Britse wetenschappers zijn op zoek naar vrouwen die elke dag twee repen
chocolade willen eten. Ze onderzoeken of pure chocolade het risico op
een hartaandoening kan drukken. De onderzoekers zijn nog op zoek naar
veertig proefpersonen. Ze moeten wel minimaal 75 jaar oud zijn, in de
menopauze verkeren en behandeld zijn voor diabetes type 2.
De
proefpersonen moeten elke dag twee repen extra sterke chocolade eten
die speciaal voor het onderzoek werd gemaakt door Belgische
chocolatiers. Een controlegroep zal elke dag twee repen normale
chocolade krijgen, die het effect van een placebo heeft.
Beide
groepen worden regelmatig onderzocht. De wetenschappers hopen op die
manier het risico op een hartaandoening bij oudere vrouwen te laten
dalen.
De Saoedische Aya Ali al-Mulla won de schoonheidswedstrijd 'Miss Moral
Beauty' zonder dat ze daarvoor zelfs haar gezicht moest tonen. Ze werd
beoordeeld op basis van haar karakter en sleepte een kroontje, juwelen,
geld en een reis naar Maleisië in de wacht.
Helemaal bedekt 'Miss
Moral Beauty' is een schoonheidswedstrijd in Saoedi-Arabië die vrouwen
beoordeelt op basis van hun trouw aan de familie en dienstigheid ten
opzichte van de maatschappij. In plaats van de gebruikelijke
badpakkendefilé bij andere schoonheidswedstrijden moesten de
deelneemsters van drie maanden lang zware persoonlijke, culturele,
sociale en psychologische tests afleggen. Het gezicht en het lichaam
van de 18-jarige winnares bleef tijdens de hele wedstrijd bedekt door
een boerka. Het is onduidelijk waarom Mullah won van haar concurrentes,
maar ze haalt goede cijfers op school en wil geneeskunde gaan studeren.
De tweede eredame, een 15-jarig meisje, behaalde deze plaats omdat ze
zo "goed voor haar gezin kan zorgen als haar moeder er niet is."
Religie Wedstrijden
die zich enkel op uiterlijke schoonheid focussen bestaan niet in het
erg conservatieve, islamitische Saoedi-Arabië. Vrouwen moeten er in het
openbaar altijd helemaal bedekt door een boerka en ze mogen er niet
alleen niet in het gezelschap blijven van mannen die geen familie zijn.(br.hln)
Ferre Grignard (Antwerpen, 13 maart 1939, 8 augustus 1982) was een Vlaams zanger. Hij verwierf faam tijdens de jaren '60 met nummers als "Ring, Ring, I've Got To Sing" en "My Crucified Jesus".
Hij werd geboren in een burgerlijk milieu waar hij later weinig mee te maken zou willen hebben. Toen hij eind jaren '50 kunstonderwijs ging volgen, kreeg hij bekendheid in de Antwerpse artiestenwereld. Niet omdat zijn schilderijen nu zo goed verkochten, integendeel, maar omdat hij zichzelf gitaar had leren spelen en zong als een witte neger. "Hij heeft de blues, al spreekt hij geen woord Engels."
In 1964 werd hij ontdekt door platenbaas Hans Kusters, en Grignard brak snel door met de hit "Ring, ring, I've got to sing". Met zijn hippie-achtige imago, zijn lange haar en nonchalante uiterlijk, werd hij de Boudewijn de Groot van Vlaanderen.
Hoogtepunt was een optreden in Olympia in Parijs. Kort daarop klaagde hij de Franse vedette Johnny Halliday aan, die een bewerking had gemaakt van zijn tweede hit "My crucified Jesus". Het plagiaat zelf kon hem niet zoveel schelen, wel het feit dat Halliday er een tekst op had gemaakt, die beledigend was tegenover hippies in het algemeen en Grignard in het bijzonder.
Grignard leefde overeenkomstig zijn imago: wild en nonchalant. Dat deed zijn carrière geen goed. De fans waren hem snel vergeten en Grignard werd weer cafézanger. Vlak voordat hij in 1982 aan keelkanker zou overlijden, probeerde hij een come-back te maken, "met beklemmend werk, indringend als een lange doodskreet".
Omdat hij vaak in het Antwerpse jazzcafé "De Muze" zat, hangt er ook nu nog steeds een groot portret van Grignard aan de muur.
