Bewezen: man is minder ziek maar vraagt meer aandacht
Bewezen: man is minder ziek maar vraagt meer aandacht
Mannen rapen minder snel virussen en ziektes op dan vrouwen, zo
blijkt uit een Britse studie. Raken ze echter verkouden, lijken hun
kwaaltjes niet van de minste. Het merendeel van de heren durft al eens
te overdrijven in de hoop enig medeleven en sympathie op te wekken.
Mannen worden gemiddeld 5 keer per jaar ziek, vrouwen gemiddeld 7 keer,
dat berekende een Britse Mutualiteitsorganisatie. Nog volgens het
onderzoek overdrijven 1 op 2 heren grif bij hun ziektebeeld. Hun
gesnotter wordt al snel afgeschilderd als 'griep', hun hoofdpijn als
'migraine'.
"Al worden ze minder snel
ziek, hun drang naar aandacht neemt flink toe als de symptomen
opsteken", geeft onderzoeker Karl Elliot toe. "Al moet er ook bijgezegd
worden dat ze, ondanks alle gejammer en gezeur, door blijven werken en
niet sneller thuisblijven. 76 procent van de mannelijke ondervraagden
neemt zijn kwaaltjes mee naar het werk en kiest er niet voor om thuis
uit te zieken".
34 procent van de
vrouwen kent de overdrijvingsdrang van manlief, 62 procent van de dames
toont haar medeleven. 49 procent doet moeite om haar liefste alle zorgen
toe te dienen. Naar de apotheek trekken, een warm bad laten vollopen,
ontbijt op bed: het zijn maar enkele vrouwelijke bekommernissen.
Omgekeerd
vinden heren dat de vrouwelijke pijngrens lager ligt. Feit is wel dat
vrouwen dagelijks meer hun kwaaltjes en klachten uitspreken.
Het eerste vaatje Hollandse nieuwe heeft op de Scheveningse visafslag
58.000 euro opgebracht. De haringen kwamen in het bezit van groothandel
Makro. Die schenkt de haring aan een restaurant in Delft dat zich heeft
gespecialiseerd in duurzame vis. Dat heeft het Nederlands Visbureau
(NvB) vandaag gemeld. De opbrengst van het eerste vaatje, dat ongeveer
45 haringen bevat, gaat dit jaar naar de Stichting Kinderpostzegels.
Vorig
jaar ging het eerste vaatje haring voor 66.000 euro van de hand. Drie
jaar geleden leverde het eerste vaatje een recordbedrag van 75.000 euro
op.
Aan de veiling ging een keuring vooraf. Haring uit de
aangeboden emmers werd gefileerd en door een speciaal proefpanel van
drie haringdeskundigen gekeurd. Volgens kenners is de vis dit jaar niet
zo supervet als vorig jaar.
Links de impressionante Capital
Gate Tower in Abu Dhabi, rechts de beroemde toren van Pisa.
De Italiaanse stad Pisa kan niet langer pronken met de meest scheve
toren ter wereld. Sinds kort gaat Abu Dhabi met die eer lopen. De 160
meter hoge Capital Gate tower helt maar liefst 18 graden over en
verzekert zich daarmee een plaatsje in het Guinness Book of World
Records.
In tegenstelling tot de toren van Pisa die door de jaren heen op een
natuurlijke manier is beginnen over te hellen, is de Capital Gate Tower
speciaal ontworpen om zo scheef mogelijk te staan. De gigantische toren
leunt maar liefst achttien graden naar het westen, terwijl de Italiaanse
variant het moet doen met vier graden.
In
2011 zou de bouw volledig moeten voltooid zijn. Er wordt nu nog volop
gewerkt aan het interieur. In het 35 verdiepingen tellende gebouw komen
kantoren en een vijfsterrenhotel van Hyatt met 200 kamers.
Abu
Dhabi, het rijkste emiraat van de Verenigde Arabische Emiraten, wil
daarmee zijn buur Dubai duidelijk de loef afsteken en zichzelf op de
wereldkaart plaatsen. Dubai onthulde begin dit jaar immers al de Burj
Khalifa, de hoogste toren ter wereld.
Depressie veroorzaakt door eenzaamheid, groeit uit tot een
wijdverspreide epidemie onder Britse jongeren tussen de 18 en 34 jaar.
Britse gezondheidsorganistaties trekken aan de alarmbel, vooral jonge
vrouwen zijn het slachtoffer.
Een opmerkelijk rapport in tijden waarop sociale netwerking zo groot is:
53 procent van de Britten voelt zich depressief wegens eenzaamheid, 50
procent voelt dat de samenleving in het algemeen eenzamer wordt.
Nog
volgens het rapport treft eenzaamheid vooral vrouwen. Vrouwen hebben
nog meer het gevoel dat ze weinig of geen tijd met vrienden doorbrengen.
Volgens
deskundigen van de Universiteit van Nottingham ligt het probleem
meestal bij het werk. "Werk primeert, vooral in het huidige economische
klimaat. Lange uren kloppen hoort erbij en mensen krijgen niet het
gevoel dat ze aan 'socialising' doen als ze thuis enkel nog TV kijken of
in slaap vallen.
Je job
verliezen kan bovendien ook eenzaamheid opwekken. Mensen verliezen zo
contact met collega's of trekken zich terug van hun vrienden.
