Rob Clijmans (13) is blind geboren. Maar de jongen heeft een speciale gave. Hij vindt zijn weg door klikgeluiden te maken en af te gaan op de echo. In het programma Copy Beest op één kan u vanavond zien hoe Rob dat voor elkaar krijgt met behulp van de techniek die ook bruinvissen gebruiken. Erg bijzonder.

De jongen uit Oud-Turnhout heeft geleerd om de wereld te zien met behulp van geluid. Met deze techniek kan hij de locatie van objecten bepalen door zelf een klikgeluid te maken en nadien een echo te ontvangen via zijn oor.

Rob, die op een boerderij woont, is dol op zijn gocart. Het feit dat hij niet kan zien, houdt hem niet tegen om op het erf rond te rijden. Door echolocatie kan hij zelfstandig langs obstakels navigeren.

Wanneer de tiener met het wagentje rondcrost, weerkaatsten de klikgeluiden die hij maakt tegen de stallen. Zo slaagt hij erin om evenwijdig langs de gebouwen te rijden.

Ook vleermuizen en bepaalde walvissoorten zoals bruinvissen maken gebruiken van deze techniek die eveneens aan de basis ligt van sonar en radar.

Dieter Coppens van het programma Copy beest wil de gocart uitrusten met sonartechnologie om de grote droom van Rob te realiseren: eens rijden op de zeedijk van Oostende. (br.hln)

Beer, leeuw en tijger gered uit drugshol, vijftien jaar later zijn ze nog steeds de beste maatjes

In de vrije natuur zouden ze elkaar naar het leven staan, maar nu zijn ze al vijftien jaar lang de beste vriendjes: beer Baloo, leeuw Leo en Bengaalse tijger Shere Khan vormen een wel heel opvallend trio in het Georgische dierenverblijf 'Ark van Noah'.

De drie dieren werden in 2001 tijdens een drugsinval in Atlanta ontdekt in de kelder van een huis, toen waren ze nog geen twee maanden oud. Leo zat in een te kleine kooi en sukkelde met een open wonde aan zijn neus. Baloo was er het ergst aan toe: zijn ijzeren harnas zat veel te strak om zijn lijf en sneed in zijn vel. Er was zelfs een operatie nodig om hem te verlossen van zijn 'foltertuig'.

Dat was trouwens het enige moment dat de welpen van elkaar gescheiden zouden worden. En opvallend: de leeuw en de tijger maakten meteen duidelijk dat er 'iets' ontbrak. De beestjes leden stuk voor stuk aan ondervoeding en hadden zowel inwendige als uitwendige parasieten.

De verzorgers oordeelden dat ze er te erg aan toe waren om hen weer los te laten in het wild. Geen erg, want Baloo, Leo en Shere Khan amuseren zich rot met elkaar. "De tijd heeft niet veel impact gehad op hun relatie. Ze zijn misschien wat trager geworden, maar ze zien elkaar nog even graag", klinkt het.

"We hadden hen uit elkaar kunnen halen, maar ze zijn hier eigenlijk als familie aangekomen", stelt directrice Diane Smith. "Voor zover we weten, is dit de enige plek waar je zo'n aparte combinatie zult vinden."

"Baloo en Shere Khan hebben de beste band", aldus eigenares Jama Hedgecoth. "Zij worden altijd vroeg wakker, Leo slaapt het grootste deel van de dag. Toekijken hoe de beer een poot legt rond de tijger en hoe die laatste dan snuffelt aan grote broer, magisch is dat. En als Leo er dan bij komt, is het feest compleet. Ze liggen soms zelfs op elkaar voor de warmte en de affectie." (br.hln)

Stewardess die 359 levens redde vereeuwigd in Bollywoodfilm

Wie een film naar zich vernoemd krijgt, betekent iets in deze wereld. In het geval van Neerja kan je zelfs gerust spreken van een heldin pur sang. Want de echte Neerja Bhanot heeft dertig jaar geleden 359 levens gered. De jonge Indiase stewardess bekocht haar onwaarschijnlijke heldendaad in 1986 met haar leven. Ze was net geen 23. 5 september 1986, twee dagen vóór de 23ste verjaardag van Neerja Bhanot. Pan Am-vlucht 73 is de eerste van Neerja als purser. Die dag bestormen vier gewapende Palestijnen net dat vliegtuig op de luchthaven van Karachi in Pakistan om het te kapen. Neerja reageert bliksemsnel en verwittigt de piloten die zo kunnen ontsnappen. Zoals het protocol voorschrijft om te verhinderen dat de terroristen zouden kunnen opstijgen. Ze staat zelf bij een uitgang en kan ook de benen nemen, maar dat doet ze niet.