In 2005 eindigde hij op nr. 185 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.
Marianne Dupon woog nog 45 kilo na overlijden Yasmine
Marianne Dupon woog nog 45 kilo na overlijden Yasmine
Marianne Dupon is volgens haar vader aan de beterhand. De ex-vrouw van
de overleden presentatrice en zangeres Yasmine, of Hilde Rens zoals ze
echt heette, woog na de begrafenis amper 45 kilogram meer, zo weet TV
Familie. "Marianne is er net na de uitvaart helemaal onderdoor gegaan,
met haar opname in het ziekenhuis als triest dieptepunt. Op dat moment
woog mijn dochter amper nog 45 kilogram", zegt haar vader. "Momenteel
komt ze tot rust in het buitenland, ze komt er wel bovenop." Yasmine
stapte op 25 juni uitgeblust uit het leven.
Yasmines ex-vrouw Marianne Dupon werd na de uitvaart onwel en moest afgevoerd worden naar het ziekenhuis.
Het Brugse stadsbestuur onderzoekt of het buideltjes voor kauwgom en
sigarettenpeuken kan lanceren, naar analogie met de hondenpoepzakjes.
Dat heeft schepen voor Leefmilieu Hilde Decleer (CD&V) geantwoord
op een vraag van gemeenteraadslid Liliane Cottenie (Vlaams Belang).
Hondenpoepzakjes
zijn speciale zakjes die baasjes kunnen kopen om hondenpoep netjes op
te kuisen. De stad Brugge wil nu ook zakjes fabriceren waarin mensen
hun kauwgom of sigarettenpeuk dumpen. Het herbruikbare buideltje is
luchtdicht en dooft een nog brandende peuk binnen enkele seconden,
zonder dat er onaangename geuren vrijkomen. Bij elk buideltje zitten
ook folies waarin kauwgomresten gewikkeld kunnen worden.
Herman De Croo wordt behandeld voor beginnend kanker aan de rechterstemband. De Croo had al langer problemen met zijn stem.
De minister van Staat en burgemeester van Brakel voelde zich al langer niet helemaal in orde. Daar zat de voorbije zware verkiezingscampagne voor iets tussen, maar de last metz ijn stem bleef aanslepen. De Croo liet zich daarop grondig onderzoeken in het UZ van Gent.
Die onderzoeken, waaronder een biopsie, brachten aan het licht dat De Croo kampt met een kanker in het eerste stadium. Op zijn rechterstemband werd een kwaadaardige tumor ontdekt. De Croo zal de volgende zes weken behandeld worden in het UZ Gent, maar zal daarvoor niet opgenomen moeten worden in het ziekenhuis. De politicus hoopt zijn dagelijks werk verder te kunnen zetten, zegt hij in een persbericht.
Een aantal geplande spreekbeurten en andere verplichtingen zal De Croo de komende periode wel afzeggen. De liberaal is er desalniettemin van overtuigd dat hij begin september al zijn activiteiten weer normaal zal kunnen aanvatten.
Voor ons een opmerkelijk zicht, voor de familie Carr-Hartley de
doodnormaalste zaak van de wereld: elke ochtend deelt het gezin in
Kenia de ontbijttafel met acht zeldzame Rothschild-giraffen. Dat de
langnekken daarvoor met hun kop door het venster moeten komen piepen,
is leuk meegenomen.
"Kenianen van derde generatie" Nu
eigenaars Tanya en Mikey hun herenhuis in Nairobi omgetoverd hebben tot
een 'giraffenhotel' kan ook het grote publiek dit natuurspektakel aan
den lijve komen ondervinden. "Als kind groeiden we hier in de buurt
op", vertelt Tanya. "We zijn Kenianen van de derde generatie. Mikeys
familie zette zich decennialang in voor dierenbescherming. Zijn
grootvader was zelfs betrokken bij de verhuis van giraffen in de jaren
'30, een broodnodig initiatief om hen te laten overleven. Toen dit huis
te koop gezet werd, hebben we geen moment getwijfeld. We zijn
dolgelukkig dat we ons steentje kunnen bijdragen tot de bescherming van
deze zeer bedreigde diersoort. Dat de giraffen zo dichtbij komen, is
heel speciaal."