Opmerkelijk is dat de trend zich vooral in deze
digitale tijden doorzet. Volgens de experts is dat niet geheel
verwonderlijk, digitale contacten volstaan niet om echte relaties te
onderhouden die een meer voldaan emotioneel gevoel geven. "Sociale
netwerksites handhaven vriendschappen wel voor een paar maanden, maar
werken niet op lange termijn, stellen de vorsers. "Je moet de mensen ook
weer echt zien".
Dani Klein (pseudoniem van Danielle Schoovaerts) (Brussel, 31 december 1953) is een Vlaams zangeres.
Klein werd bekend toen ze optrad aan de zijde van Maurane in een hommage aan Jacques Brel. In 1984 trad ze toe tot de groep Arbeid Adelt!, samen met Marcel Vanthilt. Vanaf 1986 werd ze echt bekend toen ze samen met gitarist Willy Lambregt en bassist Dirk Schoufs hun eigen popgroep Vaya Con Dios oprichtte. Al met het eerste nummer, Just a friend of mine, was Vaya Con Dios een hit. Jaar na jaar bleven de hits elkaar opvolgen: Don't cry for Louie, What's a woman, Nah neh nah, Puerto Rico, Johnny, en Time flies.
Internationaal was de groep ook succesvol en er werd een wereldtournee georganiseerd.
Na 1996 werd het stil rond Vaya Con Dios, naar verluidt omdat Klein de druk niet aankon. In 1998 vormde ze echter met een groep Brusselse vrienden een nieuwe band, Purple Prose, zonder daarbij te streven naar veel succes. In 2004 kwam Klein terug met de groep waar haar carrière allemaal mee begon, Vaya Con Dios. In hetzelfde jaar brachten ze een nieuw album, The Promise uit.
In februari 2006 kreeg ze een "Lifetime Achievement" ZAMU Award voor haar gehele carrière.
De tweede overstroming van de Vistula-rivier zal woensdagochtend
Warschau bereiken. Dat kondigen de meteorologische diensten van Polen
aan. De belangrijkste rivier in Polen veroorzaakt opnieuw zware
overstromingen in het zuiden en zuidoosten van het land.
"Een tweede grote golf zal woensdagochtend om 3 uur Warschau bereiken en
zal 780 centimeter hoog zijn", aldus de directeur van het
Meteorologisch en Hydrologisch Instituut (IMGW), Mieczyslaw Ostojski. De
golf is daarmee zo hoog als de vorige van vijftien dagen geleden.
Het
stadsbestuur heeft alle mensen die in de wijken langs de rivier wonen,
opgeroepen zich paraat te houden voor evacuatie. Sinds gisteren werden
al tienduizenden mensen geëvacueerd in het zuiden en zuidoosten van het
land als gevolg van de hevige regen.
Verschillende dijken langs
de Vistula hebben het begeven. De omgeving rond Sandomierz, een stad met
25.000 inwoners in het zuidoosten van Polen, liep daardoor opnieuw
volledig onder, terwijl het gebied nog niet volledig hersteld was van de
eerste zware overstroming in mei.
De weersvoorspellingen voor
deze week zijn niet positief, volgens het IMGW. Dat voorspelt regen en
onweer in het zuiden van het land tot het einde van de week.
Rijstgerechten verdringen stilaan de vertrouwde aardappels met groenten
en vlees. Wokgerechten nemen een prominente plaats in de huidige keuken.
Rijst, noedels en groenten zijn
makkelijk en snel om klaar te maken. Allicht daardoor verstoten ze de
aardappels met vlees en groenten, zo blijkt uit een klein onderzoek van
kruidenproducent Silvo. Aardappels eindigen op de tweede plaats,
gevolgd door de Italiaanse keuken met pasta, vlees en groente.
Eerder toonde een Brits onderzoek aan dat vrouwen het
te druk hebben om dagelijks te koken. 90% van de proefpersonen kookt
niet dagelijks, slechts 1 op 10 vrouwen doet dat wel. Door tijdgebrek
grijpen vrouwen vaker en sneller naar afhaalmaaltijden.
Bij de volkstelling van de afgelopen weken in Indonesië is een vrouw
van maar liefst 157 jaar "ontdekt" in een dorpje op het eiland Sumatra.
Een functionaris bij het statististisch bureau maakte het opmerkelijke
nieuws bekend.
De tellers denken dat Turinah wellicht geboren is in 1853. Dat heeft ze
hen zelf verteld in mei. De enige mens die ooit de kaap van de 120 jaar
overschreden heeft, is de Franse Jeanne Calment, die 122 lentes "jong"
in 1997 stierf.
"Er bestaan geen authentieke documenten om haar
leeftijd te bewijzen, maar op basis van haar verklaringen en rekening
houdend met de leeftijd van haar adoptiedochter, die 108 jaar oud is, is
het moeilijk om te twijfelen", zegt Jhonny Sardjono, een
verantwoordelijke bij de dienst die de telling organiseert.
Turinah blijft thuis een bezige bij en
rookte haar hele leven sigaretten met kruidnagel. "Ondanks haar leeftijd
heeft ze een uitstekend geheugen, een goed gezicht en heeft ze geen
gehoorproblemen. Ze spreekt bovendien bijna vloeiend Nederlands", aldus
Sardjono. Indonesië was vroeger een Nederlandse kolonie.
Om te
voorkomen dat haar naam gelinkt werd aan de communisten, heeft Turinah
naar verluidt in 1965 al haar identiteitspapieren vernietigd.