Amerikaanse paspoorten verstoppen
Neerja neemt haar verantwoordelijk als hoofdstewardess, en hoe! Haar volgende reddingsactie is het verstoppen van 41 paspoorten van Amerikaanse staatsburgers. De kapers schoten na hun bestorming meteen een Amerikaan dood en gooiden zijn lijk op het tarmac. Ze zijn van plan nog meer Amerikanen te doden en eisen de paspoorten van de passagiers. Neerja zorgt ervoor dat de terroristen de Amerikanen niet kunnen identificeren door de paspoorten onder de zetels en in de vuilbak te laten verdwijnen. "Ik kan nog altijd niet geloven dat ze dat deed", zei een overlevende passagier, Sekhar Mitra, aan de Cincinnati Enquirer na de kaping. "Als ze daarachter waren gekomen, hadden ze haar meteen doodgeschoten. Daar ben ik zeker van."

De vreselijke beproeving duurt zeventien uur. De kapers richten hun wapens vaak op Neerja, maar ze vertrekt geen spier, is ijzig kalm. "Ze bleef ook de hele tijd glimlachen", zei Mitra.

Gered jongetje nu zelf kapitein

Neerja slaagt erin om in een magazine instructies door te geven aan een passagier die bij een nooduitgang zit. Wanneer de terroristen uiteindelijk lukraak het vuur openen op alle passagiers, helpt ze de deur te openen om zoveel mogelijk mensen te laten ontsnappen. Ze kan zelf als eerste naar buitenglippen maar ze verkiest eerst de anderen te helpen ontkomen. Als ze drie kinderen tegen de kogelregen wil beschermen, wordt ze zelf dodelijk geraakt.

Er vielen in totaal 21 doden, 359 mensen werden gered. Dankzij Neerja was de tol niet veel zwaarder. Eén van de passagiers die Neerja heeft gered, is een zevenjarige jongen die nu zelf kapitein is bij een grote luchtvaartmaatschappij. Hij dankt elke dag van zijn leven aan Neerja, die zijn inspiratie is.

Bhanot is internationaal geroemd als heldin. Ze kreeg postuum verscheidene onderscheidingen voor haar moed. In de biografische film van Ram Madhvani wordt ze op fenomenale wijze vertolkt door de Indiase Bollywoodactrice Sonam Kapoor, dochter van Anil Kapoor (Slumdog Millionaire). Om alles zo echt mogelijk te doen lijken, werd er zestien uur aan een stuk gefilmd in het vliegtuig. 'Cut' roepen was verboden. Wereldwijd bracht de thriller op twee weken tijd al 10 miljoen dollar op. Voorlopig speelt hij niet in onze zalen. (br.hln)

Gemummificeerde zeiler schreef brief aan overleden ex: "Kracht van demonen"

De 59-jarige Duitse avonturier Manfred Fritz Bajorat, die voor de kust van het Filipijnse eiland Mindanao gemummificeerd werd teruggevonden aan boord van zijn zeiljacht, had voor zijn overlijden een brief geschreven aan zijn vrouw Claudia. Die overleed in 2010 aan kanker.

"Dertig jaar waren we samen, op hetzelfde pad. Daarna bleek de kracht van de demonen sterker dan de wil om te leven. Je bent er niet meer. Mag je ziel vrede vinden. Je Manfred", zo staat te lezen in de brief die samen met foto's naast het gemummificeerde lichaam van de man in zijn kajuit werd aangetroffen.  

Vrouw overleden
Het koppel zou in 2008 uit elkaar zijn gegaan, twee jaar later overleed de vrouw op Martinique. De aangetroffen foto's werpen ook licht op het leven van de man: zijn reizen naar onder meer Parijs, Luxemburg en "een weekend in Kirchhundem".

Het lichaam van Bajorat werd door Filipijnse vissers ontdekt naast zijn radiotelefoon in de kajuit van zijn zeiljacht Sayo. Vermoed wordt dat hij nog heeft geprobeerd een noodsein te versturen.

Het is nog niet duidelijk hoe lang de man al overleden was en hoeveel jaar zijn yacht al op drift was. Vast staat dat hij sinds 2009 nergens meer gesignaleerd werd.