"Gek op aaitjes" U kan de
giraffen dus zoals gezegd tijdens het ontbijt aan de keukentafel
voeden, maar ook via de slaapkamers op de tweede verdieping. "Ze hebben
allemaal een naam. De dertienjarige Lynne is de leider van de kudde.
Arlene is twee jaar ouder en de kleinste van de zes vrouwtjes. Ze houdt
van mensen en heeft er geen problemen mee geaaid te worden. In augustus
2007 zette ze Barney op de wereld, die intussen ook al flink
opgeschoten is. Hij is iets nerveuzer als hij aangeraakt wordt, maar
houdt wel van kusjes."
"Gasten moeten wel opletten als de
giraffen rondtrekken in de tuin: het blijven krachtige beesten die maar
halftam zijn", klinkt het met een waarschuwende vinger. Van de
Rothschild-giraffen leven nog amper een paar honderd exemplaren in het
wild.(br.hln)
het leven is een soort van spel soms red je het niet en soms wel het is uw leven en je moet je eigen wegen kiezen soms zal je winnen en soms verliezen natuurlijk doet het soms wel pijn en is niet alles even fijn maar dat is hoe het leven is daar kan je niets aan veranderen in dit spel krijgt niet iedereen een gelijke start dit spel is zo ontzettend hard maar doe wat je hartje zegt ook al is dat soms een hard gevecht alleen zo kan je er komen hoe moeilijk het soms ook is het blijft een spel... speel het slim dan lukt het wel!
Franse vrouwen gedragen zich terug preuts op het strand. Monokini is er
vooral bij jongeren niet meer in trek. Dat meldt het dagblad 'Le
Parisien' vandaag.
Sexy badpak aantrekkelijker Vrouwen
vinden het niet meer nodig om te bewijzen dat ze zich goed in hun vel
voelen, zo schrijft het dagblad. Enkele jaren geleden stond halfnaakt
zonnen nog symbool voor bevrijding.
Nu zijn het vooral vrouwen
ouder dan 40 die voor monokini kiezen. "Een sexy badpak is
aantrekkelijker dan zich onmiddellijk bloot te geven", aldus een jonge
toeriste aan de Franse Côte d'Azur
Daarom moet je de korsten van je bruine boterham opeten: ze beschermen
tegen darmkanker. Tijdens het bakken komt een krachtige antioxidant
(pronyl-lysine) vrij die je darmen beschermt tegen de ontwikkeling van
tumoren.
Dagelijkse portie In
de korst is zijn kracht acht keer zo sterk als in de rest van het
brood. Je moet wel elke dag broodkorsten eten opdat het efficiënt zou
zijn, zo blijkt uit Indiaas onderzoek. Hoeveel je dagelijks moet
binnenkrijgen, is nog niet duidelijk.
72 procent Uit
onderzoek aan de universiteit van Annamalai bij ratten blijkt dat de
vorming van prekankergezwellen met 72 procent verminderd wordt door het
eten van broodkorsten.
Symptomen Darmkanker
is een veel voorkomende kanker, die goed kan gehandeld worden als het
tijdig wordt ontdekt. Daar schuilt het probleem evenwel: de meeste
patiënten vertonen geen symptomen tot de kanker als flink is gegroeid.
Waarschuwingssignalen
zijn bloed in de stoelgang, verandering van toiletgewoontes en pijn in
de onderbuik. Goede eetgewoonten zouden normaal gezien moeten
beschermen tegen de ziekte. Daartoe hoort het eten van veel vezels,
zoals in volkorenbrood.
Chris en Wendy, het immer bekvechtende koppel uit het vtm-programma
'Mijn Restaurant', gaan scheiden. "Vanaf het begin was onze relatie een
roetsjbaan. Met weinig ups en veel downs. Het is nooit fantastisch
geweest tussen ons", zegt Wendy aan Het Laatste Nieuws. Het nieuws is
vooral pijnlijk voor de drie kinderen van het koppel. Het koppel lijkt
een zware vechtscheiding tegemoet te gaan, want Chris beschuldigt Wendy
bovendien van overspel.
Frustratie Chris
en Wendy waren dertien jaar getrouwd, maar de stressvolle maanden die
ze tijdens 'Mijn Restaurant' beleefden, waren blijkbaar de druppel.