De prijs van katoen stijgt en bereikte in april een recordhoogte. De
vraag blijkt bovendien groter dan het aanbod en dat zou de consument wel
eens kunnen voelen, zo staat op textilia.
Katoen is nog nooit zo duur geweest en het ziet er niet naar uit dat de
prijs de komende tijd zal dalen. Volgens de exportorganisatie Cotton
Council International is er slechts een kleine hoeveelheid katoen op
voorraad. Veel Amerikaanse boeren stapten over op andere gewassen omdat
de prijzen van katoen de laatste jaren enorm daalden. Sinds vorig jaar
kwam daar verandering in. De economie herstelde zich en vooral China
bleek grote vragende partij.
Economen
zien geen beterschap op korte en middellange termijn. Verwacht wordt
dat de duurdere grondstof de prijs in de winkel dan ook kan beïnvloeden.
Diana Krall, Elvis Costello and Willie Nelson - Crazy
Diana Krall, Elvis Costello and Willie Nelson - Crazy
Klik op de foto om ze te beluisteren
Diana Jean Krall (Nanaimo (Brits-Columbia) 16 november 1964) is een Canadese jazzzangeres en -pianiste. Ze is sinds 2003 getrouwd met de Britse zanger Elvis Costello met wie ze op 6 december 2006 een tweeling kreeg, genaamd: Dexter Henry Lorcan en Frank Harlan James.
Willie Nelson (Abbott, Texas, 30 april 1933) is een Amerikaanse countryzanger, gitarist en liedjesschrijver. Hij groeide op in Fort Worth.
Elvis Costello, is een Brits muzikant, zanger en liedjesschrijver van Ierse afkomst. Gehuwd met Diana krall
Johann Loetz (Lötz) komt in 1840 in het bezit van een in 1838 door Johann B. von Eisenstein te Klostermühle, gestichte glasfabriek. Na zijn overlijden in 1848 neemt de weduwe Suzanne Loetz het beheer van de onderneming over. Deze krijgt de handelsnaam Glasfabriek Johann Loetz Witwekrijgt. In 1879 volgt de kleinzoon van Loetz, Max Ritter haar op. Zeer ondernemend en kundig, moderniseert hij de uitrusting en ontwikkelt hij de zaak. Hij benoemt de buitengewoon begaafde Edouard Prochazka, als direkteur
Op de tentoonstelling voor Kunsten en Ambachten te München 1818 en het volgende jaar te Parijs, worden zijn eerste typen van glas, (die sierstenen nabootsen) voorgesteld: onyx- en kornalijnglas, soort agaatachtig, gemarmerd, halfdoorzichtig glas waarvan de tinten gaan van de kleur van een vingernagel tot het kastanjebruine en donkerrode glas. het Octopus glas, met fantasierijke vormen en met de verschillende blonde kleurschakeringen, gekoppeld met turkoois blauw, van het natuurlijke, gelooide leder; deze vormen zijn voorzien van slangachtige lijnen in glas, dat een wisselend kleurenspel vertoont en met gouden versieringen gehoogd is.
Later worden de eerste regenboog kleurspelingen op kornalijnglas te Wenen tentoongesteld, evenals de nabootsingen van jaspis en allerhande soorten agaat, van calcidoon en halfedelstenen. Alles met levendige en veelvuldige kleuren.
Ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling te Chicago, zien andere nieuwigheden het licht: aan oud Venetiaans glas ontleend, met goud gehoogde modellen. Het Pavonia, een glas van een heliotropische kleur dat naar het amber overgaat; het Persia, een glas gelijkend op het voorgaande maar gaande van rood tot amber, beide met insluitingen van oxyden en voorzien van met goud gedubbelde versieringen in reliëf; het Alpenrot en het Alpengrün, een ondoorschijnend glas, gekleurd rood of helder, lichtgroen dat naar hemelsblauw overgaat en versierd is met goud gehoogde reliëfs; het Kamelienrot, een rood en gouden glas, schitterend en in reliëf versierd met rococo motieven.
De firma wordt in 1911 bijna tot een faillissement gedreven. In 1913 wordt om die reden de firma hervormd om vervolgens na de oorlog in een aandeelmaatschappij veranderd te worden. In 1930 verwoest een brand een gedeelte van de inrichting van de onderneming en de vijandelijkheden intern zorgt ervoor dat het doek definitief in 1940 valt.
Voor 1918 vindt men op de grootste meerderheid van de objecten geen aanduiding of signatuur.
Koe ontsnapt twee keer en moet niet meer naar slachthuis
Koe ontsnapt twee keer en moet niet meer naar slachthuis
Een jonge koe die uit een Kroatisch slachthuis was ontsnapt en alle
pogingen om haar te vangen, wist te verijdelen, mag uiteindelijk blijven
leven. De eigenaars van de koe hebben beslist het leven van het dier te
sparen.
De 15 maanden oude vaars was twaalf dagen geleden in Ivanec uit een
slachthuis gevlucht. Ze werd gezond en wel teruggevonden, grazend in een
wei in de buurt van de stad, schreef de krant Vecernji list.
"Het is een lieve jonge koe, die er helemaal
niet uitgeput uitziet, maar in goede conditie lijkt", zei Mladen
Markovic, die de koe vond. Markovic hoopte een vergoeding van 2.500 kuna
(345 euro) op te strijken, die het slachthuis beloofd had aan wie het
dier terugvond. Maar de koe slaagde er opnieuw in weg te lopen.