In de kajuit werden fotoalbums aangetroffen, naast kleren en conserven. De mast van het zeilschip was afgebroken en de kajuit stond grotendeels onder water. Maar wat zijn dood heeft veroorzaakt, blijft voorlopig een raadsel. De man werd geïdentificeerd aan de hand van aan boord aangetroffen documenten.

Gebroken mast
In 2009, een jaar na de scheiding van zijn vrouw en reisgezel, ontmoette Bajorat op Mallorca een andere wereldzeiler, een zekere Dieter. Die verklaarde aan Bild: "Manfred was een zeer ervaren zeiler. Ik geloof niet dat hij in de storm is gezeild, zijn mast is wellicht afgebroken toen Manfred al dood was".

Dochter is kapitein
Het lichaam van de man werd voor een autopsie overgebracht naar de Filipijnse stad Butuan, de boot werd door de politie naar de haven van Barobo gesleept, waar hij zal onderzocht worden. Politiewoordvoerster Goldie Lou Siega verklaarde dat er geen aanwijzingen zijn van een tweede persoon aan boord van het schip en dat er geen wapen is gevonden. "Zijn houding doet vermoeden dat hij plots is overleden, wellicht aan een hartaanval", stelt forenisch arts Mark Benecke.

De Duitse ambassade in Manila werkt samen met de Filipijnse autoriteiten om de familie van de man in Duitsland op te sporen. Hij heeft naar verluidt een dochter Nina, die kapitein is op een vrachtschip. (br.hln)

Het jaar van de Aap: illegale handel in dwergzijdeaapjes piekt

Op 8 februari brak het Chinese jaar van de Aap aan en dat gaat gepaard met een sterk toegenomen interesse in dwergzijdeaapjes. Deze kleinste aapjes ter wereld zijn razend populair bij de rijke Chinese elite die op de zwarte markt zo'n 4100 euro neertellen per exemplaar. Maar milieubeschermers wijzen erop dat de diertjes zelden overleven in gevangenschap.

Een dwergzijdeaapje is het kleinste aapje ter wereld: het weegt ongeveer 100 gram en wordt gemiddeld 16 centimeter groot.

De diertjes zijn oorspronkelijk afkomstig van het westelijk Amazonebekken in Zuid-Amerika, waar ze in kleine groepjes van ongeveer twaalf individuen leven. Tot nu toe worden dwergzijdeaapjes nog niet beschouwd als een bedreigde diersoort, maar volgens de Internationale Unie voor Natuurbescherming dalen ze sterk in aantal, voornamelijk door illegale handel.

In een studie die eind 2015 werd gepubliceerd in The American Journal of Primatology schatten onderzoekers dat alleen al in Peru jaarlijks honderdduizenden primaten verhandeld worden.

Dwergzijdeaapjes zijn na doodshoofdaapjes de tweede meest verhandelde soort. Ze worden verkocht als huisdieren of bushmeat op Peruaanse markten.

Hoewel een verbod op de export van primaten in Peru al werd ingesteld in de jaren 1970 is de smokkel sindsdien niet afgenomen. De wetenschappers wijten dit aan het gebrek aan interventie door de autoriteiten. De aapjes worden vaak meegesmokkeld op boten, maar veel aapjes komen al om voor ze kust bereiken.

Noga Shanee van de organisatie Neotropical Primate Conservation in het Verenigd Koninkrijk vermoedt dat er in China ondertussen ook al kweekprogramma's voor de aapjes bestaan. De diertjes hebben echter een zeer kleine overlevingskans omdat de kopers geen kennis hebben van de juiste verzorging.

"Wilde diersoorten verschillen opvallend van gedomesticeerde dieren en hebben een beperkt aanpassingsvermogen aan gevangenschap," zegt bioloog Clifford Warwick. "Stress door aanraking, het transport of de opsluiting in kooien kan leiden tot een vroege dood. Ook ontoereikende voeding of onaangepaste warmte- en vochtigheidsregimes kunnen resulteren in de dood."

Uit een studie van Warwick en zijn collega's blijkt dat 70 procent van de exotische dieren die verkocht worden, sterven in handen van de groothandelaar. "De industrie aanvaardt die hoge mortaliteitscijfers omdat de dieren goedkoop te vinden zijn en de industrie is afhankelijk van massaverkoop en een jaarlijks uitvalspercentage," aldus Warwick.