Chris kreeg veel kritiek te slikken over zijn kookkunsten in 't Gerecht
en die frustratie werkte hij vaak op Wendy uit. Hij schrok er niet van
terug om voor zijn keukenpersoneel met zijn vrouw te spotten. Toch zit
ook Chris diep door de beslissing om te scheiden. "Ik heb haar nooit
gelukkig kunnen maken", zegt hij.
Chris hield altijd vol dat hun
relatie net sterker geworden was door de moeilijke maanden in 't
Gerecht. Tot Wendy hem eind vorige maand vertelde dat hun huwelijk
voorbij is. "Ik voelde dat ze met iets zat, maar communiceren is ons
ding niet", zegt Chris. "We hebben veel te weinig gepraat."
Bedrogen Chris
beweert dat Wendy hem onlangs bedrogen heeft met een oude schoolvriend.
"Ik heb genoeg bewijzen. Ondertussen is de relatie beëindigd", zegt
Chris. Die schoolvriend zou immers zelf een gezin hebben. Maar Chris
voelt zich zwaar gekwetst. "Misschien had ik Wendy vaker complimentjes
moeten geven en zeggen dat ze er goed uitzag. Maar ik ben geen prater.
In de plaats hield ik haar eens vast. En nu is het te laat."
"Gevochten" Wendy
reageert heel teleurgesteld op het verhaal over overspel. "Als ik het
goed begrijp, ga ik hier dus de overspelige vrouw zijn! Ik hoop dat de
mensen die naar 'Mijn Restaurant' hebben gekeken, wel beter weten. Ik
heb verdomme gevochten voor mijn relatie", snikt ze. Tijdens het
tv-programma gingen haar ogen open. "Ik heb ingezien dat Chris enorm
anders is dan ik. Dat ik meer verlang in het leven. Ik kan er geen
energie meer voor opbrengen."
Samenwonen Chris
en Wendy wonen nog altijd samen in Mechelen. Ze wou er tijdelijk samen
met haar moeder voor de kinderen zorgen, maar dat zag Chris niet
zitten. "Hij wil het me zo lastig mogelijk maken. Het is een onhoudbare
situatie. Daarom heb ik er mijn advocaat op gezet." Chris vertelt een
ander verhaal en zegt dat hij momenteel geen nieuw appartement kan
betalen. "Mijn plan om een restaurant te starten, heb ik daarom
voorlopig ook laten varen." Het hele verhaal kan u vandaag lezen in Het
Laatste Nieuws.
Een Britse vrouw is een gigantische zoekactie begonnen naar een
verloren schoen. De schoen is afkomstig van een paar designerschoenen
ter waarde van ruim 500 euro. Om haar schoentje terug te vinden, is
deze Assepoester een zoektocht met folders en posters begonnen, meldt
de Daily Mail.
Beloning We
weten al langer dat vrouwen gek zijn op schoenen, maar in het geval van
de 37-jarige Louise Bawn kunnen we haar paniek best begrijpen. Ze had
tijdens een nachtje stappen in Bristol van schoenen gewisseld en één
van de peperdure schoenen is uit haar tas gevallen. Voorbijgangers
krijgen in de stad nu folders met een afbeelding van de schoen en wie
het schoentje vindt, krijgt een beloning van meer dan 50 euro.
Cadeau Ze
verwacht bovendien geen beeldschone prins om haar de schoen terug te
brengen, want de schoenen zijn al een cadeau van haar echtgenoot. Die
sentimentele waarde is een extra reden om de schoen terug te vinden.
"De vinder kan niets met de schoen doen, omdat het slechts één schoen
is. Maar voor mij betekent die schoen heel veel."
De stad Ipswich (Queensland) in het noorden van Australië heeft de
grootste cake van de wereld gebakken. Het is alleen nog wachten op
toestemming om opgenomen te worden in het Guinness Book of Records,
melden Australische media.
De
enorme lamington, een cake met chocola en kokos, weegt ruim 1300 kilo
en heeft ongeveer de omvang van een halve personenauto. Het duurde drie
dagen om het gevaarte te bakken. Voor de cake waren honderden eieren en
circa 70 kilo kokosnoot nodig.