"Aangezien de vaars nu de steun van het
hele land heeft in haar strijd om te blijven leven, hebben we beslist
haar te sparen", zei Filip Dragovic, de eigenaar van het dier. "Van
zodra ze gevangen is, gaat ze naar onze boerderij, in een idyllische
wei, waar ze voedsel te over heeft en waar ze oud kan worden", beloofde
hij. "Ze keert nooit meer naar het slachthuis terug."
Een tweejarig Indonesisch jongetje dat ongeveer veertig sigaretten per
dag rookt, krijgt volgende week hulp van specialisten om hem van zijn
verslaving af te helpen.
Beelden van de rokende Ardi Rizal zijn
een hit op internet. De voorzitter van de Nationale Commissie voor
Kinderbescherming zei vrijdag er vrij zeker van te zijn dat de jongen
zijn slechte gewoonte gaandeweg zal opgeven met de juiste behandeling.
Het
jongetje uit Sumatra raakte verslaafd aan nicotine toen hij achttien
maanden oud was. Toen gaf zijn vader hem zijn eerste sigaret. Volgens
zijn ouders krijgt hij woede-uitbarstingen en slaat hij zijn hoofd tegen
de muur als hij geen sigaretten krijgt.
In Indonesië rookt
volgens cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bijna 70
procent van de mannen van twintig jaar en ouder. Indonesische cijfers
melden dat 3,2 procent van alle kinderen tussen drie en vijftien jaar
oud regelmatig roken.
Sotheby's veilt moderne kunst failliete Lehman Brothers
Sotheby's veilt moderne kunst failliete Lehman Brothers
'Shakespeare Actress' is eén
van de geveilde werken.
Veilinghuis Sotheby's in New York veilt op 25 september de moderne
kunstcollectie van de Amerikaanse bank Lehman Brothers. De opbrengst
wordt geschat op meer dan 10 miljoen dollar (8,3 miljoen euro). Het
faillissement van Lehman Brothers in september 2008 leidde tot de
wereldwijde economische en financiële crisis.
De kunstcollectie van de bank bevat
meer dan vierhonderd loten, waaronder werk van Damien Hirst, Gerhard
Richter, Liu Ye en Julie Mehretu, meldt Sotheby's. Daarbij zit ook de
collectie van fondsbeheerder Neuberger Berman, die de Amerikaanse bank
had overkocht.
In de collectie zit
ook het stuk 'We've got Style', in 1993 gemaakt door de Britse
contemporaine kunstenaar Damien Hirst. De waarde van het topstuk wordt
geschat op 800.000 à 1,2 miljoen dollar. Volgens een deskundige gaat
het om een 'visionaire' collectie.
De Traveling Wilburys was een gelegenheidsband die in 1988 ontstond op initiatief van voormalig Beatle George Harrison. Naast Harrison bestond de supergroep uit Jeff Lynne, Roy Orbison, Tom Petty en Bob Dylan. De 'Wilburys' brachten twee cd's uit maar traden nooit op en gaven nauwelijks interviews.
De samenwerking ontstond toen Harrison zijn vrienden Lynne en Orbison uitnodigde om mee te werken aan de B-kant voor zijn single This is Love. Het was de bedoeling om het nummer op te nemen op een oude achtsporenrecorder van Dylan. Petty kwam in beeld omdat Harrison zijn gitaar bij hem had laten liggen. Platenmaatschappij Warner realiseerde zich dat het door de vijf opgenomen nummer Handle With Care te goed was om slechts als B-kantje te dienen en vroeg de gelegenheidsformatie om een album te maken. Harrison zou de band later in interviews een 'happy accident' noemen.
Het album Traveling Wilburys Vol. 1 werd in mei 1988 opgenomen in de studio van Dave Stewart in Hollywood. De nummers zijn grotendeels samen gecomponeerd en geschreven. Voor de opnames werden slechts tien dagen uitgetrokken omdat Dylan op het punt stond op tournee te gaan. Het album en de single Handle With Care kwamen uit in oktober 1988 en werden een wereldwijd succes. De groep presenteerde zich als zogenaamde familiegroep van halfbroers, zonen van de fictieve persoon Charles Truscott Wilbury sr. De samenwerking kwam echter nogal abrupt tot een eind toen Lefty Wilbury, oftewel Orbison, op 6 december 1988 aan een hartaanval overleed. In de videoclip van de tweede single van het album, End Of The Line, werd Orbison geëerd door tijdens het door hem gezongen gedeelte zijn gitaar in een schommelstoel in beeld te brengen, gevolgd door een foto van Orbison.
Eind 1989 was er speculatie dat Del Shannon als opvolger van Orbison toe zou treden tot de Traveling Wilburys. Hij werkte op dat moment met Jeff Lynne aan een comeback-album. De zelfmoord van Shannon in februari 1990 maakte echter een einde aan de geruchten. In juni 1990 werd de single Nobody's Child uitgebracht, als onderdeel van een liefdadigheidsproject voor Roemeense weeskinderen. In oktober van dat jaar volgde een tweede album, Traveling Wilburys Vol. 3. Het album is ruiger maar ook minder succesvol dan het eerste.
In 2007 verscheen een compilatie van de gelegenheidsband, bestaande uit de twee uitgebrachte cd's en een dvd met een documentaire over de totstandkoming van het eerste album en enkele videoclips.
