Vier problemen die geen enkel huwelijk overleeft
Als we psychotherapeute en scheidingsexperte Micki McWade mogen geloven, zijn er vier grote problemen die geen enkel huwelijk kan overleven. Een affaire maakt daar geen deel van uit, omdat dat meestal het gevolg is van een onderliggend probleem. En het zijn die problemen die uiteindelijk leiden tot een scheiding.
In een blog op de Huffington Post identificeerde Micki McWade, die zichzelf een scheidingscoach noemt, vier problemen die onvermijdelijk leiden tot een scheiding. Ze legt uit:
1. Losmaken
Als een partner het gevoel heeft dat de andere onvolwassen, onverantwoordelijk, onbetrouwbaar of egoïstisch is, dan zal de echtelijke dynamiek afbrokkelen en gaan de intimiteit en seksuele aantrekking verloren. Dat zorgt ervoor dat één partner zich 'losmaakt' van de andere. Huishoudelijk geweld is de ergste vorm van die losmaking, waarbij de ene partner zich niet langer een gelijke voelt van de andere.
Vaak is er geen terugweg na zo'n losmaking, dus is het belangrijk om de signalen te herkennen en voor het breekpunt te beginnen met therapie. Een huwelijksconsulent kan geen connectie maken, maar enkel versterken.
2. Voortdurend klagen en beschuldigen
Als je niet allebei tevreden bent met de oplossing van jullie problemen, dan zullen boosheid en wrevel zich opstapelen en de relatie schaden.
Een probleem oplossen door een compromis te sluiten is veel belangrijker dan 'gelijk' krijgen. Wie geen verantwoordelijkheid kan aanvaarden, zal nooit een geslaagde relatie hebben.
3. Narcisme
Iedereen is tot op zekere hoogte narcistisch, maar het wordt een probleem als je je niet kan inleven in elkaar en voortdurend strijd levert. Wie werkt het hardst, wie brengt meer tijd door met de kinderen, wie had een lastigere dag, enzovoort.
Als partners elkaars bijdrage niet inzien, dan zullen ze allebei aannemen dat de andere het gemakkelijker heeft en zal geen van de twee zich begrepen voelen.
4. Verslaving
Bij een verslaafde zal zijn verslaving altijd voorgaan, ook op zijn huwelijk en familie. Daardoor voelt de partner zich boos en beschaamd. En als de verslaafde niet in staat is om zijn gewoonte op te geven, dan zal hij ook de schuld geven aan zijn partner. Die zal proberen om de relatie intact te houden, zeker als er kinderen zijn, maar geeft uiteindelijk op als hij of zij niet afkickt.
McWade beklemtoont dan ook dat het belangrijk is om huwelijksproblemen aan te pakken voor ze een gewoonte worden en onmogelijk om te veranderen. "Het is moeilijk voor een koppel om een al lang bestaand patroon te veranderen, omdat je altijd argumenteert vanuit je eigen standpunt. Maar je kan niet communiceren zonder een neutraal perspectief. Patronen moeten daarom zo snel mogelijk herkend én gestopt worden." (br.hln)
|