De cake is gebakken ter ere van
de Nationale Lamington Dag in de streek. Het gerecht zou zijn ontstaan
toen de hulp van ene Lord Lamington per ongeluk diens favoriete cake in
gesmolten chocolade liet vallen. (br.hln)
Randy Crawford (echte naam Veronica Crawford, 18 februari 1952) is een Amerikaanse zangeres.
Randy Crawford werd geboren in Macon, Georgia, maar groeide op in Cincinnati, Ohio. Als kind zong ze op school en in kerkkoren. Op 15-jarige leeftijd begon ze op te treden, begeleid door haar vader. Later werd ze zangeres van een groep. In 1972 trad ze voor het eerst op bij een concert in New York, waar ze samen optrad met George Benson. In 1975 trad ze op met George Benson en Quincy Jones. Enkele van de liedjes die ze daar ten gehore bracht, verschenen op haar debuutalbum Everything must change. Dit album verscheen alleen in de Verenigde Staten.
Grotere bekendheid kreeg ze in 1979 toen ze mee mocht zingen op de titelsong van het album Street Life van The Crusaders. Haar eigen commerciële doorbraak kwam een jaar later, toen haar vierde album Now we may begin uitkwam. De ballad One day I'll fly away werd een nummer 1-hit in onder meer België, Nederland en Groot-Brittannië. Pas na dit succes werden haar eerdere albums ook in Europa uitgebracht.
De volgende jaren scoorde ze nog enkele hits, maar grote hits als One day I'll fly away bleven (in tegenstelling tot wat begin jaren '80 werd voorspeld) uit.
In een Brits safaripark veroorzaakt een grote groep bavianen chaos door auto's aan te vallen en bagage in het rond te strooien.
De bavianen van het Knowsley Safari Park staan ervoor bekend wel eens een ruitenwisser of een buitenspiegel van een auto te rukken, maar de jongste tijd hebben ze een voorliefde voor menselijke spullen ontwikkeld. Zo leerden ze zich bagageboxen op het dak van een auto te openen.
De bezoekers kunnen vanuit hun wagen vervolgens alleen maar toekijken hoe de apen er met hun spullen vandoor gaan. Foto's
Het personeel van het safaripark raadt de bezoekers nu aan niet langer door het park te rijden met bagageboxen op het dak. Om die raadgevingen kracht bij te zetten, zette het personeel een auto met bagagebox klaar voor de apen, zodat er foto's konden genomen worden van de aangerichte chaos. Die foto's worden aan de bezoekers uitgedeeld, als waarschuwing voor hetgeen er kan gebeuren. (br.gazet van Antwerpen)
29-jarige Essenaar pleegt zelfmoord door ondraaglijke oorsuizingen
In Essen heeft een man zich vorige vrijdag van het leven beroofd omdat hij niet langer kon leven met het gesuis in zijn oren, dat door luide muziek was ontstaan.
Dietrich Hectors, een 29-jarige ingenieur, was gek van muziek. In 1996 ging hij naar een optreden van Sepultura in Leuven. Daar liep hij voor het eerst een geluidstrauma op.
Oorwatten voor een concert
"Ik zie mensen met oorwatten in en lach hen inwendig uit. Toch geen oorwatten indoen voor een concert, denk ik bij mezelf en ik vind me o zo stoer", schrijft Hectors in zijn afscheidsbrief.
"Het is 20u, Strife (het voorprogramma, red.) begint te spelen. Vanaf de eerste noot hoor ik dat er iets niet goed zit. De muziek staat gewoon veel te luid, ik voel de gitaren en de drums daveren in mijn oren. Zo iets luid heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kijk wat om me heen maar niemand kijkt terug. Iedereen lijkt het het volume normaal te vinden, niemand kijkt op. De muziek staat verschrikkelijk hard maar ik ga gewoon niet weg. Ik ben te koppig om weg te gaan."
"Rond 24u is het optreden gedaan, we verlaten de zaal. Mijn oren tuten zo hard als nooit tevoren. Langzamerhand minderde het gepiep in mijn oren, maar ik had aan het concert toch een licht blijvend gepiep overgehouden."
Repetitie
Vervolgens nam Hectors altijd oordopjes mee naar de repetities van zijn groep en wanneer hij naar concerten ging.
Bij een repetitie in 2003 had Hectors zijn oordopjes echter vergeten. De dag erna klonk er een getuut in zijn oren dat nooit meer zou weggaan. Alledaagse geluiden gingen bovendien pijndoen. Zelfs praten werd ondraaglijk.