De vijf leden van de Traveling Wilburys vonden elkaar in een voorliefde voor skiffle en rockabilly, voorlopers uit de jaren '50 van de rockmuziek. De stijl is nostalgisch met tevens invloeden uit de countrymuziek. De vijf afzondelijke leden brachten daarbij nadrukkelijk hun eigen stijl en muziekgeschiedenis mee. "De Wilburys moeten herinneringen oproepen aan de oude Carl Perkins- en Bob Dylan-tunes. Zie het als een pastiche, een montage van alle goede herinneringen aan vervlogen tijden", aldus Harrison in een interview in 1988 in de Britse krant The Guardian.
BP heeft me al zeker vijfhonderd keer gezegd dat ik niet met jullie mag praten
BP heeft me al zeker vijfhonderd keer gezegd dat ik niet
met jullie mag praten
Schokkende getuigenissen van arbeiders die olie moeten opkuisen in Golf van Mexico
Het lijkt onwaarschijnlijk in een land als de VS in 2010, maar het is
erg moeilijk werken voor dat deel van de pers dat vastberaden is om
kritisch te berichten over de olieramp in de Golf van Mexico. BP gaat
heel ver om de schade die de ramp aanricht verborgen te houden.
Dat kan ondermeer ook alleen maar omdat de plaatselijke bevolking BP
helpt. Lees: schrik heeft van BP. Want Louisiana, en dan vooral het
getroffen deel, is ondanks het feit dat de kustlijn voor de staat
tegenwoordig 's lands grootste olieleverancier blijkt, één van de armste
regio's in de VS. De doortocht van orkaan Katrina heeft dat alleen maar
erger gemaakt. De olie-industrie levert de jobs en wiens brood men eet,
diens woord men spreekt.
Iedereen die voor BP werkt, ook in de
opkuis, of voor één van de onderaannemers van BP, moet een papier
tekenen waarin hij verklaart niet te zullen praten met de pers. Sommigen
doen dat wel. Wegens ondertussen te gedegouteerd, of om andere redenen.
Zoals het feit dat vorige week de arbeiders die de stranden van
Louisiana moeten opkuisen (aan 10 dollar per uur) niet betaald werden.
Eén van de
opmerkelijkste zaken die ze vertellen, is dit: sinds er meer olie aan
het aanspoelen is, wordt de operatie om die op te kuisen systematisch
verkleind. Steeds meer arbeiders vertellen dat ze "het grootste deel van
hun tijd" zitten te wachten op orders om ergens ingezet te worden.
Orders die ze minder en minder te horen krijgen. Op Elmer Island, één
van de ergst getroffen gebieden, zijn nu nog 60 arbeiders aan de slag.
Vorige week waren er dat 110. En er is sindsdien heel veel olie
aangespoeld daar.
Hoeveel, dat hebben we alleen maar van horen
zeggen van een paar arbeiders die zich niks aantrekken van de clausule
in hun contract ("ze zullen dan toch eerst mijn gsm moeten afpakken").
Want Elmer island, daar mag de pers niet komen. De weg die ernaartoe
leidt wordt bewaakt door mannen van de plaatselijke sheriff, wiens vrouw
ook toevallig werkt voor BP.
Volgens
BP is het geen kwestie van niet mogen, maar van niet kunnen, want ze
zijn een nieuwe laag asfalt op de weg aan het leggen. Wat volgens de
arbeiders die op Elmer Island aan de slag zijn een flagrante leugen is.
"Wat een onzin", aldus één van de arbeiders. "Die werken waren al een
paar dagen voor er hier olie aanspoelde achter de rug. Iedereen behalve
jullie gebruikt die weg. En by the way, er is hier de jongste dagen
veel, veel meer olie aangespoeld."
De Elmer Island-crew,
hoofdzakelijk zwarte werkloze mannen gerecruteerd in New Orleans, heeft
nog interessante dingen te vertellen. Drie dagen voor de Amerikaanse
kustwacht en BP "vaststelde" in het bijzijn van de wereldpers dat de
topkill-operatie van vorige week niet had gewerkt, wisten de mannen dat
al. "Donderdagavond zeiden de mensen van BP hier al dat het niks zou
worden."
Wat doen jullie
daar eigenlijk? "Bwa, eigenlijk staan we nu al drie dagen op dezelfde
plaats te werken. Er is een ploeg die de olie bij elkaar harkt, een
ander team doet de smurrie in zakken en een derde ploeg rijdt met die
zakken naar BP, waar ze hem blijkbaar recycleren. En dan komt het tij
opzetten en doen we het allemaal opnieuw. Het is allemaal een maat voor
niets. En sinds een paar dagen borrelt de olie zelfs uit de bodem als we
hem wegvegen. Ik heb vandaag mijn stukje van een paar vierkante meter
al 33 keer gedaan."
De
mannen zeggen dat ze 12 uur per dag werken en daar tien dollar per uur
voor krijgen, maar de jongste tien dagen zijn ze niet meer betaald. Wie
protesteerde, werd bedreigd met ontslag. Gezien de heersende recessie
wil niemand dat risico hier nemen.
Veel
van de mensen die op zee en op strand olie opruimen zijn ook ziek. Ze
werken gewoon door om dezelfde reden als de jongens van Elmer Island: ze
hebben het geld nodig. Opruimers van de Exxon Valdez-ramp kennen de
symptomen, gaande van migraine-achtige hoofdpijn, misselijkheid tot
serieuze ademhalingmoeilijkheden. Wat uiteraard wraakroepend is volgens
specialisten, is dat BP of de onderaannemers de mensen niet voorzien van
afdoende beschermende kledij. De combinatie van olie en de chemicaliën
om die te verdunnen is nu eenmaal erg giftig.
Niet volgens BP. Nadat nog
eens zeven arbeiders in het ziekenhuis waren beland, reageerde het
alsvolgt: "We hebben de lucht laten testen op de sites waar die mensen
werkten, en vonden niks abnormaal. 't Ligt waarschijnlijk aan een
combinatie van vermoeidheid en werken in de volle zon." En BP CEO Tony
Hayward voegde er nog eentje toe aan zijn palmares door te stellen dat
"die mensen echt wel ziek zijn hoor, dat betwijfelen we niet, maar het
is waarschijnlijk voedselvergiftiging. Dat krijg je al snel wanneer je
zoveel mensen inzet en onderbrengt in tijdelijke woonverblijven." ("I am
sure they were genuinely ill, but whether it was anything to do with
dispersants and oil, whether it was food poisoning or some other reason
for them being ill, you know, food poisoning is surely a big issue when
you've got a concentration of this number of people in temporary camps,
temporary accommodations.")
Drievierde van de ziektegevallen
(meer als 100 ondertussen die het zo erg te pakken kregen dat ze in bed
moesten blijven of naar het ziekenhuis moesten) zijn trouwens locals die
gewoon thuis gingen slapen.
BP is dus niet zo begaan met het
lot van de plaatselijke bevolking, de beestjes daarentegen zijn heel
belangrijk. BP is erg expliciet als het gaat om verhalen of plaatjes van
dode of besmeurde dieren, laat staan cijfers van aantallen die de
opruimers tegenkomen: wie daar over lekt naar de pers of foto's van
neemt voor zichzelf gaat er onverbiddellijk uit. Dat wordt ons bevestigd
door een aannemer die met een ploeg aan het opkuisen is in de buurt van
Queen Bess Barrier Island.
"BP gaat heel ver om dit in
de doofpot te steken", zegt de man. "Ze hebben ons heel duidelijk
gemaakt dat ze geen foto's van dode dieren willen. Ze weten dat de
oceaan het bewijsmateriaal zal opslokken. Maar ik vind het belangrijk
dat de mensen weten wat hier aan het gebeuren is." ("There is a lot
of coverup for BP. They specifically informed us that they don't want
these pictures of the dead animals. They know the ocean will wipe away
most of the evidence. It's important to me that people know the truth
about what's going on here.")
"We
hebben daarstraks nog een dolfijn gevonden. De olie liep er gewoon uit.
Zo triest. Wat ik hier heb gezien, dat is gewoon niet te doen. Alles wat
leeft zit onder de olie. Queen Bess was een ware schat. Dit is de plek
waar in de jaren zeventig de met uitsterven bedreigde bruine pelikaan
opnieuw werd uitgezet, en hij deed het hier zo goed dat in 2002 de soort
als gered werd beschouwd. Hier komen ze om hun kleintjes te krijgen. De
meeste pelikanen die we zien zitten onder de olie, de eieren in de nest
zitten onder de smurrie. Ze gaan er volgens mij allemaal aan."
De man vertelt ook dat de floaters, het
opblaasbare cordon dat de olie moet weghouden, niet werken. "Daarstraks
heb ik nog geprobeerd om vijf schildpadden te redden die aan het
verdinken waren in de olie. Geen enkele heeft het gehaald. Maar het
ergst zijn de dolfijnen. Het klinkt gek, maar het is alsof ze weten dat
ze doodgaan." (br.hln)
Koninklijk Paleis opent deuren van 26 juli tot 5 september
Koninklijk Paleis opent deuren van 26 juli tot 5
september
Het Koninklijk Paleis opent dit jaar de deuren van 26 juli tot 5
september. Er zullen onder meer zes werken van Michaël Borremans te zien
zijn. De kunstschilder maakte die speciaal voor enkele gerenoveerde
zalen van het Paleis.
Het Federaal Wetenschapsbeleid organiseert dit jaar in de
Grote Galerij een tentoonstelling rond biodiversiteit. Technopolis, het
doe-centrum voor wetenschap en technologie uit Mechelen, brengt een
aantal interactieve opstellingen uit heel Europa bij elkaar in de
Spiegelzaal, naar aanleiding van het Belgisch voorzitterschap van de
Europese Unie.
De koning en de koningin zullen op dinsdag 20 juli
aanwezig zijn op de feestelijke opening. Het Koninklijk Paleis is elke
dag open van 10.30 tot 16.30 uur, behalve op maandag. Op maandag 26 juli
is het Paleis uitzonderlijk toch geopend.
Grace Jones, geboren als Grace Mendoza (Spanish Town, 19 mei 1948) is een Jamaicaans supermodel, zangeres en actrice.
Haar ouders, Marjorie Jones en dominee en politicus Robert W. Jones, verhuisden in 1965, samen met Grace en diens tweelingbroer Christian, van Jamaica naar Syracuse, in de Amerikaanse staat New York. Voor ze begon te werken als model studeerde Jones theater aan het Onondaga Community College.
Toen ze begin twintig was verhuisde Jones naar Parijs waar ze zich beroemd en berucht maakte door in disco's en op feestjes topless te verschijnen in gezelschap van Jerry Hall, de toenmalige vriendin van Mick Jagger. Tijdens een feest in een restaurant werd ze ontdekt door een platenproducer toen ze zich, op de tonen van Dirty Ol' Man van The Three Degrees, dansend op een tafel begaf.