"Ik vroeg me af waarom mij dit moest overkomen? Ik had twee keer in mijn leven zonder oorbescherming in lawaai gestaan, TWEE keer!" schrijft Hectors.
Levenskwaliteit
"Mijn levenskwaliteit is te laag om nog door te kunnen met dit leven. Honderden keren heb ik teruggevochten na geluidstraumas, me in stilte gehuld, me asociaal gedragen, alle voorstellen voor sociale activiteiten afgeslagen, en me opgesloten, totdat er beterschap kwam. Maar er is ergens een grens. Die grens is bereikt."
Hectors verhing zich vrijdag in een bos in Essen. Hij schreef een maand aan zijn afscheidsbrief. "Respecteer aub mijn keuze, mijn leven is een hel geworden", zijn Hectors' laatste woorden daarin. (br.Gazet van Antwerpen)
Er zijn minder toeristen aan de Kust en zij die toch komen, verteren
minder. Dat is de evaluatie van de eerste drie weken van de
zomervakantie aan onze kust. Alleen Plopsaland in Adinkerke is
tevreden: "Wij trekken meer bezoekers dan vorig jaar."
Onze
Kust kampt overigens niet met een uniek fenomeen. Dat blijkt uit
vandaag gepubliceerde cijfers van het Nederlandse Centraal Bureau voor
de Statistiek (CBS). Nederlanders gaven in de eerste drie maanden van
het jaar 4 procent meer uit tijdens toeristische reizen in het
buitenland. Maar in eigen land spendeerden ze 17 procent minder.
Strandgangers consumeren minder "We
merken duidelijk dat de strandgangers minder consumeren", zegt schepen
van Toerisme Johnny Devey uit Middelkerke. "De crisis is voelbaar en
dat hoor ik ook bij mijn collega's uit de andere kustgemeenten."
Minder volk Bovendien
zijn er minder toeristen dan vorig jaar, iets wat ook Dirk Schockaert
van De Lijn vaststelt: "Op de kusttram zitten beduidend minder
reizigers. De eerste twee weken waren niet zo goed. Het is nog te vroeg
om met cijfers naar buiten te komen, maar in vergelijking met vorig
jaar is het zeker minder."
"Het valt tegen" "Het
valt tegen", zegt ook Marc Coene, verhuurder van strandcabines en
-stoelen in Middelkerke. "De cabineverhuur lukt nog redelijk, maar de
mensen huren minder stoelen. Ze huren er één per groep en de rest ligt
op het strand achter het zeil."
Op topjaar gerekend De
toeristische sector aan de kust rekende nochtans op een topjaar.
Patrick Van Gheluwe, voorzitter van Westtoer zei voor de
schoolvakantie: "Op basis van de goede resultaten van het voorjaar en
de prognose voor de zomer kunnen we met goed weer en veel late
boekingen rekenen op een topprestatie."
"We vermoeden dat de mensen door de crisis de kust herontdekken als vakantiebestemming", luidde het toen.
Eerste jaarhelft wel goed In
de periode januari tot april steeg de verhuur van vakantiewoningen met
11 procent tegenover dezelfde periode vorig jaar. Het aantal
dagtoeristen steeg met 19 procent. Tijdens de paasvakantie waren er
dubbel zoveel dagtoeristen die per wagen naar zee reden.
De toeristische sector aan de kust benadrukt dat een juiste weersvoorspelling erg belangrijk is. (br.hln)
De baby die zaterdag in de vondelingenschuif van Moeders voor Moeders
in Antwerpen werd achtergelaten, krijgt de naam Michaël De Kleine.
Sinds vanochtend verblijft het jongetje in het centrum voor
gezinsondersteuning Good Engels. Daar zal hij naar verwachting vier tot
zes weken verblijven tot er pleegouders, die ook de latere
adoptieouders zullen worden, zijn gevonden.
In goede gezondheid Het
kindje werd zaterdagnamiddag gevonden in de vondelingenschuif in de
Borgerhoutse Helmstraat door een van de medewerkers van Moeders voor
Moeders.