Er werden drie singles uitgebracht - I Need A Man, Sorry en That's The Trouble - en in 1977 verscheen haar tamelijk succesvolle debuutalbum Portfolio op het label Island Records. Het nummer La vie en rose (een cover van het bekende chanson van Edith Piaf) werd een Europese hit. Hierna volgen twee minder succesvolle albums: Fame (1978) en Muse (1979). Alle drie albums staan vol met campy disco-hits en Jones werd erg geliefd in de gayscene. De hoezen van deze drie albums werden gemaakt door kunstenaar Richard Bernstein. In deze periode kwam Jones ook in contact met kunstenaar Andy Warhol. Ze werd tijdelijk zijn muze, en vergezelde hem vaak tijdens bezoekjes aan de beroemde New Yorkse nachtclub Studio 54. In 1980 verscheen het album Warm Leatherette waarmee Jones artistiek gezien een geheel andere richting insloeg. Het album bevatte grotendeels covers van onder andere Chrissie Hynde en Roxy Music. Ook onderging Jones, onder leiding van stilist en toenmalig partner Jean Paul Goude, een drastische verandering qua uiterlijk. Haar androgyne, onderkoelde imago met het beroemde blockhead-kapsel, werd haar handelsmerk en zou haar wereldberoemd maken.
Haar volgende album, Nightclubbing, werd wereldwijd een groot succes. Ook artistiek gezien was dit haar meest succesvolle album. De single I've Seen That Face Before (een bewerking van Libertango van de Argentijnse componist Ástor Piazzolla) werd een grote hit evenals het dansnummer Pull Up To The Bumper. Het derde album in deze reeks is Living My Life, waar veel reggae-invloeden op te horen zijn. Hits van dit album waren Nipple To The Bottle en het door haar zelf geschreven My Jamaican Guy.
Deze drie albums kwamen tot stand in samenwerking met onder meer Chris Blackwell, Alex Sadkin, het top-ritme duo van de reggae; Sly Dunbar en Robbie Shakespeare, en de eerdergenoemde Jean Paul Goude. De albums werden opgenomen in de beroemde Compass Point Studio's op de Bahama's en staan ook wel bekend onder de naam The Compass Point sessions.
In 1983 zegde Jones zich meer op haar filmcarrière te willen richten. Ze speelde tot dusver in onder meer een aantal artistieke films maar geen grote commerciële films. Deze kwamen er nu wel met Conan the Destroyer en de James Bond-film A View to a Kill.
Twee jaar later maakte ze onder leiding van producer Trevor Horn het album Slave to the Rhythm waarvan de gelijknamige single Slave to the Rhythm een grote hit werd. De legendarische videoclip van Slave To The Rhythm werd erg populair en was veel te zien op MTV. Ook verscheen Jones in een aantal reclamespotjes van onder andere Honda en Citroën. Een jaar later kwam het door Nile Rodgers en haarzelf geproduceerde Inside Story uit, dat matig werd ontvangen. Alle nummers waren geschreven door Jones samen met gitarist Bruce Woolly. Alleen de single I'm Not Perfect (But I'm Perfect For You) werd een bescheiden commercieel succesje. Voor de videoclip van deze single werd Jones' lichaam beschilderd door kunstenaar Keith Haring.
Daarna volgen er een aantal schandalen. Jones belandde in de gevangenis vanwege cocaïne-bezit; ze werd wegens wangedrag uit een vliegtuig gezet; American Express spande een rechtszaak tegen haar aan wegens betalingsachterstand; en Jones gaf haar minnaar, muzikant Christopher Stanley, ten onterechte op als vermist.
Het album Bulletproof Heart uit 1989 wordt beschouwd als een commercieel en artistiek dieptepunt in haar carrière.[bron?] Alleen de single Love On Top Of Love (Killer Kiss), werd redelijk goed ontvangen en leverde een bescheiden hit op. Hierna werd het op muzikaal terrein erg stil rond Jones. Naast een aantal losse singles, onder meer Seven Day Weekend, verschenen er verder alleen compilatie-albums. Jones nam een aantal nieuwe albums op maar deze werden niet uitgebracht. Op filmgebied viel ze met name op door haar rollen in de films Boomerang uit 1992, met Eddie Murphy, en Wolf Girl (2001), met Tim Curry.
Wel trad Jones nog regelmatig op. Op 28 mei 2002 trad ze naast Luciano Pavarotti op tijdens een van zijn Pavarotti and Friends benefietconcerten om het vluchtelingenprogramma te ondersteunen dat de Verenigde Naties in Zambia had opgezet voor vluchtelingen uit Nigeria.
In 2008 keerde Jones uiteindelijk terug met het enthousiast ontvangen album Hurricane, waarop in het nummer William's Blood haar moeder te horen is.
Grace Jones is nog steeds bekend als een van de grootste stijl-iconen van de jaren '80. Niet alleen door haar uiterlijke verschijning en haar opvliegende en soms shockerende gedrag maar ook door haar bijzondere en gestileerde, bijna metaalachtige, stemgeluid met een bereik van bijna 3 octaven en de muziek die zij voornamelijk in de eerste helft van de jaren '80 maakte, de zogeheten Compass Point Sessions. Zij treedt nog altijd op, bijvoorbeeld in Nederland op het jaarlijkse muziekfestival Lowlands (augustus 2009).
Jones heeft diverse relaties gehad met onder meer Jean Paul Goude, de stylist die haar begin jaren '80 hielp haar wereldberoemde uiterlijk te creëren. Samen kregen ze een zoon, Paolo, die ook actief is in de muziekwereld. Anno 2009 is Jones verloofd met de 20 jaar jongere Engelse burggraaf Ivor Mervyn Vigors Guest.
Legendarische sportjournalist Jan Wauters (71) overleden
Legendarische sportjournalist Jan Wauters (71) overleden
De legendarische sportjournalist Jan Wauters is vandaag in de
vooravond op 71-jarige leeftijd overleden. Wauters kreeg twee weken
geleden op 18 mei een hartaanval na de opnames voor het VRT-programma
Phara, waar hij toelichting zou geven over het nakende WK 2010.
Sindsdien lag hij in kritieke toestand op intensieve zorgen in het
ziekenhuis. Het lot wil dat Wauters stierf op een zucht van 'zijn'
wereldkampioenschap voetbal, dat volgende week van start gaat in zijn
tweede thuisland Zuid-Afrika.
Jan Frans Wauters werd geboren op 10 februari 1939 in Mechelen. Hij
groeide op in Bornem in Klein-Brabant, als zoon van uitbaters van een
typische wijkwinkel. Tijdens het middelbaar volgde hij Grieks-Latijnse
in het College van Boom. Daarna ging hij Germaanse filologie studeren
aan de universiteit van Leuven.
Na een korte periode als leraar
(1963-64) begon Wauters zijn carrière in 1964 bij de toenmalige BRT.
Van 1964 tot '65 en van 1967 tot 1973 was hij actief als
sportjournalist. Tussendoor (1966-1967) was hij een jaar algemeen
journalist. Vanaf 1973 werd hij chef-sport. Hij volgde liefst 25 Rondes
van Frankrijk, achterop de motor. Op zijn palmares staan ook acht WK's
voetbal én vier Olympische Spelen.
Hij stond bekend voor zijn
beeldende welbespraaktheid, zijn gedrevenheid en zijn inlevingsvermogen
in de voor hem vaak heroïsche daden van sporters. Hij nam zelf ooit het
woord "orgastisch" in de mond over zijn medeleven met sporters. 35 jaar
lang was hij sportverslaggever op de radio voor achtereenvolgens de BRT,
de BRTN en de VRT.
Ook bij onze noorderburen is Wauters geen
onbekende. Toen reporter The Koomen na de Tourzege van Jan Janssen in
1968 niet meer uit zijn woorden kwam, nam Wauters de microfoon over.
De
oudere generatie onder ons herinnert zich waarschijnlijk ook nog het
interview met Eddy Merckx toen die in 1969 in de Giro in de roze
leiderstrui betrapt werd op doping. Een aangeslagen en nog jonge Merckx
kon enkel nog huilend uitbrengen: "Ik weet niets meer, helemaal niks".
De
hele Vlaamse sportwereld zwijgt vandaag. Uit respect. "Wij zijn
paardenbloemen die verpluizen", zei hij in de hem zo typische stijl naar
aanleiding van zijn afscheid als WK-reporter in 1998. Jan Wauters laat
een vrouw en drie zonen na.
Meisje na 20 jaar in jungle even terug bij haar ouders
Meisje na 20 jaar in jungle even terug bij haar ouders
foto Daily News
Het junglemeisje uit Cambodja is teruggekeerd naar haar geliefde
biotoop. De jonge vrouw verdween twintig jaar geleden en werd na een
lange zoektocht teruggevonden maar ze kon zich niet meer aanpassen aan
een leven met haar ouders in de bewoonde wereld.
Rochom P'ngieng (29) verdween in 1989 toen ze samen met haar zus buffels
aan het hoeden was. In 2007 werd ze eindelijk gevonden. Al die tijd had
het meisje in de jungle geleefd. Haar familie ondernam een verwoede
poging om haar opnieuw in de bewonde wereld te integreren maar alle
pogingen mislukten. Ze sprak de taal van haar familie niet meer, ze
kroop liever dan ze liep en ze wou geen kleren dragen. Het junglemeisje
ondernam ook verschillende pogingen om opnieuw te ontsnappen. Het leven
in de bewoonde wereld met haar familie was niet meer aan haar besteed.
Haar vader meldt nu dat ze opnieuw verdwenen is.
"Ze heeft zich uitgekleed en liep het huis uit", aldus Sal Lou. "Vlak
voor haar verdwijning hielp ze nog met het oogsten van groenten. Ik kan
haar niet meer vinden, ik denk dat ze opnieuw de jungle ingetrokken is."
De man weet het zeker. Het zijn de geesten uit de jungle die zijn
dochter volledig in haar macht hebben. Hij doet nu een beroep op een
waarzegger om zijn dochter terug te vinden. De man zegt dat de vader een
wild varken, een varken, een kip en vier kruiken wijn moet offeren.
Anders zal hij zijn dochter nooit meer terugvinden.
Toch
rijzen er heel wat twijfels. Volgens sommigen is het onmogelijk dat een
meisje van acht , twintig jaar kan overleven in de jungle. De ouders
houden vol dat het om hun dochter gaat. Een litteken op haar rechterarm
is voor hen een duidelijk teken van herkenning maar ze weigerden een
dna-test. Intussen zijn ploegen opnieuw de jungle van Ratanakkiri
ingetrokken om haar te zoeken. (br.hln)