Toast op geboorte "Meteen werd er
een dokter bijgehaald, die vaststelde dat de baby in goede gezondheid
verkeerde. Daarnaast hebben we politie en parket verwittigd en
OCMW-voorzitster en voogd Monica De Coninck op de hoogte gebracht. Dan
hebben we een glaasje op de geboorte gedronken", licht Monique
Verdickt, voorzitster van Moeders voor Moeders, toe.
Met OCMW-voorzitster Monica De Coninck (links) en Monique Verdickt van Moeders voor Moeders.
Aartsengel Moeders
voor Moeders gaf de vondeling ook een voornaam. "De vondelingenschuif
heeft ondanks de kritiek al twee keer dienst bewezen. We hebben er nu
een engelbewaarder bij. Vandaar dat we kozen voor Michaël, naar de
aartsengel", aldus Verdickt.
Vinddatum wordt verjaardag Woensdag
zal de geboorte van Michaël De Kleine worden aangegeven. De vinddatum
wordt ook de geboortedatum, hoewel het kindje toen vermoedelijk al twee
dagen oud was.
Navelstreng met grof touw afgebonden Het gaat overigens duidelijk om een thuisgeboorte. De navelstreng werd met een grof touw afgebonden.
De
naam zal veranderen wanneer het kindje wordt geadopteerd of als de
ouders zich melden. De persoon die het heeft achtergelaten, heeft
alvast een enveloppe mee met daarin informatie over hoe hij of zij het
kind kan terugkrijgen.
Adoptie over zes maanden De
Coninck raadt de ouders aan om zich, indien ze hun kind terug willen,
binnen de zes maanden te melden omdat dan de adoptieprocedure wordt
opgestart. "We willen zo snel mogelijk een pleeggezin zoeken dat het
kindje ook wil adopteren. Eens de adoptie rond is, is het niet evident
voor de ouders om het kind nog terug te krijgen."
De
adoptieprocedure, die naar verwachting 2,5 jaar zal duren, zal verlopen
via de erkende adoptiediensten. Het heeft voor kandidaten daarom geen
zin om zich aan te bieden bij het OCMW of bij Good Engels.
Met
kleine Michaël, 3,3 kg zwaar, lijkt het goed te gaan. Hij reageerde bij
de voorstelling van de pers nauwelijks op de vele flitsende camera's.
"Het is een rustig manneke", weet Katrin Beyer van Moeders voor
Moeders. De moeder van drie hield het kindje bij zich en verzorgde het
tot het vanochtend naar Good Engels werd overgebracht. (br.hln)
De Italiaanse zwemster Flavia Zoccari
heeft een genant moment meegemaakt tijdens een wedstrijd op de
Mediterrane Spelen in Pescara; haar strakke zwempak scheurde, net ter
hoogte van haar achterwerk.
Zoccari droeg een nieuw,
hoogtechnologisch badpak, ter waarde van zo'n 350 euro. Het badpak, de
Jaked J101, is door de Internationale Zwemfederatie FINA intussen zelfs
verboden omdat de uitrusting teveel voordeel zou opleveren.
Zoccari miste door het scheuren van het pak de finale van de 200 meter. De zwemster barstte daarop in tranen uit. (br.Gazet van Antwerpen)
De Amerikaans-Ierse schrijver Frank McCourt is op 78-jarige leeftijd
overleden in New York, meldt de New York Times. Volgens het dagblad is
de schrijver overleden aan een uitgezaaid melanoom.
Angela's Ashes McCourt
werd een literair fenomeen in de VS met zijn debuut 'Angela's Ashes'
('De as van mijn moeder') dat hij schreef toen hij 66 was. Hierin
vertelt hij over zijn armoedige kindertijd in de Ierse stad Limerick
met een aan alcohol verslaafde vader die zijn gezin in de steek liet en
een moeder die moest bedelen om haar kinderen te kunnen voeden. Het
boek won de Pulitzer Prijs in 1997. In de VS werden er vijf miljoen
exemplaren van verkocht. Het werd vertaald in 24 talen. In 1999
verfilmde Alan Parker het boek.
Leraar McCourt
werd geboren in 1930 in Brooklyn, New York, in een grote, katholieke
Ierse familie. In 1934 keerden zijn ouders, werkloos door de Grote
Depressie, terug naar Ierland. Op zijn 19de komt McCourt terug naar New
York. Hij doet allerlei jobs voordat hij in 1959 leraar wordt.
